Τέλος Χρόνου

Οχι άλλες ευχές. Μόνο υποσχέσεις που θα τηρήσουμε το 2018


Next Floor from Centre Phi | Phi Centre on Vimeo.

Πηγή: Ηλίας Ιωακείμογλου - fb

Next Floor

Ο Σπινόζα θεωρούσε ότι ο άπληστος, που δεν σκέφτεται τίποτα άλλο εκτός από το κέρδος και το χρήμα, βρίσκεται σε μεγάλη έξαρση, πάθος και παραφορά, σε “ένα είδος παραληρήματος παρότι αυτό δεν κατατάσσεται στις νόσους”. 

Ο καπιταλισμός είναι το οικονομικό σύστημα που υιοθέτησε αυτό το πάθος και αυτό το παραλήρημα ως καθοδηγητική αρχή μιας ολόκληρης κοινωνίας, η οποία έχει συγκροτηθεί έτσι ώστε να εξυπηρετεί την απληστία των κατόχων κεφαλαίου. 

Αυτή όμως η υιοθεσία θα τον ακολουθεί για πάντα, σαν προπατορικό αμάρτημα: διότι ο καπιταλισμός είναι αναγκασμένος, για να επιζήσει, να αποδεικνύει διαρκώς ότι η απληστία, το πάθος για το κέρδος, η παράφορη αγάπη για τα χρήματα που μετατρέπεται τελικά σε σφοδρή επιθυμία να ιδιοποιηθείς την εργασία των άλλων, όλο αυτό το παραλήρημα, μετουσιώνεται, αργά ή γρήγορα, σε γενικό συμφέρον.

Χωρίς μια τέτοια απόδειξη, η πολιτική ηγεμονία κλονίζεται και δημιουργούνται συνθήκες απειλητικές για το σύστημα.

Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε το εξαιρετικό δεκάλεπτο φιλμ του Denis Villeneuve για την παρακμή της αστικής τάξης. 

Αν και υιοθετεί εξελικτική άποψη για το τέλος της, όπου το σύστημα καταρρέει μόνο του και το προλεταριάτο δεν έχει παρά να παρακολουθήσει την πτώση της, παρόλα αυτά αναδεικνύει το σημερινό αδιέξοδο της αστικής τάξης να διατυπώσει ηγεμονικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, δηλαδή σχέδιο στο οποίο να μπορούν να αναγνωρίσουν το συμφέρον τους όχι μόνο η άρχουσα τάξη αλλά και υπόλοιπες τάξεις της κοινωνίας (όπως επιτυχώς το έκανε στις δύο προηγούμενες μεγάλες κρίσεις του καπιταλισμού στη δεκαετία του 1930 με τον κεϋνσιανισμό και στη δεκαετία του 1970 με τον νεοφιλελευθερισμό).

Έφεραν τον Ερντογάν για να δώσουν την Κύπρο σε ΗΠΑ - Βρετανία - Ισραήλ (Άρθρο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου)

Πηγή : konstantakopoulos.gr

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η πρωτοβουλία της Αθήνας να προσκαλέσει τον Ταγίπ Ερντογάν σε επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα, την πρώτη που πραγματοποιεί αρχηγός του τουρκικού κράτους μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974, εγείρει μια σειρά από σημαντικά ερωτηματικά.

Η συνεννόηση ή πάντως ο διάλογος μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας είναι όχι απλώς χρήσιμα, είναι απαραίτητα, ιδίως για να μην πάνε οι δύο χώρες, μέσα σε αυτή την τρομερά ασταθή και επικίνδυνη διεθνή κατάσταση, σε σύγκρουση για λογαριασμό επιτήδειων τρίτων.

Ποτέ μετά την κρίση των πυραύλων στην Κούβα, η διεθνής κατάσταση δεν ήταν τόσο επικίνδυνη και ασταθής όσο σήμερα. Αν αυτό είναι πηγή τεραστίων κινδύνων είναι, δυνητικά, και πηγή μεγάλων ευκαιριών για μια μικρή χώρα. Για παράδειγμα, στον κλασικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, που παραδοσιακά επηρέασε αποφασιστικά την Ελλάδα και την Τουρκία και χρησιμοποιήθηκε σε βάθος από τους Δυτικούς για να ελέγξουν και τις δύο χώρες, έχει σήμερα προστεθεί ένας καινούριος παράγων. Και οι δύο χώρες και η Κύπρος έχουν γίνει στόχος παγκοσμίων δυνάμεων που θέλουν να καταστρέψουν ή να απαγάγουν όλα τα κράτη και τα έθνη, κάτι που δεν συνέβαινε επί Ψυχρού Πολέμου.

Αλλά η εκμετάλλευση των ευκαιριών απαιτεί μεγάλους ηγέτες, από Βενιζέλο και Ανδρέα Παπανδρέου κι απάνω. Δυστυχώς, σήμερα δεν έχουμε παρά ανθρωπάκια να μας κυβερνάνε, ή να θέλουν να μας κυβερνήσουν. Δεν διαθέτουμε καν ένα ευσταθές διεθνές σύστημα, όπως ήταν στο παρελθόν η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, που περιόριζαν μεν την ανεξαρτησία και κυριαρχία των μελών τους, αλλά δεν ήθελαν και να τα καταστρέψουν, όπως συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό σήμερα, τουλάχιστον σε ότι αφορά μια μερίδα στην ηγεσία τους!

Το μεγάλο πρόβλημα σήμερα είναι ότι δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση και εθνική εξωτερική πολιτική. Στον τομέα της οικονομίας τη χώρα διοικεί η Γερμανία, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, ενώ σημαντικό ρόλο παίζει και το Ισραήλ. Αυτοί αποφασίζουν, η «Ελλάδα» εκτελεί. Η Αθήνα δεν κάνει τίποτα χωρίς την άδεια και την ενθάρρυνση των Αμερικανών και δεν είναι ασφαλώς τυχαίο ότι η επίσκεψη Ερντογάν έκλεισε μετά από την επίσκεψη Τσίπρα στην Ουάσιγκτων, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Ελληνας Πρωθυπουργός έδωσε τα πάντα στους Αμερικανούς, εκθέτοντας σε πολύ μεγάλους κινδύνους τη χώρα.

«Όχι άλλα χημικά στα Εξάρχεια»

Πηγή : info-war


Ανοιχτή επιστολή από κατοίκους των Εξαρχείων προς Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Αρχηγό ΕΛ.ΑΣ και κάθε άλλο αρμόδιο:

Εφιαλτικές νύχτες περνάμε σχεδόν κάθε εβδομάδα μέσα στα σπίτια μας στη γειτονιά των Εξαρχείων, αφού με κάθε ευκαιρία τα ΜΑΤ του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη επιλέγουν να μας ψεκάζουν σαν τις κατσαρίδες.

Αντί να περιορίζεται το φαινόμενο επί “αριστερής” διακυβέρνησης, ολοένα εντείνεται, δηλητηριάζοντας όλο και περισσότερο τις κουζίνες, τα σεντόνια, τις τροφές, τα παιδιά μας, με χημικές ουσίες που σημειωτέον, είναι απαγορευμένες από τη συνθήκη της Γενεύης.

Αδιακρίτως ψεκάζονται στενά δρομάκια και πεζόδρομοι με σπίτια, βρεφονηπιακοί σταθμοί, είσοδοι πολυκατοικιών, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, καφετέριες, φαρμακεία και ιατρεία, με άλλα λόγια οι χώροι στους οποίους εμείς οι κάτοικοι συνεχίζουμε να ζούμε και να κινούμαστε μετά την αποχώρηση των δυνάμεων της αστυνομίας.

Γιάννης Ραχιώτης : Για την επιλογή «ταυτότητας φύλου»

Ο δήμος της Νέας Υόρκης , σε εφαρμογή της αντίστοιχης νομοθεσίας που στις ΗΠΑ ισχύει εδώ και χρόνια, κυκλοφορεί κατάλογο με 31 φύλα - γένη (genders). Άνδρας, Γυναίκα, "Κάτι εντελώς διαφορετικό".

Πηγές: Η σελίδα του Γιάννη Ραχιώτη στο fb
           Εφημερίδα "δρόμος της αριστεράς" Φύλλο 323 - 18.11.2017

Του Γιάννη Ραχιώτη.

Η κυβέρνηση μεταξύ των εφαρμοστικών νόμων των διάφορων μνημονίων βρήκε χρόνο να νομοθετήσει την «νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου». [1] Όμοια νομοθεσία υπάρχει στις περισσότερες δυτικές χώρες . Ας δούμε πρώτα τι ορίζει ο νέος νόμος ως «ταυτότητα φύλου»:

Αρθρο 2: «Ως ταυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίο το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά. Η ταυτότητα φύλου περιλαμβάνει την προσωπική αίσθηση του σώματος, καθώς και την κοινωνική και εξωτερική έκφραση του φύλου, τα οποία αντιστοιχούν στη βούληση του προσώπου…».

Διαμορφώνεται μια νέα νομική έννοια. Η «ταυτότητα φύλου». Προσοχή: Ο νόμος διαμορφώνει μια νομική κατασκευή, δεν αναφέρεται σε σεξουαλική προτίμηση ή σε βιολογική κατάσταση. Όμως ένας νόμος που αποσκοπεί να διαπλάσει μια νέα κατάσταση σε μείζονος σημασίας θέματα που σχετίζονται με την ανθρώπινη υπόσταση, πρέπει τουλάχιστο να το κάνει με αντικειμενικά κριτήρια, να μην περιέχει υποκειμενικές ή ασαφείς ρυθμίσεις και αντιφατικές προϋποθέσεις. Η παραπάνω διάταξη θέτει ως κριτήριο προσδιορισμού της νέας νομικής έννοιας που διαμορφώνει την «προσωπική αίσθηση του σώματος» και την «κοινωνική και εξωτερική έκφραση του φύλου». Δεν διευκρινίζει αν αυτές οι δύο προϋποθέσεις πρέπει να συντρέχουν διαζευκτικά ή αθροιστικά, δηλαδή αν η προσωπική αίσθηση που έχει κάποιος για το σώμα του πρέπει να ταυτίζεται και με αυτή που αντιλαμβάνονται οι άλλοι (κοινωνική και εξωτερική έκφραση) ή αρκεί η συνδρομή μιας από τις δύο αυτές προϋποθέσεις. Αμέσως μετά επιβάλει να «αντιστοιχούν στη βούληση του προσώπου». Τι όμως να αντιστοιχεί; η προσωπική του αίσθηση να αντιστοιχεί στη βούλησή του; πρόκειται για ταυτολογία. Η κοινωνική έκφραση; δηλαδή η γνώμη των άλλων να αντιστοιχεί στη βούλησή του; Μάλλον υπερβολική αξίωση θα ήταν. Εν τέλει μάλλον δεν βγαίνει νόημα…

Η ψυχοπαθολογία της πείνας του φόβου και του άγχους "Από το ιατρικό χρονικό της κατοχής" Φ. Σκούρας, Α. Χατζηδήμος, Α. Καλούτσης, Γ. Παπαδημητρίου - 1947 (ολόκληρο το βιβλίο σε pdf)

Η-ψυχοπαθολογία-της-πείνας-του-φόβου-και-του-άγχους.pdf by Dimitris Katsidoniotis on Scribd

ΜΗΝ ΔΙΑΓΡΑΨΕΤΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ - Ανοιχτή Επιστολή προς το Ελληνικό Κοινοβούλιο και τους Πολίτες της Ελλάδας σχετικά με την Προτεινόμενη Νομοθεσία που αφορά στην «αλλαγή της έμφυλης ταυτότητας».

Η ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ - κείμενο συλλογής υπογραφών, βρίσκεται στην διεύθυνση: https://www.ipetitions.com/petition/dont-erase-women-open-letter-to-the-greek

Ακολουθεί η Ανοιχτή Επιστολή προς το Ελληνικό Κοινοβούλιο και τους Πολίτες της Ελλάδας σχετικά με την Προτεινόμενη Νομοθεσία που αφορά στην «αλλαγή της έμφυλης ταυτότητας», μεταφρασμένη στα ελληνικά. 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Η ελληνική κυβέρνηση έχει ετοιμάσει και καταθέσει στο Κοινοβούλιο ένα νομοσχέδιο που αφορά την «αλλαγή της έμφυλης ταυτότητας». Καθώς η ορολογία αυτή δεν έχει πλήρως μεταφραστεί και ενσωματωθεί στην ελληνική γλώσσα, θέλουμε να εξηγήσουμε στις Ελληνίδες και τους Έλληνες τί σημαίνει η έννοια «έμφυλο» όταν χρησιμοποιείται για να αντικαταστήσει την έννοια «φύλο» ως νομικός όρος και τις συνέπειες που αυτό θα έχει για τις γυναίκες, για τα παιδιά, για την ελευθερία του λόγου και την κοινωνία γενικώς.

Είμαστε γυναίκες, άντρες και τρανσεξουαλικοί από χώρες στις οποίες τέτοιοι μισογυνικοί και ομοφοβικοί νόμοι αποτελούν ήδη ταπεινωτική και απειλητική πραγραματικότητα και θεωρούμε καθήκον μας να προειδοποιήσουμε τους Έλληνες φίλους μας και τις ελληνικές αρχές για τις σοβαρές αλλαγές που θα επιφέρει σε όλο το φάσμα του πολιτισμού ένας νόμος για την «έμφυλη ταυτότητα». Η σοβαρότερη από αυτές τις αλλαγές θα είναι η καταστροφή της νομοθεσίας που παρέχει ισότητα και προστασία στις γυναίκες, καθώς η νομοθέτηση της «έμφυλης ταυτότητας» αποτελεί πλήρη διαγραφή της νομικής, ιατρικής και ποινικής πραγματικότητας του βιολογικού φύλου. Οι νόμοι περί «έμφυλης ταυτότητας» αποτελούν επίσης έναν σοβαρό περιορισμό της ελευθερίας του λόγου και της επιστημονικής έρευνας, προς όφελος μία απειροελάχιστης μειοψηφίας ανθρώπων που υποφέρουν από τις ψυχιατρικές ασθένειες της «δυσφορίας έμφυλης προσωπικότητας» και/ή της αυτογυναικοφιλίας. Αυτοί οι άνθρωποι ήδη απολαμβάνουν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα, εκτός από το «δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό του φύλου τους». Όμως ο αυτοπροσδιορισμός δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα και δεν θα έπρεπε ποτέ να θεωρείται ως τέτοιος όταν η νομική του αναγνώριση συνεπάγεται την απάλειψη των δικαιωμάτων και της προστασίας γυναικών και παιδιών, όταν θέτει σε κίνδυνο το θεμελιακό ανθρώπινο δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου. Η ελληνική κοινωνία, ειδικά οι γυναίκες και τα παιδιά της χώρας, υποφέρουν ήδη από τα μέτρα λιτότητας και έχουμε κάθε δικαίωμα να ανησυχούμε για τις περαιτέρω συνέπειες που θα επιφέρει στην ζωή τους η νομιμοθέτηση της «έμφυλης ταυτότητας».

Διεμφυλικότητα και σχετικοποίηση της φύσης (του Βλάση Αγτζίδη)

Πηγή : tvxs.gr 06 Οκτ. 2017

Βλάσης Αγτζίδης*

«Ταυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίον το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά». (από το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη  «νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου»)

Πόσο συμβατή με μια τέτοια ατομιστική αντίληψη μπορεί να είναι η Αριστερά; Η οποία από πάντα είχε μια ευρύτερη κοινωνική προσέγγιση -που ερχόταν σε σύγκρουση με την κυρίαρχη καπιταλιστική εγωιστική αντίληψη- και διακρινόταν από μια οικολογική ευαισθησία, που δεν αποδεχόταν την κυριαρχία πάνω στη φύση και την εν τέλει καταστροφή της.

  

Πώς είναι δυνατόν να αποδίδεται νομικά και επίσημα από ένα ευνομούμενο κράτος το δικαίωμα να χαρακτηρίζεται π.χ.  μια γυναίκα ως «άνδρας», ενώ φέρει όλα της τα βιολογικά όργανα, μόνο και μόνο επειδή η ίδια έχει επιλέξει αυτόν τον αυτοπροσδιορισμό; Γιατί δεν αρκούσαν οι κατηγορίες  «διεμφυλικός άνδρας» και «διεμφυλική γυναίκα» για να προσδιορίσουν τις διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές και έπρεπε το κράτος να αποδόσει τη νομική δυνατότητα σε ένα βιολογικό άνδρα να καταγραφεί ως «γυναίκα» και αντιστρόφως; 

Το σύμπλεγμα του  νομοθέτη 

Το βασικό πρόβλημα του νομοθέτη στο συγκεκριμένο παράδειγμα είναι η ιδεοληπτική αποδοχή της πλέον εγωιστικής αντίληψης που επικράτησε στις λεγόμενες "σπουδές φύλου",  στις gender studies. Μια αντίληψη που θεωρεί ότι το αρσενικό και το θηλυκό είναι εξ ολοκλήρου κοινωνικές κατασκευές. Ότι δεν έχει σημασία ότι το αγοράκι γεννιέται με πέος και το κοριτσάκι με αιδοίο. Θεωρεί ότι αυτά αποτελούν τυχαιότητες ασήμαντες και ότι την κύρια κατεύθυνση τη δίνει η πολιτιστική διεργασία η οποία οδηγεί σε συγκεκριμένες ταυτοτικές κατασκευές. 

Oι γυναίκες είναι ο στόχος (της Έλενας Πατρικίου)

Ο ένας από τους τρανς ακτιβιστές που χτύπησαν την 60χρονη γυναίκα ήταν ο Tara Flick Wood του Facebook, που το ίδιο βράδυ άλλαξε το όνομά του σε Lucy Demonicus (!)

Πηγή : efsyn.gr  1.10.2017

Συντάκτης: Ελενα Πατρικίου

Αρνούμενη να συνυπογράψει την είσοδο ενός τρανς Φυσικού στο γυναικείο κολέγιο Newnham του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, επιμένοντας ότι ένας άντρας που επί 40 χρόνια έζησε επωφελούμενος από τα κοινωνικά αντρικά προνόμια δεν μπορεί αίφνης να εισβάλλει στους γυναικείους χώρους υπό το πρόσχημα της χειρουργικής κατασκευής ενός «κόλπου», η Γκριρ εκρίθη «τρανσφοβική» και έγινε στόχος των queer φοιτητικών ομάδων που εκβιάζουν με ανεκδιήγητες απειλές όσα πανεπιστήμια τολμούν να την προσκαλέσουν.

Υστερα, ήρθε η σειρά παλιών αγωνιστριών. Η Τι Γκρέις Ατκινσον, η Κάθι Σάρατσαϊλντ έγιναν στόχοι του τρανς ακτιβισμού γιατί συνέχιζαν να υπερασπίζονται τις γυναίκες και τις λεσβίες.

Η Τζούλι Μπίντελ απειλήθηκε όταν έγραψε πως επιδιώκοντας να μοιάσουν με το πορνογραφικό στερεότυπο για τις γυναίκες οι τρανς το ισχυροποιούν.

Η Μίριαμ Μπεν Σαλόμ, η πρώτη λεσβία του στρατού των ΗΠΑ, εκδιώχθηκε από το Pride του Μιλγουόκι.

Η Μεριλού Σίνγκλετον, ριζοσπάστρια φεμινίστρια μαία, κινδύνεψε να της αφαιρεθεί η άδεια εξάσκησης επαγγέλματος γιατί αρνήθηκε να συμφωνήσει πως το φύλο το «επιβάλλουν οι γιατροί κατά τη γέννηση» και ότι οι μαίες πρέπει να πάψουν να μεταχειρίζονται τις λέξεις «έγκυος», «γυναίκα» και «μητέρα».

Οσο ψηφίζονται νόμοι που διευκολύνουν την αλλαγή ταυτότητας, όσο τα κράτη ανέχονται ή αγνοούν (Ελλάδα) τη στείρωση των «τρανς» παιδιών από τα 11 με την παροχή ορμονών αναστολής της εφηβείας και τον ακρωτηριασμό κοριτσιών και αγοριών από τα 13, όσο τα μίντια προβάλλουν τους διάσημους «τρανς» ως πραγματικές γυναίκες, τόσο η αποθράσυνση των τρανς ακτιβιστών θεριεύει.

Φέτος, είδαμε τρανς ακτιβιστές:

«Κατασκευή», «διόρθωση» ή ολική καταστροφή της ταυτότητας του ανθρώπου; (του Δημήτρη Πατέλη)

Πηγή : epanastatikienopoiisi.blogspot.gr via alfavita.gr

του Δημήτρη Πατέλη*

 

Τείνει να γίνει κοινά αποδεκτό δόγμα στο λόγο που αρθρώνεται στα ΜΜΕ, στα αμφιθέατρα και τελευταία στη Βουλή η αντίληψη για την ύπαρξη πολλών και ρευστών ταυτοτήτων των ανθρώπων. Αυτό αφορά και το ίδιο το φύλο, που αντιμετωπίζεται πλέον σαν να εξαϋλώνεται.

Το φύλο λοιπόν χωρίζεται - βάσει των κηρύκων του παραπάνω δόγματος - σε τουλάχιστον πέντε διαφορετικούς παράγοντες: 

1. σε αυτό που ορίζει και περιγράφει η βιολογία (γονότυπος και φαινότυπος), 

2. σε αυτό που «κατασκευάζεται» κοινωνικά και συμβολικά, 

3. σε αυτό που βιώνει το κάθε άτομο, 

4. σε αυτό που επιθυμεί και 

5. σε αυτό που καταχωρείται νομικά. 

Ακόμα και αν δεχτούμε ότι ισχύουν αυτός ο επιμερισμός σε παράγοντες, κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να μας τεκμηριώσει επιστημονικά τα γενεσιουργά αίτιά τους, την ιεράρχησή τους, τα είδη και τα επίπεδα των αλληλεπιδράσεών μεταξύ τους αλλά και με άλλους παράγοντες. Από αυτό το δόγμα, που στερείται παντελώς επιστημονικής και μεθοδολογικής βάσης, εμφορείται και το πρόσφατο σχέδιο νόµου «Νοµική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου – Εθνικός Μηχανισµός Εκπόνησης, Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των Σχεδίων Δράσης για τα Δικαιώµατα του Παιδιού».  

Προφανώς, από τον τίτλο ακόμα του νομοθετήματος φαίνεται η διάθεση να προβληθεί η «σπουδή του νομοθέτη» για φροντίδα προς το παιδί άρα και για τον παιδευτικό ρόλο της όλης θεσμικής παρέμβασης...

Το σχέδιο νόμου ορίζει τα εξής: «1. Ως ταυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίο το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά. Η ταυτότητα φύλου περιλαμβάνει την προσωπική αίσθηση του σώματος, καθώς και την κοινωνική και εξωτερική έκφραση του φύλου, τα οποία αντιστοιχούν στη βούληση του προσώπου. Η προσωπική αίσθηση του σώματος μπορεί να συνδέεται και με αλλαγές που οφείλονται σε ιατρική αγωγή ή άλλες ιατρικές επιβιβάσεις που επιλέχθηκαν ελεύθερα. 2. Ως χαρακτηριστικά φύλου νοούνται τα χρωµοσωµικά, γονιδιακά και ανατοµικά χαρακτηριστικά του προσώπου, τα οποία συµπεριλαµβάνουν πρωτογενή χαρακτηριστικά, όπως τα αναπαραγωγικά όργανα, και δευτερογενή χαρακτηριστικά, όπως η µυϊκή µάζα, η ανάπτυξη στήθους ή τριχοφυΐας». Οι ορισμοί παρέχονται ως αυταπόδεικτοι και βάσει αυτών, το Άρθρο 3 εισάγει τη «Διόρθωση του καταχωρισµένου φύλου... σε περίπτωση ασυµφωνίας µεταξύ ταυτότητας φύλου και καταχωρισµένου φύλου... ώστε αυτό να αντιστοιχεί στη βούληση, στην προσωπική αίσθηση του σώµατος και στην εξωτερική του εικόνα»! Μάλιστα, η «διόρθωση» μπορεί να γίνει από το 17ο έτος της ηλικίας του ατόμου, και να επαναληφθεί, να γίνει άλλη μια «διόρθωση»-επαναφορά «ταυτότητας φύλου» με έκδοση αντίστοιχης ληξιαρχικής πράξης... 

Και εδώ διαπιστώνουμε ότι η επιστημονική προσέγγιση, έχει παραχωρήσει τη θέση της σε εύκολες «θέσεις» και «τοποθετήσεις» του συρμού, χωρίς ερευνητικό-μεθοδολογικό έρμα... Γιατί συμβαίνει αυτό;

H Ευρωπαϊκή Αριστερά και η Ελληνική Τραγωδία (του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου)

Πηγή : konstantakopoulos.gr

September 30, 2017

Το άρθρο που δημοσιεύουμε στη συνέχεια  γράφτηκε και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στα αγγλικά στις 22.5.17 (www.defenddemocracy.press), με αφορμή μια ανακοίνωση για την Ελλάδα, που εξέδωσαν οι επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων (Δείτε στο τέλος του άρθρου)

Η άτακτη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ και η μετατροπή του στην πράξη σε κόμμα της υπερ-νεοφιλελεύθερης δεξιάς, τον Ιούλιο του 2015, είχε μια τεράστια σημασία και επίπτωση σε όλη την Ευρώπη και διεθνώς.

Η άνοδος της αυτοεμφανισθείσης ως «ριζοσπαστικής αριστεράς» στην Ελλάδα είχε δημιουργήσει, στην Ευρώπη και διεθνώς, τεράστιες προσδοκίες. Η άδοξη κατάρρευση του εγχειρήματος, και μάλιστα όχι εξ αιτίας μιας ήττας σε σύγκρουση, αλλά μιας ασυνάρτητης «διαπραγματευτικής» στρατηγικής, χωρίς να πάνε καν σε σύγκρουση και χωρίς καν να έχουν προετοιμαστεί για αυτή, βιώθηκε σε όλη την Ευρώπη ως μείζων αποτυχία της αριστεράς γενικά. Πολλοί άνθρωποι έβγαλαν το συμπέρασμα ότι είτε και η αυτοκαλούμενη «ριζοσπαστική αριστερά» δεν μπορεί ούτε κι αυτή να κάνει τίποτα, είτε έχει και αυτή ελεγχόμενους, απατεώνες, πουλημένους ηγέτες, όπως οι μεγάλες πολιτικές ομάδες.

Το σχέδιο μιας αριστερής, δημοκρατικής εξόδου από την ευρωπαϊκή κρίση δέχτηκε συντριπτικό πλήγμα. Στην ίδια τη Γερμανία, η πολιτική των Μέρκελ και Σόιμπλε φάνηκε να θριαμβεύει και η ορθότητά της να επιβεβαιώνεται, αφού ανάγκασε τελικά ακόμα και την «αριστερά» της Ελλάδας να συνθηκολογήσει άτακτα μπροστά στη γερμανική ισχύ και να εκτελεί πειθήνια τις εντολές του Βερολίνου. Ο επιθετικός «εθνικισμός» της Γερμανίας επικράτησε επί του αμυντικού «εθνικισμού» της Ελλάδας.

Η αντίσταση των Καναδών στις εξορύξεις, συναντάει την Ελληνική αντίσταση στις Σκουριές της Χαλκιδικής

Λόρι Χάνσον και Άννυ Βασιλείου στο συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Πολιτικής Υγείας (ΙΑHPE)

Πηγή : alterthess.gr

Η Λόρι Χάνσον, καθηγήτρια Κοινοτικής Υγείας και Επιδημιολογίας στο πανεπιστήμιο Saskatchewan του Καναδά και μέλος του κινήματος κατά των εξορυκτικών βιομηχανιών συναντά την Άννυ Βασιλείου, μέλος του κινήματος ενάντια στις εξορύξεις στην ΒΑ Χαλκιδική στο περιθώριο του συνεδρίου της Διεθνούς Ένωσης Πολιτικής Υγείας (ΙΑHPE) που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Θεσσαλονίκη.

Στο παρακάτω βίντεο συζητούν για την προσπάθεια να απαλλαγούν περιοχές φυσικού κάλλους από τις καταστροφικές δραστηριότητες των εταιρειών και τη σημασία μεταφοράς γνώσεων και πληροφοριών για αντίστοιχες διενέξεις που αφορούν καναδικές εταιρείες, όπως η Eldorado Gold,  σε όλον τον κόσμο αλλά και την σημασία του κοινού αγώνα

Να σημειωθεί ότι το 33% των συγκρούσεων μεταξύ εταιρειών και κοινοτήτων στην Λατινική Αμερική αφορά καναδικές εταιρείες ενώ πάνω από το 70% των εξορυκτικών εταιρειών σε όλο τον κόσμο έχουν την έδρα τους στον Καναδά.

Οι καναδικές εξορύξεις υποσκάπτουν την δημοκρατία στην Κεντρική Αμερική

Πηγή : Libération Popular

Οι καναδικές εταιρίες εξόρυξης αποτελούν το 75% του συνόλου των εξορυκτικών επιχειρήσεων. Ο Καναδάς κυριολεκτικά σκάβει το πλανήτη.

Ο υπουργός Εξωτερικών Ed Fast λέει, “Ο εξορυκτικός τομέας του Καναδά… είναι ηγέτης όσον αφορά την υπευθυνότητα στις εξορυκτικές πρακτικές, και είμαστε περήφανοι για την ευημερία που ο τομέας αυτός δημιουργεί στην πατρίδα αλλά και σε κάθε γωνιά του πλανήτη”.

Τα πολιτικά, κοινωνικά και περιβαλλοντολογικά κόστη, όμως είναι πολύ μεγαλύτερα από ότι η Καναδική κυβέρνηση ή οι εξορυκτικές επιχειρήσεις θέλουν να σε κάνουν να πιστεύεις.

Στην Λατινική Αμερική, ο Καναδάς και η  εξορυκτική του βιομηχανία αντιμετωπίζονται σαν νέοι conquistadores, είναι διψασμένοι για γη και ορυκτά και πεινασμένοι για εξουσία. Οι καναδικές εταιρείες εξόρυξης βρίσκονται συχνά στο επίκεντρο κοινοτικών συγκρούσεων, τόσο σε κοινότητες Ιθαγενών όσο και σε μη Ιθαγενών , και συνδέονται με βία, περιβαλλοντολογική υποβάθμιση, διαφθορά και φόνους. Έρευνα¹ που πραγματοποιήθηκε από την ίδια την Ένωση Εξόρυξης και Ανάπτυξης του Καναδά (PDAC) βρήκε πως οι καναδικές εταιρίες εξόρυξης ήταν στην κορυφή των παραβιάσεων των ανθρώπινων και περιβαλλοντολογικών δικαιωμάτων στο κόσμο. Αποτρόπαια παραδείγματα στην Γουατεμάλα, το Ελ Σαλβαντόρ και την Ονδούρα, αποδυναμώνουν περαιτέρω τον ισχυρισμό του Καναδά πως φέρνει “το καλό” στο κόσμο.

Οι παραβιάσεις από τις καναδικές εταιρίες εξόρυξης των ανθρώπινων και περιβαλλοντολογικών δικαιωμάτων έχουν καταγραφεί εκτενώς από τις κοινότητες που πλήττονται, ΜΚΟ και διεθνείς ομάδες αλληλεγγύης. Τέτοιες αδικίες είναι απτά παραδείγματα της βαθιάς δομικής βίας με την οποία οι εξορυκτικές του Καναδά είναι εγγενώς συνδεδεμένες. Οι πράξεις τους, υπό το προσωπείο της “ανάπτυξης”, έχουν υποσκάψει την διακυβέρνηση στις χώρες που η δημοκρατία μπορεί να περιγράφει σαν “άνιση”.

Με τον λαό της Καταλονίας ενάντια στους επιγόνους του Φράνκο και στους σύγχρονους Ευρωπαίους Μέτερνιχ! (Του Γιώργου Μητραλιά)

Πηγή : contra-xreos.gr

Του Γιώργου Μητραλιά

Όποιος έχει μάτια είδε, και όποιος έχει αυτιά άκουσε. Η φετινή καταλανική Diada έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Κατέβασε στους δρόμους της Βαρκελώνης ένα εκατομμύριο Καταλανούς, και αποστόμωσε, όλους εκείνους, μέσα στο Ισπανικό Κράτος αλλά και στη “δημοκρατική” Ευρώπη μας, που αρνούνται σε ένα ολάκερο έθνος και σε ένα μεγάλο λαό σαν τον καταλάνικο το στοιχειώδες δημοκρατικό και ανθρώπινο δικαίωμά του να αποφασίσει, αυτός και μόνον αυτός, για το μέλλον του! 

Ενώ λοιπόν απομένουν μόλις δυο εβδομάδες για το δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου, οι αρχές της Μαδρίτης (κυβέρνηση, βασιλιάς, δικαστές, αστυνομία, καθολική εκκλησία, στρατός, εργοδοσία, ΜΜΕ, …) αλλά και η αντιπολίτευση της Αυτού Μεγαλειότητας που είναι η ισπανική Σοσιαλδημοκρατία, ακονίζουν τα μαχαίρια τους εν όψει της μεγάλης (αιματηρής;) καταστολής της “καταλανικής ανταρσίας” που διαγράφεται ήδη στον ορίζοντα. Μετά από τις διώξεις και τα εντάλματα ενάντια στα μέλη της -δημοκρατικά εκλεγμένης- κυβέρνησης, την πρόεδρο της Βουλής και βουλευτές της Καταλονίας, τώρα διώκουν και απειλούν να συλλάβουν και τους δημάρχους των -τουλάχιστον- 712 καταλανικών πόλεων που δηλώνουν πρόθυμοι να διευκολύνουν το δημοψήφισμα! Και όχι μόνον όλα αυτά. Οι αστυνομίες και οι λοιπές μυστικές και μη υπηρεσίες τους, αναλώνονται ψάχνοντας μανιωδώς...να βρουν τις κάλπες και τα ψηφοδέλτια του “παράνομου” δημοψηφίσματος: Πολιορκούν ή κάνουν εφόδους σε γραφεία καταλανικών εφημερίδων όπου τάχα κρύβονται τα ψηφοδέλτια ή οι κάλπες, συλλαμβάνουν και ανακρίνουν Καταλανούς βουλευτές μόλις βγουν έξω από την Καταλονία, φτάνουν ακόμα και να απαγορεύσουν διαλέξεις με θέμα το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και απειλούν να συλλάβουν την ίδια τη δήμαρχο της Μαδρίτης που διαφωνεί με την απαγόρευση! Και φυσικά, κατατρομοκρατούν τους “πραξικοπηματίες” (όπως τους αποκαλούν) Καταλανούς απειλώντας να ακυρώσουν και αυτή ακόμα την “αυτονομία” της Καταλονίας, επαναφέροντας σε ισχύ την “παλιά καλή” διακυβέρνησή της από τη Μαδρίτη του δικτάτορα Φράνκο!

Ένας τρελός κόσμος

Πηγή : e-dromos.gr

Ο καπιταλισμός και η άνοδος της ψυχικής ασθένειας

του Rod Tweedy

Ο Rod Tweedy είναι συγγραφέας και εκδότης των Karnac Books, ένας κορυφαίος ανεξάρτητος εκδότης βιβλίων για την ψυχική υγεία και τη θεραπεία. Η επιμέλεια της συλλογής «Ο Πολιτικός Εαυτός: Η κατανόηση του κοινωνικού πλαισίου για την ψυχική ασθένεια» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Karnac.

Τι θα συνέβαινε, αναρωτιέται ο Rod Tweedy, αν δεν είμαστε εμείς άρρωστοι, αλλά το ίδιο το σύστημα το οποίο βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που είμαστε ως κοινωνικά όντα;

Η ψυχική ασθένεια αναγνωρίζεται πλέον ως μία από τις μεγαλύτερες αιτίες ατομικής δυσφορίας και δυστυχίας στις κοινωνίες και τις πόλεις μας, συγκρίσιμη με τη φτώχεια και την ανεργία. Σήμερα, ένας στους τέσσερις ενήλικες στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει διαγνωστεί με ψυχική ασθένεια και τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά σε ετήσια βάση. «Ποια μεγαλύτερη κατηγορία θα μπορούσε να υπάρξει για ένα σύστημα», ρωτά ο George Monbiot, «από μια επιδημία ψυχικής νόσου;»

Η συγκλονιστική έκταση αυτής της «επιδημίας» γίνεται όλο και πιο ανησυχητική ιδιαίτερα όταν γνωρίζουμε ότι μεγάλο μέρος της έκτασης της θα μπορούσε να προληφθεί. Κι αυτό γιατί είναι είναι σημαντική η συσχέτιση μεταξύ κοινωνικών – περιβαλλοντικών συνθηκών και επιπολασμού των ψυχικών διαταραχών. Ο Richard Bentall, καθηγητής κλινικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, και ο Peter Kinderman, πρόεδρος της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, έχουν γράψει, τα τελευταία χρόνια, με επιτακτικό τρόπο για αυτή τη συσχέτιση, δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στους «κοινωνικούς παράγοντες που καθορίζουν την ψυχολογική μας ευημερία». «Τα στοιχεία είναι συντριπτικά», σημειώνει ο Kinderman, «δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν κοινωνικοί καθοριστικοί παράγοντες, αλλά ότι είναι συντριπτικά κρίσιμοι».

Ο τρελός κόσμος του νεοφιλελευθερισμού (του Αντώνη Ανδρουλιδάκη)

Θα μπορούσε άραγε να υπάρξει σοβαρότερη καταγγελία ενάντια σε ένα κοινωνικό Σύστημα από το ότι έχει την ευθύνη για την πρόκληση μιας επιδημίας ψυχικής νόσου; Κι όμως, τέτοιες καταγγελίες μοιάζουν στην μνημονιακή Ελλάδα περίπου συνωμοσιολογία ή υπερβολές κάποιων «αναρχοάπλυτων». Αρκεί να εξυπηρετείται η κεντρική συστημική αφήγηση ότι η χώρα περνά τα πάνδεινα, ακριβώς επειδή δεν εφάρμοσε με επάρκεια τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική συνταγή. Αυτήν δηλαδή που πλέον καταγγέλλεται στην πεφωτισμένη Δύση ως η υπεύθυνη για μια επιδημία ψυχοπαθολογίας. Γιατί, τώρα πια, όλα δείχνουν πως ο νεοφιλελευθερισμός είναι το «στοιχειό» που προσδίνει στον καρκίνο του καπιταλισμού την πιο επιθετική και καλπάζουσα μορφή του. 

Mίλτον Φρίντμαν (Milton Friedman, 31 Ιουλίου 1912 – 16 Νοεμβρίου 2006)

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Οι σύγχρονες πληγές του φαραωνικού καπιταλισμού, το άγχος, το στρες, η κατάθλιψη, η κοινωνική φοβία, οι διατροφικές διαταραχές, οι αυτοτραυματιστικές συμπεριφορές, οι διαταραχές προσωπικότητας και η απελπιστική μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση, πλήττουν τώρα τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα, τα πρόσφατα, καταστροφικά στοιχεία για την ψυχική υγεία των παιδιών στην Αγγλία, αντικατοπτρίζουν απλά την έκταση της παγκόσμιας «ψυχικής κρίσης», καθώς περισσότερα από 250.000 παιδιά, ηλικίας κάτω των 18 ετών, λαμβάνουν βοήθεια από τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας, για προβλήματα όπως το άγχος, η κατάθλιψη και οι διατροφικές διαταραχές.

Διακόσιες πενήντα χιλιάδες παιδιά νοσούν ψυχικά, αλλά για το κάθε ένα απ’ αυτά, καθώς και για τις οικογένειες τους αυτό είναι μόνο ένα ατομικό μεμονωμένο πρόβλημα. Ο νεοφιλελευθερισμός θα ισχυρισθεί ότι πρόκειται απλά για 250.000 ατομικά προβλήματα που τυχαία μαζεύτηκαν τόσο πολλά, επειδή τα παιδιά αυτά μάλλον έτυχε να «πέσουν» σε οικογένειες πλημμελούς φροντίδας ή γεννήθηκαν με κάποιο εγκεφαλικό ελάττωμα ή είχαν τον Ερμή ανάδρομο στην ώρα της γέννησης τους.

Προφανώς, υπάρχουν πολλές δευτερεύουσες αιτίες αυτής της κατάστασης, αλλά όλα πλέον δείχνουν, ότι η βαθύτερη αιτία είναι παντού η ίδια: τα ανθρώπινα όντα, τα «υπερ-κοινωνικά θηλαστικά», των οποίων οι εγκέφαλοι είναι κβαντικά συνδεδεμένοι με όλους τους Άλλους, ξεριζώνονται και αποκολλώνται από το κοινωνικό τους έδαφος, περίπου για τους ίδιους λόγους που κάποιοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών πριμοδοτούσαν την εκρίζωση των αμπελιών μας ή την καταστροφή των ξύλινων καϊκιών των ψαράδων μας. Το αόρατο χέρι της αγοράς –στηριγμένο στον «αγκώνα» των οικονομικών και τεχνολογικών εξελίξεων- αποκόπτει τους συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων.

Πόσο κοντά είμαστε σε πυρηνικό Πόλεμο;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Οι περισσότεροι άνθρωποι (και πολιτικοί) δεν πιστεύουν (ή δεν θέλουν ή δεν τους συμφέρει να πιστεύουν) ότι ένας πυρηνικός πόλεμος είναι δυνατός.

Αυτός ακριβώς είναι ένας λόγος που ένας πυρηνικός πόλεμος μπορεί να γίνει. ‘Όταν δεν πιστεύεις ότι υπάρχει απειλή, τότε δεν κινητοποιείσαι για να την αποτρέψεις αποτελεσματικά.

Μια τέτοια κατάσταση, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν που επέτρεψε και τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην πρώτη περίπτωση και τα δύο στρατόπεδα περίμεναν ότι το άλλο θα υποχωρήσει. Από «μπλόφα» σε «μπλόφα», καταλήξαμε στην πρώτη από τις μεγάλες ανθρωποσφαγές του 20ού αιώνα. Δύο δεκαετίες αργότερα, το Παρίσι, το Λονδίνο και η Μόσχα δεν θέλησαν να πιστέψουν ότι ο Χίτλερ ετοιμαζόταν να τους επιτεθεί. Βαυκαλίστηκαν τυχοδιωκτικά και καιροσκοπικά με την εκτίμηση ότι θα μπορούσαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να τα βρουν μαζί του. ‘Όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για να τον εμποδίσουν, αλλά και τον διευκόλυναν σημαντικά με την πολιτική τους. Το 1940, η Γαλλία κατελήφθη και ντροπιάστηκε συνθηκολογώντας, η ΕΣΣΔ παρολίγον να καταστραφεί (συνέβαλε καθοριστικά στο να μη συμβεί αυτό και η αντίσταση των Ελλήνων τότε στον Φασισμό και οι Κρητικοί που αποδεκάτισαν τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές, κάτι που ίσως να πληρώνουμε ακόμα). Η Βρετανία επεβίωσε, αναγκάστηκε όμως να παραιτηθεί οριστικά από ότι απέμενε από την Αυτοκρατορία της.

Το 1945 έγινε το αντίθετο. Μια ισχυρή μερίδα του αμερικανικού κατεστημένου ήταν έτοιμη να πάει σε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο με τη Σοβιετική ‘Ενωση, τότε μάλιστα, και μέχρι το 1949, η Ουάσιγκτων είχε και το μονοπώλιο του πυρηνικού όπλου. Ποιος την εμπόδισε; ‘Όχι τόσο τα όπλα της Ρωσίας, όσο η τεράστια και παγκόσμια πολιτική ακτινοβολία της την επαύριο της νίκης επί του Φασισμού, η ύπαρξη ενόπλων κινητοποιημένων λαών σε μεγάλο τμήμα της ευρωπαϊκής ηπείρου, συχνά υπό την ηγεσία κομμουνιστικών αντιστασιακών κινημάτων, η εναργής συνείδηση όλης της ανθρωπότητας για το τι σημαίνει Πόλεμος.

Για τον Αλιέντε Θέλω να Μιλήσω…

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ) - ημεροδρόμος 

4 Σεπτεμβρίου 1970

Η μέρα άρχιζε με ένα πείραμα: αυτό της ειρηνικής σοσιαλιστικής αλλαγής στη Χιλή. Ηγέτης αυτού του πειράματος ήταν ο μαρξιστής Σαλβαδόρ Αλιέντε, επικεφαλής της «Λαϊκής Ενότητας», ενός συνασπισμού στον οποίο συμμετείχαν το Κομμουνιστικό Κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Ριζοσπαστικό Κόμμα, η Κίνηση Ενωμένης Λαϊκής Δράσης, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, η Ανεξάρτητη Λαϊκή Δράση και οι χριστιανοδημοκράτες.

 Ο Αλιέντε έδωσε αμέσως το στίγμα της κυβέρνησης: « Θριαμβεύσαμε με αποστολή μας να ανατρέψουμε οριστικά την ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση, να τελειώνουμε με τα μονοπώλια, να πραγματοποιήσουμε μια βαθιά, άξια του ονόματός της αγροτική μεταρρύθμιση, να ελέγξουμε το ισοζύγιο των εισαγωγών και των εξαγωγών και, επιτέλους, να εθνικοποιήσουμε τις τράπεζες. Αυτοί είναι οι πυλώνες οι οποίοι θα στηρίξουν την πρόοδο της Χιλής, δημιουργώντας το κοινωνικό κεφάλαιο που θα επιτρέψει την ενίσχυση της ανάπτυξής μας » (monde-diplomatique 14 Σεπτεμβρίου 2013 Οι φοιτητές ξεσκονίζουν ένα εικόνισμα http://archives.monde-diplomatique.gr/spip.php?article465 ).

Όμως το πολιτικό πείραμα  της Λαϊκής Ενότητας διακόπηκε!

Ήταν 11 Σεπτεμβρίου του 1973, δύο το μεσημέρι, όταν ο Πρόεδρος της Χιλής Σαλβαντόρ Αλιέντε έπεφτε νεκρός στην ‘La Moneda’, το προεδρικό μέγαρο, το οποίο πολιορκούσαν δυνάμεις του στρατού, της αστυνομίας και παραστρατιωτικές φασιστικές ομάδες, υπό την ηγεσία του στρατηγού Αουγούστο Πινοσέτ, σε συνεργασία με πράκτορες της CIA.

Αντώνης Ανδρουλιδάκης "ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ" Βιβλιοπαρουσίαση

Πρόκειται για μιά σημαντική και σπάνια προσπάθεια ενοποιημένης κοινωνικο - ψυχολογικής ανάλυσης και περιγραφής της από δεκαετίες προγραμματισμένης ελληνικής "κρίσης", των μνημονίων και των συνεπειών τους στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας καθώς και ενός κοινωνικού σχεδίου "διεξόδου".

Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε.

Παρουσιάζουμε εδώ σε αναδημοσίευση την παρουσίαση του βιβλίου από τον Γιώργο Μουργή όπως  δημοσιεύτηκε στον "δρόμο της αριστεράς" Φύλλο 341 - 6/1/2017

Μια γνώμη για το βιβλίο του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Του Γιώργου Μουργή

Το αφήγημα του βιβλίου κατά μια έννοια ουσιαστικοποιεί την κοινωνική και ψυχολογική διάσταση των μνημονιακών χρόνων.

Δεν πρόκειται μόνο για την περιγραφή της απόληξης ή την κατάληξη του ατομικού βιωματικού επίδικου της ψυχοφθόρας διαδικασίας που συντελέσθηκε στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Ούτε για το αποτέλεσμα των οικονομικών μέτρων με τις συνέπειες τους στο ζωντανό σώμα του συλλογικού μας βίου.

Το Ελληνικό τραύμα του Αντώνη Ανδρουλιδάκη, αποτελεί μια σύνθεση από πολυεπίπεδους άξονες και συνισταμένες, με αναφορές, ιστορικά γεγονότα, μελέτες στοιχείων, βιβλιογραφία και προσωπικό στοχασμό, ώστε να μην το κατατάξει κανείς με ευκολία σαν άλλο ένα ακόμα βιβλίο, που μιλά για την μνημονιακή κρίση.

Πρόκειται για ένα διαφορετικό ανάγνωσμα, με προσέγγιση σε όλα όσα οδήγησαν στην συναισθηματική ατροφία ή τον ψυχαναγκαστικό ευνουχισμό του συλλογικού της κοινωνίας και του λαού μας.

Μια συνθετική ενδοσκόπηση του κοινωνικού ιστού, όπου αναδεικνύονται, άλλοτε συνολικά και άλλοτε αποσπασματικά, οι άρρηκτες σχέσεις μεταξύ των οικονομικών και κοινωνιο – ψυχολογικών σχέσεων, όπως προέκυψαν από τον συνδυασμό με τον παρελθόντα χρόνο, για να φτάσουμε στο παρόν, δρασκελίζοντας στο αύριο.

Γιατί δε θέλουν να λογοδοτήσει ο Γεωργίου (του Λεωνίδα Βατικιώτη)

Πηγή: kommon.gr - 21 Ιουλίου 2017

Mια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τους δανειστές και την κυβέρνηση λίγα 24ωρα μετά την εκταμίευση της δόσης των 7,7 δισ. κι αφού πρώτα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είχαν υλοποιήσει μέχρι τέλος κάθε απαίτηση των Ευρωπαίων πιστωτών και του ΔΝΤ. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβανόταν η αθώωση των τριών στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ από Ιταλία, Ισπανία και Σλοβενία για διώξεις που τους βάραιναν και του πρώην Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου ο οποίος φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 έτσι ώστε η Ελλάδα να υπαχθεί στο καθεστώς των Μνημονίων. Ακόμη και την αποζημίωσή του με το ποσό των 100.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σε μια ακραία πράξη πολιτικής τους ταπείνωσης.

  

Η έκπληξη που ακολούθησε την εκταμίευση αφορούσε την άσκηση αναίρεσης εκ μέρους της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου, εναντίον του βουλεύματος των συμβουλίων εφετών (υπ. αρ. 969/2017) το οποίο εκδόθηκε στις 26 Μαΐου 2017 και με το οποίο ο Α. Γεωργίου απαλλάγηκε των κατηγοριών για τεχνητή διόγκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Με το συγκεκριμένο βούλευμα που προτάθηκε από τον εισαγγελέα εφετών, Ιωάννη Κούτρα, και υιοθετήθηκε κατά πλειοψηφία (μόνο η εφέτης Χριστίνα Ρωμέση ψήφισε την παραπομπή τους) αποφασίστηκε να μην παραπεμφθούν στο ειδώλιο του τριμελούς εφετείου κακουργημάτων της Αθήνας ο Α. Γεωργίου και δύο ακόμη συνεργάτες του (Κωνσταντίνος Μολφέτας και Αθανασία Ξενάκη) για την κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης κατά συναυτουργία σε βάρος του δημοσίου υπό την ιδιαζόντως επιβαρυντική περίσταση της ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας του αντικειμένου του εγκλήματος. 

Πρέπει να αναφερθεί μάλιστα ότι αυτή ήταν η δεύτερη φορά που ο Α. Γεωργίου και οι συγκατηγορούμενοι του απαλλάσσονταν με βούλευμα του συμβουλίου εφετών Αθηνών. Είχε προηγηθεί μια πανομοιότυπη απόφαση απαλλαγής (1149/2015) από την κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος για ψευδή βεβαίωση στοιχείων.

Λίγο πριν το σφαγείο

Πηγή: dromosanoixtos.gr

Του Γιάννη Αθανασιάδη

Αυτό που δυστυχώς εισπράττω από τις μεθοδεύσεις και την κινητικότητα των διαφόρων εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων της χώρας μας που διατείνονται κατά της ΕΕ αυτό το διάστημα, είναι η δυσκολία προσαρμογής τους στην νέα Οργουελική πραγματικότητα που βρισκόμαστε σαν λαός και σαν πατρίδα. 

 

Κινούνται σε ένα πλαίσιο ηγεσιών θεωρώντας ότι οι πολιτικές εξελίξεις θα λειτουργούν αενάως, ως μια κατεστημένη και αναπότρεπτη κοινοβουλευτική διαδικασία.

Δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι τίποτα δεν είναι ίδιο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. 

 

Αλήθεια φαντάζονται ότι δια του κοινοβουλίου θα κάνουν την ανατροπή ή απλά θέλουν να διασφαλίσουν μια θέση ξεκούραστης επαναστατικής ρητορείας;

 

Δεν γνωρίζουν ότι ούτως η άλλως το κοινοβούλιο είναι αυτήν την ώρα ο καλύτερος τρόπος να νομιμοποιηθούν από ένα παράνομο καθεστώς;

 

Αυτή την ώρα η πατρίδα μας βρίσκεται στην είσοδο του σφαγείου και εμείς αναλωνόμαστε σε διαδικασίες κοινοβουλευτικού κρετινισμού.

 

Ας ρίξουμε μια συνοπτική μάτια με bullets (Ελληνιστί), πως φτάσαμε ως εδώ.

Ο Δραγασάκης, ο Ράϊχενμπαχ, ο Τσίπρας, η Σοσιαλιστική Ευρωομάδα και οι σκοτεινές σχέσεις της αποικιακής κυβέρνησης με τον διεθνή παράγοντα

Η φωτογραφία από την πρώτη συμμετοχή του Τσίπρα στη Σύνοδο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών με το καθεστώς του "παρατηρητή" 17.3.2016 

http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/se-ekseliksi-i-synodos-ton-sosialiston-gia-proti-fora-paratiritis-o-aleksis-tsipras

Ο Τσίπρας συμμετέχει με το καθεστώς του παρατηρητή στις εργασίες της Σοσιαλιστικής ευρωομάδας διότι είναι το μόνο επιτρεπόμενο καθεστώς αφού δεν μπορεί να συμμετέχει σαν μέλος ταυτόχρονα σε δύο ευρωομάδες - και ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει ήδη στην ευρωομάδα της Αριστεράς.

Η συμμετοχή, με το καθεστώς του παρατηρητή, στη σύνοδο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, σηματοδοτεί την επίσημη προσχώρηση του Τσίπρα σε ένα από τα δύο κύρια (συνεργαζόμενα πάντως μεταξύ τους) συστήματα της ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομικής ελίτ και την επίσημη αναγνώρισή του από την πολιτική ελίτ των ευρωσοσιαλιστών σαν έμπιστο συνεργαζόμενο μέλος.

Η Σοσιαλιστική ευρωομάδα αποτελεί το δίαυλο των οικονομικών ελιτ με τα νεοφιλελεύθερα πολιτικά στελέχη τα προερχόμενα από την λεγόμενη "αριστερά" διότι τη συνάντηση ή την προσχώρηση σε αυτήν μπορούν να τη δικαιολογήσουν στα μέλη τους και τους ψηφοφόρους τους με το επιχείρημα που χρησιμοποιεί κι ο Τσίπρας, πως "οι κρίσιμες αποφάσεις που χρειαζόμαστε, απαιτούν τη συνεργασία των (δήθεν) προοδευτικών δυνάμεων".

Αντίστοιχα, η ευρωομάδα του Λαϊκού Κόμματος στην οποία συμμετέχει η ΝΔ αποτελεί το δίαυλο δεξιών και ακροδεξιών νεοφιλελεύθερων πολιτικών στελεχών με τις αντίστοιχες φίλιες οικονομικές ελίτ και ούτω καθεξής.

Την προσέγγιση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωομάδα των Σοσιαλιστών, επεξεργάζονται και βάζουν σε εφαρμογή οι ευρωπαϊκές ελίτ ήδη από το 2012 όταν, στις εκλογές του Μαϊου - Ιουνίου, ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται σε αξιωματική αντιπολίτευση στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Οι Παγκόσμιοι Δολοφόνοι και ο μύθος του «υπερπληθυσμού»

Πηγή: dromosanoixtos.gr

Του Προκόπη Μπίχτα

«Υπερπληθυσμό» ονομάζουν 

τις στρατιές των ανέργων 

και των φτωχών και τίποτα άλλο.

Η θεωρία του «υπερπληθυσμού» διατυπώθηκε το 1798 από τον αποτυχημένο οικονομολόγο-παπά Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους στο βιβλίο του «Πραγματεία για την Πληθυσμιακή Αρχή» και αποσκοπούσε στο να δικαιολογήσει τα εγκλήματα και τους πολέμους της αποικιοκρατίας. Το «επιχείρημα» ήταν ότι αυτά, όπως και οι επιδημίες, είναι απαραίτητα για να διατηρηθεί η ισορροπία μεταξύ της παραγωγικής ικανότητας της παγκόσμιας οικονομίας - ιδιαίτερα της παραγωγής τροφίμων - και του αριθμού του γήινου πληθυσμού. Αρχή της θεωρίας του ήταν ότι «η παραγωγικότητα της εργασίας αυξάνεται αριθμητικά, ενώ ο πληθυσμός της γης αυξάνεται γεωμετρικά. Αυτό, ως συνεπής παπάς, το απέδιδε στην «ανθρώπινη φύση και τη ροπή του ανθρώπου να ακολουθεί τα γενετήσια ένστικτά του»!! Παρά το ότι ο αστός οικονομολόγος Ρικάρντο και άλλοι κατατρόπωσαν τα «επιχειρήματα» του παπα-Μάλθους, η θεωρία του επιβιώνει και κατά καιρούς επανέρχεται στο προσκήνιο, επειδή βολεύει την κυρίαρχη τάξη και, κυρίως, την ιμπεριαλιστική μερίδα της. Σήμερα, καθώς έχουν δημιουργηθεί νέοι κλάδοι στην παραγωγή και νέα συμφέροντα, τα «επιχειρήματα» έχουν πληθύνει, αλλά το μοτίβο παραμένει το ίδιο: «φταίνε αυτοί, επειδή υπάρχουν».

Στην πραγματικότητα η θεωρία του «υπερπληθυσμού» επιστρατεύεται όποτε το «περίσσευμα του εργατικού δυναμικού» ή αλλοιώς η αύξηση του εφεδρικού βιομηχανικού στρατού ή αλλοιώς ο αριθμός των ανέργων υπερβαίνει τα όρια της αντοχής του συστήματος και τείνει να γίνει απειλητικός γι' αυτό. Σε έκθεση του Οργανισμού για την Τροφή και την Γεωργία του ΟΗΕ, με τίτλο «Η Κατάσταση της Διατροφικής Ανασφάλειας στον Κόσμο», τονίζεται ότι το επισιτιστικό πρόβλημα θέτει όχι μόνο ανθρωπιστικά ερωτήματα, αλλά και σοβαρές γεωπολιτικές απειλές. Τη χρονιά αυτή μάθαμε επίσης ότι η διατροφική ασφάλεια συνδέεται επίσης με την ειρήνη και τη σταθερότητα στον κόσμο. Παρατηρήσαμε εξεγέρσεις σε 20 χώρες με αφορμή το πρόβλημα της πείνας (1).

Ο Γιάνης Βαρουφάκης παρουσιάζει στον ΣΚΑΪ το "σχέδιο παράλληλων πληρωμών", το οποίο μπλοκαρίστηκε από τον σκιώδη υπερπρωθυπουργό Γιάννη Δραγασάκη.

 

Από την πρωϊνή συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη στον ΣΚΑΪ την Κυριακή 16.7.2017, με τον Γιώργο Αυτιά σε ρόλο εκπροσώπου της τρόικας και του Στουρνάρα.

Ο Γιάννης Βαρουφάκης επαναλαμβάνει στον ΣΚΑΪ όσα είχε πεί πρόσφατα στη συνέντευξή του στο unfollow, η οποία πρέπει να ξαναδιαβαστεί: Γιάνης Βαρουφάκης: «Ο μοιραίος άνθρωπος ήταν ο Χουλιαράκης…»

Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη συνέντευξη του Βαρουφάκη στο unfollow :

" Και το πήρατε πάνω σας αδιαμαρτύρητα;

Όχι. Πάω στον Τσίπρα και του λέω «κοίταξε να δεις, δεν θέλω να θυμώσω τον Δραγασάκη, αλλά ο Χουλιαράκης, που είναι το παιδί που έχει βάλει δίπλα μου, τρώει κλωτσιά τώρα. Μέσα σε δύο μέρες μού έχει βάλει δύο απίστευτες τρικλοποδιές, οι οποίες δεν μπορεί να είναι άσχετες η μία από την άλλη και σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαίες. Εγώ δεν μπορώ να πηγαίνω ούτε στην τρόικα ούτε στο Eurogroup μ’ αυτόν δίπλα μου. Δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη για να μου μεταφέρει πράματα που πρέπει να μου μεταφέρει από τον Βίζερ, πόσο μάλλον που μου μετέφερε για δικά του πράματα που του υπαγόρευσε ο Ντέκλαν Κοστέλο». Βλέπω λοιπόν έναν Τσίπρα να μου λέει διστακτικά: «Καλά, λοιπόν… Αν πρέπει να τον διώξεις, να τον διώξεις…» Σκέφτηκα όμως να το κάνω με εύσχημο τρόπο, να τον διώξω μέσω προαγωγής. Είχαμε μια κενή θέση γενικού γραμματέα. Και λέω στον Χουλιαράκη: «Κοίτα να δεις, Γιώργο, μετά από αυτά τα δύο περιστατικά, συν το γεγονός ότι δεν είσαι συνεργάσιμος, συν το ότι τα οικονομετρικά μοντέλα που χρησιμοποιείς δεν έχουν σχέση με το ΔΝΤ, για να μην μπούμε και στη διαδικασία να συζητήσουμε ότι δεν μπορούμε να δεχόμαστε τις προβλέψεις της τρόικας ως δικές μας, εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω μαζί σου. Και για να μην υπάρξει πρόβλημα και με τη δική σου καριέρα, και για να μη βγει στα ΜΜΕ ότι αρχίσαμε να τρωγόμαστε, σου προτείνω τη θέση του γενικού γραμματέα ως μία προαγωγή…» Και τι γυρνάει και μου λέει; «Α, αν με πάρεις από το Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, εγώ θα φύγω, γιατί μου έχει προτείνει μια πολύ καλή θέση ο Στουρνάρας στην Τράπεζα της Ελλάδος». Και τρελάθηκα! Του λέω: «Με απειλείς δηλαδή ότι αν επιμείνω να σε κάνω γενικό γραμματέα του υπουργείου της κυβέρνησής μας, εσύ θα πας με την τρόικα;» Ναι! Κυνικότατα! Πάω στο Μαξίμου αμέσως. Με δεδομένο το μίσος που είχε ο Τσίπρας για τον Στουρνάρα, ή τουλάχιστον που έδειχνε ότι έχει, με δεδομένο το πόσο είχε θυμώσει με όλη αυτή τη διαδικασία, με την επιστολή στον Βίζερ, εγώ περίμενα ότι αν του έλεγα τι έγινε, θα έβλεπα μπροστά μου μια έκρηξη τουλάχιστον. Αντ’ αυτού, όμως, ο Τσίπρας μού είπε: «Ε, γιατί, το παιδί δίκιο έχει, κοιτάει την καριέρα του, ο Στουρνάρας τού έχει προσφέρει μια καλή θέση, γιατί να μην πάει;» Και μένω σύξυλος. Τότε κατάλαβα ότι όλο το πράγμα πήγαινε εκεί όπου πήγαινε."

Ολόκληρη η συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη στο unfollow, εδώ. 

Βιοεπιστήμονες για Ηριάννα: Πού κάνει λάθος η αστυνομία με το DNA

Πηγή: m.tvxs.gr

Με μια επιστολή συμπαράστασης στην Ηριάννα Β. Λ. Βιολόγοι, Βιοεπιστήμονες και Ερευνητές τοποθετούνται επιστημονικά και αξιολογούν τα αποτελέσματα του πορίσματος για το DNA.  Όπως αναφέρουν, διαπιστώνουνε κάποια επιστημονικά σφάλματα στην ταυτοποίηση των δύο δειγμάτων (δείγμα από γεμιστήρα εκτός όπλου και δείγμα από την Ηριάννα) τα οποία παραθέτουνε για να διαλευκανθεί πλήρως η υπόθεση της ταυτοποίησης.

Ολόκληρη η επιστολή των επιστημόνων

Την 1η Ιουνίου, η Ηριάννα Β. Λ. καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή για συμμετοχή στη ΣΠΦ και για οπλοκατοχή με μόνο στοιχείο ένα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας δείγμα DNA που βρέθηκε σε γεμιστήρα εκτός όπλου, το οποίο μάλιστα δεν έχει συνδεθεί με τη ΣΠΦ.

Ως βιολόγοι/βιοεπιστήμονες νιώθουμε την επιστημονική αλλά και ηθική υποχρέωση να τοποθετηθούμε. Η οικογένεια της Ηριάννας μάς απέστειλε την έκθεση εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης του εγκληματολόγου της Δ/νσης Εγκλ/κών Ερευνών της αστυνομίας καθώς και την έκθεση εργαστηριακής γνωμοδότησης από τον γενετιστή πραγματογνώμονα, Δρ. Φιτσιάλο Γεώργιο (Δρ. Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής, Γενικός Διευθυντής του ιδιωτικού εργαστηρίου DΝΑlogy «Ευρωπαικό Κέντρο Γενετικής και Ταυτοποίησης DNA»), ο οποίος κλήθηκε από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο της Ηριάννας Β. Λ. για την ερμηνεία των αποτελεσμάτων.  Στην προσπάθειά μας να αξιολογήσουμε τα αποτελέσματα του πορίσματος διαπιστώσαμε κάποια επιστημονικά σφάλματα στην ταυτοποίηση των δύο δειγμάτων (δείγμα από γεμιστήρα εκτός όπλου και δείγμα από την Ηριάννα) τα οποία παραθέτουμε για να διαλευκανθεί πλήρως η υπόθεση της ταυτοποίησης.

Πώς το Αμβούργο νίκησε την αστυνομία

του/της Cli Ché

Απόψε, για δεύτερη νύχτα στη σειρά, περίπου 20.000 αστυνομικοί οπλισμένοι με την καλύτερη τεχνολογία ελέγχου του πλήθους που μπορεί να αγοράσει κανείς με λεφτά, έχασε τελείως τον έλεγχο του κέντρου του Αμβούργου. Η χθεσινή νύχτα ήταν αρκετά άγρια, με συγκρούσεις και αποκεντρωμένες επιθέσεις να συνεχίζονται αρκετά μετά την ανατολή του ηλίου. Απόψε αναγκάστηκαν να αποσυρθούν εντελώς από τη γειτονιά Σάντσε για αρκετές ώρες, καθώς οδοφράγματα φλέγονταν στις διασταυρώσεις και χιλιάδες άνθρωποι κάθε κοινωνικής προέλευσης χαίρονταν με την ψυχή τους μία ζώνη χωρίς αστυνομία. Τώρα ο δήμαρχος που κάλεσε τους G20 στο Αμβούργο ζητά να τεθεί τέλος στη βία που ο ίδιος ξεκίνησε.

Αυτό δείχνει ότι, ακόμη και με την πιο τελευταία τεχνολογία, καμία ποσότητα αστυνομικής βίας δεν μπορεί να ελέγξει έναν πληθυσμό που είναι αποφασισμένος να αρνηθεί να κυριαρχηθεί. Αυτό είναι μία πολύ καλή είδηση για τους οπαδούς της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο.

Τη στιγμή που γράφουμε αυτές τις γραμμές, η αστυνομία μπουκάρει στο Σάντσε με την πιο αποκρουστική βία, στρέφοντας αδίστακτα κάννες πολυβόλων ενάντια σε δημοσιογράφους και σε κάθε άλλον, αναζητώντας εκδίκηση πάνω σε όσους παραμένουν στους δρόμους αφού οι περισσότεροι συμμετέχοντες πήγαν σπίτι τους να ξεκουραστούν. Στους δρόμους βρίσκονται αναπτυγμένες οι μονάδες ειδικών δυνάμεων του Αμβούργου και άλλων πέντε πόλεων, καθώς και αυστριακές ειδικές δυνάμεις. Αλλά καμία βία και καμία καταστολή δεν μπορεί να αποκρύψει το γεγονός ότι χάσανε τον έλεγχο –και το κυριότερο, ότι ήδη εξαρχής δεν άξιζαν ποτέ να έχουν τον έλεγχο.

Πολυμέρης Βόγλης, Τάσος Κωστόπουλος, Γιάννης Σκαλιδάκης. Video από την εκδήλωση με τίτλο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ιστορικού αναθεωρητισμού»

Πηγή : info-war.gr  

23/12/2016

Τι είναι αυτό που κάνει την ιστορική αποτίμηση του Εμφυλίου επίδικο σημερινών αντιπαραθέσεων;

Ποια η πολιτική και ιδεολογική σκοπιμότητα της «αναθεωρητικής σχολής» και σε ποιο βαθμό σχετίζεται με μια συνολικότερη προσπάθεια διαγραφής και δυσφήμισης των αγώνων των υποτελών τάξεων όχι μόνο στο παρελθόν αλλά και στο παρόν;

Πώς εμπλέκονται σε αυτή την επιχείρηση ιδεολογικοί μηχανισμοί, όπως τα ΜΜΕ;

Σε αυτά και σε άλλα ερωτήματα προσπάθησαν να απαντήσουν οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση της πολιτικής-πολιτιστικής λέσχης Εκτός Γραμμής, που διοργανώθηκε με αφορμή το βιβλίο «Εμφύλια πάθη: 23 ερωτήσεις και απαντήσεις για τον Εμφύλιο» των Καλύβα-Μαραντζίδη. 

Στην εκδήλωση με τίτλο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ιστορικού αναθεωρητισμού» συμμετείχαν οι ιστορικοί Πολυμέρης Βόγλης, Τάσος Κωστόπουλος και Γιάννης Σκαλιδάκης. 

 

18 Ιούνη 1943 : Η ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας

Ο διορισμένος κατοχικός πρωθυπουργός Ι.Ράλλης (δεξιά) παραδίδει την ελληνική σημαία στον ταγματάρχη Πλυτσανόπουλο, αρχηγό των ταγμάτων ασφαλείας, μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη. 

Είναι 12 Μαρτίου 1944 και γιορτάζεται η γερμανική "ημέρα των ηρώων". Από γερμανικής πλευράς, οι κατακτητές εκπροσωπήθηκαν από τον αρχηγό των SS και προϊστάμενο των ταγματασφαλιτών στρατηγό Σιμάνα, τον επιτετραμμένο του Ράϊχ φον Γκρέβενιτς και τον αρχηγό του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην Ελλάδα Βράϊντε (πηγή : kokinokamini.blogspot.gr )

Στις 18 Ιουνίου 1943, η κατοχική κυβέρνηση Ράλλη ιδρύει τα Τάγματα Ασφαλείας για την καταπολέμηση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ο Ιός της Ελευθεροτυπίας παρουσίασε πριν από μερικά χρόνια μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για την επιχείρηση «αναθεώρησης» της ιστορίας και την προσπάθεια να ξεχαστούν τα εγκλήματα που διέπραξαν.

Όσο απομακρυνόμαστε από τη σκοτεινή περίοδο της Κατοχής, τόσο η μνήμη των επιζώντων αδυνατίζει, οι αξιόπιστες μαρτυρίες σπανίζουν και τα ιστορικά ντοκουμέντα εξαντλούνται. Τόσο το καλύτερο για την επιχείρηση "αναθεώρησης" της ιστορίας και την "επιστημονική εξαφάνιση" του ενοχλητικού παρελθόντος του εγχώριου δωσιλογισμού.

Φαίνεται πως η μνήμη της δεκαετίας του '40 θα συνεχίσει για καιρό να στοιχειώνει την πολιτική ζωή αυτού του τόπου. Το διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά φέτος το καλοκαίρι, με τις αντιδράσεις που προκάλεσε η συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στη Μακρόνησο.