Του Dimitri Sarantopoulos
Το άρθρο, δημοσιεύτηκε στη σελίδα του Dimitri Sarantopulos στο fb στις 16 Ιανουαρίου 2022
«Μεγάλη Επανεκκίνηση» : Το μέλλον που ετοιμάζουν για εμάς, χωρίς εμάς
Διαβάσαμε, παραθέτουμε αποσπάσματα, εξιδανικεύσεις και σχολιάζουμε…
ΜΕΡΟΣ 1ο
Ο νέος φασισμός προωθείται στις μέρες μας με την αμφίεση της παγκόσμιας διακυβέρνησης, της βιοασφάλειας, της «Νέας Κανονικότητας», της «Νέας Συμφωνίας για τη Φύση» (New Deal for Nature) και της «4ης Βιομηχανικής Επανάστασης». – “The Great Reset” -
Ο Klaus Schwab, ο 83χρονος ιδρυτής και διευθυντής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, βρίσκεται στο κέντρο αυτού του πλέγματος, σαν αράχνη σε έναν τεράστιο ιστό.
Γεννημένος στο Ράβενσμπουργκ το 1938, ο Klaus Schwab είναι τέκνο της Γερμανίας του Χίτλερ, ενός αστυνομοκρατούμενου καθεστώτος βασισμένου στον φόβο και τη βία, την πλύση εγκεφάλου και τον έλεγχο, την προπαγάνδα και τα ψέματα, το βιομηχανικό σύστημα και την ευγονική, την αποανθρωποποίηση και την “αποστείρωση”, σε ένα ανατριχιαστικό και μεγαλεπίβολο όραμα μιας “νέας τάξης” η οποία θα διαρκούσε χίλια χρόνια.
Ο Schwab φαίνεται να έχει αφιερώσει τη ζωή του στην αναβίωση αυτού του εφιάλτη και στην προσπάθεια να τον κάνει πραγματικότητα, όχι μόνο για τη Γερμανία, αλλά για όλο τον κόσμο.
Και μάλιστα, ακόμα χειρότερα, αφού τα ίδια του τα λεγόμενα επιβεβαιώνουν ξανά και ξανά ότι το τεχνοκρατικό, φασιστικό όραμά του αποτελεί επίσης ένα διεστραμμένο όραμα μετάλλαξης του ανθρώπου, στο οποίο οι άνθρωποι συγχωνεύουν τις μηχανές σε «μια παράξενη μίξη ψηφιακής και αναλογικής ζωής», με την οποία η «Έξυπνη Σκόνη» θα εισχωρήσει στο σώμα μας και η αστυνομία θα μπορεί να διαβάζει τη σκέψη μας. Και, όπως θα δούμε, αυτός και οι συνεργάτες του, χρησιμοποιούν την κρίση του COVID-19 για να παρακάμψουν τον δημοκρατικό καταλογισμό ευθυνών, να υποσκελίσουν την αντίθετη άποψη, να επιταχύνουν την εφαρμογή της ατζέντας τους και να την επιβάλουν στην υπόλοιπη ανθρωπότητα ενάντια στη θέλησή μας, μέσω της «Μεγάλης Επανεκκίνησης», όπως την ονομάζει.
Φυσικά, ο Schwab δεν είναι Ναζί με την κλασσική έννοια, καθώς δεν είναι ούτε εθνικιστής ούτε αντισημίτης, όπως φαίνεται και από το βραβείο Dan David, $1 εκατ. που του απένειμε το Ισραήλ το 2004.
Αλλά ο φασισμός του 21ου αιώνα έχει προσλάβει νέες πολιτικές μορφές, μέσω των οποίων συνεχίζει το κεντρικό του σχέδιο αναμόρφωσης της ανθρωπότητας, ώστε να εξυπηρετεί τον καπιταλισμό με χρήση αυταρχικών μεθόδων.
Το αρχικό φασιστικό σχέδιο, στην Ιταλία και τη Γερμανία, είχε να κάνει με τη συγχώνευση κράτους και επιχειρήσεων. Αλλά ενώ ο κομμουνισμός οραματίζεται την ανάληψη των επιχειρήσεων και των βιομηχανιών από την κυβέρνηση – θεωρητικά – προς το συμφέρον του λαού, ο φασισμός θέλει το κράτος να προστατεύει και να προωθεί τα συμφέροντα της εύπορης ελίτ.
Ο Schwab συνέχισε σ’ αυτήν τη λογική, στο πλαίσιο της απο-ναζιστοποιημένης μεταπολεμικής εποχής, όταν το 1971 ίδρυσε το European Management Forum, το οποίο συνεδρίαζε ετήσια στο Νταβός της Ελβετίας.
Μέσω αυτού προωθούσε την ιδεολογία του, του καπιταλισμού των «ενδιαφερόμενων μερών» (stakeholders), στον οποίο οι επιχειρήσεις έρχονται σε στενή συνεργασία με την κυβέρνηση και περιγράφεται από το επιχειρηματικό περιοδικό Forbes ως εξής:
«Η ιδέα ότι μια εταιρία εστιάζει στο να ικανοποιήσει τις ανάγκες των ενδιαφερόμενων μερών της: των πελατών, των εργαζομένων, των συνεργατών, της κοινότητας και της κοινωνίας εν συνόλω. Ακόμα και μέσα στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης επιχείρησης, το παραπάνω είναι κενό περιεχομένου». Όπως αναφέρεται στο άρθρο του Forbes, το μόνο που σημαίνει είναι ότι «οι εταιρείες μπορούν να συνεχίσουν να συσσωρεύουν χρήματα για τους μετόχους και τα στελέχη τους, διατηρώντας ταυτόχρονα ένα δημόσιο προσωπείο εξαιρετικής κοινωνικής ευαισθησίας και απαράμιλλου αλτρουισμού».
Αλλά σε ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, η ιδέα των “ενδιαφερόμενων μερών” είναι ακόμα πιο αισχρή, καθώς απορρίπτει κάθε έννοια δημοκρατίας, προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων. Η κοινωνία δεν θεωρείται πλέον ως μια ζωντανή κοινότητα, αλλά ως επιχείρηση, η κερδοφορία της οποίας είναι ο αποκλειστικός στόχος της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Ο Schwab εκκίνησε αυτήν την ατζέντα το 1971, με το βιβλίο του Moderne Unternehmensführung im Maschinenbau (Σύγχρονη Διοίκηση Επιχειρήσεων στη Μηχανολογία), όπου ο όρος “ενδιαφερόμενα μέρη” (stakeholders – die Interessenten) χρησιμοποιήθηκε για να ορίσει τους ανθρώπους όχι ως πολίτες, ελεύθερα άτομα και μέλη της κοινότητάς τους, αλλά ως δευτερεύοντες συμμετόχους μιας τεράστιας εμπορικής επιχείρησης. Ο σκοπός ζωής κάθε ατόμου ήταν “να επιτύχει μακρόχρονη ανάπτυξη και ευημερία” για αυτήν την επιχείρηση – με άλλα λόγια, να προστατεύει και να αυξάνει τον πλούτο της καπιταλιστικής ελίτ.
Αυτά όλα έγιναν ακόμα πιο ξεκάθαρα το 1987, όταν ο Schwab μετονόμασε το European Management Forum σε World Economic Forum (Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ – ΠΟΦ).
Το ΠΟΦ περιγράφεται στην ιστοσελίδα του ως «η παγκόσμια πλατφόρμα για τη συνεργασία δημόσιου – ιδιωτικού φορέα», ενώ οι θαυμαστές του περιγράφουν πώς δημιουργεί «συνεργασίες μεταξύ επιχειρηματιών, πολιτικών, διανοουμένων, και άλλων ηγετών της κοινωνίας, για να ορίσουν, να συζητήσουν και να προωθήσουν βασικά ζητήματα της παγκόσμιας ατζέντας».
Οι “συνεργασίες” που δημιουργεί το ΠΟΦ στοχεύουν στην αντικατάσταση της δημοκρατίας από μια παγκόσμια ηγεσία επιλεγμένων, αλλά όχι εκλεγμένων, ατόμων, των οποίων το καθήκον δεν θα είναι να υπηρετούν το κοινό, αλλά να επιβάλλουν την κυριαρχία του 1% σ’ αυτό το κοινό, με όσο γίνεται λιγότερες παρεμβάσεις από όλους εμάς τους υπόλοιπους.
Στα βιβλία που γράφει για λαϊκή κατανάλωση ο Schwab, εκφράζεται με αμφίσημα κλισέ. Οι ίδιες κενές φράσεις επαναλαμβάνονται συνεχώς. Στο βιβλίο Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution: A Guide to Building a Better World (Διαμορφώνοντας το μέλλον της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης: Ένας οδηγός για το χτίσιμο ενός καλύτερου μέλλοντος) ο Schwab μιλά για “τη συμμετοχή των ενδιαφερομένων και τη κατανομή των παροχών” και για “βιώσιμες και συμμετοχικές συνεργασίες”, οι οποίες θα μας οδηγήσουν όλους σε ένα “συμμετοχικό, βιώσιμο και πλούσιο μέλλον”!
Πίσω από αυτούς τους κομπασμούς, τα αληθινά κίνητρα του “καπιταλισμού των ενδιαφερομένων μερών”, τον οποίο προωθεί ακούραστα το ΠΟΦ στο συνέδριο του 2020, είναι τα κέρδη και η εκμετάλλευση.
Για παράδειγμα, στο βιβλίο του 2016, «Η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση», ο Schwab γράφει για την “Ουμπεροποίηση” της εργασίας και τα συνοδά οφέλη για τις εταιρείες, ειδικά τις ταχύτατα αναπτυσσόμενες start-up στην ψηφιακή οικονομία:
«Καθώς οι πλατφόρμες ανθρώπινων “cloud” ταξινομούν τους εργαζόμενους ως αυτοαπασχολούμενους, απαλλάσσονται – για την ώρα – από την απαίτηση να πληρώνουν τον κατώτατο, βασικό μισθό, τους φόρους των εργαζομένων και τις κοινωνικές παροχές.” Η ίδια καπιταλιστική αναισθησία διαπνέει και τη στάση του απέναντι στους ανθρώπους που πλησιάζουν στο τέλος του εργασιακού τους βίου και δικαιούνται να αναπαυθούν: Τα γηρατειά είναι μια οικονομική πρόκληση, γιατί αν δεν αυξηθεί δραστικά η ηλικία συνταξιοδότησης, ούτως ώστε τα γηραιότερα μέλη της κοινωνίας να μπορούν να συνεχίσουν να συμβάλλουν στο εργατικό δυναμικό (μια οικονομική επιταγή που έχει πολλά οικονομικά οφέλη) ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός μειώνεται ενώ το ποσοστό των εξαρτημένων ηλικιωμένων αυξάνεται.” Όλα σε αυτόν τον κόσμο ανάγονται σε οικονομικές προκλήσεις, οικονομικές επιταγές και οικονομικά οφέλη για την άρχουσα καπιταλιστική τάξη.
Ο μύθος της προόδου χρησιμοποιείται εδώ και πολύ καιρό από το 1% για να πείσει τον κόσμο να αποδεχτεί τις τεχνολογίες που σχεδιάστηκαν για την εκμετάλλευση και τον έλεγχό μας και ο Schwab παίζει σ΄αυτόν τον ρυθμό, όταν διακηρύσσει ότι “η 4η Bιομηχανική Eπανάσταση αντιπροσωπεύει μια σημαντική πηγή ελπίδας για συνεχή άνοδο της ανθρώπινης ανάπτυξης που έχει οδηγήσει σε δραματική άνοδο της ποιότητας ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων από το 1800.»
Δηλώνει ενθουσιωδώς:
«Ίσως να μη φαίνεται βαρυσήμαντο σε όσους από εμάς βιώνουν σειρά μικρών αλλά σημαντικών προσαρμογών της ζωής τους σε καθημερινή βάση, αλλά δεν είναι μια ασήμαντη αλλαγή – η 4η Βιομηχανική Επανάσταση είναι ένα νέο κεφάλαιο της ανθρώπινης ανάπτυξης, ισάξιο της πρώτης, της δεύτερη και της τρίτης Βιομηχανικής Επανάστασης, και για άλλη μια φορά κινητήριος δύναμη είναι η αυξανόμενη διαθεσιμότητα και η αλληλεπίδραση ενός συνόλου εξαιρετικών τεχνολογιών.” Γνωρίζει όμως πολύ καλά ότι η τεχνολογία δεν είναι ιδεολογικά ουδέτερη, όπως αρέσκονται να υποστηρίζουν κάποιοι. Οι τεχνολογίες και οι κοινωνίες αλληλοδιαμορφώνονται», λέει.
«Τελικά, οι τεχνολογίες συνδέονται άμεσα με το πώς γνωρίζουμε τα πράγματα, πώς παίρνουμε αποφάσεις, και πώς σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Συνδεόνται με την ταυτότητά μας, την άποψή μας για την κοσμο και τις πιθανές εκδοχές του μέλλοντος. Από τις πυρηνικές τεχνολογίες μέχρι την κούρσα του διαστήματος, τα smartphones, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα αυτοκίνητα, την ιατρική και τις υποδομές, το νόημα των τεχνολογιών τις κάνει να είναι πολιτικές. Ακόμα και η έννοια του “αναπτυγμένου” έθνους, ξεκάθαρα βασίζεται στην υιοθέτηση τεχνολογιών και στο τι σημαίνουν για μας σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.»
Η τεχνολογία, για τους καπιταλιστές που είναι πίσω της, δεν είχε ποτέ σκοπό τα κοινωνικά αγαθά, αλλά πάντα το κέρδος, και ο Schwab ξεκαθαρίζει ότι αυτό ισχύει και για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση.
Δηλώνει με ενθουσιασμό:
«Οι τεχνολογίες της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης είναι πραγματικά αποδιοργανωτικές: ανατρέπουν τους τρόπους που διαθέτουμε για να αισθανόμαστε, να υπολογίζουμε, να οργανώνουμε, να ενεργούμε και να μεταφέρουμε. Αντιπροσωπεύουν εντελώς νέους τρόπους για να δημιουργούμε αξίες για τους οργανισμούς και τους πολίτες.» Σε περίπτωση που η φράση “δημιουργούμε αξίες” δεν είναι κατανοητή, δίνει κάποια παραδείγματα:
«Τα drones αντιπροσωπεύουν έναν νέο τρόπο για μείωση του εργασιακού κόστους και πραγματοποιούν εργασίες που κάποτε απασχολούσαν πραγματικούς ανθρώπους” και “η χρήση όλο και πιο έξυπνων αλγορίθμων αυξάνει ραγδαία την παραγωγικότητα των εργαζομένων – για παράδειγμα, η χρήση bots στα chat για την αύξηση (και, σταδιακά, την αντικατάσταση) του ζωντανού chat υποστήριξης για επικοινωνία με τους πελάτες.»
Ο Schwab μπαίνει σε λεπτομέρειες, σχετικά με τη μείωση του κόστους, και θαυμαστή αύξηση των κερδών στον “γενναίο, νέο θαυμαστό κόσμο” της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης.
Εξηγεί:
«Πολύ πιο σύντομα απ’ όσο θα περίμεναν κάποιοι, η εργασία σε διάφορα επαγγέλματα όπως δικηγόροι, οικονομικοί αναλυτές, γιατροί, δημοσιογράφοι, λογιστές, ασφαλιστές και βιβλιοθηκονόμοι μπορεί να είναι εν μέρει ή εξ ολοκλήρου αυτοματοποιημένη… Η τεχνολογία προχωρά τόσο γρήγορα, που ο Kristian Hammond, συνιδρυτής της Αφηγηματικής Επιστήμης, μιας εταιρείας που ειδικεύεται στην αυτοματοποιημένη δημιουργία αφηγημάτων, προβλέπει ότι κατά τα μέσα της δεκαετίας 2020, το 90% των ειδήσεων μπορεί να παράγονται από αλγόριθμους, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν θα έχουν κανενός είδους ανθρώπινη παρέμβαση (εκτός, φυσικά, από τον σχεδιασμό του αλγόριθμου).
Το οικονομικό κίνητρο είναι αυτό που πυροδοτεί τον ενθουσιασμό του Schwab για “μια επανάσταση που θα αλλάξει θεμελιωδώς τον τρόπο που ζούμε, που εργαζόμαστε, και που σχετιζόμαστε μεταξύ μας».
Ο Schwab περιγράφει με λυρισμό την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, ως κάτι “που δεν μοιάζει με καμία από τις προηγούμενες εμπειρίες της ανθρωπότητας”.
Η χαρά ξεχειλίζει:
«Σκεφτείτε τις απεριόριστες δυνατότητες του να έχεις δισεκατομμύρια ανθρώπους συνδεδεμένους με κινητές συσκευές, την άνευ προηγουμένου αύξηση της επεξεργαστικής ισχύος, τις δυνατότητες αποθήκευσης και πρόσβασης στη γνώση. Ή σκεφτείτε την ιλιγγιώδη συμβολή των αναδυόμενων τεχνολογικών επιτευγμάτων, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η ρομποτική, το Ίντερνετ των πραγμάτων, τα αυτόνομα οχήματα, τις τρισδιάστατες εκτυπώσεις, τη νανοτεχνολογία, τη βιοτεχνολογία, την επιστήμη των υλικών, την αποθήκευση ενέργειας και τους κβαντικούς υπολογιστές, για να αναφέρουμε μερικά μόνο. Πολλές από αυτές τις καινοτομίες είναι σε βρεφικό στάδιο, αλλά ήδη φτάνουν σε ένα σημείο καμπής της ανάπτυξής τους καθώς χτίζουν και μεγενθύνουν η μία την άλλη, σε μια μίξη τεχνολογιών που διαπερνά τον φυσικό, τον ψηφιακό και τον βιολογικό κόσμο.»
Με ανυπομονησία περιμένει να δει περισσότερη διαδικτυακή εκπαίδευση, η οποία θα περιλαμβάνει «τη χρήση εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας», προκειμένου «να βελτιώσει δραματικά τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα» , περιμένει να δει αισθητήρες «εγκατεστημένους σε σπίτια, σε ρούχα και αξεσουάρ, σε πόλεις, σε συγκοινωνίες και σε ενεργειακά δίκτυα», περιμένει να δει έξυπνες πόλεις, με τις εντελώς απαραίτητες «πλατφόρμες δεδομένων».
«Όλα τα πράγματα θα είναι έξυπνα και συνδεδεμένα με το Ίντερνετ», λέει ο Schwab και αυτό θα περιλαμβάνει και τα ζώα, καθώς «αισθητήρες καλωδιωμένοι στα κοπάδια θα επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω ενός δικτύου κινητών τηλεφώνων.» Λατρεύει την ιδέα των «έξυπνων εργοστασίων κυττάρων», τα οποία θα μπορέσουν «να επιταχύνουν την παραγωγή εμβολίων» και τις «τεχνολογίες μεγάλων δεδομένων».
Αυτά, μας διαβεβαιώνει, «θα φέρουν νέους, καινοτόμους τρόπους εξυπηρέτησης των πολιτών και των πελατών» και πρέπει να πάψουμε να διαμαρτυρόμαστε για τα κέρδη των επιχειρήσεων από την εκμετάλλευση και την πώληση πληροφοριών για κάθε πτυχή της προσωπικής μας ζωής.
«Η δημιουργία εμπιστοσύνης στα δεδομένα και τους αλγόριθμους για τη λήψη αποφάσεων είναι ζωτικής σημασίας» επιμένει ο Schwab. «Οι ανησυχίες των πολιτών για την ιδιωτικότητα και τον καταλογισμό ευθυνών στις επιχειρήσεις και τις νομικές δομές θα απαιτήσει προσαρμογές στον τρόπο που σκεφτόμαστε.»
Γίνεται φανερό, τελικά, ότι όλος αυτός ο τεχνολογικός ενθουσιασμός περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από το κέρδος ή τις “αξίες” όπως προτιμά να τις ονομάζει ο Schwab, στην επιχειρηματική “νέα ομιλία” του του 21ου αιώνα.
Συνεπώς η αλυσιδωτή (blockchain) τεχνολογία θα είναι υπέροχη και θα προκαλέσει “μια έκρηξη ανταλλάξιμων περιουσιακών στοιχείων, καθώς κάθε είδους ανταλλαγές αξιών θα μπορούν να ενταχθούν στην αλυσίδα”.
Η χρήση κατανεμημένης τεχνολογίας λογιστικών καθολικών, προσθέτει ο Schwab, «μπορεί να γίνει η κινητήριος δύναμη πίσω από τη μαζική ροή αξίας των ψηφιακών προϊόντων, παρέχοντας ασφαλείς ψηφιακές ταυτότητες που μπορούν να δώσουν πρόσβαση σε νέες αγορές σε όποιον είναι συνδεδεμένος στο Ίντερνετ».
Γενικά, το ενδιαφέρον της άρχουσας επιχειρηματικής ελίτ στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση έγκειται στο ότι θα “δημιουργήσει νέες πηγές αξιών” και “θα αναπτύξει οικοσυστήματα δημιουργίας αξιών που είναι αδύνατον να τα φανταστούμε με τη λογική μας κολλημένη στην 3η Βιομηχανική Επανάσταση”. Οι τεχνολογίες της 4ης ΒΕ, που ξετυλίγονται μέσω του 5G, παρουσιάζουν έναν κίνδυνο άνευ προηγουμένου για την ελευθερία μας, όπως παραδέχεται ο Schwab:
«Τα εργαλεία της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης δίνουν τη δυνατότητα για νέες μορφές επιτήρησης και άλλων μέσων ελέγχου, τα οποία έρχονται σε αντίθεση με τις υγιείς, ανοιχτές κοινωνίες.” Αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να τα παρουσιάζει με θετικό τρόπο, όπως όταν δηλώνει ότι “η εγκληματικότητα είναι πιθανό να μειωθεί εξαιτίας της συνύπαρξης αισθητήρων, καμερών, τεχνητής νοημοσύνης και λογισμικών αναγνώρισης προσώπων».
Ο Schwab προβλέπει:
«Καθώς οι δυνατότητες σ’ αυτόν τον τομέα βελτιώνονται, ο πειρασμός για τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου και για τα δικαστήρια, να χρησιμοποιήσουν τεχνικές για τον καθορισμό της πιθανότητας εγκληματικής ενέργειας, την εκτίμηση της ενοχής, ή ακόμα πιθανόν και την ανάκτηση αναμνήσεων απευθείας από τον εγκέφαλο των ανθρώπων, θα αυξηθεί. Ακόμα και το να περάσει κανείς τα σύνορα μιας χώρας, μπορεί να περιλαμβάνει λεπτομερές σκανάρισμα του εγκεφάλου για να εκτιμηθεί η επικινδυνότητα του ατόμου για την ασφάλεια.»
Η cyborg υπερανθρωπότητα
Υπάρχουν στιγμές όπου ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ παρασύρεται από το πάθος του για την επιστημονική φαντασία, όπου «τα μακρινά ταξίδια των ανθρώπων στο διάστημα και η πυρηνική σύντηξη θα είναι καθημερινότητα» και όπου «το επόμενο ανερχόμενο επιχειρηματικό μοντέλο» μπορεί να περιλαμβάνει τη δυνατότητα «να δίνει κάποιος πρόσβαση στις σκέψεις του, ώστε να κερδίσει χρόνο γράφοντας ένα μήνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τη σκέψη του και μόνο».
Η συζήτηση για τον «διαστημικό τουρισμό» υπό τον τίτλο «Η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση και το τελικό σύνορο» είναι σχεδόν αστεία, όπως επίσης και η δήλωσή του ότι «ένας κόσμος γεμάτος με drones είναι ένας κόσμος γεμάτος με δυνατότητες». Αλλά, όσο ο αναγνώστης προχωρά στην περιγραφή του κόσμου μέσα από τα βιβλία του Schwab, τόσο η διάθεση για γέλιο εξαλείφεται. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το πρόσωπο υψηλής επιρροής, στο επίκεντρο της νέας παγκόσμιας τάξης που εγκαθιδρύεται, είναι ένας δηλωμένος υπέρμαχος του «υπερανθρωπισμού» (transhumanism), που ονειρεύεται το τέλος της φυσικής, υγιούς ανθρώπινης ζωής και κοινωνίας.
Ο Schwab επαναλαμβάνει το αυτό το μήνυμα ξανά και ξανά, σαν να θέλει να σιγουρέψει ότι έχουμε δεόντως ειδοποιηθεί.
«Οι εκπληκτικές καινοτομίες που φέρνει η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, από τη βιοτεχνολογία μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη, επαναπροσδιορίζουν το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Το μέλλον θα θέσει προκλήσεις στον τρόπο που κατανοούμε το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, τόσο από βιολογική όσο και από κοινωνική σκοπιά. Ήδη, η πρόοδος της νευροτεχνολογίας και της βιοτεχνολογίας μας αναγκάζουν να αναρωτηθούμε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.»
Αυτά τα αναπτύσσει με περισσότερες λεπτομέρειες στο βιβλίο «Διαμορφώνοντας το μέλλον της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης»:
«Οι τεχνολογίες της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης δεν θα περιοριστούν στο να γίνουν μέρος του φυσικού κόσμου γύρω μας – θα γίνουν μέρος δικό μας. Ήδη, κάποιοι από εμάς νιώθουν ότι τα κινητά τους τηλέφωνα έχουν γίνει προέκταση του εαυτού τους. Οι σημερινές εξωτερικές συσκευές – από υπολογιστές σε ενδύματα μέχρι συσκευές κεφαλής εικονικής πραγματικότητας – σχεδόν σίγουρα θα γίνουν εμφυτεύσιμες στο σώμα και στον εγκέφαλό μας. Οι εξωσκελετοί και τα προσθετικά μέλη θα αυξήσουν τη σωματική μας δύναμη, ενώ οι πρόοδοι της νευροτεχνολογίας θα βελτιώσουν τις γνωστικές μας ικανότητες. Θα είμαστε περισσότερο ικανοί να χειριζόμαστε τα ίδια μας τα γονίδια και αυτά των παιδιών μας. Αυτές οι εξελίξεις εγείρουν βαθιά ερωτήματα: που τραβάμε τη γραμμή ανάμεσα στον άνθρωπο και τη μηχανή; Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος;»
Ένα ολόκληρο κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στο θέμα: «Μεταβάλλοντας το ανθρώπινο ον». Σ’ αυτό το κεφάλαιο, ο Schwab μωρολογεί σχετικά με «τη δυνατότητα των νέων τεχνολογιών να γίνουν, κυριολεκτικά, μέρος μας» και επικαλείται ένα μέλλον cyborg, στο οποίο «μια περίεργη μίξη ψηφιακής και αναλογική ζωής θα επαναπροσδιορίσει την ίδια μας τη φύση».
Γράφει:
«Αυτές οι τεχνολογίες θα λειτουργούν μέσα στην ίδια μας τη βιολογία και θα αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο μας. Είναι ικανές να διαπεράσουν τα όρια σώματος και μυαλού, βελτιώνοντας τις φυσικές μας ικανότητες και ακόμα να επιφέρουν μόνιμες επιπτώσεις στην ίδια τη ζωή.» Καμιά παραβίαση δεν φαίνεται να είναι παρατραβηγμένη για τον Schwab, ο οποίος ονειρεύεται «ενεργά, εμφυτεύσιμα μικροτσίπ, που διαπερνούν το φράγμα του δέρματος του σώματός μας», «έξυπνα τατουάζ», «βιολογικούς υπολογιστές» και «προσαρμοσμένα σχεδιασμένους οργανισμούς.»
