για την κοινωνική αριστερά: Ταρίκ Αλί: Εάν ήμουν Έλληνας πολίτης, θα ψήφιζα ΖΥΡΙΖΑ! (Από την ομιλία στο ΜΑΧ, 29.5.2012)

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Ταρίκ Αλί: Εάν ήμουν Έλληνας πολίτης, θα ψήφιζα ΖΥΡΙΖΑ! (Από την ομιλία στο ΜΑΧ, 29.5.2012)

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Από τη στήλη περίπτερο ιδεών της εφημερίδας ο δρόμος ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 2/6/2012

Η πρόσκληση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον γνωστό Βρετανό πακιστανικής καταγωγής δηµοσιογράφο, συγγραφέα και ακτιβιστή Ταρίκ Αλί να έρθει αυτήν την εποχή στην Ελλάδα και να µιλήσει σε πλατύ ακροατήριο, θα καταγραφεί στις πιο παράδοξες και αυτοανατρεπτικές δράσεις του αριστερού κινήµατος.

Προσπαθώντας προεκλογικά να περάσει τις θέσεις της συµµαχίας που, μετά, από πολλές εξωτερικές πιέσεις και εσωτερικές αντιπαραθέσεις κατέληξαν στην αυτόνοµη κάθοδο στις εκλογές και στην ένταση της διαφοροποίησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρουσιάζει µε πανηγυρικό τρόπο, στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, έναν διανοούµενο ακτιβιστή από την Ευρώπη ο οποίος είναι οµοϊδεάτης κατά δήλωσή τoυ, αλλά, αναπάντεχα, καλεί τους οικοδεσπότες του, δηµόσια, να ψηφίσουν όχι το σχήµα τους, αλλά τον ΣΥΡΙΖΑ.

Παρακoλoύθησα την οµιλία του στο πολυτεχνείο και µεταφέρω στο περίπτερο Ιδεών ένα πολύ µεγάλο µέρος της που περιλαµβάνει την ενδιαφέρουσα επιχειρηµατολογία του Ταρίκ Αλί. Η αµηχανία των µελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε καµία περίπτωση δεν εξωτερικεύτηκε αρνητικά. Αντιθέτως, το χειροκρότηµα στο τέλος ήταν ζεστό, δυνατό και παρατεταµένο απ’ όλους αδιακρίτως τους 600-και ακροατές που κατέκλυσαν ασφυκτικά το µεγάλο αµφιθέατρο ΜΑΧ, την Τρίτη 29 Μάη.

Στέλιος Ελλnvιάδns

Ακολουθεί, μέρος της ομιλίας του Ταρίκ Αλί.

Θηριώδηs εκστρατεία κατά του ΣΥΡIΖΑ

Στην Ελλάδα, αυτό που σήµερα είναι διαφορετικό από άλλα µέρη της Ευρώπης, είναι ότι ενώ κι’αλλού ένα νέο.αριστερό κίνηµα κερδίζει έδαφος, στην Ελλάδα έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο.. Πώς αλλιώς να κατανοήσει την θηριώδη εκστρατεία εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ στο 99% του ελληνικού Τύπου και στο 99% των παγκόσµιων δικτύων ενηµέρωσης. Οι εχθροί της Αριστεράς, παγκοσμίως, βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως πελώρια απειλή. Και αυτό µου θυµίζει τις τεράστιες εκστρατείες που έγιναν εναντίον του Τσάβες, στη Βενεζουέλα από τα Βενεζουελάνικα ΜΜΕ, και από τα παγκόσµια ΜΜΕ. Είναι πολύ παρόµοια.

Και στην περίπτωση του Τσάβες, του επιτέθηκαν σαν να είναι δικτάτορας, ενώ στην πραγµατικότητα, κέρδισε 3-4 εκλογές. Και ο Τσάβες δεν είχε καν προτείνει να καταργήσει το καπιταλιστικό σύστηµα, αλλά αξιοποιώντας τον πλούτο του Βενεζουελάνικσυ κράτους να δηµιουργήσει εναλλακτικές δοµές στην εκπαίδευση, την υγεία, τη γη , κ.λπ. Πράγµατα που θεωρήθηκαν ανεπίτρεπτα από τη συναίνεση της Ουάσινγκτον. ‘Εκανε πράγµατα που δεν επιτρέπονταν. Και το µόνο που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ µέχρι τώρα που είναι σηµαντικό, είναι να πει «αρκετά, δεν είµαστε διατεθειμένοι να ψηφίσουµε υπέρ του µνηµονίου που επιβλήθηκε στη χώρα µας από την Ευρωπαϊκή Ένωση». Και έγινε το δεύτερο κόµµα στην Ελλάδα σε µια νύχτα.

Γιατί αυτή ήταν η κλίµακα της κοινωνικής κρίσης στη χώρα. Λοιπόν, σ’ αυτή την κρίσιµη κατάσταση, αυτό που θα συµβεί στις 17 Ιουνίου γίνεται απολύτως ζωτικής σηµασίας. Πρέπει να είµαι τίµιος µαζί σας. Εάν ήµουν Έλληνας πολίτης, στις 17 Ιουνίου, θα ψήφιζα ΣΥΡΙΖΑ. (Αµηχανία, επευφημίες, µπράβο!, δυνατό χειροκρότηµα) Θα το έκανα αυτό, θα σας πω γιατί. (Γίνεται πολύ σούσουρο στην αίθουσα. «Με ρωτούν αν αυτός είναι ο λόγος που σταµάτησα τη µετάφραση!» σχολιάζει χαμογελώντας ο παρακαθήμενος Πέτρος Παπακωνσταντίνσυ που έχει επιστρέψει το µικρόφωνο στον Άρη Χατζηστεφάνου … από παντού γέλια … )

Το παράδειγμα της Αργεντινής

Οι άνθρωποι στους οποίους αισθάνοµαι πιο κοντά, στην Ελλάδα, πολλοί πολλοί καλοί σύντροφοι, είστε εσείς, οι σύντροφοι της Νέας Αριστεράς, του ΝΑΡ. Στην ανάλυσή σας για την τρέχουσα κατάσταση και τι πρέπει να γίνει, συµφωνώ. (Αλλά) κατά τη γνώµη µου, είναι ουτοπικό να πιστεύετε ότι µπορείτε να κλωτσήσετε την Ευρωπαϊκή Ένωση στη µούρη και ταυτόχρονα να παραµείνετε στην ευρωζώνη. Είναι δύσκολο ζήτηµα. Γι’αυτό ένα 60 έως 70% του ελληνικού λαού δεν θέλει να βγείτε από την ευρωζώνη. Είναι τροµαγµένοι. Και καταλαβαίνω γιατί είναι τρομαγμένοι. Γιατί το βιοτικό τους επίπεδο θα πέσει. Καµία αµφιβολία γι’ αυτό. Αλλά, επιτρέψτε µου να σας πω, ότι υπάρχουν προηγούµενα για τροπές αυτού του είδους, όταν µία χώρα είναι κυριολεκτικά υποβαθµισµένη στη χρεοκοπία.

Η Αργεντινή δεν είναι µία χώρα τόσο µικρή όσο η Ελλάδα, αλλά µπορεί κανείς να πάρει µαθήµατα απ’ αυτήν. Επί δέκα χρόνια, η ελίτ της χώρας εξάρτησε το πέσο από το δολάριο. Για δέκα χρόνια έκαναν ότι τους υπέδειχναν το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, η Παγκόσµια Τράπεζα και το αµερικανικό υπουργείο Οικονοµικών. Το σύστηµα έσκασε. Βρέθηκα στην Αργεντινή λίγα µετά. Κι έβλεπες παιδιά της µεσαίας τάξης, όχι της εργατικής τάξης, να έρχονται στους κάδους του ξενοδοχείου, µετά τα µεσάνυχτα, µε γάντια και να ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια, παρ’όλ’ αυτά, οι πολιτικοί αρνούνταν να καταλάβουν τι συνέβαινε.

Εν τέλει, µετά την πτώση τεσσάρων προέδρων σε έξι µήνες, και ένα πελώριο κίνηµα που αναπτύχθηκε, µε καταλήψεις εργοστασίων, που οι εργάτες ανέλαβαν την παραγωγή και αντάλλασσαν τα προϊόντα µε άλλα προϊόντα, σε µια τεράστια πόλη σαν το Μπουένος Άιρες. Σε κάθε περιοχή αυτής της πόλης, συνέρχονταν µαζικές συνελεύσεις µε χιλιάδες ανθρώπους που συζητούσαν για τα πώς θα ζήσουν την επόµενη βδοµάδα. Και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον και µάθαιναν ο ένας από τον άλλον.

Και κατόπιν, εκλέγεται µια κυβέρνηση που έκανε δύο πράγµατα. Αποδέσμευσε τα πέσο από το. δολάριο, υποτίµησε τα πέσο, αντί για ένα πέσο προς ένα δολάριο, νοµίζω, έγινε 3,6 πέσο προς ένα δολάριο, και µ’ αυτό τον τρόπο. περικόψανε τα χρέος, δηλώνοντας ότι θα το αποπληρώνουν µε πέσο. Και είπαν ότι δεν πρόκειται να ξοφλήσουμε όλο το χρέος. Διέγραψαν ένα µεγάλο µέρος του χρέους. Και όλοι έλεγαν ότι η Αργεντινή έχει τελειώσει. Μετά από δύο χρόνια δύσκολης ζωής, η οικονοµία ανέκαµψε, ο πληθωρισµός έπεσε από το 30 στα 3%, και µία µερικώς ανεξάρτητη κυβέρνηση αµφισβήτησε την επικυριαρχία των ΗΠΑ.

Πριν από λίγες βδοµάδες εθνικοποίησαν την πετρελαϊκή εταιρεία πού ανήκει στην Ισπανία. Και η ισπανική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ένωση είπαν ότι αυτό είναι ανεπίτρεπτο. Και η Κριστίνα Κίρχνερ απάντησε, γιατί;, αφού επρόκειτο να την πουλήσετε στους Κινέζους, σας δίνουµε ακριβώς το ίδιο ποσό που σας προσφέρουν οι Κινέζοι. Και µία βδοµάδα αργότερα, ο Έβο Μοράλες εθνικοποίησε µία άλλη ισπανική εταιρία που πήγαινε για πτώχευση.

Να αμφισβητήσουμε τους Γερµανούς

Έτσι, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ πρόκειται σοβαρά να αµφισβητήοει και να κατανικήσει τους µνηµονιακούς πολιτικούς για µεγάλο χρονικό διάστηµα, τους λέω µε ένα πολύ ανοιχτό και συντροφικό τρόπο, µην περιµένετε πάρα πολύ µέχρι η κρίση να βγει εκτός κάθε ελέγχου. Εάν νικήσετε, το πρώτο πράγµα που πρέπει να κάνετε είναι να εθνικοποιήσετε το τραπεζικό σύστηµα. (Δυνατό χειροκρότηµα) Ναι.

Το δεύτερο είναι να κάνετε πολύ ξεκάθαρο ότι ένας διαφορετικός τρόπος λειτουργίας είναι αναγκαίος και να απευθυνθείτε στο λαό, στους Έλληνες πολίτες, να βοηθήσουν για να γίνει αυτή η αλλαγή εφικτή. Μην αποκρύψετε τίποτα απ’ αυτούς! Πέστε τους ότι θα είναι δύσκολα για δυο χρόνια. Περάστε ένα νόµο στη Βουλή για να µειωθούν όλες οι αµοιβές των βουλευτών στο ίδιο ποσοστό που μειώνονται οι αµοιβές των εργαζοµένων. Ταυτόχρονα, χωρίς καθυστέρηση, να γίνουν συζητήσεις “µέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, µε χώρες που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση και να βοηθήσετε για να έρθουν στην εξουσία (άλλοι) πολιτικοί, στην Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, και να τους εξηγήσουµε ότι εάν ενεργήσουµε συλλογικά µέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, µπορούµε να αμφισβητήσουμε τους Γερµανούς. Γιατί, εάν θέλουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση σοβαρά να κάνουν κάτι για να αποκαταστήσουν τις χώρες που είναι στην περιφέρεια της Ένωσης, αυτές οι χώρες δεν χρειάζονται δάνεια, για τα οποία οι άνθρωποι θα περάσουν όλη την υπόλοιπη ζωή τους, και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, προσπαθώντας να τα αποπληρώσουν:

Εάν θέλετε, οι χώρες αυτές χρειάζονται ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ µε τεράστιες ποσότητες βοήθειας που χρειάζονται για να ξαναχτισθεί η βιοµηχανική υποδοµή αυτών των κρατών. Δεν πρόκειται να το κάνουν αυτό οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και γι’ αυτό αντιµετωπίζουν τη διάσπαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όχι µόνο η Ελλάδα, αλλά και πολλές πολλές άλλες χώρες θα εξωθηθούν στην ίδια κατάσταση. Αυτό είναι το µέγεθος του προβλήµατος. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει όλα αυτά τα ερωτήµατα στο προσκήνιο. Και είναι εξαιρετικά σηµαντικό να λέει κανείς εφεξής ότι αυτό είναι το µέγεθος των προβληµάτων που η χώρα θα αντιµετωπίσει.

Βεβαίως, δεν µπορούµε να αποκλείσουµε το ενδεχόµενο να νικήσει η Δεξιά. Και η Νέα Δηµοκρατία να µοντάρει µία συµµαχία µε το ΠΑΣΟΚ ή µε τα υπολείµµατα του ΠΑΣΟΚ και άλλα µικρά κοµµατάκια στη Βουλή. Νοµίζω ότι εάν συµβεί αυτό µέσα στους επόµενους 6 έως 8 µήνες, θα έχετε µαζικές κοινωνικές εκρήξεις. Έτσι, όποιος και να κερδίσει θα υπάρχει µία κρίση. Αλλά είναι καλύτερα να κερδίσει η δική µας πλευρά ώστε να έχουµε µία κάποια επίδραση στο να διασφαλίσουµε ότι η κρίση θα κατανεµηθεί ισοβαρώς.

Και λέω, δεν ξέρω αν υπάρχουν µέλη του ελληνικού Κοµµουνιστικού Κόµµατος εδώ … κανένας, λυπάµαι που το ακούω αυτό, γιατί θα έλεγα στους συντρόφους του ΚΚΕ, µε δεδοµένη την κατάσταση που υπάρχει σήµερα στην Ελλάδα, το να ξοδεύεις το 80% των επιθέσεών σου στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι εναντίον των ανθρώπων που προκάλεσαν την κρίση, είναι παρανοϊκό 80% των επιθέσεών τους είναι εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και 10% εναντίον του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Και ελπίζω ότι θα πληρώσουν το κόστος γι’ αυτό µέσα στην οργάνωσή τους, και ότι λιγότεροι άνθρωποι θα ψηφίσουν γι’αυτούς απ’ότι πριν. Ελπίζω να συµβεί αυτό. (Χειροκροτήµατα) Γιατί αυτή είναι σεχταριστική πολιτική χειρίστης µορφής …

Ενώ δεν υπάρχει αναλογία στην ιστορία, αφήστε µε να σας υπενθυμίσω ότι σε µια πολύ κρίσιµη στιγµή στη Γερµανία, στη δεκαετία του’ 30, όταν µία ενότητα του Σοσιαλδηµοκρατικού Κόµµατος και του Κοµµουνιστικού Κόµµατος θα έδινε µια µεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης, και τα δύο κόµµατα φέρθηκαν σεχταριστικά. Κι εκείνη δεν ήταν Σοσιαλδηµοκρατία σαν τη σηµερινή. Ήταν Σοσιαλδηµοκρατία που είχε ακόµα σηµείο αναφοράς, τον µαρξισµό. Και το γερµανικό ΚΚ είπε όχι-όχι!, δεν είναι ο Χίτλερ το πρόβληµα. Το κύριο πρόβληµα είναι οι σοσιαλδηµοκράτες. Και στην πραγµατικότητα, ο ηγέτης του γερµανικού ΚΚ, ο Ερνστ Τέλµαν, είναι γνωστό ότι είπε «πρώτα ο Χίτλερ και µετά θα έρθει η σειρά µας». Ποτέ δεν γίνεται έτσι. Και τελικά, ο τόπος που οι σοσιαλδημοκράτες, οι κοµµουνιστές και άλλοι Αριστεροί µπόρεσαν να συµπτύξουν µια ενότητα ήταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης!

Προφανώς, δεν είναι ίδια η κατάσταση σήµερα. Δεν θα ισχυριστώ ότι υπάρχει µεγάλος κίνδυνος για µεγάλα φασιστικά εγκλήµατα. Αλλά πάντοτε, σε περιόδους κοινωνικής και οικονοµικής κρίσης έχουµε την άνοδο φασιστικών οµάδων. Και αυτή η νέα τάξη που δηµιουργήθηκε µετά την πτώση του κοµµουνισµού είναι άκρως επιεικής στην εξτρεµιστική Δεξιά …

Ο καπιταλισμός είναι δικτατορία

Το 1921, ο Λένιν περιέγραψε τις καπιταλιστικές αστικές πολιτικές … Στην ουσία του ο καπιταλισµός είναι ένα δικτατορικό σύστηµα. Και το βλέπουµε αυτό, σήµερα. Όπου εκδηλώνεται η δηµοκρατία δέχεται επίθεση από τους ιδεολογικούς τροµοκράτες των ελίτ. Η δηµοκρατία είναι επιτρεπτή µόνο εάν δεν αμφισβητεί τίποτα. Τη στιγµή που εγείρονται αμφισβητήσεις; είναι χωρίς αµφιβολία αντιδηµοκρατικές. Αυτός είναι ο λόγος για τις επιθέσεις στον Τσίπρα και τον ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλο τον ευρωπαϊκό Τύπο.

Κάθε νοτιοαµερικάνος ηγέτης που κέρδισε τις εκλογές στα πρόσφατα χρόνια, ο Τσάβες, ο Έβο Μοράλες, ο Ραφαέλ Κορέα, ακόµα κι ο Λούλα, είπα ακόµα κι ο Δούλα, δέχτηκαν την επίθεση του κατεστηµένου Τύπου, χωρίς σταµατηµό. Αυτοί νίκησαν παρά το γεγονός ότι το 99% των ιδιωτικών ΜΜΕ ήταν εναντίον τους. Αυτό δείχνει ότι όταν στις µάζες προσφερθεί κάτι εναλλακτικό, µπορούν να αγνοήσουν ό,τι τους λένε τα Μέσα, κάθε µέρα. Μην το ξεχνάτε αυτό. (Χειροκρότηµα).

Τελειώνω µε µία τελευταία λέξη για την κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτό που θα συµβεί στις 17 Ιούνη, είτε κερδίσει η Δεξιά είτε ο ΣΥΡΙΖΑ … και φυσικα θέλω να νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, και θέλω να πιστεύω ότι και οι άνθρωποι που στέκονται πολύ κριτικά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουνε να νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν θέλουν να νικήσει η Δεξιά. Έχω δίκιο; (Ναι … , χειροκροτήµατα). Θα σας ξαναρωτήσω. Είναι σωστό αυτό που λέω; (Πιο έντονα ναι … ). Εντάξει, εντάξει. (Ακούγεται σούσουρο, µε γελάκια και σχόλια) Ανεξάρτητα από το ποιος θα νικήσει, έχουµε µια πελώρια πάλη στα χέρια µας και αυτή η µάχη πρέπει να διεξαχθεί µε την αλληλεγγύη και την υποστήριξη των Ευρωπαίων και άλλων …. Έχετε µεγάλη υποστήριξη. Μην νοµίζετε ότι οι άνθρωποι επαναλαµβάνουν αυτά τα σκουπίδια που λέει η γυναίκα που είναι επικεφαλής του Διεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου, η Λαγκάρντ. Επιτίθεται στους Έλληνες επειδή δεν πληρώνουν φόρους, πράγµα αληθές για τις πλούσιες τάξεις, αλλά η Λαγκάρντ δεν πληρώνει κανένα φόρο, έχει ένα µισθό απηλλαγµένο από φόρους. Λοιπόν, αγνοήστε τα όλα αυτά …

Σύντροφοι, δεν έχουµε χρόνο. Σας εύχοµαι την καλύτερη τύχη για τις 17 Ιούνη και για µετά.

Καθολική αλληλεγγύη! (Δυνατό και πολύ παρατεταµένο χειροκρότηµα).

(μετάφραση για το περίπτερο ιδεών : Στέλιος Ελληνιάδης)

πηγή: eydapftaneipia.wordpress.com