Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

Είν' εύκολο να κοπεί η ζωή ενός σπουδαίου ανθρώπου

Αντίθετα, οι ασήμαντοι και χυδαίοι που βασανίζουν τις ζωές μας, παίρνουν πάντα τις προφυλάξεις τους ώστε η ασημαντότητά τους να μένει για πάντα γαντζωμένη στη ζωή και να συνεχίζει να την εξευτελίζει.


                                   Αντίο Θόδωρε Αγγελόπουλε.




Η κηδεία του Θόδωρου Αγγελόπουλου θα γίνει την Παρασκευή 27/1/2012 στις 4:00 το απόγευμα από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών και θα τελεστεί δημοσία δαπάνη, μετά από απόφαση του Παύλου Γερουλάνου.

Κάτι μας λέει πως θά 'μαστε χιλιάδες εκεί, να τον προστατέψουμε από τα όρνεα, στο τελευταίο της ζωής του ταξίδι.


2 σχόλια:

  1. Με τον Αγγελόπουλο με συνδέουν περισσότερες διαφωνίες παρά συμφωνίες.
    Υπήρξε ένας από τους καθοδηγητές του βλέμματος της εφηβείας μου και στη συνέχεια ως συνεπής έφηβος προέβηκα στην αναπόφευκτη πατροκτονία.
    Στον Μεγαλέξανδρο του επιτέθηκα για τα νοήματα, αφού θεώρησα ότι η ταινία αποτελούσε μια απολογία του σταλινισμού και τα υπαρξιακά αδιέξοδα του ήρωα ήταν ήσσονος σημασίας.
    Στη συνέχεια απομακρύνθηκε ο Αγγελόπουλος από τις ερμηνείες της ιστορίας και πλησίασε τα πρόσωπα των ανέστιων που γίνονται άθυρμα του ανέμου της ιστορίας. Απομακρύνθηκα και ΄γω από τις βεβαιότητες της νιότης μου και ξανασυναντηθήκαμε.
    Τώρα όμως με ενοχλούσε η φόρμα των ταινιών του. Η ακρίβεια -σε επίπεδο μαθηματικής συνάρτησης- των συμβολισμών του, ο περφεξιονισμός των κάδρων του, η λεπτουργημένη διάρθρωση των χρόνων του, η χορογραφική οργάνωση των κινήσεων, δεν μου ταίριαζε με την στερημένη νοήματος, προοπτικής, συχνά βρώμικη η σκοτεινή καθημερινότητα των πρόσωπων (που μονό όταν πλησιάσεις πολύ κοντά μπορείς να δεις κάποια πετραδάκια να λάμπουν).
    Όμως η διαφωνία δεν συναρτάται με την έλλειψη εκτίμησης, ακριβώς το αντίθετο: διαφωνεί κανείς με αυτούς που αξίζουν τη διαφωνία του.
    Για μένα ο Αγγελόπουλος είναι ένας καλλιτέχνης που μου επιτρέπει να διαφωνώ και γι αυτό είναι σημαντικός (δεν γράφω από λάθος ¨είναι¨ αντί ¨ήταν¨). Ο θάνατός του θα αφήσει ανέστια τα βλέμματα εκείνων που γοητεύονταν από τις εικόνες του και γι αυτό πρέπει να τον εγγράψουμε στο ποιητικό του έργο ως κατακλείδια φράση.

    Παρακολουθώντας τα αναπόφευκτα αφιερώματα στο έργο του και τους κροκοδείλιους επικήδειους θα πρέπει να μη ξεχνάμε ότι ζούμε περισσότερο στην Ελλάδα του Σεφερλή και του Ψάλτη και λιγότερο (μα πολύ λιγότερο) στην Ελλάδα του Αγγελόπουλου.


    Υ.Γ.1.
    Να θυμίσω ότι καμιά διαφωνία δεν μας εμπόδισε να είμαστε αλληλέγγυοι στον Αγγελόπουλο όταν το 1990, στη Φλώρινα τα στίφη των χριστιανών ταλιμπάν με αρχηγό τον Καντιώτη προσπαθούσαν να ματαιώσουν τα γυρίσματα του «Μετέωρου βήματος του πελαργού» επειδή «ο ακόλαστος, ανθέλληνας και άθεος, καταργούσε τα σύνορα»

    Υ.Γ.2.
    Ταινίες που μπορούμε να δούμε :

    Μια Αιωνιότητα και μια μέρα
    http://www.youtube.com/watch?v=QLGPY5lBLuA&feature=player_embedded

    Τοπίο στην ομίχλη
    http://www.youtube.com/watch?v=dfIxa1WNt10&feature=player_embedded

    Το βλέμμα του Οδυσσέα
    http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Il264NXO4_0

    Η εκπομπή
    http://www.youtube.com/watch?v=yty1AHuoGUw&feature=player_embedded

    Ο θίασος
    http://www.youtube.com/view_play_list?p=86605CFF3A623537

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με τον Αγγελόπουλο με συνδέουν περισσότερες διαφωνίες παρά συμφωνίες.

    Υπήρξε ένας από τους καθοδηγητές του βλέμματος της εφηβείας μου και στη συνέχεια ως συνεπής έφηβος προέβηκα στην αναπόφευκτη πατροκτονία.

    Στον Μεγαλέξανδρο του επιτέθηκα για τα νοήματα, αφού θεώρησα ότι η ταινία αποτελούσε μια απολογία του σταλινισμού και τα υπαρξιακά αδιέξοδα του ήρωα ήταν ήσσονος σημασίας.

    Στη συνέχεια απομακρύνθηκε ο Αγγελόπουλος από τις ερμηνείες της ιστορίας και πλησίασε τα πρόσωπα των ανέστιων που γίνονται άθυρμα του ανέμου της ιστορίας. Απομακρύνθηκα και ΄γω από τις βεβαιότητες της νιότης μου και ξανασυναντηθήκαμε.

    Τώρα όμως με ενοχλούσε η φόρμα των ταινιών του. Η ακρίβεια -σε επίπεδο μαθηματικής συνάρτησης- των συμβολισμών του, ο περφεξιονισμός των κάδρων του, η λεπτουργημένη διάρθρωση των χρόνων του, η χορογραφική οργάνωση των κινήσεων, δεν μου ταίριαζε με την στερημένη νοήματος, προοπτικής, συχνά βρώμικη η σκοτεινή καθημερινότητα των προσώπων (που μονό όταν πλησιάσεις πολύ κοντά μπορείς να δεις κάποια πετραδάκια να λάμπουν).

    Όμως η διαφωνία δεν συναρτάται με την έλλειψη εκτίμησης, ακριβώς το αντίθετο: διαφωνεί κανείς με αυτούς που αξίζουν τη διαφωνία του.

    Για μένα ο Αγγελόπουλος είναι ένας καλλιτέχνης που μου επιτρέπει να διαφωνώ και γι αυτό είναι σημαντικός (δεν γράφω από λάθος ¨είναι¨ αντί ¨ήταν¨). Ο θάνατός του θα αφήσει ανέστια τα βλέμματα εκείνων που γοητεύονταν από τις εικόνες του και γι αυτό πρέπει να τον εγγράψουμε στο ποιητικό του έργο ως κατακλείδια φράση.

    Παρακολουθώντας τα αναπόφευκτα αφιερώματα στο έργο του και τους κροκοδείλιους επικήδειους θα πρέπει να μη ξεχνάμε ότι ζούμε περισσότερο στην Ελλάδα του Σεφερλή και του Ψάλτη και λιγότερο (μα πολύ λιγότερο) στην Ελλάδα του Αγγελόπουλου.


    Υ.Γ.1.
    Να θυμίσω ότι καμιά διαφωνία δεν μας εμπόδισε να είμαστε αλληλέγγυοι στον Αγγελόπουλο όταν το 1990, στη Φλώρινα τα στίφη των χριστιανών ταλιμπάν με αρχηγό τον Καντιώτη προσπαθούσαν να ματαιώσουν τα γυρίσματα του «Μετέωρου βήματος του πελαργού» επειδή «ο ακόλαστος, ανθέλληνας και άθεος, καταργούσε τα σύνορα»

    Υ.Γ.2.
    Ταινίες που μπορούμε να δούμε :

    Μια Αιωνιότητα και μια μέρα http://www.youtube.com/watch?v=QLGPY5lBLuA&feature=player_embedded

    Τοπίο στην ομίχλη http://www.youtube.com/watch?v=dfIxa1WNt10&feature=player_embedded

    Το βλέμμα του Οδυσσέα http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Il264NXO4_0

    Η εκπομπή
    http://www.youtube.com/watch?v=yty1AHuoGUw&feature=player_embedded

    Ο θίασος
    http://www.youtube.com/view_play_list?p=86605CFF3A623537

    ΑπάντησηΔιαγραφή