Είναι ευτυχής όταν αναφέρει ότι «οι αισθητήρες, οι διακόπτες μνήμης και τα κυκλώματα μπορούν να κωδικοποιηθούν σε κοινά, ανθρώπινα βακτήρια των εντέρων», ότι «η Έξυπνη Σκόνη, δηλ. συστοιχίες πλήρων υπολογιστών με δέκτες, ο καθένας πολύ μικρότερος από κόκκο της άμμου, μπορούν τώρα να οργανωθούν μέσα στο σώμα μας» και ότι «εμφυτευμένες συσκευές μπορεί επίσης να μας βοηθήσουν να επικοινωνούμε σκέψεις που συνήθως τις εκφράζουμε προφορικά, μέσω ενός ενσωματωμένου smartphone, και, πιθανόν, ακόμα και μη εκπεφρασμένες σκέψεις και διαθέσεις, διαβάζοντας τα εγκεφαλικά κύματα και άλλα σήματα».
Η «συνθετική βιολογία» είναι στον ορίζοντα του κόσμου της 4ης ΒΕ, δίνοντας στους τεχνοκράτες καπιταλιστές που κυβερνούν τον κόσμο «τη δυνατότητα προσαρμόζουν οργανισμούς, γράφοντας το DNA. Η προερχόμενη από τις νευροτεχνολογίες ιδέα ότι οι άνθρωποι θα έχουν πλήρως τεχνητές μνήμες οι οποίες θα εμφυτεύονται στον εγκέφαλό τους, είναι αρκετή για να μας προκαλέσει ναυτία, καθώς αποτελεί την προοπτική σύνδεσης του μυαλού μας με την εικονική πραγματικότητα μέσω νωτιαίων μόντεμ, εμφυτευμάτων και νανορομπότ».
Και, δεν μας παρηγορεί και πολύ όταν πληροφορούμαστε ότι όλα αυτά είναι – φυσικά! – προς τα ευρύτερα συμφέροντα των καπιταλιστών που κερδοφορούν, αφού «αναγγέλλουν νέες βιομηχανίες και συστήματα παραγωγής αξιών» και «αντιπροσωπεύουν μια ευκαιρία για τη δημιουργία εντελώς νέων συστημάτων αξιών στην Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση».
Τι γίνεται, όμως, με τη «βιοεκτύπωση οργανικών ιστών» ή την πρόταση ότι «τα ζώα μπορούν δυνητικά να σχεδιάζονται ώστε να παράγουν φάρμακα και άλλες μορφές θεραπειών»;
Κάποια ηθική αναστολή, κάποιος; Όλα αυτά, προφανώς, είναι καλά και άγια για τον Schwab, ο οποίος με χαρά ανακοινώνει:
«Η ημέρα όπου οι αγελάδες θα σχεδιάζονται ώστε να παράγουν στο γάλα τους το στοιχείο πήξης του αίματος που λείπει από τους αιμορροφιλικούς, δεν είναι μακριά. Οι ερευνητές έχουν ήδη αρχίσει να κατασκευάζουν γονίδια χοίρων, με σκοπό την καλλιέργεια οργάνων κατάλληλων για μεταμόσχευση σε ανθρώπους.»
Και, όσο πάει, γίνεται και πιο ενοχλητικό. Μετά τα προγράμματα ευγονικής στη Ναζιστική Γερμανία, στην οποία μεγάλωσε ο Schwab, η ανθρώπινη κοινωνία καταδίκασε με βδελυγμία αυτού του είδους την επιστήμη. Τώρα όμως νιώθει ότι είναι καιρός η ευγονική να αναβιώσει και, μιλώντας για την επεξεργασία γονιδίων, ανακοινώνει:
«Το γεγονός ότι τώρα είναι πολύ πιο εύκολο να χειριστούμε με ακρίβεια το ανθρώπινο γονιδίωμα, μέσα σε βιώσιμα έμβρυα, σημαίνει ότι είναι πιθανό να δούμε την έλευση σχεδιασμένων μωρών στο μέλλον, τα οποία θα διαθέτουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ή θα είναι ανθεκτικά σε συγκεκριμένες ασθένειες.»
Στη διαβόητη διατριβή για τον «υπεράνθρωπο» του 2002, «Εγώ, ο Cyborg», o Kevin Warwick προβλέπει:
«Οι άνθρωποι θα μπορέσουν να εξελιχθούν αξιοποιώντας την υπερνοημοσύνη και τις επιπλέον δυνατότητες που προσφέρουν οι μηχανές του μέλλοντος, με το να ενωθούν με αυτές. Όλα αυτά καταδεικνύουν την ανάπτυξη ενός νέου ανθρώπινου είδους, γνωστού στον κόσμο της επιστημονικής φαντασίας ως cyborg. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει όλοι να γίνουν cyborg. Αν κάποιος είναι ικανοποιημένος με την ανθρώπινή του κατάσταση, ας είναι, μπορεί να παραμείνει ως έχει. Αλλά, προειδοποιούμε: ακριβώς όπως ο άνθρωπος ξεχώρισε από τα ξαδέρφια του τους χιμπατζήδες πριν από πολλά χρόνια, έτσι και οι cyborg θα ξεχωρίσουν από τους ανθρώπους. Όσοι παραμείνουν άνθρωποι, πιθανότατα θα γίνουν ένα υποδεέστερο είδος. Με αποτέλεσμα να είναι οι χιμπατζήδες του μέλλοντος.»
Ο Schwab φαίνεται να υπονοεί το ίδιο μέλλον μιας «ανώτερης», βελτιωμένης, τεχνητής υπεράνθρωπης ελίτ, που θα ξεχωρίσει από τον γεννημένο με φυσικό τρόπο όχλο, σ΄ αυτό το άκρως καταδικαστέο απόσπασμα, από το βιβλίο «Η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση»:
«Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας ριζικής συστημικής αλλαγής που απαιτεί από τα ανθρώπινα όντα να προσαρμόζονται διαρκώς. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να γίνουμε μάρτυρες μιας αυξανόμενης πόλωσης του κόσμου, ανάμεσα σε αυτούς που ενστερνίζονται τις αλλαγές και σε αυτούς που θα αντιστέκονται σε αυτές. Αυτό γεννά μια ανισότητα που υπερβαίνει την κοινωνική ανισότητα που περιγράψαμε πριν. Αυτή η οντολογική ανισότητα θα ξεχωρίσει αυτούς που προσαρμόζονται από αυτούς που αντιστέκονται – ουσιαστικά τους νικητές και τους χαμένους, με κάθε έννοια των λέξεων. Οι νικητές μπορεί να επωφεληθούν από κάποιες ριζικές βελτιώσεις των ανθρώπων, δημιουργημένες από στοιχεία της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης (όπως η γενετική μηχανική) τις οποίες θα στερηθούν οι χαμένοι. Δημιουργείται έτσι ο κίνδυνος ταξικών και άλλων συγκρούσεων, που όμοιές τους δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ ως τώρα.»
Ο Schwab μιλούσε για τη «μεγάλη μεταμόρφωση» ήδη από το 2016 και είναι φανερό ότι είναι αποφασισμένος να ασκήσει όλη την (καθόλου ασήμαντη) δύναμη που διαθέτει για να φέρει αυτόν τον εμπνευσμένο από την ευγονική, υπερανθρώπινο κόσμο των τεχνουργημάτων, της επιτήρησης, του ελέγχου και του εκθετικά αυξανόμενου κέρδους. Αλλά, όπως αποκαλύπτει η αναφορά του στις «ταξικές συγκρούσεις», ανησυχεί φανερά για την πιθανότητα «κοινωνικής αντίστασης» και για πώς θα μπορέσει να προχωρήσει αν «οι τεχνολογίες συναντήσουν μεγάλη αντίσταση από το κοινό».
Οι ετήσιες φιέστες του Schwab στο Νταβός απαντώνται εδώ και πολύ καιρό με αντικαπιταλιστικές διαδηλώσεις και, παρά την τρέχουσα παράλυση της ριζοσπαστικής αριστεράς, γνωρίζει πολύ καλά ότι μπορεί να ανανεωθεί και ίσως και να διευρυνθεί η αντίθεση στα σχέδιά του, με κίνδυνο «τη δυσαρέσκεια, τον φόβο και τον πολιτικό αντίκτυπο». Στο πιο πρόσφατο βιβλίο του, δίνει το ιστορικό υπόβαθρο, σημειώνοντας ότι «η αντιπαγκοσμιοποίηση ήταν ισχυρή μέχρι το 1914 και το 1918, λιγότερο ισχυρή στη δεκαετία του 1920, αλλά αναζωπυρώθηκε τη δεκαετία του ’30 ως αποτέλεσμα της Μεγάλης Ύφεσης.»
Σημειώνει ότι στις αρχές του 2000, «ο πολιτικός και κοινωνικός αντίκτυπος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση συνεχώς δυνάμωνε», λέει ότι οι «κοινωνικές αναταραχές» διαδόθηκαν ευρέως στον κόσμο κατά τα τελευταία δύο χρόνια, αναφέροντας τα Κίτρινα Γιλέκα μεταξύ άλλων κινημάτων, και κάνει λόγο για το «ζοφερό σενάριο» ότι «το ίδιο μπορεί να ξανασυμβεί».
Η κατασκευή του “αφηγήματος” για την προπαγάνδιση της παγκόσμιας διακυβέρνησης
Πώς, λοιπόν, θα μπορέσει ένας τίμιος τεχνοκράτης να ξεδιπλώσει το μέλλον που προτιμά για τον κόσμο, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του παγκόσμιου κοινού; Πώς θα μπορέσει ο Schwab και οι δισεκατομμυριούχοι φίλοι του να επιβάλλουν τον κόσμο που προτιμούν σε όλους εμάς τους υπόλοιπους; Μια απάντηση είναι η αδιάκοπη πλύση εγκεφάλου με την προπαγάνδα που αναπαράγεται από τα ΜΜΕ και τον ακαδημαϊκό χώρο, ιδιοκτησία της ελίτ του 1% – αυτό που είθισται να ονομάζεται “αφήγημα”. Για τον Schwab, η απροθυμία της πλειοψηφίας της ανθρωπότητας να επιβιβαστεί με ενθουσιασμό στην ταχεία της 4ης ΒΕ αντανακλά το τραγικό γεγονός ότι:
«Ο κόσμος δεν διαθέτει ένα σταθερό, θετικό, κοινό αφήγημα, που θα υπογραμμίζει τις ευκαιρίες και τις προκλήσεις της 4ης ΒΕ, ένα αφήγημα που είναι ουσιώδες προκειμένου να ενδυναμώσουμε ένα ποικίλο σύνολο ατόμων και κοινοτήτων και να αποφύγουμε τις λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στις εν εξελίξει, θεμελιώδεις αλλαγές.»
Και προσθέτει:
«Συνεπώς, είναι κρίσιμης σημασίας να επενδύσουμε την προσοχή και την ενέργειά μας σε μια συνεργασία πολλών μερών, μεταξύ των ακαδημαϊκών, κοινωνικών, πολιτικών, εθνικών και βιομηχανικών χώρων. Αυτές οι αλληλεπιδράσεις και συνεργασίες είναι απαραίτητες για τη δημιουργία θετικών, κοινών και ελπιδοφόρων αφηγημάτων, που θα δώσουν τη δυνατότητα σε άτομα και ομάδες από όλα τα μέρη του κόσμου να συμμετάσχουν και να επωφεληθούν από τους συνεχείς μετασχηματισμούς.»
Ένα από αυτά τα αφηγήματα “ξεπλένει” τους λόγους για τους οποίους η τεχνολογία της 4ης ΒΕ πρέπει να εγκατασταθεί παντού στον κόσμο όσο γίνεται πιο σύντομα.
Ο Schwab απογοητεύεται επειδή “πάνω από τον μισό παγκόσμιο πληθυσμό – περίπου 3,9 δις άτομα – ακόμα δεν έχουν πρόσβαση στο Ίντερνετ”, με το 85% του πληθυσμού των αναπτυσσόμενων χωρών να είναι εκτός σύνδεσης, άρα εκτός της εμβέλειάς του, συγκριτικά με το 22% του αναπτυγμένου κόσμου.
Ο πραγματικός στόχος της 4ης ΒΕ είναι να εκμεταλλευτεί αυτόν τον πληθυσμό για το κέρδος, μέσω ενός παγκόσμιου τεχνο-ιμπεριαλισμού, αλλά, φυσικά, αυτό δεν μπορεί να ειπωθεί στο προπαγανδιστικό αφήγημα που απαιτείται για το σερβίρισμα αυτού του σχεδίου. Αντίθετα, η αποστολή αυτή πρέπει να παρουσιαστεί, όπως κάνει ο Schwab, ως μια προσπάθεια για “ανάπτυξη τεχνολογιών και συστημάτων, που θα εξυπηρετούν την κατανομή οικονομικών και κοινωνικών αξιών, όπως εισόδημα, ευκαιρίες και ελευθερίες για όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη”.
Ο Schwab ποζάρει με ευλάβεια ως φύλακας άγγελος των φιλελεύθερων αξιών, όταν δηλώνει:
«Το να σκέφτεσαι το σύνολο δεν περιορίζεται στο να σκέφτεσαι τη φτώχεια ή τις περιθωριοποιημένες κοινότητες απλώς ως μια παρέκκλιση – κάτι το οποίο μπορούμε να επιλύσουμε. Μας αναγκάζει να συνειδητοποιήσουμε ότι ‘τα προνόμιά μας βρίσκονται στον ίδιο χάρτη με τις κακουχίες τους’. Υπερβαίνει το εισόδημα και τα δικαιώματα, παρόλο που κι αυτά είναι σημαντικά. Αντίθετα η ένταξη των ενδιαφερόμενων μερών και η κατανομή των πλεονεκτημάτων επεκτείνει την ελευθερία για όλους.»
Η ίδια τεχνική, του ψευδούς “αφηγήματος” που είναι σχεδιασμένο για να εξαπατήσει τους σκεπτόμενους πολίτες στο να υποστηρίξουν το ιμπεριαλιστικό, καπιταλιστικό σχέδιο, έχει χρησιμοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με την κλιματική αλλαγή. Ο Schwab είναι μεγάλος θαυμαστής της Greta Thunberg, φυσικά, η οποία σχεδόν δεν πρόλαβε να φύγει από το πεζοδρόμιο μετά τη μοναχική της διαμαρτυρία στη Στοκχόλμη, κι αμέσως την άρπαξαν για να μιλήσει στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (ΠΟΦ) στο Νταβός.
Είναι επίσης υποστηρικτής της προτεινόμενης παγκόσμιας Νέας Συμφωνίας για τη Φύση (New Deal for Nature), κυρίως μέσω της πλατφόρμας “Φωνή για τον Πλανήτη”, η οποία προωθήθηκε στη σύνοδο του ΠΟΦ στο Νταβός το 2019, από τους Global Shapers (Παγκόσμιοι Διαμορφωτές). Πρόκειται για μια οργάνωση νέων, που έφτιαξε ο Schwab το 2011 και πολύ σωστά χαρακτηρίστηκε από την ερευνητική δημοσιογράφο Cory Morningstar ως “γκροτέσκα επίδειξη εταιρικής παρανομίας, με καλοκάγαθη μεταμφίεση”. Στο βιβλίο του, του 2020, ο Schwab ουσιαστικά περιγράφει τους τρόπους με τους οποίους αυτός ο πλαστός “νεανικός ακτιβισμός” χρησιμοποιείται για την προώθηση των σκοπών του καπιταλισμού.
Γράφει, σε ένα εξαιρετικά ειλικρινές απόσπασμα:
«Ο νεανικός ακτιβισμός αυξάνεται παγκόσμια, γίνεται πιο επαναστατικός λόγω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που αυξάνουν την κινητικότητα σε βαθμό που θα ήταν αδύνατο να συμβεί παλαιότερα. Παίρνει πολλές, διαφορετικές μορφές, από τη μη θεσμοθετημένη πολιτική συμμετοχή μέχρι τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες, και αντιμετωπίζει ζητήματα ποικίλα, όπως η κλιματική αλλαγή, οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις, η ισότητα των φύλων και τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Η νέα γενιά βρίσκεται σταθερά στην πρωτοπορία των κοινωνικών αλλαγών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα αποτελέσει τον καταλύτη της αλλαγής και την πηγή της κρίσιμης κινητήριας δύναμης για τη Μεγάλη Επανεκκίνηση.»
Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό το υπερβιομηχανοποιημένο μέλλον που προτείνει ο Schwab, κάθε άλλο παρά πράσινο είναι. Δεν είναι η φύση που τον ενδιαφέρει, αλλά το “φυσικό κεφάλαιο” και “τα κίνητρα για επενδύσεις σε πράσινες και κοινωνικά πρωτοπόρες αγορές”. Η μόλυνση σημαίνει κέρδη και η περιβαλλοντική κρίση είναι ακόμα μια επιχειρηματική ευκαιρία, όπως αναφέρεται στο βιβλίο “Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση”:
«Σ’ αυτό το επαναστατικά νέο βιομηχανικό σύστημα, το διοξείδιο του άνθρακα μετατρέπεται από ρύπο του θερμοκηπίου σε περιουσιακό στοιχείο, και τα οικονομικά της δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα κινούνται πέρα από το κόστος, όπως επίσης και η μόλυνση μετατρέπεται σε κερδοφόρες εγκαταστάσεις δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα. Ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι θα βοηθήσει τις εταιρείες, τις κυβερνήσεις και τους πολίτες να ενημερωθούν περισσότερο και να εμπλακούν σε στρατηγικές που ενεργά θα αναγεννούν το φυσικό κεφάλαιο, επιτρέποντας σε έξυπνες και αναγεννητικές χρήσεις του φυσικού κεφαλαίου να γίνουν οι οδηγοί της βιώσιμης παραγωγής και κατανάλωσης και να δώσουν χώρο στη βιοποικιλότητα να αναρρώσει στις απειλούμενες περιοχές.»
Οι “λύσεις” του Schwab για τη σπαραξικάρδια ζημιά που προκαλεί στον φυσικό κόσμο ο βιομηχανικός καπιταλισμός, είναι διαποτισμένες από το ίδιο δηλητήριο, αλλά και ακόμα χειρότερο.
Η γεωμηχανική είναι μία από τις αγαπημένες του λύσεις:
«Μεταξύ άλλων, υπάρχουν προτάσεις για τοποθέτηση γιγάντιων καθρεπτών στη στρατόσφαιρα, που θα αντανακλούν τις ακτίνες του ήλιου, για διασπορά χημικών στην ατμόσφαιρα για αύξηση των βροχοπτώσεων και για ανάπτυξη μεγάλων μηχανών που θα αφαιρούν το διοξείδιο από τον αέρα.»
Και προσθέτει:
«Τώρα φανταζόμαστε νέες προσεγγίσεις μέσω του συνδυασμού τεχνολογιών της 4ης ΒΕ, όπως τα νανοσωματίδια και άλλα προηγμένα υλικά.»
Όπως όλες οι επιχειρήσεις και οι καπιταλιστικές ΜΚΟ που υποστηρίζουν την απειλούμενη Νέα Συμφωνία για τη Φύση, ο Schwab είναι πέρα ως πέρα μη “πράσινος”. Γι’ αυτόν, η “απόλυτη δυνατότητα” για “καθαρή” και “βιώσιμη” ενέργεια περιλαμβάνει την πυρηνική σύντηξη και προσδοκά την ημέρα όπου οι δορυφόροι «θα καλύψουν τον πλανήτη με επικοινωνιακά μονοπάτια που θα μπορούν να συνδέσουν πάνω από 4 δις ανθρώπους που δεν έχουν ακόμα πρόσβαση online».
Ο Schwab λυπάται πολύ που όλη αυτή η γραφειοκρατία εμποδίζει την επέλαση των γενετικά μεταλλαγμένων τροφίμων, και προειδοποιεί ότι:
«η παγκόσμια διατροφική ασφάλεια τότε μόνο θα επιτευχθεί, όταν οι κανονισμοί για τις γενετικά μεταλλαγμένες τροφές θα προσαρμοστούν ώστε να αντανακλούν την πραγματικότητα ότι η γενετική επεξεργασία προσφέρει μια ασφαλή, αποτελεσματική και με ακρίβεια μέθοδο για τη βελτίωση των καλλιεργειών.»
Η νέα τάξη που οραματίζεται ο Schwab θα αγκαλιάσει όλο τον κόσμο, άρα απαιτείται η παγκόσμια διακυβέρνηση προκειμένου να επιβληθεί, όπως επανειλημμένα δηλώνει. Το αγαπημένο του μέλλον «θα έρθει μόνο μέσω μιας βελτιωμένης παγκόσμιας διακυβέρνησης» επιμένει. «Κάποιες μορφές αποτελεσματικής παγκόσμιας διακυβέρνησης» είναι απαραίτητες.
Το πρόβλημα που έχουμε σήμερα είναι ένα πιθανό “έλλειμμα παγκόσμιας τάξης” ισχυρίζεται, προσθέτοντας ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας “φορτώνεται με περιορισμένους και φθίνοντες πόρους”.
Αυτό που λέει στην πραγματικότητα, είναι ότι η κοινωνία του, της 4ης ΒΕ/Μεγάλης Επανεκκίνησης, θα επιτευχθεί μόνο όταν επιβληθεί ταυτόχρονα παντού στον πλανήτη, αλλιώς “θα παραλύσει από τις προσπάθειές μας να ανταποκριθούμε και να απαντήσουμε στις παγκόσμιες προκλήσεις”.
Παραδέχεται ότι:
“Με δυο λόγια, η παγκόσμια διακυβέρνηση είναι ο συνδετικός κρίκος όλων των άλλων θεμάτων.”
Αυτή η παγκόσμια αυτοκρατορία δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι την ιδέα κάποιος λαός να αποφασίσει δημοκρατικά να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Αυτό ενέχει τον “κίνδυνο να απομονωθούν από τα παγκόσμια πρότυπα, και κινδυνεύουν αυτοί οι λαοί να γίνουν οι ουραγοί της νέας ψηφιακής οικονομίας”, προειδοποιεί ο Schwab. Κάθε έννοια αυτονομίας και αίσθησης του λαού ότι κάπου ανήκει, θεωρείται απειλή υπό την ιμπεριαλιστική οπτική του Schwab και πρόκειται να εξαλειφθεί από την 4η ΒΕ.
Γράφει:
«Τα άτομα συνήθισαν να ορίζουν τη ζωή τους με βάση τη σύνδεσή τους με έναν τόπο, μια εθνική ομάδα, μια συγκεκριμένη κουλτούρα ή ακόμα και με μια γλώσσα. Η άνοδος της ενασχόλησης online και η αύξηση της έκθεσης σε ιδέες άλλων πολιτισμών σημαίνει ότι οι ταυτότητες είναι πλέον περισσότερο ανταλλάξιμες απ’ ό,τι πριν… Χάρη στον συνδυασμό των μοτίβων της ιστορικής μετανάστευσης και της χαμηλού κόστους συνδεσιμότητας, οι οικογενειακοί δεσμοί επαναπροσδιορίζονται.»
Η γνήσια δημοκρατία ουσιαστικά μπαίνει στην ίδια κατηγορία για τον Schwab. Γνωρίζει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα συμπλεύσουν οικειοθελώς με τα σχέδιά του να καταστρέψει τις ζωές τους και να τους υποδουλώσει σ’ ένα παγκόσμιο τεχνο-φασιστικό σύστημα εκμετάλλευσης, γι’ αυτό απλώς δεν τους δίνει το δικαίωμα να έχουν γνώμη. Να γιατί η έννοια των “ενδιαφερόμενων μερών” είναι τόσο σημαντική στο σχέδιο του Schwab. Όπως είδαμε και παραπάνω, η έννοια αυτή αποτελεί την άρνηση της δημοκρατίας, με την έμφαση να δίνεται στην “προσέγγιση των ομάδων ενδιαφερομένων για την ανάπτυξη λύσεων”. Η ένταξη του κόσμου σε αυτήν τη διαδικασία είναι μόνο επιφανειακή. Η ατζέντα έχει ήδη προβλεφθεί και οι αποφάσεις έχουν ήδη παρθεί στο παρασκήνιο.
Ο Schwab το παραδέχεται αυτό, όταν γράφει:
«Πρέπει να αποκαταστήσουμε τον διάλογο μεταξύ των ενδιαφερόμενων μερών, για να διασφαλίσουμε την αμοιβαία κατανόηση που θα διευρύνει το πνεύμα εμπιστοσύνης ανάμεσα στις ρυθμιστικές αρχές, τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, τους επαγγελματίες και τους επιστήμονες. Ο κόσμος πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψιν, επειδή θα πρέπει να συμμετέχει στη δημοκρατική διαμόρφωση των βιοτεχνολογικών εξελίξεων που επηρεάζουν την κοινωνία, τα άτομα και τους πολιτισμούς.»
Ο κόσμος, λοιπόν, θα πρέπει επίσης “να ληφθεί υπόψιν”, ως δεύτερη σκέψη. Ούτε καν να τον συμβουλευθούν απευθείας, απλώς να τον λάβουν υπόψιν. Και ο ρόλος του λαού, του δήμου, θα είναι μόνο να “συμμετέχουν” στη “διαμόρφωση” των βιοτεχνολογικών εξελίξεων. Η πιθανότητα ο λαός ενεργά να απορρίψει την ιδέα των βιοτεχνολογικών εξελίξεων έχει εντελώς εξοβελιστεί, χάρις στις εσκεμμένα ενσωματωμένες παραδοχές της φόρμουλας των ενδιαφερόμενων μερών.
Το ίδιο μήνυμα περνάει και στον τίτλο του επιλόγου του Schwab στο βιβλίο “Διαμορφώνοντας την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση”: “Τι μπορείς να κάνεις για να διαμορφώσεις την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση”.
Δεν μπορείς να αμφισβητήσεις ή να σταματήσεις την τεχνο-τυραννία, παρά μόνο να την “διαμορφώσεις”. Ο Schwab χρησιμοποιεί τον όρο “συστημική ηγεσία” για να περιγράψει τον βαθιά αντιδημοκρατικό τρόπο με τον οποίο το 1% επιβάλλει την ατζέντα του σε όλους εμάς, χωρίς να μας δίνει την ευκαιρία να πούμε “όχι”.
Γράφει:
«Η συστημική ηγεσία σχετίζεται με την καλλιέργεια ενός κοινού οράματος για την αλλαγή – με συνεργασία όλων των ενδιαφερόμενων μερών της παγκόσμιας κοινωνίας – και έπειτα, ενεργώντας βάσει αυτού του οράματος, με την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο το σύστημα παρέχει τα οφέλη του, και σε ποιους. Η συστημική ηγεσία απαιτεί ενέργειες από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, όπου περιλαμβάνονται άτομα, στελέχη επιχειρήσεων, άτομα με επιρροή στην κοινωνία και φορείς χάραξης πολιτικής.»
Αυτόν τον απόλυτο, από πάνω προς τα κάτω, έλεγχο τον ονομάζει “συστημική διαχείριση της ανθρώπινης ύπαρξης”, ωστόσο πολλοί προτιμούν να τον ονομάζουν “ολοκληρωτισμό”. Ένα από τα διακριτά χαρακτηριστικά του ιστορικού φασισμού στην Ιταλία και τη Γερμανία ήταν ότι δεν ανεχόταν τους ενοχλητικούς περιορισμούς που επέβαλε στην άρχουσα τάξη (το “Έθνος” κατά τη φασιστική ορολογία) από τη δημοκρατία και τον πολιτικό φιλελευθερισμό.
Όλα αυτά έπρεπε να παραμεριστούν για την επέλαση του επιταχυνόμενου “εκσυγχρονισμού”. Το ίδιο πνεύμα βλέπουμε να αναδύεται και στις εκκλήσεις του Schwab για “ευέλικτη διακυβέρνηση” μέσω της οποίας ισχυρίζεται ότι «ο ρυθμός των τεχνολογικών εξελίξεων και μια σειρά χαρακτηριστικών των τεχνολογιών καθιστούν τις προηγούμενες διαδικασίες λήψης πολιτικών αποφάσεων ανεπαρκείς.»
Γράφει:
«Η ιδέα της αναθεώρησης των κυβερνητικών μοντέλων, για να αντεπεξέλθουν στις νέες τεχνολογίες, δεν είναι καινούργια, αλλά πλέον είναι πολύ πιο επείγον να υλοποιηθεί, δεδομένης της δύναμης των τεχνολογιών που εμφανίζονται σήμερα… η έννοια της ευέλικτης διακυβέρνησης ζητά να συνδυάσει την ταχύτητα, τη ρευστότητα, την ευελιξία και την προσαρμοστικότητα των τεχνολογιών και των παραγόντων του ιδιωτικού τομέα που τις υιοθετούν.»
Η φράση “αναθεώρηση των κυβερνητικών μοντέλων, για να αντεπεξέλθουν στις νέες τεχνολογίες”, στ’ αλήθεια τους προδίδει. Όπως συνέβη στον φασισμό, οι κοινωνικές δομές πρέπει να επανεφευρεθούν, ούτως ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του καπιταλισμού και των προσοδοφόρων τεχνολογιών του.
Ο Schwab εξηγεί ότι η “ευέλικτη διακυβέρνηση” μπορεί να περιλαμβάνει τη δημιουργία των λεγόμενων εργαστηρίων πολιτικής – “προστατευμένοι χώροι εντός των κυβερνήσεων με ρητή εντολή να πειραματίζονται με νέες μεθόδους ανάπτυξης πολιτικών, χρησιμοποιώντας ευέλικτες αρχές” και “να ενθαρρύνουν τις συνεργασίες μεταξύ κυβερνήσεων και επιχειρήσεων για να δημιουργήσουν αναπτυξιακές πειραματικές μεθόδους και υποδομές, για τη σύνταξη κανονισμών χρησιμοποιώντας επαναλαμβανόμενες, διατομεακές και ευέλικτες προσεγγίσεις”.
Για τον Schwab, ο ρόλος του κράτους είναι να προωθεί τους σκοπούς του καπιταλισμού, όχι να τους θέτει υπό οποιουδήποτε είδους εξέταση. Κι ενώ υποστηρίζει πλήρως τον ρόλο του κράτους στο να παρέχει στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να αναλάβουν τον έλεγχο της ζωής μας, ενδιαφέρεται λιγότερο για τον ρυθμιστικό του ρόλο, ο οποίος μπορεί να καθυστερήσει τη ροή των κερδών στα χέρια των ιδιωτών, και γι’ αυτό οραματίζεται “την ανάπτυξη οικοσυστημάτων ιδιωτικών ρυθμιστικών παραγόντων, που θα ανταγωνίζονται στις αγορές”.
Το «αφήγημα» COVID, ιδανικό εφαλτήριο της Επανεκκίνησης
Στο βιβλίο του «Μεγάλη Επανεκκίνηση» ο Schwab συζητά το πρόβλημα των ενοχλητικών ρυθμίσεων και πώς θα μπορούσαν καλύτερα «να ξεπεράσουν αυτούς τους περιορισμούς» σε σχέση με τα δεδομένα και την ιδιωτικότητα.
Καταλήγει στην πρόταση να υπάρξουν:
«συμφωνίες μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για το μοίρασμα των δεδομένων, οι οποίες θα είναι όπως λέμε «σπάστε το τζάμι, σε επείγουσα περίπτωση». Δηλαδή θα ενεργοποιούνται μόνο υπό προσυμφωνημένες επείγουσες καταστάσεις (όπως μια πανδημία) και θα μπορούν να μειώσουν τις καθυστερήσεις και να βελτιώσουν τη συνεργασία μεταξύ των φορέων άμεσης αντιμετώπισης, επιτρέποντας προσωρινά το μοίρασμα των δεδομένων που θα ήταν παράνομο υπό κανονικές συνθήκες.»
Περιέργως, δύο χρόνια μετά, εμφανίστηκε πράγματι μια «πανδημία» και αυτές οι «προσυμφωνημένες επείγουσες καταστάσεις» έγιναν πραγματικότητα.
Αυτό μάλλον δεν εξέπληξε και πολύ τον Schwab, καθώς το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ ήταν συνδιοργανωτής του διαβόητου συνεδρίου Event 201, τον Οκτώβριο 2019, στο οποίο προσομοιώθηκε μια φανταστική πανδημία κορωνοϊού.
Και δεν έχασε καθόλου χρόνο, προτού εκδώσει ένα νέο βιβλίο: «Covid-19: Η μεγάλη επανεκκίνηση», σε συνεργασία με τον Thierry Malleret, ο οποίος διευθύνει κάτι που λέγεται Monthly Boarometer (Μηνιαίο Βαρόμετρο), «μια συνοπτική προγνωστική ανάλυση που παρέχεται σε ιδιώτες επενδυτές, παγκόσμιους διευθύνοντες συμβούλους και υπεύθυνους λήψης αποφάσεων».
Το βιβλίο εκδόθηκε τον Ιούλιο 2020 με σκοπό να αναπτύξει «υποθέσεις και ιδέες για το πώς μπορεί να είναι ο μετα-πανδημικός κόσμος, ή ίσως, πώς θα πρέπει να είναι». Οι Scwab και Malleret ομολογούν ότι ο COVID-19 είναι «μία από τις λιγότερο θανατηφόρες πανδημίες που έχουμε γνωρίσει κατά τα τελευταία 2000 χρόνια», προσθέτοντας ότι «οι συνέπειες του COVID-19 σε σχέση με την υγεία και τη θνησιμότητα θα είναι ήπιες συγκριτικά με προηγούμενες πανδημίες».
Προσθέτουν:
«Δεν αποτελεί υπαρξιακή απειλή ή κάποιο σοκ που θα αφήσει το αποτύπωμά του στον παγκόσμιο πληθυσμό για δεκαετίες. Παρόλα αυτά, αυτή η «ήπια» ασθένεια παρουσιάζεται την ίδια στιγμή ως η δικαιολογία για μια άνευ προηγουμένου κοινωνική αλλαγή, υπό τον τίτλο: «Η Μεγάλη Επανεκκίνηση»!
Και παρόλο που έχουν δηλώσει ρητά ότι ο COVID-19 δεν αποτελεί ένα μεγάλο «σοκ», οι συγγραφείς επιστρατεύουν συνεχώς αυτόν τον όρο για να περιγράψουν τις ευρύτερες επιπτώσεις της κρίσης.
Οι Schwab και Malleret τοποθετούν τον COVID-19 ως μέρος μιας μακράς παράδοση γεγονότων που έχουν διευκολύνει την έλευση αιφνίδιων και σημαντικών αλλαγών στις κοινωνίες μας.
Συγκεκριμένα, επικαλούνται τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο:
«Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο ιδανικός μετασχηματιστικός πόλεμος, που δεν πυροδότησε μόνο θεμελιώδεις αλλαγές στην παγκόσμια τάξη και την παγκόσμια οικονομία, αλλά κληροδότησε και ριζικές μεταβολές στις κοινωνικές στάσεις και πεποιθήσεις, οι οποίες τελικά έστρωσαν τον δρόμο για ριζικά νέες πολιτικές και παροχές κοινωνικού συμβολαίου (όπως την ένταξη των γυναικών στο εργατικό δυναμικό προτού γίνουν ψηφοφόροι). Προφανώς, υπάρχουν θεμελιακές διαφορές ανάμεσα σε μια πανδημία και έναν πόλεμο (τις οποίες θα εξετάσουμε λεπτομερειακά παρακάτω), αλλά το μέγεθος της μετασχηματιστικής τους δύναμης είναι συγκρίσιμο. Και οι δύο έχουν τη δυνατότητα να αποτελέσουν μετασχηματιστικές κρίσεις, διαστάσεων τέτοιων που προηγούμενα δεν μπορούσαμε να φανταστούμε.»
Επίσης, συντάσσονται με πολλούς από τους «συνωμοσιολόγους», στο ότι κάνουν συγκρίσεις ανάμεσα στον COVID-19 και την επίθεση στους δίδυμους πύργους:
«Ιδού τι συνέβη μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Σε όλο τον κόσμο, νέα μέτρα ασφαλείας, όπως η ευρέως διαδεδομένη χρήση καμερών, η απαίτηση για ηλεκτρονικές ταυτότητες και η καταγραφή εργαζομένων και επισκεπτών που μπαινοβγαίνουν σ’ έναν χώρο, έγιναν ο κανόνας. Εκείνη την εποχή, αυτά τα μέτρα θεωρούνταν ακραία, αλλά σήμερα εφαρμόζονται παντού και θεωρούνται ‘κανονικά’.»
Όταν ένας τύραννος ανακοινώνει το δικαίωμά του να κυβερνά τον κόσμο χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τη γνώμη του, συνηθίζει να δικαιολογεί τη δικτατορία του με τον ισχυρισμό ότι έχει το ηθικό δικαίωμα να το κάνει, επειδή είναι «πεφωτισμένος». Το ίδιο ισχύει και για την πυροδοτούμενη από τον COVID τυραννία της Μεγάλης Επανεκκίνησης του Schwab, που στο βιβλίο κατηγοριοποιείται ως «πεφωτισμένη ηγεσία»:
«Κάποιοι ηγέτες και υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων, οι οποίοι ήδη βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στην κλιματική αλλαγή, μπορεί να θελήσουν να επωφεληθούν από το σοκ που προκάλεσε η πανδημία, για να εφαρμόσουν μακρόχρονες και ευρύτερες περιβαλλοντικές αλλαγές. Ως αποτέλεσμα, θα κάνουν ‘καλή χρήση’ της πανδημίας, μη αφήνοντας την κρίση να πάει χαμένη.»
Η παγκόσμια καπιταλιστική άρχουσα ελίτ σίγουρα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, για να «επωφεληθεί από το σοκ που προκάλεσε η πανδημία», διαβεβαιώνοντας μας από την έναρξή της ότι, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, τίποτα στη ζωή μας δεν θα είναι ίδιο ξανά. Οι Schwab και Malleret ενθουσιάζονται με τη χρήση του πλαισίου της Νέας Κανονικότητας, παρά την παραδοχή τους ότι ο ιός είναι «ήπιος».
«Είναι η καθοριστική στιγμή μας», φωνάζουν. «Πολλά πράγματα θα αλλάξουν για πάντα.» «Ένας νέος κόσμος θα ανατείλει.» «Η κοινωνική αναστάτωση που προκάλεσε ο COVID-19 θα διαρκέσει για χρόνια, ίσως και για γενεές. Πολλοί αναρωτιόμαστε πότε τα πράγματα θα ξαναγίνουν κανονικά.
Η σύντομη απάντηση είναι: ποτέ.»
Φτάνουν μέχρι του σημείου να προτείνουν ένα νέο ιστορικό ορόσημο, που θα χωρίζει τον κόσμο σε «προ πανδημίας» και «μετά πανδημία.»
Γράφουν:
«Οι συνέπειες των ριζικών αλλαγών που έρχονται είναι τέτοιες που πολλοί ειδικοί αναφέρονται σε «Προ Κορωνοϊού» (ΠΚ) και «Μετά Κορωνοϊό» (ΜΚ) εποχή. Θα συνεχίσουμε να εκπλησσόμαστε από την ταχύτητα και από την απροσδόκητη φύση αυτών των αλλαγών – καθώς θα συνδέονται η μία με την άλλη θα παράγουν δεύτερες και τρίτες και τέταρτες και περισσότερες συνέπειες, διαδοχικές επιπτώσεις και απρόβλεπτα αποτελέσματα. Μ΄αυτόν τον τρόπο, θα διαμορφώσουν μια ‘νέα κανονικότητα’ ριζικά διαφορετική από αυτήν που σταδιακά αφήνουμε πίσω μας. Πολλά από τα πιστεύω και τις θεωρίες μας για το πώς θα μπορούσε ή πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος, θα θρυμματιστούν στην πορεία.»
Το 2016, ο Schwab έβλεπε στο μέλλον «νέους τρόπους χρήσης της τεχνολογίας για τροποποίηση της συμπεριφοράς» και προέβλεπε:
«Η κλίμακα και το εύρος της εξελισσόμενης τεχνολογικής επανάστασης θα οδηγήσει σε οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές, τέτοιων διαστάσεων που είναι σχεδόν αδύνατον να τις φανταστούμε.»
Ένας τρόπος με τον οποίο ελπίζει ότι θα προωθηθεί η τεχνοκρατική του ατζέντα, είναι μέσω των ψεύτικων λύσεων για την κλιματική αλλαγή, που προτείνουν οι ψευτο-πράσινοι καπιταλιστές.
Υπό τον τίτλο «περιβαλλοντική επανεκκίνηση», οι Schwab και Malleret δηλώνουν:
«Με μια πρώτη ματιά, η πανδημία και το περιβάλλον μοιάζουν να είναι μόλις μακρινά ξαδέρφια, αλλά είναι πολύ πιο κοντά και πολύ πιο συνυφασμένα απ’ ό,τι πιστεύουμε.»
Ένας από τους συσχετισμούς είναι ότι τόσο η κλιματική κρίση, όσο και αυτή του ιού, έχουν χρησιμοποιηθεί από το ΠΟΦ και τους ομοίους του για την προώθηση της ατζέντας της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Όπως λένε οι Schwab και Malleret, «η φύση τους είναι παγκόσμια, συνεπώς μπορούν να αντιμετωπιστούν καταλλήλως μόνο με παγκόσμια συντονισμένο τρόπο». Ένας άλλος δεσμός είναι ότι τόσο η «μετα-πανδημική οικονομία» όσο και η «πράσινη οικονομία» αποφέρουν τεράστια κέρδη εν πολλοίς στον ίδιο τομέα μεγάλων επιχειρήσεων. Ο COVID-19 τελικά είναι πολύ καλός γι’ αυτούς τους καπιταλιστές που ελπίζουν να εισπράξουν από την περιβαλλοντική καταστροφή.
Οι Schwab και Malleret αναφέρουν:
«Η πεποίθηση ότι οι στρατηγικές ESG [Environmental, Social and Governance = Περιβάλλον, Κοινωνία και Διακυβέρνηση] έχουν επωφεληθεί από την πανδημία και πολύ πιθανόν να επωφεληθούν έτι περαιτέρω, επιβεβαιώνεται από διάφορες μελέτες και αναφορές. Τα πρώιμα δεδομένα δείχνουν ότι ο τομέας της βιωσιμότητας σημείωσε πολύ καλύτερες επιδόσεις απ’ ό,τι τα συμβατικά κεφάλαια, κατά το πρώτο τρίμηνο του 2020.»
Οι καπιταλιστικοί καρχαρίες του λεγόμενου «τομέα της βιωσιμότητας» τρίβουν ικανοποιημένοι τα χέρια τους στην προοπτική όλων αυτών των χρημάτων που θα κερδίσουν από τη φασιστική μεγάλη επανεκκίνηση με πρόσχημα τον COVID, στην οποία το κράτος εργαλειοποιείται για να χρηματοδοτεί την υποκριτική τους κερδοφορία.
Προσέξτε τους Schwab και Malleret:
«Το κλειδί για τη συσσώρευση ιδιωτικού κεφαλαίου σε νέες πηγές θετικών για τη φύση οικονομικών αξιών, θα είναι η μετατόπιση βασικών πολιτικών μοχλών και κινήτρων δημόσιας χρηματοδότησης, ως μέρος μιας ευρύτερης οικονομικής επανεκκίνησης.»
«Ένα έγγραφο πολιτικής, που συντάχθηκε από τη Systemiq σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, εκτιμά ότι το χτίσιμο οικονομίας θετικής για τη φύση μπορεί να αντιστοιχεί σε πάνω από $10 τρις τον χρόνο μέχρι το 2030… Δεν θα πρέπει να βλέπουμε την επανεκκίνηση του περιβάλλοντος ως κόστος, αλλά μάλλον ως επένδυση η οποία θα παράγει οικονομική δραστηριότητα και ευκαιρίες απασχόλησης.»
Δεδομένης της συνύφανσης περιβαλλοντικής και πανδημικής κρίσης που περιγράφει ο Schwab, μπορούμε να υποθέσουμε ότι το αρχικό πλάνο ήταν να προωθήσουν την επανεκκίνηση με Νέα Κανονικότητα, μέσω της κλιματικής κρίσης. Αλλά τελικά, όλη η δημοσιότητα της Greta Thunberg και των υποστηριζόμενων από τις μεγάλες επιχειρήσεις Extinction Rebellion, δεν κατάφερε να προκαλέσει τέτοιο μεγάλο πανικό στον κόσμο που να δικαιολογεί αυτά τα μέτρα. Ο COVI-19 εξυπηρετεί τέλεια τα σχέδια του Schwab, καθώς αντιπροσωπεύει το άμεσα επείγον, που επιτρέπει στην όλη διαδικασία να επιταχυνθεί και να τρέξει, χωρίς τον απαραίτητο έλεγχο.
«Αυτή η κρίσιμη διαφορά ανάμεσα στους χρονικούς ορίζοντες της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής και της καταστροφής της φύσης, σημαίνει ότι ο κίνδυνος της πανδημίας απαιτεί άμεση δράση που ακολουθείται από γρήγορο αποτέλεσμα, ενώ η κλιματική αλλαγή και η καταστροφή της φύσης επίσης απαιτούν άμεση δράση, αλλά το αποτέλεσμα (ή η ‘μελλοντική αμοιβή’ στη γλώσσα των οικονομολόγων) θα ακολουθήσει με κάποια χρονική καθυστέρηση.»
ΜΕΡΟΣ 2ο
Για τον Schwab και τους φίλους του, ο COVID-19 είναι ο μέγας επιταχυντής για όλα όσα ήθελαν να μας πασάρουν εδώ και χρόνια. «Η πανδημία σαφώς οξύνει και επιταχύνει τις γεοπολιτικές τάσεις που ήταν ήδη εμφανείς πριν ξεσπάσει η κρίση. Η πανδημία θα σηματοδοτήσει ένα σημείο καμπής, επιταχύνοντας αυτή τη μετάβαση. Έχει αποκρυσταλώσει το ζήτημα και έχει κάνει την επιστροφή στην προ πανδημίας κατάσταση, αδύνατη.»
Μετά βίας κρύβουν την ικανοποίησή τους για την κατεύθυνση που παίρνει η κοινωνία:
«Η πανδημία θα επιταχύνει την καινοτομία ακόμη περισσότερο, δρώντας ως καταλύτης των τεχνολογικών αλλαγών που είναι ήδη εν εξελίξει (συγκρίσιμη με την επιδείνωση που προκάλεσε σε άλλα υποβόσκοντα παγκόσμια και εσωτερικά ζητήματα) και ‘φορτίζοντας στο φουλ’ κάθε ψηφιακή επιχείρηση ή την ψηφιακή διάσταση οποιασδήποτε επιχείρησης. Με την πανδημία, ο ψηφιακός μετασχηματισμός, στον οποίο αναφέρονται εδώ και χρόνια πολλοί αναλυτές, χωρίς να είναι απόλυτα σίγουρο το τι ακριβώς εννοούν, έχει βρει τον καταλύτη του. Ένα σημαντικό αποτέλεσμα της απομόνωσης θα είναι η επέκταση και το προχώρημα του ψηφιακού κόσμου με αποφασιστικό και μόνιμο τρόπο. Τον Απρίλιο 2020, αρκετοί ηγέτες της τεχνολογίας παρατήρησαν πόσο γρήγορα και ριζικά οι ανάγκες που δημιούργησε η υγειονομική κρίση επέσπευσαν την υιοθέτηση ενός μεγάλου εύρους τεχνολογιών. Σε διάστημα μόλις ενός μήνα, στο θέμα της υιοθέτησης τεχνολογίας, έκαναν πρόοδο αρκετών ετών.»
Η τύχη φαίνεται να χαμογελά στον Klaus Schwab, καθώς η κρίση του COVID-19 πέτυχε να προωθήσει σχεδόν κάθε πλευρά της ατζέντας την οποία προωθούσε για δεκαετίες. Έτσι, αυτός και ο Malleret αναφέρουν με ικανοποίηση ότι «η πανδημία θα προχωρήσει την υιοθέτηση του αυτοματισμού στον χώρο εργασίας και την εισαγωγή περισσότερων ρομπότ στην προσωπική και επαγγελματική μας ζωή.»
Τα lokcdown ανά την υφήλιο, αναμφίβολα, έδωσαν μεγάλη ώθηση σε εκείνες τις εταιρείες που παρέχουν online αγορές. Οι συγγραφείς απαριθμούν:
«Οι καταναλωτές χρειάζονται προϊόντα και, αν δεν μπορούν να ψωνίσουν, αναπόφευκτα καταφεύγουν στην αγορά τους online. Καθώς ξεκινά αυτή η συνήθεια, άνθρωποι που ποτέ πριν δεν είχαν ψωνίσει online, θα αρχίσουν να νιώθουν άνετα μ’ αυτό, ενώ αυτοί που το έκαναν μερικές φορές θα βασίζονται πλέον περισσότερο σ’ αυτό. Αυτό έγινε φανερό στη διάρκεια των lockdown. Στις ΗΠΑ, η Amazon και η Walmart προσέλαβαν συνολικά 250.000 εργαζόμενους για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση και να φτιάξουν μια τεράστια υποδομή online παραγγελιών. Αυτή η επιταχυνόμενη ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου σημαίνει ότι οι γίγαντες της βιομηχανίας των online πωλήσεων μπορεί να αναδυθούν από την κρίση ακόμα πιο δυνατοί από ό,τι ήταν στην προ-πανδημική εποχή.»
Και προσθέτουν: «Καθώς περισσότερα και πολύ διαφορετικά υλικά αγαθά και υπηρεσίες έρχονται πλέον σε μας μέσω των κινητών και των υπολογιστών, οι εταιρείες σε ποικίλους τομείς, όπως το ηλεκτρονικό εμπόριο, οι ανέπαφες λειτουργίες, το ψηφιακό περιεχόμενο, και οι διανομές με ρομπότ ή drones, θα ευδοκιμήσουν. Δεν είναι τυχαίο που εταιρείες όπως η Alibaba, η Amazon, το Netflix ή το Zoom βγήκαν ‘νικητές’ από τα lockdown.»
Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι «δεν είναι τυχαίο» που οι κυβερνήσεις, οι οποίες είναι αιχμάλωτες και ελέγχονται από τις μεγάλες επιχειρήσεις, χάρις στους ομοίους του ΠΟΦ, επέβαλαν τη «νέα πραγματικότητα» COVID, υπό την οποία οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι «νικητές»…Τελειωμό δεν έχουν τα καλά νέα του κορωνοϊού για όλους τους επιχειρηματικούς τομείς που κερδίζουν από την Τέταρτη Βιομηχανική Καταπίεση.
«Η πανδημία μπορεί να αποδειχθεί μέγα δώρο για την online εκπαίδευση» αναφέρουν οι Schwab και Malleret. «Στην Ασία, η μετατόπιση προς τη διαδικτυακή εκπαίδευση είναι αξιοσημείωτη, με σημαντική άνοδο των φοιτητών που εγγράφονται online, πολύ υψηλότερη αξιολόγηση των επιχειρήσεων διαδικτυακής εκπαίδευσης και περισσότερο κεφάλαιο διαθέσιμο για νέες επιχειρήσεις (start-ups) εκπαιδευτικής τεχνολογίας…
ΜΕΡΟΣ 3ο
Το καλοκαίρι του 2020, η κατεύθυνση της τάσης είναι σαφής: ο κόσμος της εκπαίδευσης, όπως τόσες άλλες βιομηχανίες, θα γίνει εν μέρει εικονικός.» Τα διαδικτυακά αθλήματα έχουν επίσης απογειωθεί: «Για λίγο, η κοινωνική αποστασιοποίηση μπορεί να περιορίσει την ενασχόληση με κάποια αθλήματα, το οποίο με τη σειρά του θα ευνοήσει την όλο και πιο ισχυρή επέκταση των ηλεκτρονικών αθλημάτων. Η τεχνολογία και ο ψηφιακός κόσμος ποτέ δεν ήταν μακριά!»
Παρόμοια και για τον τραπεζικό τομέα: «Οι διαδικτυακές τραπεζικές συναλλαγές αυξήθηκαν κατά 90% στη διάρκεια της κρίσης, από 10%, χωρίς μείωση στην ποιότητά τους και με αύξηση της συμμόρφωσης.» Η εμπνευσμένη από τον COVID κίνηση προς τη διαδικτυακή δραστηριότητα, προφανώς, ευνοεί τις μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες (Big Tech) οι οποίες αποκομίζουν τεράστια κέρδη από την κρίση, όπως περιγράφουν οι συγγραφείς:
«Η συνολική εμπορική αξία των ηγετικών τεχνολογικών εταιρειών σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο κατά τη διάρκεια των lockdown, ξεπερνώντας τα επίπεδα που είχαν πριν ξεσπάσει η πανδημία… αυτό το φαινόμενο είναι απίθανο να υποχωρήσει στο άμεσο μέλλον, μάλλον θα συμβεί το αντίθετο.»
Τα καλά νέα, όμως, είναι και για όλες τις επιχειρήσεις που εμπλέκονται, οι οποίες δεν χρειάζονται πλέον να πληρώνουν ανθρώπους για να εργάζονται γι’ αυτές. Ο αυτοματισμός υπάρχει, όπως πάντα, για τη μείωση του κόστους και, συνεπώς, την αύξηση των κερδών της καπιταλιστικής ελίτ. Η κουλτούρα της φασιστικής Νέας Κανονικότητας θα παρέχει προσοδοφόρα οφέλη σε συγκεκριμένους επιχειρηματικούς τομείς, όπως τη βιομηχανία συσκευασιών, όπως εξηγούν οι Schwab και Malleret:
«Η πανδημία σίγουρα θα μας κάνει να εστιάσουμε πολύ περισσότερο στην υγιεινή. Μια νέα μανία με την καθαριότητα θα περιλαμβάνει και τη δημιουργία νέων τύπων συσκευασιών. Θα μας παροτρύνουν να μην αγγίζουμε τα προϊόντα που αγοράζουμε. Απλές απολαύσεις, όπως το να μυρίσουμε ένα πεπόνι ή να ζουλήξουμε ένα φρούτο, θα αποδοκιμάζονται και μάλλον θα γίνουν παρελθόν.»
Οι συγγραφείς περιγράφουν επίσης μια τεχνοκρατική κερδοσκοπική ατζέντα, πίσω από την «κοινωνική αποστασιοποίηση», η οποία είναι μια κεντρική έννοια της κορωνο-επανεκκίνησης. Γράφουν:
«Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τα μέτρα κοινωνικής και σωματικής απόστασης είναι πιθανό να παραμείνουν μετά την υποχώρηση της πανδημίας, δικαιολογώντας την απόφαση πολλών εταιρειών, από διαφορετικούς τομείς της βιομηχανίας, να επιταχύνουν τον αυτοματισμό. Μετά από λίγο, οι συνεχείς ανησυχίες για την ανεργία εξαιτίας της τεχνολογίας θα υποχωρήσουν, καθώς η κοινωνία θα δίνει έμφαση στην ανάγκη αναδόμησης του εργασιακού περιβάλλοντος με τέτοιο τρόπο ώστε να ελαχιστοποιείται η στενή ανθρώπινη επαφή. Πράγματι, οι τεχνολογίες αυτοματισμού είναι ιδιαίτερα κατάλληλες για έναν κόσμο στον οποίο τα ανθρώπινα όντα δεν θα μπορούν να έρχονται κοντά το ένα στο άλλο, ή θα είναι πρόθυμα να μειώσουν τις αλληλεπιδράσεις τους. Ο παρατεταμένος και, πιθανόν, μόνιμος φόβος μας μην μολυνθούμε από κάποιον ιό (τον κορωνοϊό ή κάποιον άλλο) θα επιταχύνει την αμείλικτη επέλαση του αυτοματισμού, ειδικά στους τομείς που είναι πιο επιρρεπείς στον αυτοματισμό.»
Όπως αναφέρθηκε και πριν, ο Schwab ενοχλείται από όλους αυτούς τους κουραστικούς κανονισμούς που εμποδίζουν τους καπιταλιστές να βγάλουν όσα χρήματα θα ‘θελαν, καθώς εστιάζουν σε άσχετες με την οικονομία ανησυχίες, όπως η ασφάλεια και η ευζωία των ανθρώπων. Αλλά – ζήτω! – η κρίση του COVID παρέχει την τέλεια δικαιολογία για να ξεμπερδέψουμε μια και καλή μ’ αυτά τα παλιομοδίτικα εμπόδια της ευημερίας και της ανάπτυξης. Ένας τομέας στον οποίο η ενοχλητική γραφειοκρατία εγκαταλείπεται, είναι αυτός της υγείας. Ποιος λογικός επενδυτής μπορεί να δεχτεί ότι κάποιες υποχρεώσεις για φροντίδα και επιμέλεια θα μπορούν να εμποδίσουν την κερδοφορία σ’ αυτόν τον συγκεκριμένο τομέα;
ΜΕΡΟΣ 4ο
Οι Schwab και Malleret είναι περιχαρείς που η τηλεϊατρική θα «επωφεληθεί σημαντικά» από την επείγουσα κατάσταση COVID: «Η αναγκαιότητα αντιμετώπισης της πανδημίας με κάθε διαθέσιμο μέσο (συν την ανάγκη προστασίας των εργαζομένων στην υγεία, επιτρέποντάς τους να εργάζονται εξ αποστάσεως) έχει απομακρύνει κάποια από τα ρυθμιστικά και νομικά εμπόδια για την υιοθέτηση της τηλεϊατρικής.»
Η κατάργηση κανονισμών είναι ένα γενικό φαινόμενο στο παγκόσμιο καθεστώς της Νέας Κανονικότητας, όπως αναφέρουν οι Schwab και Malleret: «Μέχρι σήμερα, οι κυβερνήσεις συχνά καθυστερούσαν τον ρυθμό υιοθέτησης των νέων τεχνολογιών, με μακρές διαβουλεύσεις για το ποιο θα ήταν το καλύτερο ρυθμιστικό πλαίσιο, αλλά, όπως φαίνεται στο παράδειγμα της τηλεϊατρικής και της διανομής αγαθών με drones, είναι δυνατή πλέον μια δραματική επιτάχυνση, επιβαλλόμενη εξ ανάγκης. Με τα lockdown, είδαμε ξαφνικά μια σχεδόν παγκόσμια χαλάρωση των κανονισμών που εμπόδιζαν την πρόοδο σε τομείς όπου η τεχνολογία ήταν από καιρό διαθέσιμη, επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμη κάποια καλύτερη επιλογή, ή δεν υπήρχε καμία άλλη επιλογή. Αυτό που πριν ήταν αδιανόητο ξαφνικά έγινε δυνατο… Οι νέοι κανονισμοί θα παραμείνουν σε ισχύ.»
Και προσθέτουν: «Η τρέχουσα επιτακτική ανάγκη να προωθηθεί, πάση θυσία, η "ανέπαφη οικονομία" και η προθυμία των ρυθμιστικών αρχών να επιταχύνουν την έλευσή της, σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πλέον αναστολές.» «Δεν υπάρχουν αναστολές».
Μην απατάσθε: αυτή είναι η γλώσσα που υιοθετεί ο καπιταλισμός όταν εγκαταλείπει το πρόσχημα της φιλελεύθερης δημοκρατίας και μετατρέπεται σε απροκάλυπτο φασισμό. Είναι φανερό στην εργασία των Schwab και Malleret ότι η φασιστική συγχώνευση κράτους και επιχειρήσεων, προς όφελος των δεύτερων, διέπει τη μεγάλη τους επανεκκίνηση. Απίστευτα χρηματικά ποσά έχουν μεταφερθεί από τον δημόσιο κορβανά στις φουσκωμένες τσέπες του 1% από το ξεκίνημα της κρίσης COVID, όπως παραδέχονται:
«Τον Απρίλιο 2020, μόλις η πανδημία είχε ξεκινήσει να καταπίνει τον κόσμο, οι κυβερνήσεις παγκόσμια ανακοίνωσαν προγράμματα κινήτρων ύψους αρκετών τρις δολαρίων, σαν να είχαμε οκτώ ή εννέα σχέδια Μάρσαλ να εφαρμόζονται ταυτόχρονα. Ο COVID-19 έχει ξαναγράψει πολλούς από τους κανόνες του παιχνιδιού ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα […] Η καλοπροαίρετη (ή μη) μεγαλύτερη παρέμβαση των κυβερνήσεων στη ζωή των εταιρειών και η συμπεριφορά των επιχειρήσεών τους θα εξαρτώνται από τη χώρα και τη βιομηχανία, λαμβάνοντας ως εκ τούτου πολλές διαφορετικές μορφές. Μέτρα που μοιάζαν αδιανόητα πριν την πανδημία, μπορεί κάλλιστα να γίνουν η καθιερωμένη πρακτική σε όλο τον κόσμο, καθώς οι κυβερνήσεις θα προσπαθούν να μην μετατραπεί η οικονομική ύφεση σε καταστροφική κατάρρευση. Όλο και περισσότερο, θα γίνονται εκκλήσεις για να λειτουργήσει η κυβέρνηση ως ‘πληρωτής έσχατης καταφυγής’ για την πρόληψη ή τον περιορισμό των μαζικών απολύσεων και της καταστροφής των επιχειρήσεων που θα προκαλεί η πανδημία. Όλες αυτές οι αλλαγές τροποποιούν το παιχνίδι της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής.»
Ο Schwab και ο Malleret καλωσορίζουν την προοπτική οι αυξημένες κρατικές εξουσίες να χρησιμοποιούνται για τη στήριξη της μεγάλης επιχειρηματικής κερδοφορίας.
Γράφουν: «Ένα από τα σημαντικά μαθήματα των προηγούμενων πέντε αιώνων στην Ευρώπη και την Αμερική είναι αυτό: οι έντονες κρίσεις συνεισφέρουν στην ενίσχυση της εξουσίας του κράτους. Πάντα συνέβαινε αυτό και δεν υπάρχει κανένας λόγος να συμβεί διαφορετικά με την πανδημία COVID-19.»
Και προσθέτουν: «Κοιτάζοντας το μέλλον, είναι πολύ πιθανό οι κυβερνήσεις, με διαφορετικούς βαθμούς έντασης η καθεμιά, να αποφασίσουν ότι είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας να ξαναγράψουν κάποιους από τους κανόνες του παιχνιδιού και να αναβαθμίσουν τον ρόλο τους.»
ΜΕΡΟΣ 5ο
Η ιδέα του να ξαναγραφτούν οι κανόνες του παιχνιδιού θυμίζει, και πάλι, τη φασιστική ορολογία, καθώς αποτελεί την ιδέα της συνεχούς ενίσχυσης του ρόλου του κράτους ως αρωγού του ιδιωτικού τομέα. Αξίζει να συγκρίνουμε τη θέση του Schwab για το ζήτημα, με αυτή του Ιταλού φασίστα δικτάτορα, Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος αντιμετώπισε την οικονομική κρίση του 1931 δημιουργώντας ένα ειδικό σώμα, το L’ Istituto mobiliare italiano, για να βοηθήσει τις επιχειρήσεις.
Στη διακήρυξή του έλεγε ότι αυτό αποτελούσε: «ένα μέσο που θα οδηγήσει ενεργά την Ιταλική οικονομία στην επιχειρηματική της φάση, δηλαδή ένα σύστημα που θα σέβεται θεμελιωδώς την ιδιωτική ιδιοκτησία και πρωτοβουλία, αλλά θα συνδέεται στενά με το Κράτος, το οποίο από μόνο του μπορεί να τις προστατεύσει, να τις ελέγξει και να τις θρέψει.»
Οι υποψίες για τη φασιστική φύση της μεγάλης επανεκκίνησης του Schwab επιβεβαιώνονται από τα μέτρα αστυνομοκρατίας που έχουν εφαρμοστεί σε όλο τον κόσμο για να διασφαλίσουν τη συμμόρφωση με τα μέτρα «επείγουσας κατάστασης» για τον COVID.Ο βίαιος εξαναγκασμός, που με δυσκολία κρύβεται κάτω από το προσωπείο του καπιταλιστικού συστήματος, γίνεται ακόμα πιο φανερός όταν εισέρχεται στο στάδιο του φασισμού, και αυτό είναι πολύ φανερό στο βιβλίο των Schwab και Malleret.
Ο όρος «ανάγκη επαναλαμβάνεται συνεχώς, σε σχέση με τον COVID-19. Μερικές φορές, η αναφορά είναι στο επιχειρηματικό πλαίσιο, όπως στη δήλωση ότι «ο COVID-19 αναγκάζει τις τράπεζες να επιταχύνουν τον ψηφιακό τους μετασχηματισμό, ο οποίος ήρθε για να μείνει» ή ότι «η μικρο-επανεκκίνηση θα αναγκάσει κάθε εταιρεία σε κάθε τομέα της βιομηχανίας, να πειραματιστεί πάνω σε νέους τρόπους επιχειρηματικής δραστηριότητας, εργασίας και λειτουργίας».
Αλλά κάποιες φορές, χρησιμοποιείται αναφερόμενος σε ανθρώπους, ή «καταναλωτές» όπως προτιμούν να μας θεωρούν ο Schwab και η φάρα του. «Στη διάρκεια του lockdown, πολλοί καταναλωτές που προηγούμενα δίσταζαν να βασιστούν σε ψηφιακές εφαρμογές και υπηρεσίες, αναγκάστηκαν να αλλάξουν συνήθειες σχεδόν μέσα σε μια νύχτα: να παρακολουθούν ταινίες διαδικτυακά αντί να πηγαίνουν στο σινεμά, να παραγγέλνουν φαγητό αντί να βγουν σε ένα εστιατόριο, να μιλούν με τους φίλους τους απομακρυσμένα αντί να τους συναντούν δια ζώσης, να συζητούν με συναδέλφους μέσω μιας οθόνης αντί για την ψιλοκουβεντούλα στο αυτόματο πωλητή καφέ στο γραφείο, να γυμνάζονται online αντί να πάνε στο γυμναστήριο, κ.ο.κ. Πολλές από τις τεχνολογικές συμπεριφορές που αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε στη διάρκεια της καραντίνας, μέσω της εξοικείωσης, θα μας γίνουν φυσικές συνήθειες. Καθώς η κοινωνική αποστασιοποίηση συνεχίζεται, η τάση να βασιζόμαστε σε ψηφιακές πλατφόρμες για να επικοινωνούμε, να εργαζόμαστε, να αναζητούμε συμβουλές, ή να παραγγέλνουμε κάτι, σιγά – σιγά θα κερδίζει έδαφος έναντι των παλαιότερων εδραιωμένων συνηθειών.»
Σ’ ένα φασιστικό καθεστώς, δεν δίνεται επιλογή στα άτομα για το αν θέλουν να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του, και αυτό οι Schwab και Malleret το ξεκαθαρίζουν πλήρως σε σχέση με τη λεγόμενη ιχνηλάτηση επαφών: «Καμιά προαιρετική εφαρμογή ιχνηλάτησης επαφών δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει, αν οι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να παρέχουν τα προσωπικά τους στοιχεία στην κυβερνητική υπηρεσία που θα ελέγχει το σύστημα. Αν οποιοδήποτε άτομο αρνηθεί να κατεβάσει την εφαρμογή (συνεπώς αποκρύπτει πληροφορίες για πιθανή μόλυνση, για τις κινήσεις και τις επαφές του) όλοι θα υποστούν τις παρενέργειες.»
Αυτό, πιστεύουν, ότι είναι ένα ακόμη μεγάλο πλεονέκτημα της κρίσης COVID σε σύγκριση με την περιβαλλοντική κρίση, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επιβολή της Νέας Κανονικότητας: «Ενώ στην περίπτωση της πανδημίας η πλειοψηφία των πολιτών θα έχει την τάση να συμφωνεί με την αναγκαιότητα επιβολής αναγκαστικών μέτρων, θα αντισταθεί σε περιοριστικές πολιτικές στην περίπτωση των περιβαλλοντικών κινδύνων όπου τα δεδομένα μπορούν να αμφισβητηθούν.»
ΜΕΡΟΣ 6ο
Αυτά τα «αναγκαστικά μέτρα», στα οποία θα πρέπει όλοι να συμμορφωθούμε, θα περιλαμβάνουν, το δίχως άλλο, φασιστική επιτήρηση της ζωής μας, ειδικά του ρόλου μας ως μισθωτών σκλάβων.
Γράφουν οι Schwab και Malleret: «Η κατεύθυνση των εταιρειών είναι προς την εντονότερη επιτήρηση. Καλώς ή κακώς, οι εταιρείες θα παρακολουθούν και κάποιες φορές θα καταγράφουν τι κάνει το εργατικό τους δυναμικό. Η τάση αυτή μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, από τη μέτρηση της θερμοκρασίας του σώματος με θερμικές κάμερες, μέχρι την επιτήρηση μέσω εφαρμογών του πόσο καλά οι εργαζόμενοι τηρούν τις κοινωνικές αποστάσεις.»
Αναγκαστικά μέτρα οποιουδήποτε είδους είναι πιθανό να χρησιμοποιηθούν και για να εξαναγκάσουν τον κόσμο να κάνει τα εμβόλια για τον COVID, που ετοιμάζονται να βγουν. Ο Schwab έχει στενούς δεσμούς με αυτόν τον κόσμο, καθώς «μιλά στον ενικό» με τον Μπιλ Γκέητς, και ο στυλοβάτης των μεγάλων φαρμακευτικών, Henry McKinnell, δ/ντης της εταιρείας Pfizer Inc, τον έχει χαρακτηρίσει ως «ένα άτομο πραγματικά αφοσιωμένο σε έναν πραγματικά ευγενή σκοπό».
Συνεπώς, δεν μας εκπλήσσει όταν επιμένει, μαζί με τον Malleret ότι «η πλήρης επιστροφή στην "κανονικότητα" δεν είναι δυνατή προτού να έχουμε διαθέσιμο ένα εμβόλιο».
Και προσθέτει: «Το επόμενο εμπόδιο είναι η πολιτική πρόκληση να εμβολιαστούν αρκετοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο (ως σύνολο, είμαστε τόσο δυνατοί όσο ο πιο αδύναμος κρίκος μας) με αρκετά υψηλά ποσοστά συμμόρφωσης, παρά την άνοδο των αντι-εμβολιαστών.»
Άρα, οι «αντι-εμβολιαστές» μπαίνουν στη λίστα των απειλών εναντίον του σχεδίου του, μαζί με τους διαδηλωτές ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τον καπιταλισμό, τα Κίτρινα Γιλέκα, και όλους αυτούς που εμπλέκονται σε «ταξικές συγκρούσεις», «κοινωνική αντίσταση» και «πολιτικές αναταραχές».
Η πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού έχει ήδη εξαιρεθεί από τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, με την έλλειψη δημοκρατίας, την οποία ο Schwab θέλει να επιτείνει μέσω της κυριαρχίας των «ενδιαφερόμενων μερών», την «ευέλικτη διακυβέρνηση», την ολοκληρωτικού τύπου «συστημική διαχείριση της ανθρώπινης ύπαρξης».
Πώς όμως σκέφτεται να αντιμετωπίσει το «ζοφερό σενάριο» να ξεσηκωθούν οι άνθρωποι εναντίον της νεο-κανονικής επανεκκίνησης και της υπερ-ανθρώπινης Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης. Σε τι βαθμού «εξαναγκασμό» και τι είδους «αναγκαστικά μέτρα» είναι διατεθειμένος να πάρει, προκειμένου να διασφαλίσει την αυγή της τεχνοκρατικής νέας εποχής;
Η ερώτηση είναι ανατριχιαστική, αλλά πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψιν το ιστορικό παράδειγμα του καθεστώτος του 20ου αιώνα, στο οποίο γεννήθηκε ο Schwab. Η νέα κανονικότητα των Ναζί του Χίτλερ υποτίθεται ότι θα διαρκούσε χίλια χρόνια, αλλά συνετρίβη 988 προτού φτάσει τον στόχο της. Επειδή ο Χίτλερ έλεγε, με όλη τη σιγουριά που του έδινε η εξουσία, ότι το Ράιχ του θα διαρκέσει για μια χιλιετία, αυτό δεν σήμαινε ότι έτσι θα γινόταν.
Επειδή ο Klaus Schwab, ο Thierry Malleret και οι φίλοι τους, λένε ότι μπαίνουμε στην Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση και ο κόσμος μας θα αλλάξει για πάντα, δεν σημαίνει ότι έτσι θα γίνει. Δεν είναι απαραίτητο να αποδεχτούμε τη Νέα Κανονικότητά τους. Δεν είναι απαραίτητο να υποκύψουμε στην τρομοκρατία τους. Δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε τα εμβόλιά τους (?). Δεν είναι απαραίτητο να τους αφήσουμε να μας εμφυτεύσουν smartphones ή να επεξεργάζονται το DNA μας. Δεν είναι απαραίτητο να βαδίζουμε, φιμωμένοι και υποταγμένοι, προς την υπερ-ανθρωπιστική τους κόλαση.
Μπορούμε να καταγγείλουμε τα ψέματά τους! Να αποκαλύψουμε την ατζέντα τους! Να αρνηθούμε το αφήγημα! Να απορρίψουμε την τοξική τους ιδεολογία! Να αντισταθούμε στον φασισμό! Ο Klaus Schwab δεν είναι θεός, ένας άνθρωπος είναι. Απλώς, ένας γέρος άνθρωπος. Και αυτοί που συνεργάζονται μαζί του, η παγκόσμια καπιταλιστική ελίτ, είναι λίγοι σε αριθμό.
Οι σκοποί οι δικοί τους δεν είναι οι σκοποί της τεράστιας πλειοψηφίας της ανθρωπότητας. Το υπερ-ανθρωπιστικό τους όραμα είναι απεχθές σχεδόν σε όλους όσοι είναι εκτός του μικρού τους κύκλου που δεν συναινούν στην τεχνοκρατική δικτατορία που προσπαθούν να μας επιβάλουν.
Και γι’ αυτό άλλωστε χρειάζεται να καταφύγουν σε τέτοια μέσα για να μας εξαναγκάσουν, υπό τον μανδύα της καταπολέμησης του ιού. Γνωρίζουν ότι χωρίς τη δικαιολογία της «έκτακτης ανάγκης», δεν θα συμπλέαμε ποτέ με τα διεστραμμένα σχέδιά τους. Φοβούνται τη δύναμή μας, επειδή γνωρίζουν ότι αν ορθώσουμε το ανάστημά μας, θα τους νικήσουμε. Μπορούμε να συντρίψουμε τα σχέδιά τους προτού καν ξεκινήσουν.
ΜΕΡΟΣ 7ο
Εμείς είμαστε ο κόσμος, είμαστε το 99%, και όλοι μαζί μπορούμε να κερδίσουμε ξανά την ελευθερία μας από τα θανάσιμα δόντια της φασιστικής μηχανής!
Πηγές: Klaus Schwab with Nicholas Davis, Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution: A Guide to Building a Better World (Geneva: WEF, 2018), e-book.Klaus Schwab, The Fourth Industrial Revolution (Geneva: WEF, 2016), e-book.Kevin Warwick, I, Cyborg (London: Century, 2002), p. 4. See also Paul Cudenec, Nature, Essence and Anarchy (Sussex: Winter Oak, 2016).Klaus Schwab, Thierry Malleret, Covid-19: The Great Reset (Geneva: WEF, 2020), e-book. Edition 1.0.[Benito Mussolini, cit. Pierre Milza and Serge Berstein, Le fascisme italien 1919-1945 (Paris: Editions de Seuil, 1980), p. 246. Συγγραφέας/εις: Schwab KlausΚατηγορία: οικονομικάISBN: 9780241300756Ημερ/νία έκδοσης: 05/01/2017Εκδότης: Penguin Books LtdΕξώφυλλο: PaperbackΣελίδες: 192Γλώσσα βιβλίου: englishΤόπος έκδοσης: LondonΧώρα έκδοσης: United KingdomΒάρος βιβλίου: 256 grΔιαστάσεις βιβλίου: 23x1x15 cmΗμερομηνία πρώτης έκδοσης: 2017
Υ.Γ. 1ο
Πώς αντιλαμβάνεται όμως η ελληνική κυβέρνηση την «Μεγάλη Επανεκκίνηση» που προαναφέραμε από αποσπάσματα του βιβλίου που συνέγραψε και τις θεωρίες που ευαγγελίζεται ο εμπνευστής της και ιδρυτής του «Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ» Klaus Schwab; Από τον Ιούλιο ’19 έως σήμερα ότι ήδη έχουμε βιώσει από την κυβέρνηση του κ. μητσοτάκη σε όλα τα πεδία διακυβέρνησης, είναι ξεκάθαρη η νεοφιλελεύθερη πολιτική της. Του λοιπού δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας παρά να είναι σύμφωνοι ακολουθίας ως θιασώτες και συνδιαμορφωτές της πιό πάνω αναφερόμενης ως “Μεγάλης Επανεκκίνησης” νεοφιλελεύθερης ατζέντας. Συνοπτικά κάποιες μόνο παρατηρήσεις, υπενθυμίσεις, χωρίς να είναι και οι μοναδικές:
Σε πρόσφατη δηλωσή του, σε μία αποστροφή του λόγου του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξέφρασε την ανυπομονησία του για την λήξη της πανδημίας και την έναρξη πλέον ως ατζέντα εφαρμογής των θεωριών της «Μεγάλης Επανεκκίνησης της 4η Βιομηχανικής επανάστασης».
Ως καθ’ ύλην αρμόδιος ο υπουργός ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, τυγχάνει να είναι ο προξενευτής της αδιαφανούς και κρυφής επί μακρού χρόνου της κυβερνητικής συνεργασίας με την αμφιλεγόμενη για τις πρακτικές και τα εν δυνάμη προγράμματά παρακολούθησης και καταστολής των πολιτών, της εταιρείας Big Data “Palantir”. Ο ίδιος έχει ήδη προαναγγείλει και την νέα ενοποιημένη προσωπικών δεδομένων βιομετρική ταυτότητα των πολιτών.
Μιά προσεκτική ματιά σε κοντινό πλάνο στο γραφείο του – καθεστωτικού- πρωθυπουργού παρατηρούμε πρώτη σειρά, κι ως φαίνεται και ως προτίμηση συχνών ίσως αναγνώσεων και για υπενθυμίσεις αποσπασμάτων το βιβλίο – βίβλο για τον νεοφιλελευθερισμό- « The Great Reset- Η Μεγάλη Επανεκκίνηση της 4η Βιομηχανικής επανάστασης» του Klaus Schwab. Επίλογος: Η επίκληση “ Καλή Τύχη” τίθεται αποκλειστικά και μονομερώς άνευ διαπραγμάτευσης ή σε εκείνους ή σε εμάς.
Υ.Γ. 2ο
Οι λαοί είναι μόνοι τους και σε αυτούς και μόνο πέφτει η ευθύνη και το καθήκον της ίδιας της σωτηρίας τους. Ανοίξτε τους συνδέσμους, γνωρίστε τους "Good Scholars"/ τυράννους μας:
1. Γνωρίστε την τάξη των στρατιωτών «Great Reset» του 2021 του Klaus Schwab - WEF "" 1.400, έχουν από χρόνια στρατολογηθεί και εκπαιδευτεί στο Schwab’s Young Global Leaders... Αυτό επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και εντάσσονται στο κλαμπ νέα πρόσωπα..."
... Οι Young Global Leaders" αποτελούνται από «περισσότερα από 1.400 μέλη και αποφοίτους 120 εθνικοτήτων». Τα άτομα εκπαιδεύονται ώστε να «[A]ευθυγραμμίζονται με την αποστολή του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ», να «οδηγούν τη συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα προς το παγκόσμιο δημόσιο συμφέρον". [το περίφημο πρότζεκτ "ΣΔΙΤ", το σχέδιο λαφυραγώγησης του Δημόσιου πλούτου προς τους Ιδιώτες "επενδυτές"/αρπακτικά].
Μέσα στους "αποφοίτους" της σχολής, βρίσκονται οι Μπιλ Γκέιτς, Τζεφ Μπέζος, Πίτερ Μπούτιγκιγκ, Εμμανουέλ Μακρόν, Τρυντώ, Γκάβιν Νιούσομ, Άνγκελα Μέρκελ, Τζασίντα Άρντερν και πολλοί άλλοι.
Από τα δικά μας πιόνια της μεγάλης σχολής του WEF, πιο πρόσφατα αποφοίτησε η Κεραμέως και βέβαια ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ανακηρυγμένος από τον ίδιο τον Klaus Schwab "Global Leader of Tomorrow" το 2003, πριν ακόμη καν πολιτευτεί!
Οι "πρωτοβουλίες" του Μητσοτάκη, για νέα περιοριστικά μέτρα, είναι απλώς εντολές που διατάσσεται και εκτελεί, για να ακολουθήσουν κατόπιν και οι υπόλοιποι. Όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης Γιάννης Οικονόμου δηλώνει: "Η Ελλάδα ηγείται στην 4η βιομηχανική επανάσταση", ξέρει ακριβώς τι λέει".
ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/dimitri.sarantopoulos/posts/10220411454369631
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου