Η ΟΛΜΕ και η ΕΛΜΕ δεν θα διαγράψουν την διευθύντρια Κερατσινίου;

Η Είδηση: Μαθητές στο Αστυνομικό Τμήμα Κερατσινίου για τις καταλήψεις του Οκτωβρίου

Αναδημοσιεύουμε από : Κεράσια και Κρίνοι

Η ΟΛΜΕ και η ΕΛΜΕ δεν θα διαγράψουν την διευθύντρια Κερατσινίου;

Πρωτοφανή και απίστευτα πράγματα, ακόμα και για το πιο διεστραμμένο μυαλό, συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στην Ελλάδα και τα κοιτάζουμε ως κανονικά. 

 

Η διευθύντρια του 2ου Λυκείου Κερατσινίου κάρφωσε κανονικά στους μπάτσους τους μαθητές που συμμετείχαν σε κατάληψη τον περασμένο Οκτώβριο, με αποτέλεσμα τώρα αυτοί και οι οικογένειές τους να σύρονται στα αστυνομικά τμήματα, να ανακρίνονται και να εκβιάζονται. Αντίθετα, ο διευθυντής του Γυμνασίου που συστεγάζεται με το Λύκειο, είχε αρνηθεί τότε να δώσει ονόματα μαθητών. Αυτό για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης.

 

Η τοπική ΕΛΜΕ θα εκδώσει ψήφισμα και θα προχωρήσει σε παράσταση διαμαρτυρίας ενώ η ΟΛΜΕ οργανώνει τους γνωστούς ημερήσιους περιπάτους και διάφορες απεργιούλες για το επόμενο διάστημα.

 

Αλήθεια, αυτή η διευθύντρια δεν έπρεπε ήδη να έχει διαγραφεί από μέλος της τοπικής ΕΛΜΕ και της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης; Σε τι χρειάζονται τόσα λόγια, τόσες παραστάσεις, τόσες φιέστες, όταν δεν γίνεται το αυτονόητο και το ουσιαστικό, οτι δηλαδή αυτή η διευθύντρια δεν μπορεί να αποτελεί μέρος της εκπαιδευτικής κοινότητας, και κανένας άλλος που προβαίνει σε αντίστοιχες πράξεις εναντίον των μαθητών;

 

Γιατί τόση ολιγωρία, τόση καθυστέρηση, τόσο μειωμένα αντανακλαστικά στοιχειώδους δημοκρατικής αλλά και παιδαγωγικής ευαισθησίας; Ακριβώς σε αυτά τα μειωμένα έως και ανύπαρκτα αντανακλαστικά των εκπαιδευτικών και των συνδικαλιστικών τους οργάνων πατάνε οι φασίστες και ναζιστές του ΑΤ Κερατσινίου και οι προιστάμενοί τους του Υπουργείου και έχουν τέτοιο θράσος να στέλνουν μπάτσους μέσα στα σχολεία και στα σπίτια ανήλικων μαθητών.

 

Σε άλλες εποχές, αυτή την ώρα όλα τα σχολεία της χώρας θα ήταν κατειλημμένα, και έτσι θα έπρεπε να γίνει, όχι μόνο από τα παιδιά, αλλά και από τους εκπαιδευτικούς! Όμως δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ή τότε ήταν λάθος, ή τώρα είναι λάθος. Ή τότε που γίνονταν καταλήψεις δεν έπρεπε να γίνουν, δεν συνέτρεχε και τόσο σοβαρός λόγος, όπως και σήμερα, ή καλώς γίνονταν και τότε είναι ακατανόητο πώς μετά από τέτοια περιστατικά, όπου μαθητές ανακρίνονται, εκβιάζονται, παραβιάζονται όλα τα νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματα τους αλλά και η στοιχειώδης δημοκρατική ηθική, η σχολική ζωή συνεχίζεται κανονικά.

 

Για άλλη μια φορά η ελληνική κοινωνία και ειδικότερα η ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα αποδεικνύεται πολύ λίγη, πολύ μικρή, τραγικά ανεπαρκής και με τους συνδικαλιστές που της αναλογούν να φαντάζουν  αστείοι μπροστά στην τραγωδία που εκτυλίσσεται σε αυτό τον τόπο. Τίποτα πια δεν μας συγκινεί. Ως κοινωνία έχουμε απονεκρωθεί. Ακόμα και αν σκότωναν εν ψυχρώ αυτά τα παιδιά επειδή συμμετείχαν σε κατάληψη, νομίζω πως δεν θα μας φαινόταν και τόσο φοβερό και όπως και σήμερα, δεν θα κουνιόταν φύλλο.

 

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως πολιτικά παιχνίδια, τακτικισμοί από τα πάνω, υπαγορεύουν πότε είναι η ώρα για τη μεγάλη ρήξη, για τη μεγάλη απεργία, για τη μετωπική σύγκρουση. Και φαίνεται οτι και σήμερα, όπως τον περασμένο Μάιο, κάποιοι δεν πήρανε το ΟΚ...