Η ελληνική κυβέρνηση δίνει χείρα βοηθείας στο αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου – για μια ακόμα φορά

Αναδημοσιεύουμε από το : avantgarde

Η φωτογραφία από παλιότερη συνάντηση του Τσίπρα με τον Ποροσένκο

Π. Παπ. για το avantgarde

Μετά το αίσχος της περίθαλψης των τραυματιών της φασιστοκρατούμενης Εθνικής Φρουράς σε ελληνικά νοσοκομεία, η ελληνική κυβέρνηση τείνει ξανά χείρα βοηθείας στο αντιδραστικό καθεστώς του Κιέβου. Στις 9 Νοέμβρη η κυβέρνηση εισηγήθηκε στη Διαρκή Επιτροπή της Βουλής την κύρωση της συμφωνίας για τη σύνδεση Ε.Ε-Ουκρανίας (σημειωτέον ότι πρόκειται για την ίδια ακριβώς συμφωνία που είχε καταψηφίσει πέρσι το Σεπτέμβρη στην Ευρωβουλή). Η συμφωνία εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία. Υπέρ της κύρωσης της συμφωνίας ψήφισαν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και το κόμμα του Λεβέντη. Καταψήφισε το ΚΚΕ (εδώ η τοποθέτησή του). Ενάντια στην κύρωση της συμφωνίας τάχθηκαν και οι ναζί, πουλώντας τζάμπα αντιευρωπαϊσμό.

«Με την κύρωση των συμφωνιών διευρύνεται η επιρροή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε χώρες που δεν βρίσκονται σε διαδικασία ένταξης, ενώ δημιουργείται μια ζώνη ασφάλειας και ευημερίας στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης», δήλωσε σε ένα ρεσιτάλ κυνισμού ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ξυδάκης. Ώστε «ζώνη ασφάλειας και ευημερίας στα ανατολικά σύνορα». Ας πάει στο Ντονμπάς να ρωτήσει πόση «ασφάλεια» νιώθει ο κόσμος εκεί όταν βομβαρδίζεται από τον κιεβικό στρατό και τα εθελοντικά φασιστικά τάγματα εφόδου. Ας πάει επίσης στη δυτική Ουκρανία να ρωτήσει τους αντιπολιτευόμενους στο αντιδραστικό καθεστώς πόση «ασφάλεια» νιώθουν.

Η δε «ευημερία» σημαίνει την πτώση του ΑΕΠ κατά περίπου 30% στο διάστημα 2013-2014 (από 183 δις δολλάρια το 2013 σε 131 δις δολλάρια το 2014), με την Παγκόσμια Τράπεζα να εκτιμά πως θα πέσει κι άλλο κατά 12% μέχρι το τέλος του 2015. Στο οικονομικό κομμάτι, πλήρης κατάρρευση της οικονομίας (την ίδια ώρα βεβαίως που ο Ποροσένκο πλουτίζει) συνοδευόμενη από μια συντριπτική επίθεση ενάντια στο προλεταριάτο και καταβύθιση του επιπέδου διαβίωσής του. Στο εποικοδόμημα, σκληρή καταστολή, φίμωση κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής, λογοκρισία των ΜΜΕ, φασιστική τρομοκρατία και ταυτόχρονο μπούκωμα του πληθυσμού με χυδαίο εθνικισμό ώστε η δυσαρέσκειά του να κατευθυνθεί προς τον «εξωτερικό εχθρό που επιβουλεύεται το έθνος». Επιστέγασμα των παραπάνω ο πόλεμος που διεξάγει το Κίεβο ενάντια στο λαό του Ντονμπάς, που έχει ως αποτέλεσμα χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες και εκτοπισμένους. Η «ευημερία» περιλαμβάνει σαν κερασάκι στην τούρτα και την εμφάνιση πολιομυελίτιδας στην Ουκρανία που απειλεί να εξελιχθεί σε επιδημία. Πολιομυελίτιδα στην Ευρώπη – εν έτει 2015. Για αυτή την «ευημερία» μιλάει ο Ξυδάκης;

Ο υφυπουργός συνέχισε για να μας λύσει την απορία: «ανοίγονται για τις ελληνικές επιχειρήσεις υπαρκτές ευκαιρίες επιχειρηματικότητας και επενδύσεων ενώ αναμένεται αύξηση εξαγωγών προς τις χώρες αυτές και σημαντική βελτίωση στους τομείς των μεταφορών και των συνεργασιών στην ενέργεια». Προφανώς αν είναι να αρπάξουν κανένα κομμάτι από την πίττα οι Έλληνες καπιταλιστές, η αριστερή κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα να στηρίζει ακροδεξιούς εγκληματίες πολέμου αναγορεύοντάς τους μάλιστα σε φορείς ευημερίας και ασφάλειας.

Η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, Μαρία Τριανταφύλλου, σε μια ομιλία-μνημείο αντίφασης ανέφερε μεταξύ άλλων: «νομίζω ότι η ουκρανική κρίση κατέδειξε την πλήρη και θεμελιώδη αδυναμία της Ε.Ε. να λειτουργήσει εποικοδομητικά ως δύναμη ειρήνης και δημοκρατίας στις εξωτερικές σχέσεις και νομίζω ότι κάποια σημεία ειδικά στη συμφωνία με την Ουκρανία θα μπορούσαν να θεωρηθούν και ως οξύμωρο σχήμα. Για παράδειγμα, στα άρθρα 2 και 3 του τίτλου ‘γενικές αρχές’ γίνεται αναφορά στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στις θεμελιώδεις ελευθερίες, όταν υπήρξε απαγόρευση γλωσσών και κομμάτων. Βέβαια, η απαγόρευση γλωσσών πάρθηκε πίσω […] Αυτές οι συμβάσεις πρέπει να κυρωθούν γιατί ουσιαστικά ισχύουν. Έρχονται σε μια πολύ δύσκολη εποχή σε δυσμενείς συνθήκες και για το Ελληνικό Κοινοβούλιο και για τα υπόλοιπα κοινοβούλια και νομίζω ότι η κύρωσή τους από το Ελληνικό Κοινοβούλιο σημαίνει ότι αποδεχόμαστε προς ώρας τη συνέχεια της ευρωπαϊκής πολιτικής γειτονίας […] Δυστυχώς, συνεχίζεται ο πόλεμος με την Ουκρανία και ότι ως ένα βαθμό θα πρέπει να είναι στο χέρι μας δηλαδή, στα χέρια όλων των καταληστευμένων εθνών, σε ποιες συνθήκες θα προσπαθήσουμε να παλέψουμε ώστε να οικοδομηθεί ένα διεθνές υποκείμενο που θα αντισταθεί ουσιαστικά με πρόγραμμα και πρόταση στο νέο γενικευμένο πόλεμο που πάει να εγκαθιδρυθεί και είναι προ των πυλών».

Είναι σχεδόν αδύνατο να ακολουθήσει κανείς τον ειρμό της εισηγήτριας. Προτείνει κάποιο μέτωπο των καταπιεσμένων εθνών ενάντια στον ιμπεριαλισμό που τα καταληστεύει; (Ας ξεπεράσουμε για μια στιγμή το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει 7πλάσιο κατά κεφαλήν ΑΕΠ από την Ουκρανία.) Αν αυτό προτείνει, δε θα μπορούσε να βρει καλύτερους συμμάχους από τη χούντα του Κιέβου – που εγκαθιδρύθηκε άλλωστε από τον ιμπεριαλισμό. Καλή επιτυχία. Σε ό,τι αφορά στις προσπάθειές της να οικοδομήσει το «διεθνές υποκείμενο που θα αντισταθεί ουσιαστικά με πρόγραμμα και πρόταση στο νέο γενικευμένο πόλεμο που πάει να εγκαθιδρυθεί και είναι προ των πυλών» μέσω της ένταξης της Ουκρανίας στο στρατόπεδο του δυτικού ιμπεριαλισμού θα αναφερθούμε παρακάτω.

Ο εισηγητής του έτερου κυβερνητικού κόμματος, ο Κατσίκης των ΑΝΕΛ, επεσήμανε ότι «οι συμφωνίες θα συντελέσουν στην ενίσχυση της σταθερότητας, της ενίσχυσης του κράτους δικαίου και το σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών». Ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, Κουμουτσάκος, υπερασπίστηκε με ζέση τη συμφωνία με το επιχείρημα του «σεβασμού στη λαϊκή βούληση». Δήλωσε δηλαδή: «όποιος υποβαθμίζει τη βούληση των λαών αυτών των χωρών, να έχουν μια παραγωγική και ουσιαστική σύνδεση με την Ε.Ε., βλέποντας μόνο σχέδια καπιταλιστικά και άλλα, κάνει λάθος. Υποβαθμίζει την βούληση αυτών των λαών. Επομένως, αυτή η σχέση διαμορφώθηκε γιατί και τα δύο μέρη την επιθυμούσαν. Ουδείς επέβαλε σε κάποιον άλλον την προώθηση των σχέσεων αυτών.» Το πραξικόπημα με το οποίο ήρθε στην εξουσία η σημερινή χούντα του Κιέβου (που προωθεί τη συμφωνία σύνδεσης με την ΕΕ), αφού ένα αντιδραστικό κίνημα με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ ανέτρεψε την κυβέρνηση Γιανουκόβιτς επειδή πάγωσε τη σύνδεση αυτή, χαρακτηρίζεται ως «ελεύθερη βούληση» του ουκρανικού λαού. Προφανώς το ίδιο και ο πόλεμος που έχει εξαπολύσει το αντιδραστικό καθεστώς ενάντια στο λαό του Ντονμπάς, που απορρίπτει την εξουσία της χούντας.

Φυσικά, όταν τα κυβερνητικά στελέχη και οι αστοί πολιτικοί χρησιμοποιούν αυτές τις ωραίες λέξεις, τις επενδύουν με το περιεχόμενο που τους έχει δώσει ο δυτικός ιμπεριαλισμός: (ασφάλεια, ευημερία, σεβασμός δικαιωμάτων και ελευθεριών) = (στο στρατόπεδο του δυτικού ιμπεριαλισμού). Και οι σχεδιασμοί του δυτικού ιμπεριαλισμού (σαν συνισταμένη, χωρίς να υποτιμούμε τις υπαρκτές διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό του στρατοπέδου) υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ δεν περιλαμβάνουν καμιά «ασφάλεια» και καμιά «ευημερία». Το μόνο που περιλαμβάνουν είναι την επικαιροποίηση της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ, σε μια περίοδο που η ηγεμονία αυτή περνάει κρίση – με το νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης να της πριονίζει συστηματικά το θρόνο και με μέχρι πρότινος πιστούς της συμμάχους να διαφοροποιούνται σε σημαντικά θέματα. Από την κρίση αυτή οι ΗΠΑ μπορούν να βγουν μόνο μέσα από την κλιμάκωση της επιθετικότητάς τους και της εκμηδένισης του γεωπολιτικού ρόλου των ανταγωνιστών τους. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται το περσινό ιμπεριαλιστικό πραξικόπημα στην Ουκρανία με αιχμή του δόρατος τούς φασίστες και η κλιμακούμενη προσπάθεια περικύκλωσης της Ρωσίας. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η προσπάθεια περικύκλωσης της Κίνας, με το περιβόητο «πίβοτ στην Ασία» των ΗΠΑ, τις προκλήσεις ενάντια στην Κίνα με τα αμερικάνικα πολεμικά πλοία να μπαίνουν σε διεκδικούμενα από την Κίνα ύδατα, την έξαρση του γιαπωνέζικου εθνικισμού και μιλιταρισμού συνοδεύομενη από την αύξηση στις στρατιωτικές δαπάνες και την αναθεώρηση του «ειρηνικού συντάγματος» της Ιαπωνίας.

Η χούντα του Κιέβου δηλώνει σε όλους τούς τόνους ότι στο Ντονμπάς πολεμάει «το ρώσικο στρατό». Την ίδια ιστορία παρουσιάζει και ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ. Πράγματι, κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν όλοι αυτοί τις αλλεπάλληλες πανωλεθρίες που έχει υποστεί ο στρατός του Κιέβου και τα φασιστικά τάγματα από τις πολιτοφυλακές των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς. Αυτό το γεγονός υπογραμμίζει τον ηρωισμό του λαού του Ντονμπάς, καθώς και την απροθυμία του λαού της δυτικής Ουκρανίας να δώσει τον άδικο αυτό πόλεμο και να γίνει κρέας για τα κανόνια των ολιγαρχών, αλλά έχει και μια ακόμα διάσταση. Και αυτή η διάσταση είναι η εξής: το άρθρο 5 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου αναφέρει πως μια επίθεση ενάντια σε μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ θα πρέπει να θεωρείται επίθεση ενάντια σε όλες τις χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ. Αν οι προσπάθειες δημιουργίας μιας «ζώνης ασφάλειας και ευημερίας στα ανατολικά σύνορα» (που λέει ο Ξυδάκης) ευοδωθούν σε ανώτερο επίπεδο, με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ (μέχρι σήμερα δεν είναι επίσημα μέλος αλλά θέλει να γίνει), η πιθανότητα πολέμου του συνόλου των νατοϊκών χωρών με τη Ρωσία αυξάνεται κατακόρυφα. Στον ΣΥΡΙΖΑ τούς περνάει άραγε από το μυαλό αυτό; Οι συνεχείς προκλήσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού προς τους κύριους ανταγωνιστές του (Ρωσία, Κίνα) απειλούν να προκαλέσουν ανάφλεξη και γενικευμένο πόλεμο μεταξύ των μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων του πλανήτη. Αυτό θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από λίγο καιρό έσπερνε τον πανικό στα αστικά επιτελεία ως ένας αστάθμητος παράγοντας στις διεθνείς σχέσεις του ελληνικού καπιταλισμού, σήμερα αποτελεί έναν συνειδητό εταίρο της δυτικής αυτοκρατορίας, συμμέτοχο και συνένοχο στην εγκληματική, αντεπαναστατική της δράση. Και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται.