Ίνγκμαρ Μπέργκμαν - Η ΝΤΡΟΠΗ (SKAMMEN - 1968)

Με αφορμή την 9η Νοεμβρίου 1938, ημέρα κατά την οποία τέθηκε σε εφαρμογή από τους ΝΑΖΙ η πρώτη πράξη της εξόντωσης του εβραϊκής καταγωγής πληθυσμού της Ναζιστικής Γερμανίας, γνωστή σαν "η νύχτα των κρυστάλλων" αλλά και την υποκριτική θέσπιση της 9ης Νοεμβρίου σαν "Διεθνή Ημέρα κατά του Φασισμού και του Αντισημιτισμού" υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), παρουσιάζουμε την ταινία του Ίνγκμαρ Μπεργκμαν "Η ΝΤΡΟΠΗ". 

Ο Bergman γυρίζει την ταινία “ Η ΝΤΡΟΠΗ” (Skammen) το 1968. Ήταν η χρονιά που ο πόλεμος στο Βιετνάμ ήταν στο αποκορύφωμά του και επίσης μια πολιτιστική και πολιτική επανάσταση εξαπλωνόταν σε όλη την Ευρώπη και εν μέρει στις ΗΠΑ. Η ταινία επαινέθηκε από την πλειοψηφία των κριτικών κινηματογράφου εκείνη την εποχή, αλλά αργότερα ξεχάστηκε και μέχρι σήμερα παραμένει ένα από τα λιγότερο γνωστά αριστουργήματα του Σουηδού δημιουργού.

Όταν ο Bergman άρχισε να δουλεύει πάνω στην ιδέα του για τη “Ντροπή”, είχε επιλέξει αρχικά τον τίτλο Ο Πόλεμος που αργότερα άλλαξε σε Όνειρα της Ντροπής και αυτός ήταν που ακολούθησε κατά τη διάρκεια της παραγωγής. Για αυτό το λόγο, αυτός είναι ένας πόλεμος που παρουσιάζεται σχεδόν σαν όνειρο ή σαν ένας τρομερός εσωτερικός εφιάλτης.

(αποσπάσματα από την κριτική του Βασίλη Οικονόμου στο http://screeneye.net/ntropi/)

Αν και πριν τους τίτλους τέλους της ταινίας γράφεται ότι ο Μπέργκμαν υποστηρίζει πως « Η “ΝΤΡΟΠΗ” δεν έχει τίποτα να κάνει με τους ΝΑΖΙ.  Έχει να κάνει μόνο με τη βία, την ανοιχτή βία, και την ψυχολογική βία και με το πώς η βία παραμορφώνει τα ανθρώπινα όντα», Ο ίδιος ο Μπέργκμαν δηλώνει επίσης σε συνέντευξή του για την “ΝΤΡΟΠΗ”, πως : « Το θέμα της ταινίας είναι ο πόλεμος αλλά κι ως πιο σημείο μπορεί εσύ κι εγώ να κρύβουμε έναν φασίστα μέσα μας; Κάτω από ποιές συνθήκες θα μπορούσαμε να μετατραπούμε από καλοί σοσιαλδημοκράτες σε ενεργούς ναζί; Αυτό θέλω να ανακαλύψω..Έχω όλο και περισσότερο το συναίσθημα ότι οι άνθρωποι ενεργούν πανικόβλητα κάτω από τις τρομαχτικές πιέσεις που υφίστανται σήμερα. Ότι ενεργούν με ένα και μοναδικό κίνητρο: το προσωπικό τους συμφέρον. Κι αυτό ακριβώς είναι το θέμα της ταινίας».