Περί εμφυλίου και προβολής της Χρυσής Αυγής από τα media

Αναδημοσιεύουμε από Κεράσια και Κρίνοι

Δεν έχει και τόσο σημασία αν τα media θα εμφανίζουν τους εκπροσώπους της ή όχι. Σημασία έχει οτι μιλάνε τη γλώσσα της.

 

Λίγο πολύ όλους τους πραγματικούς δημοκράτες και πραγματικούς ανθρώπους - με όλη τη μεστή σημασία της λέξεως και όχι την επιφανειακή - μας απασχολεί έντονα αυτόν τον καιρό ένα θέμα, το οποίο ακούγεται και συζητιέται ιδιαίτερα και από τα media.

 

Ξαφνικά έχει εισέλθει στην καθημερινή ατζέντα ο κίνδυνος ενός είδους νέου εμφυλίου, μιας ενδεχόμενης ανάφλεξης μεταξύ των κατοίκων αυτής της χώρας, την ίδια ώρα που μας ταλανίζει το τι να κάνουμε με τη δημοσκοπική άνοδο της Χρυσής Αυγής, πώς να το χειριστούμε, αν θα πρέπει τα μέσα ενημέρωσης να φιλοξενούν μέλη της και απόψεις της ή αν αυτό την ενισχύει, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει και η αντίθετη άποψη, οτι το να μην εμφανίζονται εκπρόσωποί της ισχυροποιεί τον όποιο μύθο της!

Όλα αυτά βέβαια δεν είναι και ότι το καλύτερο για μια κοινωνία και δηλώνουν το εκπεσμό της, την κατάντια και την παρακμή της.

 

Έχουμε πάντως ένα πρόβλημα και πρέπει, παρ' ότι είναι εξαιρετικά δυσάρεστο, να δούμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε.

 

Ας εξετάσουμε το αν θα πρέπει εμφανίζεται ή όχι η Χρυσή Αυγή στα media με κάποιο τρόπο.

 

Όσο και αν το σκέφτομαι, δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα με μια πειστική, καθαρή και μονοσήμαντη θέση. Και αυτό τελικά μάλλον οφείλεται στο οτι το ερώτημα είναι λάθος!

 

Για την ακρίβεια δεν έγκειται εκεί το πρόβλημα.

 

Το πρόβλημα έγκειται σε αυτό που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή.

 

Και εκείνο που πρέπει να εξετάσουμε είναι αν αυτό που εκπροσωπεί επί της ουσίας χαίρει προβολής και προστασίας από κυρίαρχες δυνάμεις, χωρίς να είναι απαραίτητη και η φυσική παρουσία των ίδιων των προσώπων των χρυσαυγιτών, παρά κάπου και αυτά να συμβάλλουν όσο και όταν πρέπει.

 

Το κατάλληλο έδαφος για να φυτρώσει ο σπόρος της Χρυσής Αυγής, προϋπήρξε, καλλιεργήθηκε και ο σπόρος φυτεύτηκε και έπιασε!

 

Ας δούμε τα δομικά συστατικά του κοινωνικού εδάφους στο οποίο μπορεί να ευδοκιμήσει ο φασισμός, ο ναζισμός, ο ρατσισμός, η μισανθρωπία:

 

Κοινωνική αδικία

 

Δηλαδή ένα κοινωνικό σύστημα και μια κοινωνική κατάσταση στην οποία κυριαρχεί το "δίκιο" του ισχυρού, στην οποία παραβιάζονται ελευθερίες και ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα όπως τα έχει κατακτήσει και ορίσει η ανθρωπότητα μέσα από διαδρομή χιλιετηρίδων. Σε αυτό το αρρωστημένο πλαίσιο παράγονται προσωπικότητες και σχέσεις αρρωστημένες, δηλαδή που είναι εχθρικές στο υγιώς κοινωνικό, που διαιωνίζουν τη βία και αδικία με την οποία μεγάλωσαν και διαπαιδαγωγήθηκαν.

