Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μοιάζει σαν μια μάχη ανάμεσα στο Ένστικτο της Ζωής και στο Ένστικτο του Θανάτου, σε φροϋδικούς όρους, με έπαθλο την επιβίωση της ανθρωπότητας. Ξεκίνησε το Πάσχα των Ορθόδοξων Χριστιανών, όταν ο Τραμπ εξήγγειλε την καινούρια εκστρατεία του κατά της Συρίας, του Ιράν και της Ρωσίας.

Πιθανότατα πρόκειται για μια ακόμα εκδοχή της «Στρατηγικής του Τρελλού», που πρότεινε ο Κίσσινγκερ στον Νίξον το 1969 κι αυτός την εφάρμοσε, στριμωγμένος καθώς ήταν στο Βιετνάμ, θέτοντας σε συναγερμό τις πυρηνικές του δυνάμεις. Δεν πολυπέτυχε το στρατήγημα. Η ιδέα είναι απλή. Αν κάποιος υποδύεται τον τρελλό, οι άλλοι κάνουν πίσω γιατί είναι λογικοί και δεν θέλουν να γίνει καταστροφή. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι οι άλλοι μπορεί να μην υποχωρήσουν.

Με τούτα και με κείνα, μπήκαμε στη ζώνη κινδύνου. Μπήκαμε δηλαδή στην περιοχή που οι δύο πλευρές αρχίζουν να αντιλαμβάνονται οποιαδήποτε υποχώρηση ως επιφέρουσα απαράδεκτο κόστος (το παιχνίδι των κοτόπουλων, Chicken Game). Oι δύο πλευρές εγκλωβίζονται σε διαμάχη από την οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν.

Για όποιον θέλει να καταλάβει πώς μπορεί να οδηγηθούμε σε ένα παράλογο αποτέλεσμα που αρχικά κανείς δεν ήθελε, υπάρχει μια δημοφιλής ταινία, ο «Πόλεμος των Ρόουζ» που περιγράφει πολύ πειστικά πως ένα ζευγάρι εμπλέκεται σε καυγά στον οποίο κανείς δεν υποχωρεί και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι σκοτώνονται και οι δύο. Εξόχως διαφωτιστικές, ανατέμνοντας τόσο τον μηχανισμό της καταστροφής, όσο και το προσωπικό που την διαχειρίζεται αντίστοιχα, είναι οι δύο ταινίες-αριστουργήματα του Στάνλει Κιούμπρικ, «SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» και «Μάτια ερμητικά κλειστά».