Να δημιουργηθεί μια Μαύρη Βίβλος της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα: Πρόταση προς τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλες πολιτικές κινήσεις, κινήματα και τους bioggers

Αναδημοσίευση από Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα
Συντάκτης: ormithiella

Η πρώτη φορά που τέθηκε επισήμως στην Ευρώπη θέμα ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα

Ο Αλέξης Τσίπρας έγινε ο πρώτος έλληνας πολιτικός ηγέτης και ο ΣΥΡΙΖΑ η πρώτη ελληνική πολιτική δύναμη που απευθύνθηκε στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής ηγεσίας (Ε.Ε., Κομισιόν, Eurogroup, ΕΚΤ)*1 και έθεσε το ζήτημα της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια ενέργεια που ακόμη και για τον ΣΥΡΙΖΑ έρχεται καθυστερημένα. Εννοείται ότι οι κυβερνήσεις που διαχειρίσθηκαν μέχρι τώρα τις τύχες της χώρας, έχουν επιδείξει εγκληματική αμέλεια στο να θέσουν αυτό το ζήτημα στους επίσημους ευρωπαϊκούς θεσμούς και ηγεσίες. Η κατεστημένη πολιτική ηγεσία εξαντλούσε την δυναμική της και την ενέργεια της, ως προς την πειθώ, στο εσωτερικό της χώρας προκειμένου να περνάει τα μέτρα. Η ρητορική της προς το εξωτερικό ήταν μηδενική και δεν έχει σημασία τι θιγόταν ιδιωτικά, στις συζητήσεις με τους ξένους*2, αφού η δημόσια ρητορική είναι ένα σημαντικό μέσο πίεσης.

*1 Με την γνωστή επιστολή που τους απηύθυνε ( επιστολή Τσίπρα προς Ε.Ε., ΕΚΤ, EUROGROUP)

*2 Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες λένε ότι οι έλληνες πολιτικοί έβαζαν το θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης μόνο από την πλευρά του πολιτικού κόστους που έχουν τα μέτρα τους. 

 Πρόκειται για την αντίληψη περί «ανθρωπιστικής» κρίσης των κομμάτων – που κινδυνεύουν δηλ. να γίνουν κομματίδια.

Το παράδειγμα των «κόκκινων γραμμών»

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι περίφημες «κόκκινες γραμμές». Η ελληνική κυβέρνηση διακήρυξε με πρωτοφανή τρόπο και από την πρώτηνστιγμή ότι «κόκκινες γραμμές δεν υπάρχουν» γιατί, κατά τη γνώμη της, δεν υπάρχει η δυνατότητα να στηθούν τέτοιες λόγω της άθλιας οικονομικής κατάστασης της χώρας. Ωστόσο, ακόμη κι αν ήταν έτσι, όφειλε η ελληνική κυβέρνηση να μην διακηρύσσει και περιφέρει στα ΜΜΕ την αδυναμία της, γιατί η ίδια η διακήρυξη της απόλυτης αδυναμίας μειώνει περαιτέρω (δηλ. μηδενίζει) την οποιαδήποτε (έστω και λίγο περισσότερο από το μηδέν) διαπραγματευτική δύναμη. Αλλά προφανώς δεν ενδιέφερε τη κυβέρνηση η διαπραγματευτική ισχύς της στην αντιπαράθεση με τα ξένα συμφέροντα (που τέτοια είναι οι ξένοι πιστωτές), αλλά περισσότερο να πείσει την ελληνική κοινή γνώμη για το ότι πρέπει τα μέτρα να επιβληθούν. Δηλαδή, η ελληνική κυβέρνηση προτίμησε να βλάψει τα συμφέροντα της χώρας (μηδενίζοντας τη διαπραγματευτική ισχύ της), προκειμένου να μειώσει όσο περισσότερο μπορούσε το εσωτερικό πολιτικό κόστος της. Εννοείται ότι μια τέτοια επιλογή στοιχειοθετεί αυτό που λέγεται «εσχάτη προδοσία».

Να τεθεί η ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα στο επίκεντρο του διεθνούς προσκηνίου

Για πρώτη φορά δημιουργούνται οι όροι να υπάρξει πραγματική διαπραγμάτευση *3 με τους πιστωτές και τους εκπροσώπους τους. Αυτό εφόσον βέβαια υπάρξει κυβέρνηση η οποία θα θέσει και πραγματικά και διαπραγματευτικά «κόκκινες γραμμές». Αλλά ακόμη και αν η εξέγερση που καταγράφτηκε και κατά πάσα πιθανότητα θα καταγραφεί εκ νέου στις κάλπες, καταλήξει σε κοινοβουλευτική αντιπολίτευση *4, το να τεθεί αποφασιστικά το θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης με δυναμικό τρόπο στο διεθνές προσκήνιο είναι εντελώς κρίσιμο για τους συσχετισμούς που θα καθορίσουν τελικά τη πορεία της χώρας. Γιατί εξορισμού οι διεθνείς συσχετισμοί παίζουν σημαντικό ρόλο στον καθορισμό του μέλλοντος κάθε χώρας.

*3 Στον όρο «διαπραγμάτευση» περιλαμβάνουμε όλες τις πιθανές στάσεις απέναντι στους πιστωτές, ακόμη και την πλήρη άρνηση πληρωμών

*4 Δεν εξετάζουμε εδώ την πιθανότητα μιας σημαντικής αντίφασης, ότι δηλαδή πιθανά η κοινοβουλευτική μειοψηφία, λόγω εκλογικού νόμου, να είναι η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.

Τι πρέπει να πούμε

Εκείνο που πρέπει να πούμε δυνατά και αποφασιστικά είναι ότι «ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ». Ότι δηλ. το θέμα δεν είναι πλέον η χειροτέρευση της ποιότητας της ζωής, αλλά ουσιαστικά τίθεται με βίαιο και εκκωφαντικό τρόπο θέμα της ίδιας της ζωής για όλο και μεγαλύτερες ομάδες πληθυσμού, με πρώτες τις πιο ευπαθείς. Αυτό το «δεν πάει άλλο» πρέπει να υποστηριχθεί με συγκεκριμένα στοιχεία. Έτσι πρέπει να φτιαχτεί μια Μαύρη Βίβλος της ανθρωπιστικής κρίσης, που να περιλαμβάνει από καθαρά οικονομικά στοιχεία, μέχρι ιστορίες συγκεκριμένων ανθρώπων. Θα μπορούσαν να υπάρξουν μέχρι και λογοτεχνικά κείμενα, διευρύνοντας έτσι την έννοια της Μαύρης Βίβλου. Μετά, με βάση τη Μαύρη Βίβλο, πρέπει να υπάρξει απεύθυνση στις Ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες κάθε είδους, στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, στις διάφορες εκκλησίες της Ευρώπης, και τέλος, αλλά καθόλου τελευταίο, στους Ευρωπαίους πολίτες γενικά, αλλά και τα κινήματα και τις οργανώσεις τους. Και ακόμη απεύθυνση και προς την παγκόσμια κοινότητα. Έτσι θα αντιπαλέψουμε τη μαύρη προπαγάνδα των ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο που παρουσίασαν τα Μνημόνια σαν επιχείρηση τερματισμού της σπατάλης και τεμπελιάς των Ελλήνων. Και ας φτιάξουν και οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι και οι Ιταλοί τις δικές τους Μαύρες Βίβλους – να έχει κάθε ευρωπαϊκός λαός τη δικιά του, για να δειχθεί καθαρά πως έχει μαυρίσει το όραμα της Ευρώπης.

Παραβίαση των ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

Ο επίτροπος της Ε.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μετά από πρόσφατη επίσκεψη στη Πορτογαλία, εξέφρασε δημόσια την άποψη ότι τα μέτρα λιτότητας που έχει πάρει η πορτογαλική κυβέρνηση απειλούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή η διαπίστωση δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται και σε προηγούμενες αναφορές στα μέτρα λιτότητας που γενικά παίρνονται στην Ευρώπη υπήρχε το ίδιο μότο: Απειλούνται και παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όμως καμία ελληνική κυβέρνηση και καμία ελληνική πολιτική δύναμη δεν θέλησε να χρησιμοποιήσει αυτές τις διαπιστώσεις από επίσημα ευρωπαϊκά όργανα και θεσμούς. Πρέπει να σημειωθεί ότι παρόμοιες διαπιστώσεις γίνονται και από τους υπεύθυνους και τις υπηρεσίες ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ.

Έχει φτάσει όμως η στιγμή αυτά τα όπλα να χρησιμοποιηθούν. Πρέπει να μιλήσουμε όχι μόνο για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που κάποιοι επίσημοι θεσμοί τείνουν να αποδεχθούν, αλλά πηγαίνοντας ακόμη παραπέρα να  καταγγείλουμε τις παρούσες «οικονομικές πολιτικές της λιτότητας» σαν εγκληματικές οικονομικές πολιτικές και σαν πολιτικές ακόμη που συνιστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Και μετά να προσφύγουμε στους κατάλληλους θεσμούς όπως για παράδειγμα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Μια τέτοια προσφυγή θα έπρεπε ακόμη να στοχοποιήσει και συγκεκριμένα πρόσωπα, τόσο της ελληνικής πολιτικής σκηνής όσο και της ευρωπαϊκής. Θα ήταν ακόμη καλύτερα αν αυτές οι προσφυγές γινόντουσαν με ευρύτερη ευρωπαϊκή υποστήριξη: από αριστερά κόμματα, κινήματα κλπ.

Πρόταση προς το ΣΥΡΙΖΑ

Έτσι υπάρχει πλέον μια συγκεκριμένη πρόταση προς το ΣΥΡΙΖΑ*5: Να συμμετάσχει στη δημιουργία της Μαύρης Βίβλου της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα και ταυτόχρονα να εντάξει στη στρατηγική του τη προσπάθεια αυτή καθώς και τις σχετικές καταγγελίες μιλώντας καθαρά για εγκληματικές οικονομικές πολιτικές. Γιατί ας πούμε κάτι το προφανές: Αν επικρατήσει η άποψη, η οποία θα στοιχειοθετείται και συνεχώς θα ενημερώνεται, ότι οι παρούσες οικονομικές πολιτικές δεν είναι απλώς «πολιτικές της λιτότητας», αλλά ότι πρόκειται στην πραγματικότητα για «εγκληματικές οικονομικές πολιτικές» και για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», τότε αναμφισβήτητα θα έχουμε καταγάγει στρατηγική ιδεολογική νίκη. Αφού ο όρος «πολιτικές της λιτότητας» έχει καταντήσει ένας τεχνικός όρος που ανήκει στην επικράτεια των αριθμών, ενώ αντίθετα οι όροι «εγκληματικές οικονομικές πολιτικές» και «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» ανήκουν στην επικράτεια του ανθρώπου. Και όπως το έχουν θέσει πρόσφατα τα κινήματα των Αγανακτισμένων σε όλο τον κόσμο, ο άνθρωπος πρέπει να προηγείται των αριθμών. Αυτό είναι το μεγάλο διακύβευμα των ημερών μας.

*5 Αν η πρόταση απευθύνεται ιδιαίτερα προς το ΣΥΡΙΖΑ είναι γιατί βρίσκεται στην αιχμή της ανατρεπτικής πολιτικής που μπορεί να πραγματοποιηθεί

Η ίδια πρόταση και προς άλλες πολιτικές κινήσεις και κινήματα, καθώς και στους μπλόγγερς

Η ίδια πρόταση απευθύνεται προς όλους όσους ενδιαφέρονται να δημιουργηθεί η Μαύρη Βίβλος της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα. Ανεξάρτητα από το κατά πόσο θα ενδιαφερθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να ενδιαφερθούν οι πολίτες και τα όποια κινήματα. Άλλωστε τίποτα δεν θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της αλλαγής της χώρας, αν δεν υπάρχει μια γενικότερη κινητοποίηση. Τίποτα δεν θα γίνει αν μείνουμε θεατές και αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιπροσωπεύσει την αλλαγή. Καμία αλλαγή δεν γίνεται μόνο με αντιπροσώπους ή στην καλύτερη περίπτωση σταματάει πολύ γρήγορα και στα ρηχά.

Επίσης έχει μεγάλη σημασία να υπάρξει μια συνεργασία όλων των προηγούμενων, προωθώντας δηλαδή τη κουλτούρα των συνεργασιών και του συν-αγώνα.

Συγκεκριμενοποίηση

Από πραχτική άποψη μιλώντας, θα μπορούσε καταρχήν να φτιαχτεί ένα σάιτ. Επομένως είναι σημαντικό να ενδιαφερθούν και οι μπλόγγερς.