Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

Ο Τσίπρας ως ψυχολογική επινόηση

Στο βιβλίο του Το Μέλλον Μιας Αυταπάτης, ο Φρόυντ θεμελίωσε την εξήγησή του για τη θρησκευτική πίστη, στη δίψα του ανθρώπινου όντος για ένα Υπερ-όν. Ο Φρόυντ είχε σχηματίσει την εντύπωση ότι η ακεραιότητα της ομάδας εξαρτιόταν από την ύπαρξη ενός προσώπου που ανήκε σε ανώτερη τάξη, το οποίο προωθεί την αυταπάτη ότι αγαπά εξίσου όλα τα μέλη. «Είμαστε κυβέρνηση όλων των Ελλήνων», αν με εννοείς.

GENERATIONS II, Ακρυλικό σε καμβά, του Ephrem Kouakou, καλλιτέχνη από την Ακτή Ελεφαντοστού 

Πηγή: the press project


του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Ή «θα αποκαταστήσουμε τις αδικίες, αυτή η βουλή θα σφραγίσει την έξοδο από την κρίση, μια Ελλάδα που θα μπορεί να κρατά τους νέους της εδώ, είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε και θα συγκρουστούμε για την κοινωνική δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια, οι πολλοί μπαίνουν πάνω από το κέρδος των λίγων» κ.λπ. προγραμματικά μπλά μπλά.

Ο Φρόυντ είχε εντυπωσιαστεί από ένα μυθιστόρημα του 1903 με τίτλο Όταν Ήταν Σκοτάδι, στο οποίο η θεϊκή ιδιότητα του Χριστού αμφισβητούνταν και τελικά αναιρούνταν. Το μυθιστόρημα απεικόνιζε τα καταστροφικά αποτελέσματα που είχε κάτι τέτοιο στο δυτικό πολιτισμό. Σταθεροί ως τότε κοινωνικοί θεσμοί διαλύονταν ο ένας μετά τον άλλο, αφήνοντας μόνο κοινωνικό χάος και ιδεολογικά ερείπια.

Αν, ο Φρόυντ,  ζούσε στην Ελλάδα των Μνημονίων είναι βέβαιο πως δεν θα χρειαζόταν να μελετήσει την μυθιστορηματική εξέλιξη του «Σκοταδιού», αφού θα βίωνε από πρώτο χέρι τη διάλυση των κοινωνικών θεσμών, το κοινωνικό χάος και τα ιδεολογικά ερείπια (ιδιαίτερα της Αριστεράς) που επισώρευσε το μνημονιακό Σκοτάδι. Πιθανά, θα αναρωτιόταν όμως, μήπως, ακριβώς αυτή η οδυνηρή πραγματικότητα μπορούσε να αναστραφεί με την επινόηση ενός Ηγέτη. Γιατί, μπορεί η πρωτόλεια φροϋδική ανάλυση να μας επισημαίνει ότι οι στέρεοι συλλογικοί-κοινωνικοί-ομαδικοί δεσμοί γίνονται χάρτινοι, αν ο ηγέτης χαθεί, δεν μας λέει όμως τίποτα για το τι συμβαίνει όταν οι συλλογικοί δεσμοί έχουν ήδη γίνει «πέτσινοι» ή είναι σχεδόν ανύπαρκτοι; Μήπως ο «ηγέτης», σ’ αυτή την περίπτωση, μπορεί να επινοηθεί; Μήπως «πρέπει» ακόμη και να «εφευρεθεί»;  Μήπως είναι ανάγκη να χρησιμοποιηθεί σαν ασπίδα ή σαν φίλτρο του σοβαρού -οιονεί- υπαρξιακού άγχους που διακατέχει τα λαϊκά στρώματα;
 
Έχουμε δει, πια, τόσες αμερικάνικες ταινίες που γνωρίζουμε καλά, ότι αν ο στρατηγός σκοτωθεί στη μάχη, είναι επιτακτική ανάγκη να κρατηθεί η είδηση μυστική, αλλιώς μπορεί να ξεσπάσει πανικός. Μήπως συμβαίνει και το αντίθετο; Μήπως «παράγουμε» εσπευσμένα ηγέτες εξ’ αιτίας αυτού του πανικού; Μήπως αυτή η φροϋδική-θρησκευτική δίψα για ένα υπερ-όν μπορεί να οδηγεί και στην επινόηση του «ηγέτη», ακόμη και αν αυτός στερείται των απαραίτητων χαρακτηριστικών και της ανάλογης ανθρώπινης ποιότητας; Ή μήπως ο «ηγέτης» «προ-παρασκευάζεται» σε αμερικανικά συνωμοσιολογικά εργαστήρια, ώστε να ταιριάζει στα διψασμένα χείλη μας σαν ένα δροσερό ποτήρι νερό;

Και αν ο «ηγέτης» αποδειχθεί στην πορεία ότι δεν είναι και τόσο Ηγέτης, δεν είναι δα και τόσο υπερ-όν; Τί γίνεται; Ε τότε ακόμη καλύτερα! Διότι ξέρουμε, ότι οι ομάδες αλλά και  οι πάσης φύσεως συλλογικότητες, ακόμη και οι Λαοί ή μάλλον ιδίως οι Λαοί,   μολονότι θέλουν τους ηγέτες τους να είναι  κάτι περισσότερο από ανθρώπινοι, έχουν και μια ταυτόχρονα αντίθετη επιθυμία: να είναι πιο ανθρώπινοι. «Πιο ανθρώπινοι» αυτοί από τους προηγούμενους...και πάλι αν με εννοείς.

Με τον τρόπο αυτό, αν ο «ηγέτης», κατά τη διάρκεια της σφοδρής μάχης των διαπραγματεύσεων, προσβληθεί από έρπη των χειλιών, ακόμη καλύτερα. Να μια εξαιρετική ευκαιρία να προβληθεί το βαθιά ανθρώπινο πρόσωπό του. Το ότι ο εν λόγω έρπης ερμηνεύεται ψυχολογικά ως «πικρά λόγια που ο ασθενής ήθελε διακαώς να πει, αλλά κατάπιε αμάσητα» γιατί δεν τόλμησε να τα πει, είναι μια μικρή ασήμαντη λεπτομέρεια, άγνωστη στο ευρύ «λαϊκό» κοινό.

Έτσι, ο «ηγέτης» μολονότι συγκινείται στην εκφώνηση των προγραμματικών δηλώσεων της «πρώτης φοράς αριστερά» κυβέρνησης, ταυτόχρονα μπορεί να διεξάγει άοκνες, υπεράνθρωπες, επί δεκαεπτάωρο παρακαλώ, διαπραγματεύσεις με τους άθλιους, εκβιαστές, πιστωτές της χώρας. Ο «στρατηγός», εν τέλει, θα επιζήσει της σκληρότατης μάχης των μαχών, με μόνη απώλεια έναν επιπόλαιο έρπη και... μια έρπουσα, εν πολλοίς, κοινωνία. Ουδείς λόγος, λοιπόν, πανικού. Ο «ηγέτης» που όλοι θέλαμε, εκείνος που όλοι περιμέναμε, ο τόσο ανθρώπινος υπεράνθρωπος είναι, ευτυχώς, εδώ, για μας. Επιτέλους, «οι αγορές χορεύουν πεντοζάλη» και «είναι μέρα μεσημέρι» και ο ηγέτης βαστά το απολλώνιο δοξάρι-ρομφαία...και...ε όχι ακριβώς...περίπου.

Περίπου. Γιατί ένας τέτοιος «ηγέτης» προφανώς δεν μπορεί να εγκαταλείψει το ρόλο του. Οι οπαδοί του, τα στελέχη του κόμματος, ο Λαός, θα δοκιμάσουν μεγάλη απόγνωση. Αρκούν οι δηλώσεις που αναδεικνύουν το ανθρώπινο πρόσωπο: «δεν είμαι πρωθυπουργός παντός καιρού».  Όταν ο Ριχάρδος Β’ του Shakespeare θρηνεί για το άδειο στέμμα και αφήνεται να ξεσπάσει η αποθάρρυνση του, ο Βούτσης, ο Παπάς και τ’ άλλα παιδιά της αυλής  τον εκλιπαρούν να σωπάσει. Κι αυτός σωπαίνει...

Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος επενδύει σημαντική ποσότητα συναισθήματος,  χρόνου και προσδοκιών σε μια ομάδα, μια συλλογικότητα, ένα κόμμα ή έναν «ηγέτη» και αναπτύσσει ισχυρά θετικά συναισθήματα απέναντι τους, του γίνεται δύσκολο να αμφισβητήσει την αξία ή τις δραστηριότητες της ομάδας αυτής. Κάνοντας το, θα βρεθεί ξαφνικά σε μια κατάσταση δυσάρεστης ασυμφωνίας και ενδοψυχικής σύγκρουσης. Άλλωστε, στην αρχή αυτή στηρίχτηκαν τα πάσης φύσης ολοκληρωτικά κόμματα που γνωρίσαμε στον 20ο  αιώνα, εγκλωβίζοντας εκατομμύρια ανθρώπους, καλών προθέσεων, στο χειρότερο εφιάλτη. Όμως ο εγκλωβισμός και η αυταπάτη της αποφυγής της ενδοψυχικής σύγκρουσης δεν κρατά για πολύ.

Γιατί, όπως δεν λέει ο Φρόυντ, η άνεση αυτής της αυταπάτης είναι πολύ επισφαλής και το μέλλον της κοντό με χοντρή κοιλίτσα και φαλάκρα. Γιατί, και άσχετα με τα οικονομικά ζητήματα, οι χάρτινοι κοινωνικοί δεσμοί, οι καταρακωμένοι από το βάρος των Μνημονίων, δεν μπορούν να αποκατασταθούν από επινοημένους «ηγέτες» και εξουσιολάγνες παρέες.  Βλέπεις, οι οργασμοί με «επινοημένους» εραστές και ερωμένες, αργά ή γρήγορα, αποδεικνύονται μαλακία.

Ο χρόνος, μάλιστα, για το «ξεβράκωμα» της επινόησης είναι ευθέως ανάλογος της μικρότητας του «ηγέτη» ή –αλίμονο- του μεγέθους της επελθούσας, από τη δράση του, καταστροφής...

9 σχόλια:

  1. Aλέξης Τσίπρας: ένα Πασόκικο βύσμα στον Στρατό που στέλνει εισαγγελείς να σπάσουν μαθητικές καταλήψεις

    http://giatinalitheia.blogspot.gr/2015/10/a.html

    "Ερ. : Εσύ όταν πήγες στρατό, είχες βάλει βύσμα;

    Τσίπρας: Ναι, είχα βάλει. Είχα έναν γνωστό, Πασόκο εκείνη την εποχή, τον οποίο τον πήρα τηλέφωνο για να κάνει κάτι και αυτός τα ‘κανε χειρότερα. Καλύτερα ήμουν πριν το βύσμα!

    Ερ :Κακοπέρασες;

    Τσίπρας: Δεν μπορώ να πω ότι κακοπέρασα, αλλά εκείνη την εποχή αισθανόμουν ότι αν μ’ έπιανες από τη μύτη, θα έσκαγα. Στο τέλος, όμως, στάθηκα τυχερός. Είχα βρει έναν νόμο που είχε βγάλει τότε ο Τσοχατζόπουλος που έλεγε ότι αν είσαι στο στρατό και κατέβεις υποψήφιος βουλευτής, παίρνεις προσωρινή απόλυση και επανέρχεσαι μετά. Κατέβηκα, λοιπόν, στις εκλογές -ήμουν ο πρώτος οπλίτης στην ιστορία του ελληνικού στρατού που είχε γίνει υποψήφιος βουλευτής. Όταν επανήλθα στον στρατό, είχε μειωθεί η θητεία από 15μηνο σε 12μηνο. Κι έτσι εκεί που χρώσταγα έξι μήνες για ν’ απολυθώ, χρώσταγα ξαφνικά τρεις! Άσε που είχε πέσει τρελό σύρμα στη μονάδα ότι ήμουν υποψήφιος βουλευτής κι από κει που με στέλνανε για αγγαρείες, μόνο προσοχές δε μου βαράγανε!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Την άνοιξη του 2003 ο 29χρονος τότε Αλέξης Τσίπρας αποφασίζει πως ήρθε η ώρα να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία. Γνωρίζοντας προφανώς ότι τα πράγματα είναι δύσκολα στον Στρατό Ξηράς, όπου και είχε επιλεγεί για να υπηρετήσει την μαμά πατρίδα, βρήκε βύσμα και στήριξη στην τότε Κυβέρνηση, ζήτησε και κατάφερε να κάνει μετάταξη στο Πολεμικό Ναυτικό. Έκανε δηλαδή αυτό ακριβώς που σήμερα σίγουρα κατηγορεί. Την εποχή εκείνη υπουργός Εθνικής Άμυνας ήταν ο κ. Γιάννος Παπαντωνίου.

      Έτσι αφού κατάφερε αυτό που για τους περισσότερους, αν και το επιθυμούν, παραμένει όνειρο θερινής νυχτός, να μεταταγούν δηλαδή στο Πολεμικό Ναυτικό, ξεκίνησε την στρατιωτική του θητεία τον Ιούλιο του 2003. Ο Αλέξης παρουσιάστηκε στο Κέντρο Εκπαίδευσης (ΚΕΠΑΛ) του Πολεμικού Ναυτικού, που εδρεύει στον Σκαραμαγκά. Εκεί αφού πέρασε την σκληρή εκπαίδευση που προβλέπεται και μετά από 50 μέρες, περίπου, τοποθετήθηκε στην Διοίκηση του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, στην απομακρυσμένη περιοχή της λεωφόρου Μεσογείων, στο “Πεντάγωνο”. Δηλαδή μέσα στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας."

      http://diktiospartakos.blogspot.gr/2015/08/blog-post_0.html

      Διαγραφή
  2. Επίσης ο ελεεινός Τσίπρας όταν πήγαινε στο λύκειο έβαλε βύσμα και απουσίαζε απο την πρωινή προσευχή του σχολείου του.
    Το χειρότερο ο Τσίπρας το έκανε όταν πήγαινε νήπιο.Εβαλε βύσμα και τιμώρησε την νηπιαγωγό γιατί λέει δεν τον πρόσεχε ιδιαίτερα σαν αυριανό πρωθυπουργό.
    Αφού ξέρατε όλα αυτά για το καθήκι τον Τσίπρα,γιατί δεν τα λεγατε νωρίτερα και πριν τις εκλογές,ώστε να του στερήσετε το κρίσιμο ποσοστό και σήμερα να έχουμε κυβέρνηση των Μειμαράκηδων και των Αδώνηδων?Και θα έμπαιναν στην βουλή Λαφαζάνηδες,Αλαβάνοι,Καζάκηδες,Κατσανέβες,Λαπαβίτσες και λοιποί τεθλιμένοι συγγενείς δραχμολιγούρηδες.
    Κρίμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρίμα. Πραγματικά!

      Διαγραφή
    2. "Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατάφερε όχι μόνο να «σπάσει» ψυχολογικά τον ίδιο του το λαό, αλλά και να καταστρέψει πολιτικά την ελληνική Αριστερά. Με άλλα λόγια, κατάφερε να πετύχει αυτό που δεν πέτυχαν ούτε οι Γερμανοί κατακτητές τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ούτε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ το 1944-1945, ούτε οι «μαύροι συνταγματάρχες», ούτε οι εναλλασσόμενες μεταξύ τους δεξιές κυβερνήσεις – δημοκρατικές και... όχι και τόσο.....

      η (ελληνική) κοινωνία, έχοντας χάσει το ηθικό της και την πίστη στον εαυτό της, συμφιλιώθηκε με τα βασανιστήρια, ελπίζοντας να επιλέξει τον πιο «ανθρώπινο» δήμιο, ο οποίος, την ώρα που τους βασανίζει, τουλάχιστον δεν πρόκειται να νιώθει μια σαδιστική ευχαρίστηση. Όμως κι εδώ κάνουν λάθος. Σε «εκτέλεση» Τσίπρα, η λιτότητα, οι ιδιωτικοποιήσεις και τα υπόλοιπα αντικοινωνικά και αντεθνικά μέτρα όχι απλώς δεν θα είναι λιγότερο επώδυνα, αλλά θα είναι και εξαιρετικά σκληρά. Δεδομένου ότι θα τα εφαρμόζουν άνθρωποι που έχουν χάσει ό,τι τους είχε απομείνει από τη συνείδηση και την προσωπική τους αξιοπρέπεια, οι οποίοι δεν έχουν κανενός είδους, έστω και συντηρητικές αρχές και κανένα, έστω και καμία, έστω και αστική, ηθική".

      Μπόρις Καγκαρλίτσκι. Αρχισυντάκτης του περιοδικού «Rabkor.ru», Διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκοσμιοποίησης και Κοινωνικών Κινημάτων (IGSM), ιστορικός και κοινωνιολόγος.

      Μετάφραση από τα Ρώσικα - Επιμέλεια κειμένου: Βασίλης Μακρίδης

      http://giatinalitheia.blogspot.gr/2015/10/blog-post_11.html

      Διαγραφή
  3. Πρέπει να κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια στην ΙΣΚΡΑ του Λαφαζάνη για να ανακαλύψουν κάποιον παντελώς άγνωστο και αναξιόπιστο για να τα χώσει στον Τσίπρα.Αφού σε ολόκληρη Ευρώπη και Αμερική δεν βρήκαν κανένα,ξετρύπωσαν ένα Ρώσο ''των κοινωνικών κινημάτων''τρομάρα του.
    Ετσι βρήκαν τώρα τούτον τον φουκαρά τον Καγκαρλίτσκι;!;! που ανάθεμα αν ξέρει κατά που πέφτει η Ελλάδα,για να γράψει τις σαχλαμάρες του και να τις μοστράρει με καμάρι η ΙΣΚΡΑ.
    Ισχύει πάντα ''το γαρ πολύ της θλίψεως.....''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατ' αρχάς σε ενημερώνουμε, για να είμαστε καθαροί, πως την επόμενη φορά που θα τρολάρεις, Ανώνυμα, έφυγες.

      Τώρα, για τους υπόλοιπους αναγνώστες του blog.

      Ορισμένα βιογραφικά στοιχεία του Μπόρις Καγκαρλίτσκι μπορείτε να διαβάσετε στο ακόλουθο link: https://en.wikipedia.org/wiki/Boris_Kagarlitsky

      Ο Μπόρις Καγκαρλίτσκι είναι ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα και άρθρα του ή αναφορές στις απόψεις του έχουν κατά καιρούς φιλοξενηθεί σε πολλά έντυπα και ιστοσελίδες της αριστεράς αλλά και του αναρχικού και του αντιεξουσιαστικού χώρου.

      Ενδεικτικά:

      Το 2002 δημοσιεύεται στο indymedia μεταφρασμένο άρθρο του με τίτλο:
      "Ο ΜΠΟΡΙΣ ΚΑΓΚΑΡΛΙΤΣΚΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"
      https://athens.indymedia.org/post/49619/

      Η εφημερίδα "ΕΠΟΧΗ" δημοσιεύει συνέντευξη του Μπόρις Καγκαρλίτσκι στους Νίκο Γιαννόπουλο, Παναγιώτη Γιούλη και Λουκία Κοτρωνάκη με τίτλο:
      "ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΦΙΟΖΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ"
      http://epohi.gr/old/1512006_issues_interview_russia.htm

      Στις 14.10.2014 η εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" δημοσιεύει συνέντευξη που παραχώρησε ο Καγκαρλίτσκι στον Φεϊζί Ισμαήλ, στις 8 Σεπτεμβρίου 2014, με τίτλο:
      "Μπόρις Καγκαρλίτσκι: Ουκρανία, μια εξέγερση ενάντια στο ΝΑΤΟ, τους νεοφιλελεύθερους και τους ολιγάρχες"
      http://www.e-dromos.gr/oukrania-eksegersi-kata-nato/

      Στις 17/04/2014 η εφημερίδα "εργατική δημοκρατία" δημοσιεύει άρθρο του με τίτλο: "Μπόρις Καγκαρλίτσκι για την Ουκρανία: Από την πλατεία Μαϊτάν προς την επανάσταση;"
      http://www.wd-ist.org/content/%CE%BC%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BB%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%BA%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%AC%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7

      Διαβάστε το άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου: "Ενα πανκ καραβάνι για την Ουκρανία" στην "Εφημερίδα των Συντακτών" με αναφορές στον Μπόρις Καγκαρλίτσκι:
      http://www.efsyn.gr/arthro/ena-pank-karavani-gia-tin-oykrania

      Δείτε επίσης ομιλία του για τις εξελίξεις στην Ουκρανία στο ακόλουθο video:
      "Video from a Stop the War Coalition rally on the eve of protests in Newport against the Nato summit, with Boris Kagarlitsky, Sami Ramadani and Lindsey German"
      http://www.counterfire.org/articles/video/17408-video-stopping-the-spread-of-war-stop-nato-27-august-2014

      Τέλος, ο Μπόρις Καγκαρλίτσκι παρακολουθεί πολύ στενά τις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις και έχει πυκνή σχετική αρθρογραφία στο περιοδικό "Rabkor.ru" του οποίου είναι αρχισυντάκτης.

      Ενδεικτικά:

      Про­щание с Эл­ла­дой (Αποχαιρετισμός στην Ελλάδα)*
      http://rabkor.ru/columns/editorial-columns/2015/10/03/farewell-to-hellas/

      *Υπάρχει σε ελληνική μετάφραση :
      http://giatinkinonikiaristera.blogspot.gr/2015/10/blog-post_11.html

      Цип­рас и ле­вые (Τσίπρας και αριστερά)
      http://rabkor.ru/columns/editorial-columns/2015/08/07/tsipras-and-the-left/

      Ципрас и предательство (Τσίπρας και προδοσία)
      http://rabkor.ru/columns/editorial-columns/2015/07/17/tsipras-betrayal/

      Охи Ципраса (ΟΧΙ Τσίπρα)
      http://rabkor.ru/columns/editorial-columns/2015/07/01/oxi/

      Ципрас и вампиры (Τσίπρας και βρικόλακες)
      http://rabkor.ru/columns/analysis/2015/06/29/tsipras-and-the-vampires/

      Διαγραφή
    2. ......και συμπληρώνω τον "φουκαρά τον Καγκαρλίτσκι , τον κάποιον παντελώς άγνωστο και αναξιόπιστο " κάποιοι στην Ελλάδα τον ξέρουν από τις αρχές της δεκαετίας του '90 ( την εποχή που κάποιοι άλλοι έτρωγαν ντολμαδάκια και συγκυβερνούσαν με τον Μητσοτάκη ) κείμενα του αν θυμάμαι καλά κείμενα του τότε είχαν δημοσιευτεί και στην Ελληνική έκδοση του monthly review αλλά και σε άλλα έντυπα- εφημερίδες που μπορώ να τα βρω.... Υ.Γ ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥΣ!

      Διαγραφή
    3. ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ !

      ......και συμπληρώνω: τον "φουκαρά τον Καγκαρλίτσκι , τον κάποιον παντελώς άγνωστο και αναξιόπιστο " κάποιοι στην Ελλάδα τον ξέρουν από τις αρχές της δεκαετίας του '90 ( την εποχή που κάποιοι άλλοι “ αξιόπιστοι “ έτρωγαν ντολμαδάκια και συγκυβερνούσαν με τον Μητσοτάκη ). Κείμενα του αν θυμάμαι καλά, τότε είχαν δημοσιευτεί και στην Ελληνική έκδοση του monthly review, αλλά και σε άλλα έντυπα - εφημερίδες που μπορώ να τα βρω....
      Υ.Γ ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥΣ!

      Διαγραφή