 

Υποκουλτούρα

 

Η υποκουλτούρα είναι το υποκατάστατο του πολιτισμού που κάθε κοινωνικό ον έχει ανάγκη, δηλαδή στοιχεία και τρόποι έκφρασης, όταν ο πραγματικός πολιτισμός απουσιάζει. Η υποκουλτούρα είναι ο κυρίαρχος πολιτισμός μιας άδικης και ανελεύθερης κοινωνίας και επιβάλλεται και ενισχύεται από την εξουσία που δυναστεύει τους υποτελείς. Η υποκουλτούρα τροφοδοτεί αρρωστημένες προσωπικότητες και αρρωστημένες σχέσεις.

 

Ας δούμε τώρα αν αυτά τα δυο συστατικά τροφοδοτούνται και ενισχύονται από τις δομές της εξουσίας, από τα κυρίαρχα media. Αν αυτό ισχύει, σημαίνει οτι ρίχνουν λίπασμα στη γλάστρα της Χρυσής Αυγής.

 

Η περίπτωση της ασφάλειας του πολίτη!

 

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον θεσμό της λεγόμενης ασφάλειας του πολίτη, και τον φορέα της, την ελληνική αστυνομία: Μόνο ως ανέκδοτο φυσικά μπορεί να πει κανείς σήμερα ειδικά πως η αστυνομία επιτελεί το έργο της προστασίας του πολίτη! Εκατομμύρια άνθρωποι που έχουν βρεθεί σε διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα τα τρία τελευταία χρόνια, μπορούν να πιστοποιήσουν πως η δουλειά της αστυνομίας είναι η ακριβώς ανάποδη: δηλαδή να καταδιώκει τον πολίτη, και όχι να τον προστατεύει. Εξάλλου έχουμε και τα πρόσφατα βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ για τα οποία αφιέρωσε άρθρο ο έγκυρος Guardian και πολλοί έγκυροι μάρτυρες τα επιβεβαιώνουν. O Δημήτρης Καζάκης λέει περίπου στο 8' λεπτό εδώ οτι είδε ο ίδιος τα παιδιά αυτά που βασανίστηκαν στη ΓΑΔΑ και ήταν σε κακό χάλι. O δικηγόρος Γιάννης Ραχιώτης σε συνέντευξή του στον Ελευθεριακό μιλά αναλυτικά για όσα υπέστησαν οι 15 αλλά και για άλλους βασανισμούς.

 

Πρόκειται μήπως για αυθαιρεσίες κάποιων μεμονωμένων αστυνομικών; Όχι βέβαια! To αναλύει και ο Γιάννης Ραχιώτης στη συνέντευξη που προαναφέρθηκε. Ο πολιτικός τους προϊστάμενος, ο Δένδιας, τους καλύπτει απόλυτα δίνοντας τους μάλιστα το πράσινο φως να συνεχίσουν και να ενταθούν οι βασανισμοί και κακοποιήσεις πολιτών. Όσο για τις λεγόμενες Ειδικές Διοικητικές Εξετάσεις (ΕΔΕ) είναι φυσικά γνωστό ανέκδοτο, το λεγόμενο στρίβειν δια του αρραβώνος!

 

Αναρωτιέται κάθε σώφρων άνθρωπος, μήπως αυτές οι 6.000 χιλιάδες των ματατζήδων που φυλάγανε την Μέρκελ στις 9 Οκτωβρίου, έπρεπε να βρίσκονται επί καθημερινής βάσης στις περιοχές όπου διακινούνται ναρκωτικά, όπλα,  εκδιδόμενες γυναίκες, άνδρες και παιδιά, σε ύποπτα ξενοδοχεία και μαγαζιά, εκεί δηλαδή που παράγεται το ποινικό έγκλημα, ώστε να το αποτρέπουν και να το κυνηγήσουν μέχρι να εξαφανιστεί! Ρητορικό το ερώτημα φυσικά!

 

Οι δημοκρατικές ελευθερίες λοιπόν έχουν πάει περίπατο προ πολλού.

 

Όσο για την οικονομική πολιτική, από πού να αρχίσουμε για να πιστοποιήσουμε το πόσο άδικη και ανάλγητη είναι; Από τους χιλιάδες που οδηγεί στα άκρα και την αυτοχειρία; Από τους άστεγους, τα συσσίτια, τα παιδάκια που λιποθυμούν στα σχολεία; Και όλα αυτά την ίδια ώρα που ο παρασιτικός πλούτος και η χυδαία πολυτέλεια, προϊόντα εκμετάλλευσης και  δολοφονιών, καλά κρατούν!

 

Κυρίαρχη κουλτούρα

 

Αλλά ας πάμε στο ζήτημα του πολιτισμού.

 

Αλήθεια, ποιον ακριβώς πολιτισμό έχουν προάγει όλες αυτές τις δεκαετίες της ελεύθερης τηλεόρασης και ραδιοφωνίας οι προαγωγοί, συγνώμη, παραγωγοί ήθελα να πω, των γνωστών κυρίαρχων media;

 

Τον πολιτισμό των αμερικάνικων ταινιών και σειρών όπου οι καλοί μπάτσοι σώζουν τον κόσμο από το κακό; Πού είναι αλήθεια αυτοί οι καλοί μπάτσοι στην Ελλάδα; Ποιον σώσανε και από τι; Τη Μέρκελ από τους κακούς Έλληνες που πήγαν να την υποδεχθούν;

 

Τον πολιτισμό των καλλιστείων και των εκπομπών λάιφ στάιλ με τις ημίγυμνες παρουσιάστριες που καλλιεργούν την αντίληψη στα νέα κορίτσια οτι μπορείς να βγάζεις το ψωμί σου, και μάλιστα το παντεσπάνι σου, να κάνεις ένα καλό γάμο και να ζεις ονειρεμένα,  πουλώντας το κορμί σου, με λίγα λόγια διαφημίζουν την πορνεία και την εκπραγμάτιση των γυναικών, προσανατολίζοντάς τες σε ανώδυνες ενασχολήσεις, καθιστώντας τες έτσι ακίνδυνες και θέτοντάς τες εκτός του πολιτικού παιχνιδιού; 

 

Τον πολιτισμό των "ωραίων" και μπρατσωμένων νέων που κάνουν ολόσωμη αποτρίχωση, ντύνονται με τα τελευταία μοντέλα της μόδας, φωτογραφίζονται σε in club, μέσα σε ακριβά αυτοκίνητα και το πολύ για το οποίο μπορούν να συζητήσουν είναι το show biz κουτσομπολιό;

 

Τον πολιτισμό των τούρκικων άλλα και κάθε εθνικότητας χαζοσήριαλ όπου όλο το πρόβλημα είναι ποιος θα παντρευτεί με ποιόν, αυτό όντας μόνο μια ανώδυνη υπόθεση για να ντυθεί το κυρίως θέμα που είναι η προβολή ενός καταναλωτικού και μικροαστικού, απολιτικού και ατομοκεντρικού τρόπου ζωής;

 

Τον πολιτισμό των δελτίων ειδήσεων που γράφονται σε κάποια γραφεία μυστικών υπηρεσιών και πηγαίνουν έτοιμα για να αναγνωστούν από τους πουλημένους δημοσιογραφίσκους; Τα δελτία γκεμπελικής προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου;

 

Ή μήπως τον πολιτισμό των τηλεπαραθύρων με τους επιλεγμένους καλεσμένους και τα, με οδηγίες άνωθεν προβεβλημένα πρόσωπα; Αλήθεια, ο Άδωνις, η πιο αγαπημένη περσόνα των media, πότε βρίσκει καιρό να ασχοληθεί με τα της Βουλής και της κυβέρνησης; 'Ή μήπως αυτό ακριβώς κάνει όταν βγαίνει στα παράθυρα; Καθαρή πολιτική δουλειά; Τι είδους πολιτική κουλτούρα μπορεί να αποκτήσει ένας τηλεθεατής ή ακροατής ραδιοφώνου που δεν έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο όταν ακούει όλη την ημέρα τον Άδωνι Γεωργιάδη, ή τον γυαλισμένο και ανακαινισμένο τσεκουροφόρο Βορίδη;

 

Κοινωνική αδικία + υποκουλτούρα = λίπασμα στο φασισμό

 

Στο έδαφος της καταστροφής του κοινωνικού, της ανισότητας, της τρομακτικής φτώχειας απέναντι στον εξωφρενικό πλούτο, της απουσίας δημόσιων δομών κοινωνικής προστασίας, δημόσιας και δωρεάν υγείας, παιδείας, πρόνοιας, ποιότητας περιβάλλοντος, ποιότητας ζωής, η υποκουλτούρα στρέφει την οργή και την απελπισία σε λάθος κατεύθυνση, ακίνδυνη για την εξουσία.

 

Η συνεχής τροφοδότηση με πολιτισμικά σκουπίδια, αφαιρεί τα όπλα αντίστασης από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Έξω από το διαδίκτυο η πρόσβαση σε ποιοτική πληροφόρηση, ενημέρωση, εικόνα και λόγο είναι πολύ μικρή και όχι εύκολη. Έτσι, ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού είναι αποκλεισμένο από διεξόδους, είναι παγιδευμένο μέσα σε ασφυκτικές αντικειμενικές συνθήκες ζωής από τη μια και σε κατευθυνόμενες υποδείξεις εκτόνωσης του δίκαιου θυμού του από την άλλη. Αλλά και εντός του διαδικτύου κυκλοφορεί φυσικά και πολύ σκουπίδι έτσι που με κάποιο τρόπο πρέπει να διαθέτεις τα φίλτρα για να το αποβάλλεις και να αναζητήσεις άλλες ποιότητες.

 

Ο σπόρος της Χρυσής Αυγής

 

Το σποράκι της Χρυσής Αυγής που φυλασσόταν καλά μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή να πέσει στο κοινωνικό έδαφος, βρίσκει σε αυτό το περιβάλλον τις ιδανικές συνθήκες για να φυτρώσει.

 

Ποιοι το ποτίζουν; Ποιοι το λιπαίνουν;

 

Όσοι συνεχίζουν να πουλάνε σκουπίδια για τροφή. Όσοι βιάζουν την κοινωνία. Όσοι καθοδηγούν, υλοποιούν, ενισχύουν τον αυταρχισμό και την αστυνομική βία εναντίον των πολιτών. Όσοι σιωπούν απέναντι στο άδικο, τη φτώχεια και την κοινωνική ανισότητα. Όσοι παράγουν το άδικο, τη φτώχεια, την κοινωνική ανισότητα.

 

Η ρητορική περί εμφυλίου και το παραμύθι των δύο άκρων

 

Τα περί εμφυλίου, στον οποίο δήθεν θα οδηγήσουν τα δυο υποτιθέμενα άκρα του ελληνικού πολιτικού σκηνικού σήμερα, ανήκουν στην περιοχή του σκοταδιστικού λόγου, του λόγου που δεν φωτίζει αλλά διαστρεβλώνει και αποκρύπτει. Όσοι τα αναπαράγουν είναι συνένοχοι στο φόνο, το φόνο της ελληνικής κοινωνίας.

 

Η αλήθεια είναι πολύ απλή και πάντα η ίδια. Κάποιοι υφίστανται βία, και κάποιοι ασκούν βία. Κάποιοι υπερασπίζονται τους αδύνατους και κάποιοι τους βιάζουν. Η αριστερά ανήκει ιστορικά στην πλευρά του δίκιου, στην πλευρά της προστασίας των αδυνάτων, της υπεράσπισης της κοινωνικής ισότητας.

 

Στη ρητορική των δυο άκρων και της κινδυνολογίας του εμφυλίου, επιχειρείται η εξίσωση, όχι απλώς ενός πολιτικού κόμματος - που έτσι κι αλλιώς πρέπει να του γίνεται κριτική και σωστά - αλλά  η εξίσωση ολόκληρης της προοδευτικής αντίληψης για τον κόσμο και την κοινωνία, με την φασιστική αντίληψη για τον κόσμο και την κοινωνία. Τη φασιστική αντίληψη για τον κόσμο που θέλει την κοινωνία υπόδουλη στον ισχυρό, αυτή την αντίληψη που παρήγαγε τα κρεματόρια, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις φυλακές και τα ξερονήσια, αυτή την αντίληψη που δολοφονεί εκατομμύρια στο όνομα δήθεν της καθαρότητας της φυλής, στην πραγματικότητα στην υπηρεσία της ηγεμονίας και απόλυτης κυριαρχίας κάποιων λίγων ισχυρών επάνω σε εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές. Την αντίληψη που δολοφόνησε εκατομμύρια ανθρώπους σε δυο παγκόσμιους πολέμους και δολοφονεί και καταστρέφει συνεχώς σε τοπικούς πολέμους και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

 

Δεν έχουμε λοιπόν δυο άκρα.

 

Έχουμε από τη μια αυτούς που υφίστανται τη βία και προσπαθούν να υπερασπιστούν το δίκιο και την αλήθεια των λαών για την επιβίωση της ανθρωπότητας και του πολιτισμού.

 

Και έχουμε από την άλλη τους υπαλλήλους των μεγαλοτραπεζιτικών συμφερόντων και των μεγαλοεταιρειών.

 

Τέτοιοι είναι και οι Χρυσαυγίτες, από εκείνη, την απέναντι πλευρά.

 

Πώς αποδεικνύεται αυτό; Πολύ απλά:

 

Τα ΜΑΤ στην Κερατέα και τα ΜΑΤ στη Χαλκιδική ποιον προστατεύουν και ποιον χτυπούν; Και μήπως δεν είναι εκείνα τα ίδια που χτυπούν και τις διαδηλώσεις; Και μήπως δεν είναι οι ίδιοι οι ματατζήδες χρυσαυγίτες όπως με θράσος το ομολογούν; Και μήπως δεν χρειάζεται καν η ομολογία αφού και εκείνα τα ποσοστά στα εκλογικά τμήματα όπου ψήφισαν το αποδεικνύουν; Και μήπως δεν προστατεύει η αστυνομία, με την πολιτική της ηγεσία όλες τις ανομίες και τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής, ακόμα και εκείνα στα οποία είναι παρούσα;

 

Δυο μέτωπα, όχι δυο άκρα

 

Δεν έχουμε λοιπόν δυο άκρα, όπως βολεύει βέβαια να προπαγανδίζεται, άκρα τα οποία εννοούν οτι έχουν και κάτι "αθώο" στη μέση το οποίο καταπιέζουν, τον υποτιθέμενο ουδέτερο "πολύ κόσμο"!

 

Ούτε τα υποτιθέμενα δυο άκρα θα παράξουν κανέναν εμφύλιο σε βάρος του αθώου ουδέτερου "μέσου"!

 

Έχουμε μια κοινωνία που σπαράσσεται, που υποφέρει από πολιτικές που τη διαλύουν, τη συντρίβουν, που βγαίνει κατά εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους και διαμαρτύρεται ειρηνικά, που απεργεί και φωνάζει ξανά και ξανά με χίλιους τρόπους πως αυτή η κυβέρνηση και αυτή η πολιτική της είναι ανεπιθύμητη. Έχουμε δυνάμεις που αγωνίζονται από αυτή την πλευρά, με τον τρόπο της η κάθε μια, με τις παραλήψεις και τα λάθη της.

 

Και έχουμε και τους μεγαλοεργολάβους, που βρήκαν την ευκαιρία να αρπάξουν τον δημόσιο πλούτο τζάμπα και να κάνουν μπίζνες λεηλατώντας δάση και μολύνοντας ποτάμια και θάλασσες. Έχουμε τους ντόπιους και διεθνείς μεγαλοτραπεζίτες που βρήκαν την ευκαιρία να απομυζήσουν ότι έχει απομείνει από το κομπόδεμα και την ακίνητη, δημόσια και ιδιωτική περιουσία αυτού του λαού και αυτού του τόπου.

 

Και έχουμε και τους υπαλλήλους κάθε βαθμίδας αυτών των μεγαλοσυμφερόντων: την κυβέρνηση, τα media, τους μπάτσους, τους χρυσαυγίτες, όλοι, μικρά αφεντικά στην υπηρεσία των μεγάλων αφεντικών, της μεγαλοαστικής τάξης,  που παραμένει στη σκιά κρυμμένη και προστατευμένη από τους μπράβους και τα σκυλιά της.

 

Δυο μέτωπα λοιπόν, όχι δυο άκρα. Και το ένα μέτωπο έχει ήδη εξαπολύσει επίθεση στο άλλο. Ο λαός ήδη δέχεται αιματηρή επίθεση και έχει χιλιάδες απώλειες.

 

Εμφύλιος δεν υπάρχει. Υπάρχει μονομερής επίθεση. Εμφύλιο ονομάζουν οι επιτιθέμενοι την όποια άμυνα επιχειρεί να αναπτύξει ο λαός που υποφέρει.

 

Το τρομοκρατικό ευφυολόγημα του εμφυλίου που ξεδιάντροπα ανασύρανε  από την ματοβαμμένη ιστορία αυτού του τόπου, που πάλι οι ίδιοι αιματοκύλισαν, υποκρύπτει την παραίνεση: σκάστε και δεχθείτε όλα τα μέτρα. Όποια αντίσταση στη βία που μας ασκείται, βαφτίζεται πρόκληση εμφυλίου.

 

Φυσικά για να είναι πιο πιστευτό όλο αυτό το παραμύθι, χρειάζεται και το "δεύτερο" "άκρο", που είναι το δικό τους τέκνο, η Χρυσή Αυγή. Το "άλλο" "άκρο" είναι στην πραγματικότητα ο ελληνικός λαός που αντιστέκεται. Έτσι δεν υπάρχουν άκρα. Για να υπάρχουν άκρα, σημαίνει οτι υπάρχει κάποιο μέσο. Κανένα μέσο δεν υφίσταται στην ελληνική κοινωνία αυτή τη στιγμή. Υπάρχουν όσοι θέλουν να εκδημοκρατιστεί αυτή η χώρα, με ότι συνεπάγεται η πραγματική δημο-κρατία, και οι βιαστές της κοινωνίας.

 

Να εμφανίζουν τα media τους εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής ή όχι;





Αποκαλύψτε την αλήθεια από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνά σας.

 

Δείξτε τις εκατοντάδες χιλιάδες των διαδηλωτών που βγαίνουν κάθε μέρα όλο και περισσότερο στους δρόμους.

 

Δείξτε τις απεργίες, μιλήστε με τους απεργούς.

 

Μιλήστε για την αδικία.

 

Καταδικάστε τα βασανιστήρια του κράτους ενάντια στους πολίτες.

 

Υπερασπιστείτε το δίκιο, υπερασπιστείτε τους λαούς, υπερασπιστείτε τη δημοκρατία στην πράξη, το δικαίωμα στη ζωή, τη δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία, το καθαρό περιβάλλον για όλους, την ποιότητα ζωής, την ισότητα και την ελευθερία. Υπερασπιστείτε τον πολιτισμό και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

 

Αποκαλύψτε ποια είναι η Χρυσή Αυγή, τι και ποιους υπηρετεί.

 

Και τότε δεν θα μπορεί να σταθεί πουθενά κανένας χρυσαυγίτης.

 

Γιατί η αλήθεια και το δίκιο είναι οι θανάσιμοι εχθροί τους.

 

Δεν έχει και τόσο σημασία αν τα media θα εμφανίζουν τους εκπροσώπους της ή όχι.

 

Σημασία έχει οτι μιλάνε τη γλώσσα της.

Σημείωση: στο κείμενο η λέξη "υποκουλτούρα" χρησιμοποιείται με την έννοια των πολιτισμικών σκουπιδιών που είναι ο λόγος και οι εικόνες που παράγουν και αναπαράγουν τα κυρίαρχα media. Δηλαδή θεωρώ πως σήμερα η κυρίαρχη κουλτούρα είναι σκουπίδι, ενώ ο πραγματικός πολιτισμός διακινείται κυρίως στο μιντιακό περιθώριο (έντυπα, διαδίκτυο, πολύ λιγότερο στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση).

Διαβάστε σχετικά:

H Λογική Πλάνη ενός… Κοπρογραφήματος + Εξαιρετική Video-Συνέντευξη για τα Βασανιστήρια

Greece, in 2012: fascists beating up people while the police look on

Ατομική ή ομαδική υπόθεση ο ρατσισμός;

http://kerasiakrinoi.blogspot.gr/2012/10/media.html


Δείτε επίσης:

Ακροδεξιό παραλήρημα Μιχαλολιάκου στο ΣΚΑΙ