Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Τουσκ: Πώς κράτησα τον Τσίπρα και την Μέρκελ στο ίδιο δωμάτιο στο παρά πέντε του Grexit





















Τη διαπραγμάτευση μεταξύ του Έλληνα  πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και των ευρωπαίων εταίρων στη διάρκεια της μαραθώνιας Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες, περιγράφει σε συνέντευξή του στην Καθημερινή ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ.

Πηγή : tvxs.gr

Ορισμένα σημαντικά κατά τη γνώμη μας σημεία της συνέντευξης Τουσκ που παραθέτουμε στη συνέχεια, αναδεικνύουν τους φόβους και τους αφανείς στόχους των ευρωπαϊκών ελίτ και επιβεβαιώνουν ορισμένες ακόμη από τις τραγικές πολιτικές και οικονομικές συνέπειες που είχε η προδιαγεγραμμένη ήττα, η συμμόρφωση και η συνθηκολόγηση εκ μέρους της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και της ελληνικής κυβέρνησης κατά την υποτιθέμενη διαπραγμάτευση των Βρυξελλών.

Δηλώνει χαρακτηριστικά ο Τουσκ : 


«Το πιο σημαντικό ζήτημα των διαπραγματεύσεων ήταν να βοηθήσουμε την Ελλάδα, αλλά σίγουρα έπρεπε να συζητηθούν οι μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες ενός Grexit ως μιας χαοτικής και απρόβλεπτης διαδικασίας με πολιτικές και γεωπολιτικές συνέπειες»… 


…«Κατά τη γνώμη μου υπάρχει μια οικονομική και ιδεολογική αυταπάτη και στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, και στο αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, και σε κάποια από τα σχόλια που γίνονται, ότι θα μπορούσαμε να χτίσουμε κάτι εναλλακτικό σε σύγκριση με το ευρωπαϊκό οικονομικό σύστημα. Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, το βλέπουμε και σε άλλες χώρες της Ε.Ε., ιδιαίτερα από τη ριζοσπαστική αριστερά, μία συζήτηση για το αν μπορούμε να χτίσουμε κάτι άλλο από το παραδοσιακό ευρωπαϊκό όραμα, τη λιτότητα. Η λιτότητα είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους η Ευρώπη είναι το μέρος του κόσμου με τη μεγαλύτερη ευημερία»… 


…«Και γιατί μιλάω για τον κίνδυνο της ιδεολογικής διάχυσης; Από καιρό σε καιρό πολλοί πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και άλλοι βαριούνται με την Ε.Ε. και εμφανίζονται έτοιμοι να αμφισβητήσουν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένων των συνθηκών, του τρόπου σκέπτεσθαι και των αξιών μας. Η Ρωσία μπορεί και να μην είναι η σημαντικότερη απειλή. Πιο σημαντικό είναι αυτό που αισθανόμαστε μέσα στην Ενωση, που μοιάζει πολύ με το 1968. Ισως όχι ως επαναστατική διάθεση, αλλά κάτι σαν ευρεία ανυπομονησία. Οταν η ανυπομονησία γίνεται από ατομική συλλογική εμπειρία, αυτό είναι σαν το εισαγωγικό στάδιο μιας επανάστασης και έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά του 1968».


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου