Γιώργος Χουλιαράκης : Ο δικός μας δωσίλογος

Ο Γιώργος Χουλιαράκης είναι σήμερα εξωκοινοβουλευτικός υπουργός.  

Στη δεύτερη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα το Σεπτέμβριο του 2015, διορίστηκε από τον πρωθυπουργό αναπληρωτής υπουργός οικονομικών, αρμόδιος για τα έξοδα.

Το ανεπίσημο βιογραφικό του Γιώργου Χουλιαράκη, αναφέρει:

 

Γιώργος Χουλιαράκης - Βιογραφικό 

Διετέλεσε υπουργός Οικονομικών της υπηρεσιακής κυβέρνησης Βασ. Θάνου (2015). Προηγουμένως, συμμετείχε ως Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνώμων του υπουργείου Οικονομικών της πρώτης κυβέρνησης Αλ. Τσίπρα (Ιούνιος 2015) που διαπραγματεύθηκε με την τρόικα για το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης.

Είναι κάτοχος πτυχίου Οικονομικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μεταπτυχιακού στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και διδακτορικού στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Γουόρικ. Πριν από τον διορισμό του στο Μάντσεστερ ως Jean Monnet Λέκτορας Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ολοκλήρωσης, δίδαξε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Έσσεξ και ήταν επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο για την Απασχόληση του Πανεπιστημίου του Γουόρικ.

Είναι επισκέπτης καθηγητής στην Τράπεζα της Ελλάδος. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν μακροοικονομία, οικονομική ιστορία, οικονομικά της απασχόλησης και οικονομικά των νομισματικών ενώσεων.

Στη δεύτερη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ορίστηκε αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τα έξοδα.

 

Χωρίς τον Βαρουφάκη, στο Βερολίνο, Τσίπρας και Χουλιαράκης συναντούν την Μέρκελ. 23.3.2015

 

Ορισμένες πτυχές για το ρόλο που διαδραμάτησε ο Γιώργος Χουλιαράκης στις διαπραγματεύσεις με την ΤΡΟΪΚΑ αμέσως μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, παρουσίασε ο - μέχρι τις 6 Ιουλίου 2015 - υπουργός οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης σε συνέντευξη που δημοσιεύεται στο unfollow | Τεύχος Μαΐου 2017.

Επιλέγουμε στη συνέχεια ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη σχετικά με τη στάση και το ρόλο του Γιώργου Χουλιαράκη.

 

[...]  Και το πήρατε πάνω σας αδιαμαρτύρητα;

Όχι. Πάω στον Τσίπρα και του λέω «κοίταξε να δεις, δεν θέλω να θυμώσω τον Δραγασάκη, αλλά ο Χουλιαράκης, που είναι το παιδί που έχει βάλει δίπλα μου, τρώει κλωτσιά τώρα. Μέσα σε δύο μέρες μού έχει βάλει δύο απίστευτες τρικλοποδιές, οι οποίες δεν μπορεί να είναι άσχετες η μία από την άλλη και σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαίες. Εγώ δεν μπορώ να πηγαίνω ούτε στην τρόικα ούτε στο Eurogroup μ’ αυτόν δίπλα μου. Δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη για να μου μεταφέρει πράματα που πρέπει να μου μεταφέρει από τον Βίζερ, πόσο μάλλον που μου μετέφερε για δικά του πράματα που του υπαγόρευσε ο Ντέκλαν Κοστέλο». Βλέπω λοιπόν έναν Τσίπρα να μου λέει διστακτικά: «Καλά, λοιπόν… Αν πρέπει να τον διώξεις, να τον διώξεις…» Σκέφτηκα όμως να το κάνω με εύσχημο τρόπο, να τον διώξω μέσω προαγωγής. Είχαμε μια κενή θέση γενικού γραμματέα. Και λέω στον Χουλιαράκη: «Κοίτα να δεις, Γιώργο, μετά από αυτά τα δύο περιστατικά, συν το γεγονός ότι δεν είσαι συνεργάσιμος, συν το ότι τα οικονομετρικά μοντέλα που χρησιμοποιείς δεν έχουν σχέση με το ΔΝΤ, για να μην μπούμε και στη διαδικασία να συζητήσουμε ότι δεν μπορούμε να δεχόμαστε τις προβλέψεις της τρόικας ως δικές μας, εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω μαζί σου. Και για να μην υπάρξει πρόβλημα και με τη δική σου καριέρα, και για να μη βγει στα ΜΜΕ ότι αρχίσαμε να τρωγόμαστε, σου προτείνω τη θέση του γενικού γραμματέα ως μία προαγωγή…» Και τι γυρνάει και μου λέει; «Α, αν με πάρεις από το Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, εγώ θα φύγω, γιατί μου έχει προτείνει μια πολύ καλή θέση ο Στουρνάρας στην Τράπεζα της Ελλάδος». Και τρελάθηκα! Του λέω: «Με απειλείς δηλαδή ότι αν επιμείνω να σε κάνω γενικό γραμματέα του υπουργείου της κυβέρνησής μας, εσύ θα πας με την τρόικα;» Ναι! Κυνικότατα! Πάω στο Μαξίμου αμέσως. Με δεδομένο το μίσος που είχε ο Τσίπρας για τον Στουρνάρα, ή τουλάχιστον που έδειχνε ότι έχει, με δεδομένο το πόσο είχε θυμώσει με όλη αυτή τη διαδικασία, με την επιστολή στον Βίζερ, εγώ περίμενα ότι αν του έλεγα τι έγινε, θα έβλεπα μπροστά μου μια έκρηξη τουλάχιστον. Αντ’ αυτού, όμως, ο Τσίπρας μού είπε: «Ε, γιατί, το παιδί δίκιο έχει, κοιτάει την καριέρα του, ο Στουρνάρας τού έχει προσφέρει μια καλή θέση, γιατί να μην πάει;» Και μένω σύξυλος. Τότε κατάλαβα ότι όλο το πράγμα πήγαινε εκεί όπου πήγαινε. [..]

Ολόκληρη η συνέντευξη του Γιάννη Βαρουφάκη, εδώ

Αυτά για το παρόν Χουλιαράκη

Το παρελθόν ωστόσο του Γιώργου Χουλιαράκη, που εμείς δεν πρόκειται να ξεχάσουμε, μας το θυμίζει ο Τάσος Κωστόπουλος σε άρθρο του στην εφημερίδα των συντακτών 18.10.2015 "ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ - Πού ’σαι νιότη..." όπου μεταξύ άλλων πρωταγωνιστών που πρόδωσαν, σαν στελέχη και υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τον ελληνικό λαό αλλά και την ιστορία τους, περιλαμβάνεται και ο "δικός μας"  Γιώργος Χουλιαράκης, στέλεχος το 1987 των αριστερών συσπειρώσεων φοιτητών(*), στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. 

Μεταφέρουμε και εδώ το σχετικό απόσπασμα από το άρθρο του Τάσου Κωστόπουλου.

■ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1987. Η «γενιά της Αλλαγής» διαρρηγνύει στο πεζοδρόμιο τις σχέσεις της με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προσδίδοντας πολιτικά χαρακτηριστικά στη διάχυτη δυσφορία για ποικίλες πτυχές της κρατικής πολιτικής στα ΑΕΙ.

Για πρώτη φορά μετά το 1979-80 η ριζοσπαστική Αριστερά αναδεικνύεται σε ηγεμονικό πόλο του φοιτητικού κινήματος, αποσπώντας αποφάσεις γενικών συνελεύσεων για κατάληψη των σχολών και συγκροτώντας δικά της μπλοκ, διακριτά από εκείνα της ΕΦΕΕ που ελέγχει η συμμαχία ΚΝΕ-ΠΑΣΠ.

  

(Φωτογραφία 1) 

Στην πρώτη γραμμή του μπλοκ των καταληψιών, δεύτερος από δεξιά, διακρίνεται ο Γιώργος Χουλιαράκης, μέλος τότε των Αριστερών Συσπειρώσεων στο Οικονομικό της Νομικής (φωτογραφία 1).

(Φωτογραφία 2)

 

Σε άλλη φωτογραφία των ημερών, ο σημερινός υπουργός Οικονομικών συντονίζει εκδήλωση στο πλαίσιο της κατάληψης, με ομιλητές τους Αγησίλαο Χριστοδουλόπουλο (της Κ.Ο. Μαχητής), Ελένη Πορτάλιου (του ΚΚΕσ.-Α.Α.) και Γιάννη Μηλιό (φωτογραφία 2).

Για το σκεπτικό των τότε κινητοποιήσεων, αρκετά εύγλωττη είναι η απόφαση της γενικής συνέλευσης του Οικονομικού (6.11.) που μοιραζόταν ως προκήρυξη στην πορεία:

Καταδικάζουμε την κυβερνητική πολιτική της λιτότητας, της περικοπής των κοινωνικών δαπανών, της ανεργίας. Η πολιτική αυτή αναβάθμισης των κερδών και των επιχειρηματικών δυνατοτήτων του κεφάλαιου σε βάρος των μισθωτών και της νεολαίας, δύσκολα πια μπορεί να κρύβεται πίσω από το γελοίο επιχείρημα της “ανάπτυξης για το καλό όλων”.

Σε δικό του κείμενο για το φοιτητικό κίνημα εκείνης της χρονιάς, δημοσιευμένο στο αριστερό περιοδικό «Μήπως» (τχ. 6, 11.1987-1.1988, σ. 88-9), ο Γιώργος Χουλιαράκης διαπίστωνε «μια νέα, “αυθεντική” πολιτικοποίηση στη βάση των πραγματικών προβλημάτων», η οποία «αναδεικνύει νέες προοπτικές στο ζήτημα του αντικαπιταλιστικού πόλου στα πανεπιστήμια, αλλά και στη νεολαία. Ιδιαίτερα απέναντι στις επιταγές που θα θέσει η συγκυρία τα επόμενα χρόνια, όταν στην προοπτική της “ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης” η θέση των φοιτητών -αλλά και της νεολαίας γενικότερα- θα επιδεινώνεται όλο και περισσότερο».

[Τέλος αποσπάσματος]

(*) Φήμες, λένε πως την περίοδο 1991-1992 ο Γιώργος Χουλιαράκης μετακινήθηκε από τις αριστερές συσπειρώσεις στο χώρο του ΝΑΡ. Ας το επιβεβαιώσουν ή ας το διαψεύσουν. Για την ιστορία.
 

Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πως ο αριβισμός των στελεχών της αριστεράς συμβαδίζει μια χαρά με την διείσδησή τους στον κόσμο των επιτελείων του κεφαλαίου και δεν εκπλήσσει πλέον κανέναν η μετεξέλιξη των "αρχηγών" της αριστεράς σε επιχειρηματίες, πολιτικά στελέχη και υπηρέτες των αστικών σχεδίων και της προσωπικής τους καριέρας. 

Προσοχή λοιπόν στους "ηγέτες". Είναι οι πρώτοι που θα πάνε με τον αντίπαλο για να ωφεληθούν. 

Τότε με την ηγεσία στην αριστερά, τώρα με την κυβερνητική δύναμη και τον πλούτο.

Τα χρόνια περνάνε αλλά τα κίνητρα των ανθρώπων δεν αλλάζουν.