ΑΝΤΑΡΣΥΡΙΖΑ

Η επερχόμενη εκλογική μάχη της 25ης του Γενάρη 2015, μετά από πέντε χρόνια αδυσώπητης επιδρομής του νεοφιλελευθερισμού στο σύνολο των κοινωνικών πολιτικών και οικονομικών κατακτήσεων δύο αιώνων δεν είναι μια τυπική εκλογική μάχη καταγραφής πολιτικών συσχετισμών.

Πρόκειται για μιά μάχη ιστορικών διαστάσεων η οποία έρχεται τη στιγμή που ο πόλεμος του κεφαλαίου ενάντια στην ελληνική κοινωνία κορυφώνεται ενώ ταυτόχρονα η αριστερά βρίσκεται σε μια από τις σπάνιες ιστορικές στιγμές όπου αναδύεται η δυνατότητα νικηφόρας αντεπίθεσης και ανάσχεσης του σχεδιασμένου αφανισμού μιας χώρας κι ενός λαού.

Οι αντίπαλοί μας γνωρίζουν πολύ καλά την Ιστορική σημασία της μάχης αυτής ενώ, αντίθετα, αρκετές και σημαντικές συνιστώσες της αριστεράς δείχνουν να υποτιμούν, να μην καταλαβαίνουν, να αντιστέκονται στην ιστορική δυναμική που έρχεται αιφνίδια στο προσκήνιο με έναν τρόπο που αντιστρατεύεται κάθε πολιτική λογική μαχητικής αριστεράς αλλά και της ίδιας της πολιτικής σκέψης.

Πρέπει να θυμίσουμε πως με εκλογές κυβερνάνε και αφανίζουν το λαό μας από το 2009 και το 2012 οι ΠαπανδρεοΣαμαροΒενιζέλοι. (δείτε και το άρθρο μας "Δεν θα αφήσουμε 170.556 ρεμάλια να ρημάξουν μιά χώρα κι έναν ολόκληρο λαό").

Μας είναι πραγματικά αδιανόητο το πώς η εμπειρία των εκλογών του 2012 δεν έδωσε σε ορισμένες ηγεσίες της αριστεράς κανένα κίνητρο για αλλαγή πολιτικής τακτικής στο πεδίο του ταξικού πολέμου που εξελίσσεται πλέον με όλα τα μέσα και αντίθετα εμφανίζονται σαν να έχουν κηρύξει μονομερή ανακωχή.

Αναφερόμενοι στις "ηγεσίες της αριστεράς" πρέπει να γίνει σαφές πως δεν περιλαμβάνουμε τη διοίκηση του "Περισσού" την οποία θεωρούμε το ύστατο καταφύγιο του αστικού καθεστώτος και δεν μας έχει διαψεύσει με την πολιτική που ακολουθεί και τα τελευταία πέντε χρόνια των μνημονίων.

(διαβάστε το σχετικό άρθρο μας "Αςτελειώνουμε με τις «ονειροφαντασίες». Η Αριστερά δεν μπορεί να «βάλει στο χέριτο ΚΚΕ» γιατί, εδώ και δεκαετίες, έχουν προλάβει και το έχουν ήδη βάλει στοχέρι οι δυνάμεις του Αστικού Καθεστώτος.")

Δεν αναφερόμαστε επίσης στα διάφορα δήθεν κεντροαριστερά καθεστωτικά μορφώματα τύπου ΔΗΜΑΡ ούτε εννοείται σε νεοφιλελεύθερους φασίστες, απευθείας εντολοδόχους του κεφαλαίου, τύπου Σταύρου Θεοδωράκη και το ΠΟΤΑΜΙ των αθλίων.

Μιλώντας για ηγεσίες της αριστεράς αναφερόμαστε πάντως σίγουρα στις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις αριστερές οργανώσεις που την συναποτελούν.

Προς τις ηγεσίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνουμε αυτό το άρθρο με την ελπίδα να συμβάλλουμε σε μια Ιστορικά αναγκαία κατά τη γνώμη μας εκλογική συμπόρευση. Πιστεύουμε πως στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΙΑ πρέπει στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές να συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν αντίστοιχες προτάσεις το 2012 ("Η προϊούσα κοινωνική πόλωση και η θέση της επαναστατικήςαριστεράς") έπεσαν στο κενό, σήμερα πλέον έχει φανεί πέρα από κάθε αμφιβολία πως τίποτε δεν μπορεί να αναχαιτήσει την επίθεση που δέχεται η κοινωνία εκτός από την απόλυτη ανατροπή του αστικού πολιτικού προσωπικού που τη συντονίζει και την επιβάλλει και αυτή η μάχη ζωής και θανάτου για τον κόσμο της εργασίας προϋποθέτει την ευρύτερη δυνατή συστράτευση των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς.

