Η Ελλάδα θα μπορούσε να κηρύξει άμεσα στάση πληρωμών, ίσως και να έπρεπε, αφού τώρα έχει πρωτογενές πλεόνασμα. (του Tim Worstall)

Άρθρο του Tim Worstall στο περιοδικό Forbes 28.1.2012

Αναδημοσίευση από:  ΑΝΤΙΛΟΓΙΕΣ

Μετάφραση ΘΝΣ

Η Ελλάδα θα μπορούσε να κηρύξει άμεσα στάση πληρωμών,
ίσως και να έπρεπε, αφού τώρα έχει πρωτογενές πλεόνασμα

Οι διαπραγματεύσεις για το ελληνικό χρέος μπαίνουν πραγματικά σε μια πολύ ενδιαφέρουσα φάση. Ενδιαφέρουσα επειδή, αν δεν ανησυχείτε για το τι μπορεί να συμβεί, τότε δεν έχετε δώσει τη δέουσα προσοχή.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, η Ελλάδα πρέπει να μειώσει το βάρος του χρέους της. Προβλέπεται λοιπόν ένα κούρεμα για μερικούς από τους κατόχους ομολόγων. Οι πληροφορίες για δημόσια κατανάλωση λένε ότι την απώλεια θα πρέπει να αναλάβουν μόνο οι ιδιώτες κάτοχοι. Στο παρασκήνιο η άποψη είναι ότι αυτό δεν αρκεί, μερικοί δημόσιοι φορείς θα πρέπει επίσης να αποδεχτούν απώλειες, διαφορετικά το ελληνικό συνολικό χρέος δεν θα πέσει αρκετά ώστε να είναι βιώσιμο.

Ωστόσο, υπάρχουν δύο νέα σημεία που κάνουν την όλη διευθέτηση πολύ πιο δύσκολη -συναρπαστική αν προτιμάτε. Η πρώτη είναι η εξαιρετικά εντυπωσιακή απαίτηση προς την Ελλάδα όπως γράφουν οι Financial Times:

“Απόλυτη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του χρέους. Η Ελλάδα πρέπει να δεσμευθεί νομικά στο να δώσει απόλυτη προτεραιότητα στη μελλοντική εξυπηρέτηση του χρέους. Η δέσμευση αυτή πρέπει να είναι νομικά κατοχυρωμένη από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τα κρατικά έσοδα πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο για την εξυπηρέτηση του χρέους, και μόνο τυχόν εναπομείναντα έσοδα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση των πρωτογενών δαπανών. Αυτό θα καθησυχάσει τους δημόσιους και ιδιωτικούς πιστωτές ότι η Ελληνική Δημοκρατία θα τιμήσει τις δεσμεύσεις της μετά το PSI και θα επηρεάσει θετικά την πρόσβαση στην αγορά.

Ο de facto αποκλεισμός της δυνατότητας μιας στάσης πληρωμών θα εξαλείψει την απειλή μιας μη αποπληρωμής δόσεων του GRC II. Σε περίπτωση που δεν αποπληρωθεί μια μελλοντική δόση, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να απειλήσει τους δανειστές της με στάση πληρωμών, αλλά θα πρέπει να δεχτεί περαιτέρω περικοπές των πρωτογενών δαπανών ως τη μόνη δυνατή συνέπεια της τυχόν μη αποπληρωμής.”

Αυτό είναι εντελώς πρωτάκουστο. Πρόκειται για πιο σκληρούς όρους από όσους επέβαλε ποτέ η Βρετανική Αυτοκρατορία, ακόμα και με την υποστήριξη κανονιοφόρων και του Βασιλικού Ναυτικού. Που να επέβαλε σε οποιονδήποτε, όχι μόνο στις όποιες διαμάχες της με την Ελλάδα.

Μια "με κάθε τρόπο" δέσμευση για την αποπληρωμή του χρέους είναι αρκετά συνηθισμένη, αλλά μια απόλυτη είναι απλά ανήκουστη. Αυτό που λέει στη κυριολεξία είναι ότι αν υπάρξει ένα ξέσπασμα πανούκλας στη χώρα (ή οποιαδήποτε άλλη καταστροφή μπορείτε να σκεφτείτε), τότε η Ελλάδα πρέπει πρώτα να εξοφλήσει τα χρέη και μετά να προσφέρει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους πολίτες της σε μια στιγμή εθνικής καταστροφής.

Πραγματικά δεν υπάρχει καμία περίπτωση ότι μια δημοκρατική κυβέρνηση πρόκειται να υπογράψει κάτι τέτοιο. Ή ότι ένας λαός θα επιτρέψει στην κυβέρνησή του να το πράξει -μόλις το πάρουν είδηση εννοείται. Κάτι τέτοιο θα κάνει την Ελλάδα υποδεέστερη δύναμη από ένα κρατίδιο της Γερμανίας, κατώτερη και από έναν νομό ή δημοτική αρχή των ΗΠΑ. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό εφόσον η Ελλάδα έχει κάποια εναλλακτική λύση, έτσι πιστεύω.

Και το θέμα είναι ότι η Ελλάδα έχει τώρα μια εναλλακτική λύση. Η Stephanie Flanders του BBC λέει ότι η Ελλάδα έχει σήμερα ένα πρωτογενές πλεόνασμα. Έχω εξηγήσει τι συνέπειες έχει αυτό (σε σχέση με την Ιταλία) πιο παλιά. Με δυο λόγια, αν έχετε πρωτογενές έλλειμμα τότε πρέπει να κάνετε λίγο πολύ αυτό που σας λένε. Ωστόσο, εάν έχετε πρωτογενές πλεόνασμα θα μπορούσατε (ναι, μια εκρηκτική, μια δύσκολη επιλογή, όμως είναι μια δυνατότητα) να πείτε σε όλους να πάνε στο καλό.

Στην πραγματικότητα, αν έχετε ένα πρωτογενές πλεόνασμα και ταυτόχρονα τεράστια χρέη (όπως η Ελλάδα), τότε είναι μάλλον προτιμότερο να πείτε στον καθένα να πάει μια βόλτα να δει αν έρχεστε.

Και εκεί βέβαια βρίσκεται ο κίνδυνος. Η Ελλάδα διαθέτει πλέον επιλογές, κάτι που μάλλον δεν είχε 6 και 8 μήνες πριν. Και αυτή τη στιγμή που η Ελλάδα έχει επιλογές, της ζητούν να υπογράψει κάτι εντελώς απαράδεκτο. Έτσι θα μπορούσε κάλλιστα να εξαναγκαστεί να κάνει την επιλογή που οι περισσότεροι δεν θα ήθελαν: μια πλήρη στάση πληρωμών.

Άλλωστε, για να παραφράσω τον Στάλιν, πόσες μεραρχίες διαθέτει η ΕΕ για να τους σταματήσει;

[Μετάφραση ΘΝΣ]

Θόδωρος Αγγελόπουλος: Ο Θίασος (1974 - '75)

 

 Ο ΘΙΑΣΟΣ (1974-'75)

Ελλάδα. Έγχρωμη. Διάρκεια 230'.

Σενάριο - Σκηνοθεσία : Θόδωρος Αγγελόπουλος.

Φωτογραφία : Γιώργος Αρβανίτης
Βοηθός Διευθυντή φωτογραφίας : Βασίλης Χριστομόγλου
Σκηνικά : Μικές Καραπιπέρης
Κοστούμια : Γιώργος Πάτσας
Μουσική : Λουκιανός Κηλαηδόνης (Ακορντεόν: Αντρέας Τσεκούρας). Τραγούδι : Ιωάννα Κιουρτσόγλου, Νένα Μεντή, Δημήτρης Καμπερίδης, Κώστας Μεσσάρης. Επιλογή στα τραγούδια και στα κείμενα: Φώτος Λαμπρινός)
Μοντάζ : Τάκης Δαυλόπουλος, Γιώργος Τριανταφύλλου
Ήχος : Θανάσης Αρβανίτης
Βοηθος σκηνοθέτης : Τάκης Κατσέλης
Ερμηνευτές : Εύα Κοταμανίδου (Ηλέκτρα), Αλίκη Γεωργούλη (Μητέρα), Στράτος Παχής (Πατέρας), Μαρία Βασιλείου (Χρυσόθεμη), Βαγγέλης Καζάν (Αίγισθος), Πέτρος Ζαρκάδης (Ορέστης), Κυριάκος Κατριβάνος (Πυλάδης), Γρηγόρης Ευαγγελάτος (Ποιητής), Γιάννης Φύριος (ακορντεονίστας), Νίνα Παπαζαφειροπούλου (γριά), Αλέξης Μπούμπης (γέρος), Θάνος Γραμμένος, Κώστας Στυλιάρης, Γιώργος Βερλής, Κώστας Μανδήλας, Γιώργος Τσιφός, Ιάκωβος Παϊρίδης, Τάκης Δουκάκος, Μαίρη Ανδροπούλου.
Παραγωγή : Γιώργος Παπαλιός
Διεύθυνση παραγωγής : Στέφανος Βλάχος
Συνεργασία στην οργάνωση : Γιώργος Σαμιώτης, Χρήστος Παληγιαννόπουλος, Λευτέρης Χαρωνίτης.

Περίληψη

Η ταινία ακολουθεί τις περιπέτειες ενός περιοδεύοντος θιάσου στην Ελλάδα από το 1939 μέχρι το 1952, ο οποίος προσπαθεί να παρουσιάσει μια θεατρική παράσταση του βουκολικού δράματος του Περεσιάδη Γκόλφω, η βοσκοπούλα. Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας και η ιδιωτική των μελών του θιάσου, (που είναι ταυτόχρονα και μέλη της ίδιας οικογένειας) πλέκονται αξεδιάλυτα. Από τη μία παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες της δικτατορίας του Μεταξά, την έναρξη του πολέμου, την ιταλική εισβολή, τη γερμανική κατοχή, την Απελευθέρωση, την άφιξη των συμμάχων (Άγγλων αρχικά και Αμερικανών στη συνέχεια), την καταπίεση των «αριστερών» αγωνιστών και τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, μέχρι τις εκλογές του 1952 όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις της Δεξιάς. Από την άλλη, οι περιπέτειες της οικογένειας του Ορέστη, της αδελφής του, του πατέρα του, της μητέρας του και του εραστή της, παραπέμπουν στον κεντρικό πυρήνα του μύθου των Ατρειδών. Ο πατέρας εκτελείται από τους Γερμανούς, μετά την προδοτική καταγγελία του εραστή της μητέρας, κι ο Ορέστης, αντάρτης της Αριστεράς, με τη συνεργασία της αδελφής, θα σκοτώσει επί σκηνής τη μητέρα του και τον εραστή της, για να έρθει και η δική του εκτέλεση κατά τη διάρκεια των εκκαθαρίσεων που ακολούθησαν τη γενική καταστολή του ανταρτικού κατά τον Εμφύλιο. Το κεντρικό πρόσωπο της ταινίας είναι η μεγάλη αδελφή (εκείνη που, κατά το σχήμα του μύθου, θα ήταν η Ηλέκτρα), η μόνη της οικογένειας που, μετά τα δεκατρία χρόνια Ιστορίας τα οποία πραγματεύεται η ταινία, μένει ως το τέλος και φροντίζει τον μικρό Ορέστη, το γιο της μικρής αδελφής που έχει παντρευτεί έναν αμερικανό αξιωματικό. Η χρονολογική κατασκευή της ταινίας, περίπλοκη και πολύπλοκη, κτίζεται με διαρκείς χρονικούς ελιγμούς και συνεχείς εναλλαγές εποχών. Η ταινία αρχίζει το 1952 και τελειώνει το 1939 μ' ένα πανομοιότυπο πλάνο.

Πηγή: theoangelopoulos.com

Ολόκληρη την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου

"Ο ΘΙΑΣΟΣ", μπορείτε να παρακολουθήσετε στην παρακάτω διεύθυνση:

http://www.youtube.com/watch?v=fYxPea-d_r8&list=PL86605CFF3A623537&feature=plpp_play_all

και τμηματικά, σε 15 μέρη εδώ:

http://www.youtube.com/view_play_list?p=86605CFF3A623537 

Δείτε επίσης:

Πως γυρίστηκε ο Θίασος 

Από δημοσίευση του //ΠαραλληλοΓράφος//

 

O ΘΙΑΣΟΣ: Το σάουντρακ μιας εποχής

Από δημοσίευση στο blog το αρωμα του τραγουδιου

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Μετρονόμος, τεύχος 34, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2009, και αποτελεί την πρώτη από κοινού συν-γραφική “εργασία” με τον φίλο Ηρακλή Οικονόμου. Το κείμενο δημοσιεύεται ταυτόχρονα και στα Μουσικά Προάστια).

Θόδωρος Αγγελόπουλος: Η Εκπομπή (The Broadcast) 1968

 

Η ΕΚΠΟΜΠΗ (1968)

Ελλάδα. Ασπρόμαυρη μικρού μήκους. Διάρκεια : 23'.

Σενάριο : Θόδωρος Αγγελόπουλος

Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος
Φωτογραφία : Γιώργος Αρβανίτης
Μοντάζ : Γιώργος Τριανταφύλλου
Ήχος : Θανάσης Αρβανίτης
Ερμηνευτές : Θόδωρος Κατσαδράμης, Λίνα Τριανταφύλλου, Νίκος Μαστοράκης, Μίρκα Καλατζοπούλου.
Παραγωγή : Θόδωρος Αγγελόπουλος

Περίληψη

Μια ομάδα δημοσιογράφων ζητά στο δρόμο από τους περαστικούς να τους ορίσουν τα χαρακτηριστικά που , κατά τη γνώμη τους , συνθέτουν τον «ιδανικό άνδρα» , ενώ βάσει των απαντήσεων, ένας σχεδιαστής φτιάχνει ένα είδος identikit. Στη συνέχεια, οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι ψάχνουν ανάμεσα στον κόσμο τον άντρα που ανταποκρίνεται σ΄αυτή την περιγραφή. Ανακαλύπτουν έναν μικροαστό, λίγο σεξομανή , ο οποίος πετάει από τη χαρά του όταν του ανακοινώνουν ότι έχει επιλεγεί ως ο «ιδανικός άνδρας» κι έχει κερδίσει ως βραβείο να περάσει μια νύχτα με μια ντίβα του κινηματογράφου. Ο μικροαστός ετοιμάζεται με μεγάλη ανυπομονησία για το ραντεβού , αποκρύπτοντας το ραντεβού από τη σύζυγο, αλλά, όταν φτάνει στο χώρο που του υπέδειξαν , κι αφού περιμένει για ώρες , αντί για την ντίβα , εμφανίζονται οι δημοσιογράφοι της έρευνας. Τον οδηγούν στο στούντιο και του δίνουν ένα δακτυλογραφημένο κείμενο που πρέπει να διαβάσει : είναι η ενθουσιώδης έκθεση πεπραγμένων μιας εκπληκτικής συνάντησης με μία ντίβα.

Πηγή: theoangelopoulos.com

Η "Εκπομπή" εντυπωσιάζει ευθύς αμέσως με τη σύνθετη και θαυμαστά ρυθμική αφήγηση που χειρίζεται με ελλειπτική δεξιοτεχνία όλα τα οπτικά του θέματος, εισάγοντας οριστικά στην πατρίδα μας τα εντελώς συνχρονα ρεύματα του κινηματογράφου.[...] Προβάλλει με ιλιγγιώδη τρόπο την απάτη της «εκπομπής» , την αλλοτρίωση ερωτώντων και ερωτώμενων, το κενό του σύνχρονου περίγυρου . Το κενό αυτό γίνεται τόσο πιο έντονο όσο πιο πυρετικός είναι ο ρυθμός της κίνησης μέσα στην εικόνα , όσο πιο ελλειπτικά είναι τα πλάνα και συγκοπτόμενος ο ρυθμός του μοντάζ. Η οπτική γραφή ξεπερνά την παιχνιδιάρικη σάτιρα και βρίσκει την δικαίωσή της στην οξεία τομή ενός κόσμου μετέωρου ανάμεσα στη μικροαστική παράδοση και στη μίμηση των ξένων.

Γιάννης Μπακογιανόπουλος , Θέατρο '69

Πηγή: kailiki

Θόδωρος Αγγελόπουλος: Ένας ποιητής της ιστορίας (του Αντώνη Λιάκου, 29.1.2012)

Φωτογραφία: Γιόζεφ Κούντελκα

Αναδημοσίευση από τα "ενθέματα" της εφημερίδας "Η ΑΥΓΗ", Κυριακή 29.1.2012

Θόδωρος Αγγελόπουλος: Ένας ποιητής της ιστορίας

 

του Αντώνη Λιάκου

Σκέπτομαι τώρα, με τον ξαφνικό θάνατο του Θόδωρου Αγγελόπουλου,  πως αν θα του ταίριαζε ένας ορισμός, αυτός θα ήταν  «ποιητής της ιστορίας». Έγραψε ποίηση της ιστορίας με εικόνες, και τις εικόνες αυτές μέσω του κινηματογράφου τις κάρφωσε στα μυαλά μας. Η επιρροή του στον τρόπο που διαμορφώθηκε η ιστορική κουλτούρα των Νεοελλήνων της μεταπολίτευσης, ανάμεσα στο έθνος και στην Αριστερά, είναι αποφασιστική. Αλλά τι είδους ιστορία εποίησε ο Αγγελόπουλος; Όχι την ιστορία όπως την έγραφαν οι συγκαιρινοί του ιστορικοί, αλλά μια προφητική ιστορία. Έναν τύπο ιστορίας που επέζησε της προφητείας, συνοδεύοντας τις μεταμορφώσεις της σε επαναστατικό λόγο.

Αλλά ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα  δυο μοντέλα χρόνου που συνεπάγεται η ιστορική και η προφητική αντίληψη της ιστορίας;  Η πρώτη οργανώνει τα γεγονότα του παρελθόντος σε μια σχέση αιτίας-αποτελέσματος.  Τα γεγονότα του παρελθόντος εμφανίζονται σε μια αλυσίδα στην οποία κάθε κρίκος καθορίζεται από τον προηγούμενο, επομένως τα υστερότερα γεγονότα καθορίζονται διαδοχικά από τα πρότερά τους.  Αντίθετα, στα προφητικά κείμενα   τα γεγονότα δεν σχετίζονται κάθε φορά με τα προηγούμενά τους, αλλά   κατευθείαν με μια πρωταρχική κατάσταση. Αυτή η πρωταρχική κατάσταση αποτελεί και το βαθύ αρχικό κείμενο εγγραφής κάθε καινούργιου γεγονότος. Πρόκειται για μια σχέση προβολής. Με την έννοια αυτή, τόσο τα γεγονότα που έχουν συμβεί όσο και αυτά που θα συμβούν έχουν ένα βαθύ «κείμενο» ως κοινό σημείο αναφοράς. Αυτό το βαθύ κείμενο αναπαράγεται κάθε φορά, σε κάθε νέα κατάσταση. Αυτό το βαθύ κείμενο μπορεί να έχει τη μορφή της  ιστορίας της Πτώσης και της Σωτηρίας, αλλά και τη μορφή της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, ή έναν συνδυασμό τους. Στον Αγγελόπουλο, το βαθύ κείμενο είναι η τραγωδία. Καθετί καινούργιο επομένως αποτελεί αποτύπωμα του αρχικού κειμένου. Κατά συνέπεια, η  διάγνωση του μέλλοντος δεν είναι διαφορετική από τη διάγνωση του παρελθόντος, γιατί και στις δυο περιπτώσεις, εκείνο που χρειάζεται είναι αποκρυπτογράφηση ως προς το αρχικό κείμενο. Και οι δυο τύποι ιστορικής συνείδησης, αυτή που έχει τη μορφή συνακολουθίας (αλυσίδα) και αυτή  που έχει τη μορφή προ-εγγραφής, κατά κάποιον τρόπο συνυπήρχαν. Στο παρόν μπορούσε να μεταφερθεί τόσο το μοντέλο της ιστορικής αιτιολογίας όσο και το προφητικό. Κάθε μοντέλο απαιτούσε διαφορετική αξιολόγηση των γεγονότων. Το ένα με βάση το μέλλον, ιδωμένο ως αιτία μελλοντικών αποτελεσμάτων, το άλλο σε σχέση με το παρελθόν, ως αποτύπωση της πρωταρχικής κατάστασης πραγμάτων.

Για να καταλάβουμε πώς ο  προφητικός λόγος διαμορφώνει την ιστορική συνείδηση, πρέπει να καταλάβουμε τη λειτουργία  της προτύπωσης. Ο όρος προέρχεται από τη λέξη τύπος που ήδη χρησιμοποιεί ο Παύλος: «Ταύτα δε τύποι ημών εγεννήθησαν», «ταύτα δε πάντα τύποι συνέβαινον εκείνοις».[1] Και στα δυο χωρία το νόημα είναι ότι αυτά τα γεγονότα δημιουργήθηκαν ως προτύπωση, για να προεικονίσουν, να προσημάνουν κάποια άλλα που θα συμβούν στο μέλλον. Τύπος σημαίνει αποτύπωμα, σημείον. Λ.χ., τα σημεία των καιρών για τα οποία γράφουν οι προφητείες και η Αποκάλυψη αποτελούν  προτυπώσεις όσων θα συμβούν την ημέρα της Κρίσεως. Αποτελούν τύπους. Τύπος σημαίνει εκτύπωμα αλλά και μορφή.  Στη λατινική θεολογία αποδόθηκε με τη λέξη  figura. Η έννοια τύπος/figura εμπεριέχει ένα δυϊσμό ανάμεσα στο υπαρκτό και στο νοητό, αλλά το νοητό μπορεί να εκτείνεται από το συμβολικό έως το υπαρκτό-που-προμηνύει. Μπορεί δηλαδή να είναι ένα μαθηματικό σύμβολο (figure) όσο και ένα πραγματικό γεγονός, το οποίο στη θεία οικονομία προμηνύει ένα άλλο εξίσου πραγματικό γεγονός.

Σύμφωνα με τον Erich Auerbach,  «η συμβολική μορφή και εκπλήρωση “σημαίνουν” μεν η μία την άλλη, αλλά η σημασία τους δεν αποκλείει την πραγματική ύπαρξή τους».[2] Αυτή η νοηματική ευελιξία του όρου τύπος/figura, του έδωσε, ιδιαίτερα στη λατινική του εκδοχή και στη διαδρομή που έκανε στις δυτικές γλώσσες, μια εξαιρετικά σημαντική λειτουργία στη λογοτεχνική θεωρία. Τόσο ο Auerbach όσο και ο Hayden White έχουν χρησιμοποιήσει τον όρο figural realism[3]  για να περιγράψουν τη διπλή υπόσταση των κειμένων, η οποία βρίσκει την παραδειγματική της έκφραση στον  Δάντη, αλλά σφραγίζει τη λογοτεχνική γραφή με τη διάσταση μορφής και περιεχομένου. Αυτή η διάσταση διαπερνά επίσης και την ιστορική γραφή.

Παρόμοια φορμαλιστική και ιερατική είναι και η κινηματογραφική γραφή του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Στις ταινίες του αποτύπωσε  και ταυτόχρονα, μέσω της εμβέλειας που έχει η κινηματογραφική γλώσσα, διαμόρφωσε τις εικόνες, τα ηθικά διλήμματα και τα αισθήματα που περιέβαλαν μια αριστερή εκδοχή της πορείας της ελληνικής κοινωνίας στον 20ό αιώνα. Στον Θίασο (1975) και σε όλες τις ταινίες που ακολούθησαν παρουσιάζει τη Μικρασία και τους πρόσφυγες,  τους κοινωνικούς αγώνες του Μεσοπολέμου, τη δικτατορία του Μεταξά, την Αντίσταση και τους συνεργάτες των Γερμανών,  τον Εμφύλιο, την εξορία,  την επιστροφή,  τους νέους πρόσφυγες του τέλους του 20ού αιώνα. Οι σκηνές και τα πρόσωπα αποτελούν   εικονογράφηση ιστορικών στιγμών  ως «τύπων». Δοσμένες με τη μεγίστη λιτότητα,   παραπέμπουν στα ιστορικά γεγονότα, ιδωμένα και αυτά συνοπτικά,  σε μια σχέση επαγγελίας και εκπλήρωσης. Η εκπλήρωση εμπεριέχει και τη διάψευση, ως το αρνητικό της. Ονόματα όπως Ορέστης, Ηλέκτρα, Αντιγόνη, Ελένη, Αλέξανδρος παίζουν ανάμεσα στην πραγματική και στη νοηματική τους ύπαρξη. Κάθε σκηνή και κάθε πρόσωπο παραπέμπει σε ένα άλλο, ως νοηματική μεταφορά. Στο φινάλε της ταινίας ο Μεγαλέξανδρος (1980), ο μικρός Αλέξανδρος παραπέμπει στην ελπίδα που διαψεύστηκε, αλλά και στην αναγέννηση της ελπίδας. Στην τελευταία σκηνή της Σκόνης του χρόνου (2009), η μικρή Ελένη περπατώντας χορευτικά μέσα από τις Πύλες του Βρανδεμβούργου (παραπομπή στην πτώση του Τείχους το 1989, που συμβολίζει την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού) δημιουργεί μια επαγγελία μιας νέας ουτοπίας, η οποία παραπέμπει στη γιαγιά Ελένη που κατέληξε πρόσφυγας στην Τασκένδη (άλλος συμβολικός τόπος της υπερορίας μετά τον Ελληνικό Εμφύλιο), κυνηγώντας την ουτοπία του σοσιαλισμού. Οι σκηνές είναι «τύποι» ιστορικού δράματος το οποίο αναπτύσσεται σε επάλληλους κύκλους, όπου ο ένας ανακαλεί τον προηγούμενο και προεικονίζει τον επόμενο. Δεν υπάρχει παιχνίδι, δεν είναι τίποτε τυχαίο, στα φιλμ δεν παρεισφρέει κανένα στοιχείο που να μην είναι φορέας του νοήματος των γεγονότων. Η υπόθεση, συνήθως υποτυπώδης, χρησιμεύει για να υποβαστάζει μια ιστορία που αποτελείται από «συμβολικά σχήματα κατά παράταξη», όπως γράφει ο Auerbach. Οι ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου αποτελούν μια πολύ καλή εικονογράφηση  της «προτύπωσης», η οποία δίνει μια δομή στη σχέση γεγονότων και νοήματος, καθώς επίσης και για το ιστορικό ύφος που ενέπνευσε. Είναι ένα παράδειγμα  προφητικής ιστορίας, η οποία παίρνει τη μορφή της ποιητικής ιστορίας.  Και, ταυτόχρονα, σ’ αυτή την έννοια της «προτύπωσης», δηλαδή στον τύπο της  προφητικής ιστορίας, θα πρέπει να αποδοθεί η τεράστια δύναμη που το κινηματογραφικό του έργο απελευθέρωνε. Για τον λόγο αυτό, είναι κατά τη γνώμη μου δύσκολο να μιλήσει κανείς για την κουλτούρα της μεταπολίτευσης, αλλά και της πορείας από τη δικτατορία έως την Πτώση του Τείχους  και το μεταναστευτικό ρεύμα της δεκαετίας του ’90, χωρίς τον Αγγελόπουλο. Είναι ένας από τους δημιουργούς της, και ταυτόχρονα ένας από τους κώδικές της. Κρίμα που δεν είδαμε τη ματιά του στην κρίση. Γιατί ήταν μια ματιά ταυτόχρονα εθνική και παγκόσμια. Όπως είχε πει σε μια συνέντευξη,  αυτό που βλέπουμε τώρα στην Ελλάδα, θα το δούμε στο Παρίσι, θα το δούμε σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Ο Αντώνης Λιάκος διδάσκει σύγχρονη ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Φωτογραφία του Γιόζεφ Κούντελκα, από το άλμπουμ «Περιπλανήσεις. Ακολουθώντας το βλέμμα του Οδυσσέα» (από τα γυρίσματα της ταινίας του Θ. Αγγελόπουλου «Το βλέμμα του Οδυσσέα»)

---

[1] Α΄ Κορινθίους, Ι΄, 6, 11

[2] Erich Auerbach, Mimesis. The Representation of Reality in Western Literature, PUP, Πρίνστον 1953, σ. 257 [στα ελληνικά κυκλοφορεί σε μετάφραση Λ. Αναγνώστου, από το ΜΙΕΤ].

[3] Στο ίδιο, σ.  194-195· Hayden White, Figural Realism. Studies in the Mimesis Effect, John Hopkins UP, Βαλτιμόρη1999, σ. 88-91.

Θόδωρος Αγγελόπουλος: Ταξίδι στα Κύθηρα (1984) (Voyage a Cythere)

 

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ (1984)

Ελλάδα. Έγχρωμη. Διάρκεια 137'.

Σενάριο - Σκηνοθεσία : Θόδωρος Αγγελόπουλος.

Συνεργασία στο σενάριο : Θανάσης Βαλτινός, Tonino Guerra
Φωτογραφία : Γιώργος Αρβανίτης
Μοντάζ : Γιώργος Τριανταφύλλου
Σκηνικά : Μικές Καραπιπέρης
Κοστούμια : Γιώργος Ζιάκας
Μουσική : Ελένη Καραϊνδρου
Βοηθοί σκηνοθέτες : Τάκης Κατσέλης, Χάρης Παπαδόπουλος, Νίκος Σέκερης
Ήχος : Θανάσης Αρβανίτης, Ντίνος Κίττου, Νίκος Αχλάδης
Μιξάζ : Θανάσης Αρβανίτης
Βοηθός μοντέρ : Δημήτρης Βεϊνόγλου
Ερμηνευτές : Μάνος Κατράκης (γέρος), Μαίρη Χρονοπούλου (Βούλα), Διονύσης Παπαγιαννόπουλος (Αντώνης), Δώρα Βολανάκη (γριά), Giulio Brogi (Αλέξανδρος), Γιώργος Νέζος (Παναγιώτης), Αθηνόδωρος Προύσαλης (μοίραρχος), Μιχάλης Γιαννάτος (λιμενάρχης), Άκης Καρέγλης (Σπύρος), Βασίλης Τσάγκλος (πρόεδρος λιμενεργατών), Δέσποινα Γερουλάνου (γυναίκα του Αλέξανδρου)
Παραγωγή : Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), ZDF, Channel Four, RAI, ET-1
Διεύθυνση παραγωγής : Γιώργος Σαμιώτης, Παύλος Ξενάκης, Φοίβη Σταυροπούλου, Βέρα Λυκουρέση

Περίληψη

Ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου, κουρασμένος απ' τις μυθοπλασίες, αναζητά μια ιστορία ουσιαστική και προσκολλάται σ' έναν γέρο που πουλάει λεβάντες στο δρόμο: τον Σπύρο, έναν πρώην κομμουνιστή, εξόριστο στην Τασκένδη, που έχει επιστρέψει στην πατρίδα μετά από 32 χρόνια εξορία. Στο χωριό του, που το είχε υπερασπιστεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, γίνεται μάρτυρας ενός ξεπουλήματος της γης και των ιδεών, και προσπαθεί να το αποτρέψει. Ωστόσο, δεν μπορεί να συμπλεύσει με την πραγματικότητα που συναντά. Απομονώνεται. Δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τα παιδιά του, με τους γύρω του. Μόνο η γυναίκα του, πιστή και υπομονετική Πηνελόπη, τον ακολουθεί μέχρι το τέλος, μέχρι το τελευταίο του ταξίδι.

Πηγή: theoangelopoulos.com 

Ταξίδι στα Κύθηρα (Μέρος 1ο)

Ταξίδι στα Κύθηρα (Μέρος 2ο)

Πηγή: iokastitravlou

Θόδωρος Αγγελόπουλος: Το Βλέμμα του Οδυσσέα (1995) (ulysses' gaze) – English subtitle

 

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ (1995)

Ελλάδα. Έγχρωμη. Διάρκεια 176'.

Σενάριο - Σκηνοθεσία : Θόδωρος Αγγελόπουλος.

Συνεργασία στο σενάριο: Tonino Guerra, Πέτρος Μάρκαρης
Συνεργασία στην προσαρμογή του σεναρίου : Giorgio Silvagni
Διεύθυνση Φωτογραφίας : Γιώργος Αρβανίτης
Σκηνικά : Γιώργος Πάτσας, Miodrag Mile Nicolic
Κοστούμια : Γιώργος Ζιάκας
Μουσική : Ελένη Καραϊνδρου
Ήχος : Θανάσης Αρβανίτης
Μοντάζ : Γιάννης Τσιτσόπουλος
Μιξάζ : Bernard Leroux
Ερμηνευτές : Harvey Keitel (A.), Maia Morgenstern (γυναίκες του «Οδυσσέα»), Erland Josephson (συντηρητής της Ταινιοθήκης του Σαράγεβο), Θανάσης Βέγγος (ταξιτζής), Γιώργος Μιχαλακόπουλος (Νίκος), Ντόρα Βολανάκη (ηλικιωμένη κυρία), Μάνια Παπαδημητρίου, Angel Ivanof, Ljuba Tadic, Cert Llanaj, Αγνή Βλάχου, Γιάννης Ζαβραδινός, Βαγγέλης Καζάν, Μίρκα Καλατζοπούλου, Δημήτρης Καμπερίδης, Εύα Κοταμανίδου
Παραγωγή : Θόδωρος Αγγελόπουλος, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), Paradis Films, La Generale d'Images, La Sept Cinema, με τη συνεργασία των: CANAL +, Basic Cinematografica, Istituto Luce, RAI, TeleMunchen, Concorde Films, Mega Channel (Αθήνα), Channel Four, και την υποστήριξη του Eurimages
Παραγωγοί : Giorgio Silvagni, Eric Heumann, Dragan Ivanovic - Hevi, Ivan Milovanovic
Εκτέλεση παραγωγής : Φοίβη Οικονομοπούλου
Διεύθυνση παραγωγής : Κώστας Λαμπρόπουλος

Περίληψη

Ο ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης Α. επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στην πατρίδα, αναζητώντας τρεις μπομπίνες ανεμφάνιστου φιλμ των Αδελφών Μανάκη, πιονέρων του κινηματογράφου στα Βαλκάνια. Η απεγνωσμένη αναζήτηση του φιλμ όπου καταγράφηκε το πρώτο βλέμμα πάνω σε τούτη τη χερσόνησο, γίνεται ταυτόχρονα και η αναζήτηση ενός βλέμματος από πλευράς του Α. (του Αγγελόπουλου, κατ' επέκταση), που ψάχνει ένα καινούριο τρόπο να ξαναδεί τον κόσμο. Η οδύσσεια του Α. δεν είναι μια ομηρική Οδύσσεια. Όλα τα ομηρικά αντίστοιχα δεν αναγνωρίζονται παρά μόνο σαν σχήματα, σκορπισμένα στοιχεία στο μακρύ ταξίδι της σύνθεσης. Τώρα που όλες οι ιδεολογίες κατέρρευσαν, τώρα που το σοσιαλιστικό όνειρο κύλησε στο ποτάμι της Ιστορίας, η περιπέτεια του βλέμματος απέμεινε η μόνη περιπέτεια να αφηγηθείς

Πηγή: theoangelopoulos.com

Optional subtitles press "CC" to choose ENGLISH, SPANISH, TURKISH
for other subtitle languages you can use the "translate" option in the "cc" menu

to vlemma tou odyssea , directed by theodoros angelopoulos (1995)

Πηγή: latulipenoir

Θόδωρος Αγγελόπουλος: Τοπίο στην Ομίχλη (1988) (landscape in the mist) – English subtitle

 

ΤΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ (1988)

Ελλάδα. Έγχρωμη. Διάρκεια 125'.

Σενάριο - Σκηνοθεσία : Θόδωρος Αγγελόπουλος.

Συνεργασία στο σενάριο: Tonino Guerra, Θανάσης Βαλτινός
Φωτογραφία : Γιώργος Αρβανίτης
Σκηνικά : Μικές Καραπιπέρης
Κοστούμια : Αναστασία Αρσένη
Μουσική : Ελένη Καραϊνδρου
Ήχος : Μαρίνος Αθανασόπουλος, Alain Contault
Μιξάζ : Θανάσης Αρβανίτης
Βοηθός σκηνοθέτης : Τάκης Κατσέλης
Σπέσιαλ Εφέ : Gino de Rossi
Ερμηνευτές : Τάνια Παλαιολόγου (Βούλα), Μιχάλης Ζέκε (Αλέξανδρος), Στράτος Τζώρτζογλου (Ορέστης), Δημήτρης Καμπερίδης (θείος των παιδιών), Βασίλης Κολοβός (φορτηγατζής), Γεράσιμος Σκιαδαρέσης (στρατιώτης), Κώστας Τσαπέκος, Αντρέας Βαρούχας, Νάντια Μουρούζη, Σωκράτης Αλαφούζος, Ηλίας Λογοθέτης, Νίκος Κούρος, Βάσια Παναγοπούλου, Παναγιώτης Μποτίνης, Τούλα Σταθοπούλου, Εύα Κοταμανίδου, Αλίκη Γεωργούλη, Βαγγέλης Καζάν, Κυριάκος Κατριβάνος, Νίνα Παπαζαφειροπούλου, Γρηγόρης Ευαγγελάτος, Στράτος Παχής, Χριστόφορος Κ. Νέζερ, Γιάννης Φύριος
Παραγωγή : Paradis Film, La Generale d'Images, La S.E.P.T. (Paris), Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), ET-1, Basic Cinematografica (Roma), Θόδωρος Αγγελόπουλος.
Διεύθυνση παραγωγής : Αιμίλιος Κονιτσιώτης, Dominique Toussaint.

Περίληψη

Η Βούλα κι ο Αλέξανδρος είναι δυο παιδιά, αδέλφια, που ο πατέρας τους δουλεύει μετανάστης στη Γερμανία. Αυτή, τουλάχιστον, είναι η απάντηση που τους δίνει η μητέρα τους όταν εκείνα τον αναζητούν. Μια μέρα, επιβιβάζονται σ' ένα τρένο που νομίζουν ότι θα τους μεταφέρει στη Γερμανία. Το ταξίδι τους δε φαίνεται να πραγματοποιείται. Ο προορισμός απομακρύνεται όσο τα παιδιά εμπλέκονται σε μια διαρκή αντιπαράθεση με την πραγματικότητα, που τους «καθυστερεί» σε διάφορους ενδιάμεσους σταθμούς κατά μήκος της χώρας. Μετά από μια σκληρή περιπλάνηση στη ζωή και την ενηλικίωση, θα φτάσουν σ' εκείνο το σύνορο, πέρα απ' το οποίο πιστεύουν ότι θα βρουν τελικά έναν πατέρα, που αντιπροσωπεύει γι' αυτά μια ελπίδα. Αν, μετά την έρημη και παρακμασμένη χώρα που διέτρεξαν, υπάρχει η «Γερμανία» πέρα απ' αυτό το σύνορο, τότε υπάρχει ελπίδα τα παιδιά να βρουν μόνα τους το δρόμο για να βγουν απ΄ τον δικό μας χαοτικό κόσμο.

Πηγή: theoangelopoulos.com

Optional subtitles press "CC" to choose ENGLISH, ITALIAN, PORTUGUESE, RUSSIAN, SPANISH, TURKISH
for other subtitle languages you can use the "translate" option in the "cc" menu

topio stin omichli , directed by theodoros angelopoulos(1988)

Θόδωρος Αγγελόπουλος: Μιά Αιωνιότητα και μιά Μέρα (Eternity and a Day – English subtitle) 1998

 

ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ (1998)

Ελλάδα/Γαλλία/Ιταλία. Έγχρωμη. Διάρκεια 130'

Σενάριο - Σκηνοθεσία : Θόδωρος Αγγελόπουλος.

Συνεργασία στο σενάριο : Tonino Guerra, Πέτρος Μάρκαρης
Διεύθυνση Φωτογραφίας : Γιώργος Αρβανίτης, Αντρέας Σινάνος
Σκηνικά : Γιώργος Ζιάκας, Κώστας Δημητριάδης
Κοστούμια : Γιώργος Πάτσας
Μουσική : Ελένη Καραϊνδρου
Ήχος : Νίκος Παπαδημητρίου
Μιξάζ : Κώστας Βαρυμποπιώτης
Μοντάζ : Γιάννης Τσιτσόπουλος
Εκτέλεση παραγωγής : Φοίβη Οικονομοπούλου
Διεύθυνση παραγωγής : Λευτέρης Χαρωνίτης, Νίκος Σέκερης
Ερμηνευτές : Bruno Ganz (Αλέξανδρος), Isabelle Renauld (Άννα), Fabrizio Bentivoglio (ποιητής), Αχιλλέας Σκέβης (μικρός των φαναριών), Δέσποινα Μπεμπεδέλη (μητέρα), Ίρις Χατζηαντωνίου (κόρη), Ελένη Γερασιμίδου (οικονόμος), Νίκος Κούρος (θείος), Αλεξάνδρα Λαδικού (μητέρα 'Αννας), Αλέκος Ουδινότης (πατέρας Άννας), Βασίλης Σεϊμένης (γαμπρός Αλέξανδρου)
Παραγωγή : Θόδωρος Αγγελόπουλος, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), Paradis Films, Intermedias S.A., La Sept Cinema, CANAL +, Classic SRL, Istituto Luce, WDR&ARTE, με την υποστήριξη του Eurimages

Περίληψη

Ο Αλέξανδρος, ένας μεσόκοπος συγγραφέας, ασχολείται με το ημιτελές έργο του Σολωμού "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι". Από το ποίημα λείπουν λέξεις, κι ο Αλέξανδρος αποπειράται να τις συγκεντρώσει, να τις αγοράσει, όπως έκανε για τις δικές του λέξεις κι ο Σολωμός. Τούτες οι λέξεις μπαίνουν στο παζλ της συμπλήρωσης του ημιτελούς αριστουργήματος για να στοιχειώσουν και την ζωή του Αλέξανδρου. Όμως οι δυνάμεις του έχουν εξαντληθεί, και ο ίδιος βαδίζει προς το θάνατο. Ο χρόνος που του απομένει, ανήκει στις αναμνήσεις, στον απολογισμό μιας ζωής, γεμάτης χαμένες ευκαιρίες και λάθος κινήσεις. Μόνο μια κίνηση υπάρχει ακόμα: μια τυχαία συνάντηση μ' ένα άστεγο αγόρι, παιδί των φαναριών. Προσκολλάται σε αυτό το παιδί, αναβάλλει την «αναχώρηση» και παρατείνει την αιωνιότητα κατά μία μέρα, για να μεταφέρει στον μικρό του φίλο κάτι από την γνώση του, ν' αφήσει τα ίχνη του [πάνω σε κάποιον, μέσα από το βλέμμα του οποίου θα σωθεί εκείνος που φεύγει...

Πηγή: theoangelopoulos.com

Μιά Αιωνιότητα και μιά Μέρα (Μέρος 1ο) Πηγή: makostas



Watch Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα - μέρος 1 in Drama | View More Free Videos Online at Veoh.com


Μιά Αιωνιότητα και μιά Μέρα (Μέρος 2ο) Πηγή: makostas


Watch Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα - μέρος 2 in Drama | View More Free Videos Online at Veoh.com

Η κηδεία του Θόδωρου Αγγελόπουλου θα γίνει σήμερα, Παρασκευή  27.1. 2012 στις 4:00 το απόγευμα

από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Είν' εύκολο να κοπεί η ζωή ενός σπουδαίου ανθρώπου

Αντίθετα, οι ασήμαντοι και χυδαίοι που βασανίζουν τις ζωές μας, παίρνουν πάντα τις προφυλάξεις τους ώστε η ασημαντότητά τους να μένει για πάντα γαντζωμένη στη ζωή και να συνεχίζει να την εξευτελίζει.

                                   Αντίο Θόδωρε Αγγελόπουλε.




Η κηδεία του Θόδωρου Αγγελόπουλου θα γίνει την Παρασκευή 27/1/2012 στις 4:00 το απόγευμα από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών και θα τελεστεί δημοσία δαπάνη, μετά από απόφαση του Παύλου Γερουλάνου.

Κάτι μας λέει πως θά 'μαστε χιλιάδες εκεί, να τον προστατέψουμε από τα όρνεα, στο τελευταίο της ζωής του ταξίδι.

Επίσημος κόμβος με πληροφορίες, λεπτομερή στοιχεία, βίντεο και φωτογραφίες.  

(theoangelopoulos.gr)

Παρέμβαση της ομάδας Real Democracy Now! Berlin/GR στην ομιλία Σημίτη - Cohn-Bendit στο Βερολίνο, 23/1/2012.

Παρακολουθήστε μιά συγκλονιστική παρέμβαση της συναγωνίστριας από το Βερολίνο και ακούστε παράλληλα τα αηδιαστικά παραληρήματα των απολογητών του καθεστώτος, Σημίτη και Κον Μπεντίτ! (Ναι, εκείνου του πάλαι ποτέ κόκκινου Ντάνυ)

Παρέμβαση της ομάδας Real Democracy Now! Berlin/GR στην ομιλία Σημίτη - Cohn-Bendit στο Βερολίνο, 23/1/2012.

Δελτίο τύπου

Χτες, Δευτέρα 23/1/2011 το ίδρυμα Heinrich-Böll των Γερμανών Πρασίνων διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα "Η Ελλάδα στην κρίση; Πώς μπορεί η Ελλάδα να επαναπροσδιορίσει τη θέση της στην Ευρώπη;". Στο πλαίσιο της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε ημερίδα με ομιλητές τους Κώστα Σημίτη και Daniel Cohn-Bendit.

Ο Κ. Σημίτης περιορίστηκε στο να καταγγείλει ως λαϊκιστές όσους αμφισβητούν τον μονόδρομο του Μνημονίου. Επέρριψε αποκλειστικά την ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που τον διαδέχτηκε και καταλόγησε ανεπάρκεια σε όσους διαπραγματεύτηκαν τους όρους του Μνημονίου με τους δανειστές, την "ισχυρή πλευρά", όπως τους χαρακτήρισε. Δεν αμφισβήτησε τους στόχους και τις μεθόδους του Μνημονίου. Αντίθετα, ανέπτυξε την άποψη πως οι στόχοι του θα μπορούσαν να έχουν επιτευχθεί, αν λαμβανόταν υπόψη εκ των προτέρων η συνεχής αλλαγή των ευρύτερων παγκόσμιων οικονομικών δεδομένων. Αναλώθηκε στο γνωστό εκβιαστικό ψευδοδίλημμα "ευρώ ή δραχμή -- αποχώρηση ή παραμονή στην Ευρωζώνη" αποφεύγοντας να ασχοληθεί με την ουσία της χρηματοπιστωτικής κρίσης ως παράγωγο του οικονομικού ιμπεριαλισμού.

Ο Daniel Cohn-Bendit αφού άσκησε κριτική στην επιλογή των ισχυρών της Ευρώπης (Γερμανία, Γαλλία) να ακολουθήσουν τιμωρητική στάση και πολιτική απέναντι στην Ελλάδα. Προέταξε ένα κακέκτυπο αλληλεγγύης, η οποία όμως δεν αμφισβητεί την δομή της Ευρωζώνης, μιας αλληλεγγύης με όχημα ιδιωτικές επενδύσεις και δήθεν ανάπτυξη που δίνει όπως έχει αποδειχθεί πλήρη στήριξη στην κερδοσκοπία και τη λεηλασία δημόσιου πλούτου από τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, η ομάδα Real Democracy Now! Berlin/GR πραγματοποίησε παρέμβαση με στόχο να καταδείξει τις ευθύνες του πρώην πρωθυπουργού και των κυβερνήσεών του αναφορικά με την δυσχερή οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, επιμένοντας στο θέμα της διαφθοράς και την ευθύνη συνεργατών του κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας του (Siemens, Ferrostahl).

Ο Κ. Σημίτης αρνήθηκε να απαντήσει στην παρέμβαση.

Η ενέργεια αυτή της ομάδας Real Democracy Now! Berlin/GR βρήκε θετική απήχηση στο ακροατήριο και προκάλεσε το ενδιαφέρον ανταποκριτών του ξένου τύπου.

Μετά το τέλος της εκδήλωσης, η ομάδα μοίρασε στο ακροατήριο το παρακάτω κείμενο:
http://wp.me/p1BmDF-7b (ελληνικά)
http://wp.me/p1BmDF-79 (γερμανικά)

Real Democracy Now! Berlin/GR
www.realdemocracynowberlingr.wordpress.com

ΟΛΟΙ γνώριζαν τη συνωμοσία διόγκωσης του ελλείμματος του 2009 από τον Παπανδρέου, τον Παπακωνσταντίνου την Eurostat και την ΕΛΣΤΑΤ. ΟΛΟΙ το συγκάλυψαν. ΟΛΟΙ συγκυβερνούν. ΟΛΟΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ

Να εμποδίσουμε με κάθε τρόπο το σχέδιο αρπαγής της χώρας.
Να υπερασπίσουμε την κοινωνία απ' τον επερχόμενο αφανισμό.

Όπως γράφαμε στον τίτλο παλαιότερης ανάρτησής μας στις 18 Σεπτεμβρίου 2011:

Όταν οι Καναδοί έμαθαν ότι οι χρηματοδοτούμενες από τις εταιρείες «δεξαμενές σκέψης» είχαν κατασκευάσει την «κρίση του δημοσιονομικού ελλείμματος», δεν είχε πλέον καμία σημασία: Οι δημοσιονομικές περικοπές είχαν ήδη γίνει.(Ναόμι Κλάϊν, Το Δόγμα του Σοκ, κεφ.12)


Και μία μέρα πρίν, στις 17 Σεπτεμβρίου 2011 γράφαμε:

Αρχίζει να αποκαλύπτεται η συνωμοσία Παπανδρέου!

Το Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012, η Ζωή Γεωργαντά, τέως μέλος της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής επανέρχεται στο ζήτημα της σκόπιμης διόγκωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας από τους εντεταλμένους της μαύρης διεθνούς των τραπεζιτών, Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου.

Οι πρώτες καταγγελίες της Ζωής Γεωργαντά έγιναν το Σεπτέμβριο του 2011.

Στις 11 Νοεμβρίου του 2011, ο Κάρολος Παπούλιας ορκίζει την συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ - ΛΑΟΣ υπό τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο διορισμένο στο ρόλο του πρωθυπουργού.

Σήμερα, δυό μήνες μετά, μπροστά στον κίνδυνο της απόλυτης απονομιμοποίησης ολόκληρου του αστικού πολιτικού προσωπικού, επιχειρείται από τον Σαμαρά (που τα γνώριζε όλα) και από τους επίδοξους μνηστήρες του ΠΑΣΟΚ που όλοι μαζί σχεδίασαν από όλες τις δυνατές κυβερνητικές θέσεις την καταστροφή της κοινωνίας και την αρπαγή της χώρας, ο βολικός για όλους αντιπερισπασμός, να τα φορτώσουν όλα στον Παπανδρέου και να οργανώσουν μια συντεταγμένη και νομιμοποιημένη αλλαγή φρουράς. Όλες οι προσκείμενες στο διάδοχο σχέδιο διακυβέρνησης δυνάμεις - τύπος, πολιτικά στελέχη, δικαστές, ευθυγραμμίζονται ξαφνικά και μέσα σε μια νύχτα ανακαλύπτουν προδοσίες, ειδικά δικαστήρια και λοιπές ανοησίες, επιχειρώντας να αποπροσανατολίσουν την κοινωνία και να συσκοτίσουν το γεγονός πως όλοι μαζί τα ψήφισαν, όλοι μαζί τα συγκάλυψαν, όλοι μαζί συγκυβερνούν, όλοι μαζί ενορχηστρώνουν την εκποίηση του πλούτου της χώρας και την τριτοκοσμιοποίηση της κοινωνίας.

Όσοι από τις συντεταγμένες δυνάμεις της αριστεράς βλέπουν εκλογές στον ορίζοντα και προσβλέπουν σε φαντάσματα αριστερών συγκυβερνήσεων  πλανώνται πλάνην. 

Τη μαύρη συμμαχία πρέπει να τη σταματήσουμε τώρα.

Πρίν το καταστροφικό PSI και πρίν τη νέα δανειακή σύμβαση που ετοιμάζεται να ψηφίσει η "τριμερής συμμαχία" Παπαδήμου. Πρίν επίσης την εμπλοκή της χώρας στα πολεμικά σχέδια των διεθνών εγκληματιών στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και το Ιράν. 

Με μαζική και καθημερινή κινητοποίηση του λαού στους δρόμους.

Να τους σταματήσουμε και να τους διώξουμε τώρα. Με ορόσημο τις 25 Μάρτη. 

Κανείς από τους εκπροσώπους του αστικού πολιτικού προσωπικού να μη βρίσκει καρέκλα να σταθεί στη χώρα. ΤΩΡΑ. Αλλιώς θα μαζεύουμε ερείπια. Της χώρας και των ανθρώπων της.

Δείτε επίσης:

Λοβέρδος & “μακελειό”…

από ΒlackΜediterraneanPirate

Αναδημοσίευση από: Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα 


    

[...] Αφορμή για το ξέσπασμα του Λοβέρδου ήταν τα δημοσιεύματα Κυριακάτικων εφημερίδων που αναφέρονταν στην αποστολή στην Βουλή -απ’ τους οικονομικούς εισαγγελείς Πεπόνη και Μουζάκη- του φακέλου της ΕΛ-ΣΤΑΤ που αναφέρει την τεχνική διόγκωση του ελλείματος του 2009, που είχε αποτέλεσμα να οδηγηθεί η Ελλάδα στο κατοχικό μνημόνιο. Οι εισαγγελείς μάλιστα αιτούνται τη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών τόσο του Γιώργου Παπανδρέου όσο και του τέως υπουργού οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.  [...]

Πηγή βίντεο και σχολίων:  va8ikokkino-YouTube

Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος μιλάει στην ΚΡΗΤΗTV για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και τον Κόσμο (13.1.2012)

Πηγή: ΚΡΗΤΗTV

Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος αναπτύσσει τις εκτιμήσεις του ... κι εμείς ξέρουμε ν' ακούμε.

Ελεύθερες Ζώνες Ραδιοφάσματος για Κοινωνική Χρήση, διεκδικούν η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας και το Δίκτυο για την Ψηφιακή Απελευθέρωση

 

Πηγή:  Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας

Απόδοση 2 Χ 5 MHz για ελεύθερη κοινωνική χρήση

Το έγγραφο σε μορφή pdf
Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας
Δίκτυο για την Ψηφιακή Απελευθέρωση

Προς:

α) Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων
β) Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας
γ) Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης
δ) Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ)

Κοινοποίηση: 

α) Βουλευτές Ελληνικού Κοινοβουλίου
β) Μέσα ενημέρωσης

Θέμα: Δημοπράτηση Ραδιοφάσματος

Αθήνα, 13-01-2012

Αξιότιμες Κυρίες / Αξιότιμοι Κύριοι,

Μέσα στον Νοέμβριο το Ελληνικό κράτος δημοπράτησε ένα σημαντικό μέρος του εγχώριου ραδιοφάσματος. Συγκεκριμένα, 2 Χ 35 MHz στις φασματικές ζώνες των 800 – 900 MHz και 2 Χ 40 MHz στις φασματικές ζώνες των 1.700 – 1.800 MHz. Με τη δημοπράτηση αυτή εκχωρήθηκαν στις εγχώριες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας που πλειοδότησαν, αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων το συνολικό ποσό, που συγκεντρώθηκε από την δημοπρασία, ανέρχεται περίπου στα 380 εκατομμύρια Ευρώ, τα οποία, θα δοθούν κυρίως για την αποπληρωμή του υπέρογκου εξωτερικού χρέους της χώρας. Στα τέλη του 2012 ήδη σχεδιάζεται η περαιτέρω δημοπράτηση ραδιοφάσματος στις φασματικές ζώνες των 800 – 900 MHz, το οποίο θα απελευθερωθεί λόγω της πλήρους ψηφιοποίησης του σήματος των τηλεοπτικών σταθμών (ψηφιακό μέρισμα - digital dividend).

Με blackout Μιλάμε ενάντια στο νομοσχέδιο SOPA

Σημερινό blackout ενάντια σε SOPA και PIPA

Αναδημοσίευση από:  //ΠαραλληλοΓράφος//

Ένα έντονο κύμα διαμαρτυρίας έχει ξεκινήσει ενάντια στα νομοσχέδια Stop online piracy act (SOPA) και Protect IP Act (PIPA), που έχουν κατατεθεί στο Κογκρέσο και στην Γερουσία των ΗΠΑ αντίστοιχα.

Σκοπός των νομοσχεδίων είναι η ενίσχυση αρμοδιοτήτων του δικαστικού και αστυνομικού σώματος των ΗΠΑ, καθώς και τον κατόχων copyright στην καταπολέμηση του online trafficking  προϊόντων πνευματικής ιδιοκτησίας που προστατεύονται από copyright και πλαστών προϊόντων.

Αν διαβάσει κανείς προσεχτικά τα νομοσχέδια, θα παρατηρήσει ότι τελικά οδηγούμαστε να συσταθεί ένας πανίσχυρος μηχανισμός διαδικτυακής λογοκρισίας, οι επιπτώσεις του οποίου θα επεκταθούν πέρα από τα σύνορα των ΗΠΑ και θα αλλάξουν για πάντα το διαδίκτυο όπως το ξέρουμε.

Το κύμα αντιδράσεων κορυφώνεται σήμερα με πολλές ιστοσελίδες και εταιρίες να αντιδρούν ενάντια στα δυο κατατιθέμενα νομοσχέδια SOPA και PIPA είτε μπαίνοντας σε black-out, όπως η αγγλόφωνη Wikipedia (δείτε εδώ την ανακοίνωση τύπου) και το Reddit, είτε απλά προωθώντας sign petitions, όπως η Google.

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ / ΜΕΤΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Σκέψεις για την κρίση της δημοκρατίας» Μιλούν στην Κάμερα : ο Κόλιν Κράουτς, η Σαντάλ Μουφ, ο Ζακ Ρανσιέρ και ο Μιγκέλ Αμπενσούρ

Από τη σειρά ‘ΤΟΠΟΙ ΖΩΗΣ , ΤΟΠΟΙ ΙΔΕΩΝ’ του Γιώργου Κεραμιδιώτη.

Προβλήθηκε στην ΕΤ3, Τρίτη 25 Οκτωβρίου, 24.30



Πηγή: mloggos

Σύντομη περιγραφή: Όλοι μιλούν σήμερα για κρίση της δημοκρατίας. Για την υποχώρηση της πολιτικής προς χάριν της οικονομίας, για την κυριαρχία των αγορών πάνω σε κάθε μορφή λαϊκής αντιπροσώπευσης και για την συνακόλουθη απαξίωση των πολιτικών θεσμών. Τα συμπτώματά της απαξίωσης αυτής είναι γνωστά: πολιτικός κυνισμός και αποξένωση, αποχή από τις πολιτικές διαδικασίες, μηδενισμός. Πολλοί σύγχρονοι πολιτικοί στοχαστές μιλούν πλέον για το πέρασμα από τη δημοκρατία στη μετα-δημοκρατία. Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης μετα-δημοκρατίας; Ποιούς κινδύνους ενέχει; Ποιές δυνατότητες υπάρχουν σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, για την ανανέωση της πολιτικής και της δημοκρατίας; Στα ερωτήματα της Βίκης Ιακώβου και του Γιάννη Σταυρακάκη απαντούν οι Κόλιν Κράουτς (καθηγητής στο Warwick Business School και συγγραφέας του βιβλίου Μεταδημοκρατία), Σαντάλ Μουφ (καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Westminster, συγγραφέας των βιβλίων Το δημοκρατικό παράδοξο και Επί του πολιτικού), Ζακ Ρανσιέρ (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, συγγραφέας του βιβλίου Το μίσος για τη δημοκρατία) και Μιγκέλ Αμπενσούρ (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού).

Παραγωγή: ERT3
Σενάριο-Σκηνοθεσία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΡΑΜΙΔΙΩΤΗΣ
Διεύθυνση φωτογραφίας: Ζαν Ζακ Μρεγιέ,Γιώργος Παπανικολάου
Ηχοληψία: Φρανκ Κοράτσα
Μοντάζ: Γιάννης Ανδριάς
Διεύθυνση παραγωγής: Ηλιάνα Παυλίδου

1900 (Nove Cento) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Ολόκληρη η ταινία (1976)

«Στο "1900" προσπαθήσαμε να κινηματογραφήσουμε την ιστορία ενός ολόκληρου αιώνα, χρησιμοποιώντας τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Ο φασισμός είναι ο χειμώνας, το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η άνοιξη... Η ταινία γυρίστηκε κοντά στην Πάρμα, την πόλη όπου γεννήθηκε ο Μπερτολούτσι. Η Πάρμα όμως είναι και η πόλη του Τζουζέπε Βέρντι, γι' αυτό και η μουσική του παίζει κυρίαρχο ρόλο στην ταινία, όπως και οι πίνακες. Μελετήσαμε κάποια ναΐφ έργα για το πρώτο μέρος του φιλμ. Για το δεύτερο, το φθινόπωρο, επιλέξαμε έργα Γάλλων ζωγράφων, όπως ο Vuillard, και για την άνοιξη, τη γέννηση της νέας τάξης, τον πίνακα «Τέταρτη Τάξη*» του Pelizza da Volpedo».

*Πρόκειται για τον πίνακα με τον οποίο αρχίζει η ταινία. Λέγεται "il quarto stato" και είναι του Ιταλού Νεοϊμπρεσσιονιστή ζωγράφου Giuseppe Pellizza da Volpedo (1868-1907)

(Απόσπασμα από συνέντευξη του Διευθυντή Φωτογραφίας της ταινίας 1900, Βιτόριο Στοράρο ).  

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/07/2003

1900 Μπερνάρντο Μπερτολούτσι - Μέρος 1ο




1900 Μπερνάρντο Μπερτολούτσι - Μέρος 2ο



Πηγή: panos1965

Δείτε επίσης: αντιπερα οχθη
                    musicheaven.gr 
                    Μπερνάντο Μπερτολούτσι: Υπαρξιακή αγωνία και ερωτισμός, του Θωμά Λιναρά
                    

                    
 Ο ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ ΜΠΕΡΤΟΛΟΥΤΣΙ υπήρξε μαθητής του Πιέρ Πάολο Παζολίνι, και τη δεκαετία του '70 έκανε δύο σημαντικές πολιτικές ταινίες: «Τη στρατηγική της αράχνης» και τον «Κομφορμίστα».
Η πρώτη ταινία είναι εμπνευσμένη από ένα διήγημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες.
«Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» ανιχνεύει ψυχαναλυτικά την αυτοκαταστροφή που ελλοχεύει σε κάθε ερωτική σχέση, σκιτσάροντας προφητικά έναν κοινωνικό περίγυρο καταναλωτισμού και νεύρωσης. Πρωταγωνιστεί το «ιερό τέρας» του κιν/φου ο Μάρλον Μπράντο ηθοποιός του θεάτρου – κιν/φου και σκηνοθέτης κιν/φου που τιμήθηκε από κορυφαίους σκηνοθέτες όπως ο ΕΛΙΑ ΚΑΖΑΝ – ΦΡΑΝΣΙΣ ΚΟΠΠΟΛΑ κ.α.
Μια κορυφαία ταινία του σκηνοθέτη που αποτελεί έπος – ποταμό, είναι το «1900», ειδωμένο από ταξική σκοπιά. Το τοπίο στην Ιταλία από το 1900 και μετέπειτα με ξεχωριστό ρόλο στο ιταλικό κομμουνιστικό κίνημα που έβαλε τη σφραγίδα του στις μεταπολεμικές εξελίξεις.
«Το φεγγάρι», «Ο μικρός αυτοκράτορας» ακολούθησαν για να κατατάξουν τον Μπερτολούτσι στους σκηνοθέτες που συνδύασαν την πλατιά απήχηση και τη σύνδεση της πολιτικής σκέψης (όπως και οι δάσκαλοί του Βισκόντι – Ντε Σίκα – Παζολίνι – Ροσελίνι) με την ψυχανάλυση.
                   
Πηγή: iskra.gr

Βίλχελμ Ράιχ : Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού. Ολόκληρο το βιβλίο.

Η «Μαζική ψυχολογία του φασισμού» του Ράιχ εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1933, εποχή που ο Χίτλερ πήρε την εξουσία, και το βιβλίο δε διαδόθηκε πλατιά: έγινε ανάγνωσμα των εκπατρισμένων και έτσι δεν άσκησε μεγάλη επίδραση. Κριτική του φασισμού (όχι μόνο του γερμανικού, αλλά της φασιστικής δομής γενικά) δε νοείται χωρίς τον Ράιχ. Το κλινικά και κοινωνιολογικά διαμορφωμένο βλέμμα του Ράιχ διέκρινε τη θεμελιακή συσχέτιση ανάμεσα στην αυταρχική καταπίεση των ορμών και τη φασιστική ιδεολογία. Ανάλυσε τις εξωτερικεύσεις, τη φρασεολογία, τα ηθικά σχήματα και τις ενέργειες του «χιτλερισμού» και ανακάλυψε σ’ αυτά τη μετατόπιση του σεξουαλικού φόβου σε ένα μυστικισμό που διαστρέφει την ικανότητα του ανθρώπου για ελευθερία σε έναν παράλογο μηχανισμό χρόνιας εξάρτησης.

Το 1942 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ η Τρίτη έκδοση της  «Μαζικής ψυχολογίας», διορθωμένη και επαυξημένη. Η απογοήτευση από την ανασταλμένη επαναστατική εξέλιξη και τη συνδεόμενη με αυτή αντισεξουαλική στάση στη Σοβιετική Ένωση μετέβαλε την προοπτική του Ράιχ σε ορισμένα σημαντικά σημεία. Ο Ράιχ δε βλέπει πια το φασισμό περιορισμένο σε μερικά κράτη και κυβερνήσεις, αλλά τον αναγνωρίζει σα φαινόμενο της σύγχρονης μαζικής κοινωνίας γενικά. Σε ένα νέο κομμάτι αποκαλύπτει φασιστικά χαρακτηριστικά της σοβιετικής προπαγάνδας μετά τη σταθεροποίηση της «Σοβιετικής Δημοκρατίας» το 1935. Στον «πολιτιστικό μπολσεβικισμό» της «Μαζικής ψυχολογίας» του 1933 αντιπαραθέτει το εναλλακτικό σχέδιο μιας πολιτιστικής επανάστασης με τη «δημοκρατία της εργασίας» η οποία στηρίζεται στον κοινωνικό αυτοκαθορισμό όλων των εργαζόμενων. Και σ' αυτό το εκτεταμένο σχέδιο η βασική θέση του Ράιχ μένει η ίδια: η υπερνίκηση του φασισμού είναι δυνατή μόνο με νέα ορθολογική ρύθμιση της σεξουαλικής οικονομίας της κοινωνίας.

(Από το σημείωμα του εκδότη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Συγγραφέας:  Wilhelm Reich
Τίτλος στα Γερμανικά: Die Massenpsychologie des Fascismus
Μετάφραση από τα Γερμανικά: Τόμος 1ος - Ηρώ Δ. Λάμπρου
                                                  Τόμος 2ος - Λεωνίδας Καρατζάς
Εκδότης: Μπουκουμάνης
Ημερομηνία έκδοσης:  1975

Βίλχελμ Ράιχ : Η μαζική ψυχολογία του φασισμού

Πηγές: athens.indymedia.org
           πολιτικό καφενείο

Από τον “ Πρόλογο στην τρίτη διορθωμένη και επαυξημένη έκδοση”

...  “Δεν μπορούμε να εξουδετερώσουμε τον αφηνιασμένο φασίστα, αν από πολιτική καιροσκοπία ψάχνουμε να τον βρούμε μέσα στο Γερμανό ή τον Ιταλό μόνο, κι όχι επίσης μέσα στον Αμερικανό και τον Κινέζο, αν δεν τον ανιχνεύσουμε καί μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας, αν δεν γνωρίζουμε τους κοινωνικούς θεσμούς που τον εκκολάπτουν καθημερινά.

Μπορούμε να χτυπήσουμε αποτελεσματικά το φασισμό, μονάχα, όταν τον αντιμετωπίζουμε εμπράγματα και πρακτικά με καλοθεμελιωμένη γνώση της ζωής και της κίνησής της. Κανείς δεν μπορεί να τον φτάσει στην πολιτικολογία, στους διπλωματικούς ελιγμούς και τις παρελάσεις. Όμως για τα πρακτικά προβλήματα της ζωής δεν έχει να δώσει απάντηση καμιά, επειδή τα βλέπει όλα μέσα στον καθρέφτη της ιδεολογίας ή με το σχήμα της κρατικής στολής.

Όταν ακούμε κάποιον φασίστα, οποιασδήποτε απόχρωσης, να βγάζει κήρυγμα για την «τιμή του έθνους» (αντί για την τιμή του ανθρώπου), για τη «σωτηρία της αγίας οικογένειας  και της φυλής» (αντί της κοινωνίας και της εργαζόμενης ανθρωπότητας), όταν φουσκώνει και κορδώνεται κι έχει το ρύγχος του γεμάτο συνθήματα, τότε ας τον ρωτήσουμε δημόσια ήρεμα και απλά:

«Τί κάνεις στην πράξη για να ταϊσεις το έθνος, χωρίς να δολοφονήσεις άλλα έθνη; Τί κάνεις ως γιατρός για να καταπολεμήσεις τις χρόνιες αρρώστειες, τί ως παιδαγωγός για να απεργαστείς την ευτυχία του παιδιού, τί ως οικονομολόγος για να εξουδετερώσεις τη φτώχεια, τί ως κοινωνικός λειτουργός για ν' αποσοβήσεις τη συντριβή πολύτεκνων μητέρων, τί ως αρχιτέκτονας για να βελτιώσεις την υγιεινή της κατοικίας. Και μή φλυαρείς τώρα, αλλά δώσε μας μια συγκεκριμμένη απάντηση, ειδάλλως κλείσε το στόμα σου!»

Συμπέρασμα: ο διεθνικός φασισμός δέ θα ηττηθεί ποτέ με πολιτικούς ελιγμούς. Θα υποκύψει μόνο στην παγκόσμια φυσική οργάνωση της εργασίας, της αγάπης και της γνώσης.”...

(απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)

ΜΑΙΝΕ, Αύγουστος 1942,

Βίλχελμ Ράιχ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ:

Βίλχελμ Ραϊχ (Wilhelm Reich, Dobrzanica Galicia, 24 Mαρτίου 1897 - Lewisburg, Pennsylvania, 3 Nοεμβρίου 1957).

Για τον Wilhelm Reich και την Οργονομία

 

Slavoj Zizek: Δώστε κόκκινο μελάνι στους διαδηλωτές της Wall Street !

Τι µας έµαθε το κίνηµα των καταλήψεων από τη Νέα Υόρκη ως τη Μαδρίτη.

Άρθρο δημοσιευμένο στους New York Times

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Τι µας έµαθε το κίνηµα των καταλήψεων από τη Νέα Υόρκη ως τη Μαδρίτη.

Σκεπτόµενος τις διαµαρτυρίες του κινήµατος «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ» και τις ανάλογες εκδηλώσεις κατακραυγής σε ολόκληρο τον κόσµο, θυµήθηκα ότι πριν από µερικά χρόνια ο βρετανός συγγραφέας Τζον Μπέργκερ έγραψε ότι «τα πλήθη των ανθρώπων έχουν απαντήσεις σε ερωτήµατα που δεν έχουν τεθεί ακόµη...

Τα ερωτήµατα δεν έχουν τεθεί ακόµη επειδή το να τα θέσουµε απαιτεί λέξεις και έννοιες που ακούγονται σαν αληθινές, και αυτές που χρησιµοποιούνται τώρα για να κατονοµάσουν γεγονότα κατάντησαν κενές νοήµατος:

∆ηµοκρατία, Ελευθερία, Παραγωγικότητα κ.λπ. Με νέες έννοιες τα ερωτήµατα θα τεθούν γρήγορα, επειδή η Ιστορία συνεπάγεται ακριβώς µια τέτοια διαδικασία θέσεως ερωτηµάτων». Ας αρχίσουµε να ρωτάµε.

Οι διαδηλωτές του «Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ» και οι οπαδοί τους έχουν τις απαντήσεις. Στην πραγµατικότητα έχουµε βοµβαρδίσει τους διαδηλωτές µε ερωτήσεις, αλλά όχι ακόµη µε τις σωστές ερωτήσεις.

«Μα τι θέλετε;» τους ρωτάµε. «Ποια είναι τα συγκεκριµένα αιτήµατά σας;». Αυτό είναι το αρχέτυπο ερώτηµα που θέτει ένας άνδρας αφεντικό σε µια υστερική γυναίκα, µια σκηνή από ηµέρες που έχουν παρέλθει: «Ολο γκρίνια και παράπονα είσαι – ξέρεις τι θες πραγµατικά;».

Μια τέτοια ερώτηση στοχεύει ακριβώς στον αποκλεισµό της αληθινής απάντησης. Στην ουσία λέει «Πες το µε τους δικούς µου όρους ή βούλωσέ το!». Είναι ένα ερώτηµα που, στην πραγµατικότητα, αποτρέπει τη διαδικασία της µετάφρασης µιας ατελούς διαµαρτυρίας σε συγκεκριµένο σχέδιο.

STOP the ACTA

(Δείτε στη συνέχεια το κείμενο της συνθήκης ACTA, στα Αγγλικά και πρόταση ψηφίσματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα Ελληνικά)

Από τη διαδικτυακή συνέντευξη που έδωσε ο Julian Assange στις 3 Δεκέμβρη 2010. 

ΕΡΩΤΗΣΗ:

abbeherrera
 

Ξεκινήσατε κάτι που κανένας δεν μπορεί να σταματήσει. Το Ξεκίνημα ενός Νέου Κόσμου. Να θυμάστε, η κοινότητα βρίσκεται από πίσω σας και σας στηρίζει (από τη Σλοβακία).
Έχετε διαρροές για την ACTA;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Julian Assange:

Ναι, έχουμε διαρροές σχετικές με την Anti-Counterfeiting Trade Agreement (Συμφωνία για την Καταπολέμηση της Παραποίησης), που δεν είναι παρά ένας δούρειος ίππος σχεδιασμένος από την αρχή για να ικανοποιήσει τους μεγάλους παίκτες των αμερικανικών βιομηχανιών πνευματικής ιδιοκτησίας και πατέντας. Για την ακρίβεια, το WikiLeaks ήταν που πρώτο τράβηξε την προσοχή του κόσμου στην ACTA - με μία διαρροή.

Ολόκληρη η συνέντευξη του Julian Assange εδώ

Say NO to ACTA

ACTA: Ιδιωτική Ηλεκτρονική Επιτήρηση

To κείμενο της διεθνούς συνθήκης ACTA
 

Καταστρέφουν τα αρχεία των σκανδάλων στο υπουργείο Ανάπτυξης - ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ - Συλλογή Υπογραφών

Δέσμευση Χρυσοχοϊδη μετά το ρεπορτάζ για την καταστροφή των αρχείων

Πηγή: Κουτί Πανδώρας via You Pay Your Crisis

Ενεργοποίηση του νόμου της ΝΔ του 2009 που αποφάσισε την καταστροφή του ιστορικού αρχείου του υπουργείου Ανάπτυξης (πρώην Οικονομίας) προτείνουν και προωθούν παράγοντες του υπουργείου αλλά και συνδικαλιστές με το πρόσχημα ότι έχει ρυπανθεί από την επικίνδυνη ουσία κλοφέν.

Δεσμεύεται πως δεν θα καταστραφούν τα αρχεία ο υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Μιχ. Χρυσοχοϊδης.

Καταστρέφουν τα αρχεία των σκανδάλων στο υπουργείο Ανάπτυξης (Νίκης 5)

Ένα σκάνδαλο συγκάλυψης σκανδάλων θα ολοκληρωθεί τις επόμενες ημέρες σε κτίριο του υπουργείου Ανάπτυξης. Με πολιτική απόφαση της ΝΔ και με συνοπτικές πρακτικές των σημερινών στελεχών του υπουργείου, τα αρχεία του υπουργείου Οικονομίας (και αυτά του πρώην Συντονισμού) που στεγάζονται σε κτίριο του υπουργείου Ανάπτυξης στην οδό Νίκης 5 οδηγούνται στην καταστροφή. Το επιχείρημα είναι πως έχουν ρυπανθεί από διαρροή της επικίνδυνης ουσίας κλοφέν το 2003. Το επιχείρημα όμως δεν έχει καμιά σχέση με την αλήθεια, αφού τα αρχεία θα καταστραφούν με συμβατικές μεθόδους και όχι με ειδική θερμοκαταστροφή σε χώρα του εξωτερικού, πράγμα το οποίο θα συνέβαινε αν είχαν πραγματικά κλοφέν.

2011: A Year in Revolt

by OccupyWallSt

2011 will be remembered as a year of revolution, the beginning of the end for an unsustainable global system based on poverty, oppression, and violence. In dozens of countries across the Arab world, people rose up against broken economies and oppressive regimes, toppling dictators and inspiring the world to action. Popular rejection of austerity measures and attacks on worker's rights brought millions to the streets in Greece, Iceland, Spain, Portugal, Italy, the UK, Chile, Wisconsin and elsewhere.
By midsummer, murmurs of "occupying Wall Street” were stirring online, and on July 14th, we registered the domain occupywallst.org and began organizing. The first New York City General Assembly was held August 2nd and the Occupation of Liberty Square began on September 17th.

Fueled by anger at the growing disparities between rich and poor, frustrated by government policies that benefit a tiny elite at the expense of the majority, and tired of the establishment’s failure to address fundamental economic inequalities, OWS offered a new solution. We built a People’s Kitchen to feed thousands, opened a People’s Library, created safer spaces, and provided free shelter, bedding, medical care, and other necessities to anyone who needed them. While cynics demanded we elect leaders and make demands on politicians, we were busy creating alternatives to those very institutions. A revolution has been set in motion, and we cannot be stopped.