Μάνος Χατζιδάκις. Η μουσική για τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη (414 π.χ) και ολόκληρη η παράσταση που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κούν το 1975

Ο Μάνος Χατζιδάκις  γεννήθηκε στην Ξάνθη σαν σήμερα, στις 23 Οκτωβρίου 1925. (Πέθανε στην  Αθήνα στις 15 Ιουνίου 1994)

Το 1959 πρωτοπαρουσιάστηκε η θρυλική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης, "Ορνιθες" του Αριστοφάνη. Τότε ο συνθέτης Μάνος Χατζιδάκις συναντήθηκε καλλιτεχνικά με άλλους κορυφαίους καλλιτέχνες: τον Κάρολο Κουν, τον σκηνοθέτη της παράστασης και καλλιτεχνικό διευθυντή του Θεάτρου Τέχνης, τον ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη, που είχε επιμεληθεί τα σκηνικά και τα κοστούμια, και τη χορογράφο Ραλλού Μάνου. Η παράσταση όμως κάθε άλλο παρά ευπρόσδεκτη ήταν. 

Το κοινό αντέδρασε σχετικά άσχημα στην πρεμιέρα (29 Αυγούστου), με αποτέλεσμα να απαγορευθούν οι επόμενες παραστάσεις από τον Υπουργό Προεδρίας Κυβερνήσεως Κωνσταντίνο Τσάτσο. Η πορεία του μουσικού έργου, ωστόσο, δε διακόπηκε. Ο συνθέτης αποφάσισε να ασχοληθεί με τις λεπτομέρειές του και να το ενορχηστρώσει. Το έργο πήρε την οριστική του μορφή (καντάτα) το 1964.

Παρακολουθήστε στη συνέχεια ολόκληρη την παράσταση που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο το 1975. (Γενική πρόβα 15.8.1975). Κινηματογραφικά την επιμελήθηκε ο Μίμης Κουγιουμτζής. Σκηνοθεσία: Κάρολος Κουν Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Σκηνικά-Κοστούμια: Γιάννης Τσαρούχης Χορογραφία: Ζουζού Νικολούδη Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας  

Μ. Χατζιδάκις - Είσοδος Κι Επίθεση Των Πουλιών - Οι Ορνιθες

 
Που που που που που που 'ναι αυτός
που μας εκάλεσε;
Που που που που σε ποιο μέρος βόσκει;
Tι τι τι τι τι τι τι 'ν' η αιτία;
Ποιο ποιο ποιο ποιο ποιο
ποιος ο λόγος;
Πως, πούθε, ποιοι 'ναι, που 'ναι,
πες μας, δε θα πεις;

A, προδοθήκαμε, επάθαμε ανόσια,
τούτος ήτανε φίλος μας κι έβοσκε
στα χωράφια μαζί μας σαν σύντροφος.
Καταπάτησε νόμους αρχαίους
και τους όρκους των όρνιων επρόδωσε.

Με δόλο εδώ μας κάλεσε
κοντά σε γένος άνομο
που πάντα εχτρός μας στάθηκε
πάντα τροφή μας έκανε.

Αμή με τούτο τ' όρνιο μας
ύστερα θα τα ειπούμε
μόνον ετούτοι οι γέροι λέω,
ευθύς να το πληρώσουν:
κομμάτια να τους κάνουμε
κομμάτια να τους φάμε
Α, προδοθήκαμε, πάθαμε ανόσια.

Εμπρός, απάνω τους ριχτείτε,
εμπρός με ορμή σκοτώστε τους,
εμπρός με τις φτερούγες σας
παντού περικυκλώστε τους
κι οι δυο τους να βογκήξουνε
να φάνε χώμα οι μύτες τους
γιατί ούτε σκιερό βουνό
ούτε κι αιθέριο σύννεφο
ούτε και πέλαγο ψαρό
μπορεί να τους γλιτώσει αυτούς
από τα νύχια τούτα μου.
E! μην κοντοστεκόσαστε,
εμπρός να τους μαδήσουμε,
απάνω τους νυχιές, τσιμπιές-
πού 'ν' ο ταξίαρχος; εμπρός,
να προχωρήσει το ελαφρό.

Αέρα, κι ελελεύ!
χαμηλώστε μπρος τις μύτες,
μην κοντοστεκόσαστε,
βάρα, χτύπα, μάδα, δείρε,
το τσουκάλι σπάσε πρώτα.