Κλείνοντας το παραπάνω κείμενο με ημερομηνία 18.5.2012 οι συντάκτες του, Σπύρος Κοντομάρης και Γιώργος Τσούτσουβας, μέλη τότε της ΑΡ.Α.Σ. (σήμερα της ΑΡΙ.Σ.) και της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α καταλήγουν :   

"Θα πρέπει η αντικαπιταλιστική αριστερά να τοποθετηθεί με θάρρος στο πεδίο της διαφαινόμενης κλιμάκωσης της κοινωνικής πόλωσης το επόμενο διάστημα. 

Η κοινωνική σύγκρουση του ερχόμενου διαστήματος θα τείνει να λάβει χαρακτηριστικά τελικής αναμέτρησης, αφού ο αστισμός θα επιστρατεύσει όλες του τις εφεδρείες για να τσακίσει την παραφωνία. 

Γίνεται ήδη ορατή η συγκρότηση δύο πόλων στην κοινωνία, που πολιτικά θα εκφραστούν ο μεν πρώτος από μια συμμαχία με κύριο άξονα τη Δεξιά και συμπληρωματικά το ΠΑΣΟΚ, ο δε δεύτερος από την Αριστερά. Η πολιτική μορφή που θα εκφράσει τον δεύτερο πόλο της κοινωνικής αναμέτρησης αποτελεί ένα ανοιχτό στοίχημα. 

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι μια εκδοχή κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ μένει μόνος εκφραστής αυτού του μπλοκ, με την επαναστατική αριστερά και το ΚΚΕ να κρατούν αποστάσεις ή/και να λοιδορούν, συμβάλλει και δεν αποτρέπει μια ακόμα ήττα του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα στην καλύτερη ίσως ευκαιρία του να νικήσει."

Η παραπάνω διαπίστωση όχι μόνον ισχύει αλλά γίνεται πλέον στις επερχόμενες εκλογές δραματική.
Οι εκλογές της 25ης του Γενάρη δεν θα είναι ένας περίπατος του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση.
Και όποιος δεν το έχει ακόμα συνειδητοποιήσει θα το καταλάβει αμέσως αν δει το πλήθος των αντιπάλων που στοιχίζονται απέναντι στο ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Έχουμε λοιπόν : ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Παπανδρέου-ΠΟΤΑΜΙ-ΧΑ-ΛΑΟΣ-ΑΝΕΛ-ΔΗΜΑΡ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το σύνολο των ΜΜΕ εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.

Με αυτό τον δυσμενή πολιτικό συσχετισμό, ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχτεί σε πρώτο κόμμα, η αυτοδυναμία θα οφείλεται σε ένα πολιτικό θαύμα χωρίς να αποκλείεται καθόλου να βρεθούμε την επόμενη μέρα με πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ και μια κυβέρνηση από όλους τους υπόλοιπους και πρωθυπουργό πάλι τον Σαμαρά.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν πρέπει να επιτρέψει μια τέτοια καταστροφική εξέλιξη για το λαό.

Η εκλογική επιρροή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ή θα μπορούσε να είναι σήμερα γύρω στο 3%. Το ποσοστό αυτό αν αθροίζονταν με τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουργούσε πολλαπλασιαστικά στην αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ δίνοντάς του μια δυναμική πάνω από +6% διότι θα σηματοδοτούσε μια νέα αποφασιστικότητα και μια αναπτέρωση της ελπίδας του λαού απέναντι στον καταθλιπτικό συσχετισμό των αστικών κομμάτων. Θα τροφοδοτούσε επίσης μια σημαντική μετατόπιση αναποφάσιστων και κυρίως νέων ψηφοφόρων που απαξιώνουν άστοχα την πολιτική μάχη των επερχόμενων εκλογών.
  
Η εκλογική αυτή δυναμική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η συμμετοχή στελεχών της στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ θα της απέδιδε επίσης τη σίγουρη εκπροσώπησή της στο κοινοβούλιο με τουλάχιστον τρείς βουλευτές, τη δεδομένη αύξηση της πολιτικής επιρροής της και τον έλεγχο σε μια μελλοντική κυβέρνηση της αριστεράς.

Τέλος η συμμετοχή αυτή θα έλυνε στο εσωτερικό της πολιτικής επιρροής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το υπαρκτό πολιτικό δίλημμα των αριστερών ψηφοφόρων της οι οποίοι στρατεύονται μεν με τις κινηματικές ή τις πολιτικές της προσεγγίσεις, κατανοούν ωστόσο από την άλλη τη σπουδαιότητα της εκλογικής μάχης και σε πολύ ψηλά ποσοστά θα στηρίξουν στις επικείμενες εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απευθύνει ήδη εδώ και καιρό το κάλεσμα για συστράτευση. Τη μάχη οφείλουμε να τη δώσουμε μαζί και να νικήσουμε. Όπως και στο κίνημα όπως και στους μαζικούς και συνδικαλιστικούς χώρους που εδώ και καιρό έχουμε δοκιμάσει τα νικηφόρα αποτελέσματα των ενωτικών αγώνων.

Στις 25 Γενάρη υπάρχουν μόνο δύο ενδεχόμενα. Νίκη ή Ήττα για το λαό. Και σε αυτά τα ενδεχόμενα παίρνουμε θέση σήμερα. Αύριο θα είνα αργά. Γιά όλους.