Σ’ αυτήν την (μέχρι σήμερα) αδημοσίευτη συνέντευξή του, ο Τζίμης Πανούσης προέβλεψε το σημερινό πολιτικό σκηνικό

Πνευματώδης, συγκινητικός και διορατικός, είχε μιλήσει στον Νίκο Μωραΐτη το 2013

 

Αναδημοσιεύουμε από: mikropragmata.lifo.gr

Κείμενο: Άρης Δημοκίδης

"Κυβέρνηση θα γίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, και θα είναι χειρότερος…  Όταν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, θα γίνει μνημονιακός. Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση κάθε φορά παίζουν το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου", είχε δηλώσει προφητικά το 2013 ο Τζίμης Πανούσης σε αδημοσίευτη συνέντευξή του στον Νίκο Μωραΐτη. 

"Ήταν Δεκέμβριος του 2013 όταν του πήρα αυτή τη συνέντευξη. Τότε τον είδα τελευταία φορά, στο καμαρίνι του. Δυστυχώς δεν δημοσιεύτηκε στο έντυπο το οποίο μου την ανέθεσε, γιατί θεωρήθηκε ακραία. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι ακραία, είναι απλά… Πανούσης. Όπως τον αγαπήσαμε ή τον παραδεχτήκαμε – ακόμη και εκείνοι που δεν συμφωνούσαμε στα πάντα μαζί του. Θεωρώ ότι στο mikropragmata.lifo.gr θα βρει ένα ωραίο σπίτι για «καλό κατευόδιο» στον μεγάλο αιρετικό.

Με εκτίμηση",

Νίκος Μωραΐτης

Η συνέντευξη:

— Τι είναι αυτό που σας έκανε φέτος να πείτε «θα βγω στη σκηνή να τα πω»;

ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ: Οι λόγοι είναι καθαρά ιδεολογικοί. Θέλω να συμφιλιωθεί ο κόσμος με το Μνημόνιο, γιατί αυτή η ένταση δημιουργεί μόνο ψυχολογικά προβλήματα! Ποια εθνική κυριαρχία; Μετά το Χρυσό Αιώνα του Περικλέους δεν ήμασταν ποτέ ελεύθεροι. Ήρθαν Ρωμαίοι, Ενετοί, Τούρκοι, Άγγλοι, Αμερικανοί, Γερμανοί. Και, τελοσπάντων, αν θέλαμε ποτέ να πολεμήσουμε για την ανεξαρτησία μας, δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε με αυτούς τους τύπους που είναι στα πράγματα τώρα. Είμαστε έρμαια μίας κομματικής συμμορίας.

— Την κυβέρνηση εννοείτε;

ΤΖ.Π.: Δε μιλάω για την κυβέρνηση, κυβέρνηση θα γίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ και θα είναι χειρότερος. Όλοι τους είναι μέλη μίας πολιτικής μαφίας, από τα ίδια χρήματα των φορολογουμένων πληρώνονται. Κι έτσι πάμε από το κακό στο χειρότερο. Αν σκεφτείτε, ο Γιωργάκης ήταν πολύ καλύτερος από τον Αντωνάκη, έκανε και ένα opengov! Τώρα θα έρθει και ο Αλεξάκης, που είναι σαν το νεαρό Τσοχατζόπουλο.

— «Αντρέα» τον έχουν πει, «Τσοχατζόπουλο» όχι…

ΤΖ.Π.: Εγώ για Τσοχατζόπουλο τον βλέπω.

— Ξέρετε ότι σας κατηγόρησαν κάποιοι στο twitter για αυτά που λέτε; Έγραψαν «εδώ έχουμε κυβέρνηση και ο Πανούσης βρίζει την Αριστερά που είναι αντιπολίτευση».

ΤΖ.Π.: Πάντα έτσι γινόταν με εμένα και την Αριστερά. Όταν έβγαινα και σατίριζα το Πολυτεχνείο ήθελαν να με σκοτώσουν. Και τελικά αποδείχτηκε τι ήταν η «γενιά του Πολυτεχνείου».

— Εσείς Αριστερός δεν είστε;

ΤΖ.Π.: Είμαι αναρχοκομμουνιστής.

— Και τι ψηφίζετε;

ΤΖ.Π.: Δεν έχω ψηφίσει ποτέ τίποτα.

— Δεν πηγαίνετε;

ΤΖ.Π.: Όχι, πηγαίνω! Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου να πάω. Μπαίνω στο παραβάν και μένω με τις ώρες. Τους λέω «δεν έχω αποφασίσει ακόμα». Παίρνω και σάντουιτς μαζί μου και κάθομαι εκεί μέσα. Δυστυχώς έχουν βρει πια τη λύση, κλείνουν το εκλογικό τμήμα και πηγαίνουν στη διπλανή αίθουσα.

— Με εντυπωσιάζει πάντως που για εσάς είναι το ίδιο μία μνημονιακή κυβέρνηση με μία ενδεχόμενη αντιμνημονιακή…

ΤΖ.Π.: Είναι ακριβώς το ίδιο. Όταν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, θα γίνει μνημονιακός. Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση κάθε φορά παίζουν το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου. Δεν είδατε τι έλεγαν ο Σαμαράς και ο Κουβέλης όταν ήταν στην αντιπολίτευση και τι λένε τώρα;

— Ο Σαμαράς δεν σας εμπνέει εμπιστοσύνη;

ΤΖ.Π.: Τι μπορεί να κάνει; Εκσυγχρονισμό; Κάθαρση; Ο τύπος που άνοιξε τα σύνορα την ώρα που ο Μπερίσα είχε βγάλει από τις φυλακές όλους τους εγκληματίες Αλβανούς και τους έφερε στην Ελλάδα; Ο άνθρωπος που, αν πας στο μουσείο της Ακρόπολης και φωνάξεις «εϊ, Καλαμάτα!», θα γυρίσουν οι μισοί υπάλληλοι, οι διορισμένοι από εκείνον; Τα ξέρει αυτά ο κόσμος.

— Οι δημοσκοπήσεις πάντως τον φέρνουν με διαφορά καταλληλότερο για πρωθυπουργό.

ΤΖ.Π.: Μα βέβαια, αυτή τη στιγμή είναι ο καταλληλότερος για να κάνει τη δουλειά με τους ξένους.

— Κι ο Βενιζέλος;

ΤΖ.Π.: Η βουλιμία του δεν περιορίζεται στο φαΐ, είναι βουλιμικός για την εξουσία.

— Κανέναν πολιτικό φίλο είχατε ποτέ;

ΤΖ.Π.: Ποτέ. Είχα φίλους που μόλις μπήκαν στη βουλή, διαβρώθηκαν.

— Είστε κατά του κοινοβουλευτισμού;

ΤΖ.Π.: Έτσι όπως εφαρμόζεται, ναι. Είμαι υπέρ της άμεσης δημοκρατίας όπως γινόταν στην Αρχαία Ελλάδα. Να είναι οι κυβερνήτες δια κληρώσεως, ανακλητοί και μη αμειβόμενοι.

Ο Μαρξ παρέβλεψε κάτι που είπε μετά ο Κορνήλιος Καστοριάδης: «Μπορεί να διαλέξουμε ιστορικά να είμαστε και δούλοι». Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO

ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΠΙΘΗΚΑΝΘΡΩΠΟΙ

— Τη «Χρυσή Αυγή» γιατί τη λέτε «Χρυσή Ευκαιρία» στο πρόγραμμά σας;

ΤΖ.Π.: Γιατί είναι μία χρυσή ευκαιρία να καταρριφθεί η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου. Επιστρέφουμε στον πιθηκάνθρωπο, δεν είχαμε καμία εξέλιξη.

— Πώς έφτασαν το 10% στις δημοσκοπήσεις;

ΤΖ.Π.: Δεν υπάρχει ιδεολογική ταύτιση των ψηφοφόρων μαζί τους. Αν αναλύσετε την ψήφο, θα δείτε ότι δεν τους ψήφισε κανένας σοβαρός άνθρωπος. Τους ψήφισαν κάτι παιδιά απολιτίκ, που ήταν μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσής Αυγής, για να μπει κάποιος στη βουλή και να κάνουν χαβαλέ.

— Ενστερνίζεστε την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή είναι «άκρα»;

ΤΖ.Π.: Όχι, καμία σχέση. Μιλάμε για ανθρώπους από τη μία, πιθηκανθρώπους από την άλλη.

— Έχετε υπάρξει διορατικός καλλιτέχνης, το Μνημόνιο όμως δεν το προβλέψατε. Γιατί;

ΤΖ.Π.: Ήταν αδύνατο να το προβλέψεις. Όλη αυτή η συμμορία –κόμματα, επιχειρηματίες, κανάλια κλπ- έκαναν κάτι πάρα πολύ έξυπνο. Βάρεσαν τον κόσμο κατακέφαλα. Αν μας έκαναν μία μείωση εκατό ευρώ, θα βγαίναμε όλοι στους δρόμους. Έκοψαν τα πάντα, διέλυσαν τις συλλογικές συμβάσεις, εξαφάνισαν την εργασία. Αυτό σε αδρανοποιεί. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που επιστρέφει στο Μεσαίωνα.

Πάντα όταν περνάω κάτι δύσκολο, βάζω ένα μεγάλο στόχο για να μπορέσω να αντεπεξέλθω. Η 3.5 ετών κόρη μου με βοήθησε πολύ, γιατί όταν έχεις τέτοια ευθύνη δεν μπορείς να «φύγεις».

— Τελικά ο Μαρξ, που θεωρούσε αναπόφευκτη την επανάσταση, έκανε λάθος;

ΤΖ.Π.: Ο Μαρξ παρέβλεψε κάτι που είπε μετά ο Κορνήλιος Καστοριάδης: «Μπορεί να διαλέξουμε ιστορικά να είμαστε και δούλοι». Δεν ισχύει ότι σώνει και καλά κάποτε θα επαναστατήσουμε. Μπορεί να επιλέξουμε να ζούμε με μισθό Βουλγαρίας και να μην αντιδρούμε.

— Οι Έλληνες αυτό έχουν διαλέξει;

ΤΖ.Π.: Αυτό δεν το ξέρεις ποτέ. Εκεί που νομίζεις ότι όλοι κοιμούνται, αύριο μπορεί σε μία μαθητική διαδήλωση να χτυπήσει ένας χρυσαυγίτης ένα παιδάκι και να γίνει η επανάσταση.

— Το εύχεστε ή το απεύχεστε;

ΤΖ.Π.: Εύχομαι η επανάσταση να ξεκινήσει αύριο, γιατί αυτό που ζούμε τώρα δεν οδηγεί πουθενά. Είναι η πιο σκοτεινή περίοδος που έχω ζήσει, η Χούντα ήταν πανηγυράκι μπροστά σε αυτούς. Εκείνοι ήταν φαιδροί, αυτοί είναι επιστήμονες τρομοκράτες. Η πιο επικίνδυνη οργάνωση παγκοσμίως είναι η «Συνωμοσία των Κηφήνων της Βουλής». Δε βλέπετε τι κάνουν; Έχουν πιάσει τόσους πιτσιρικάδες, τους μισούς συμμαθητές του γιου μου από τη Σχολή Μωραΐτη. Το φανταζόσασταν εσείς ότι η Σχολή Μωραΐτη θα έβγαζε… Πυρήνες της Φωτιάς;

— Έχετε ερευνήσει μήπως ο γιος σας είναι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης;

ΤΖ.Π.: Μακάρι, αλλά δεν το βλέπω.

— Η επανάσταση επανάσταση, αλλά και τα λεφτά λεφτά. Το γιο σας τον στείλατε σε ιδιωτικό…

ΤΖ.Π.: Μα είναι δυνατό να μην έχω λεφτά; Δουλεύω σαράντα χρόνια από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάνω παραστάσεις, ραδιόφωνο, cd. Από τη δουλειά μου τα έβγαλα.

— Έτσι έβγαλε τα λεφτά του κι ο Νταλάρας αλλά εσείς τον κατηγορείτε.

ΤΖ.Π.: Κάνετε μεγάλο λάθος. Ο Νταλάρας έβγαλε τα λεφτά από το «αφιλοκερδώς», όχι από τη δουλειά του.

— Δεν έχει τελειώσει αυτή η κόντρα;

ΤΖ.Π.: Όχι. Τώρα δεν μου έκανε βουντού και πήγα στο νοσοκομείο για αφαίρεση πέτρας; Αλλά το βουντού επιστρέφει σε αυτόν που το κάνει κι έτσι πήγε και εκείνος στο νοσοκομείο με τη χολή του.

— Μήπως η ζωή θέλει να δείξει και στους δύο κάτι; Μήπως τα βρείτε στο τέλος σε κανένα νοσοκομείο;

ΤΖ.Π.: Δε νομίζω, γιατί δεν πάω στα νοσοκομεία που πάει εκείνος. Εγώ είμαι φανατικός του ΕΣΥ.

Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO 

ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣ

— Είχατε πει «Όχι άλλο Νταλάρα, Πάριο και Αλεξίου». Σήμερα τι θα λέγατε;

ΤΖ.Π.: Θα έλεγα «όχι άλλο Παντελίδη». Από εκεί καταλαβαίνει κανείς πολλά. Περιμένετε να φύγει από το Μνημόνιο λαός που ακούει Παντελή Παντελίδη;

— Στο μαγαζί που κάνετε παραστάσεις εμφανιζόταν στην αρχή της σεζόν η Πέγκυ Ζήνα…

ΤΖ.Π.: Μα, εξυπηρέτηση της κάνω. Ήρθα γιατί η Πέγκυ Ζήνα δεν άντεχε να παίζει δίπλα στη Χαμοστέρνας. Έχει και άλλα αυτός ο χώρος. Είναι μεσοτοιχία με το μαγαζί όπου εμφανιζόταν ο Χατζηγιάννης. Ευτυχώς έφυγε γιατί πήγαινε εκεί και η Ζέτα Μακρυπούλια – δεν ξέρω αν τους έχετε δει μαζί. Φιλιούνται με σάλια, είναι εμετικό, σε πιάνει αναγούλα.

— Ένα ζευγάρι δεν μπορεί να φιλιέται δημόσια;

ΤΖ.Π.: Να φιλιέται, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο τον ψεύτικο. Πώς κάνει ο Γκουζγκούνης στις ταινίες…

— Τα έχω ακούσει αυτά που λέτε και για τον Χατζηγιάννη και για τον Ρέμο. Πέρα από το ότι δημιουργείτε εντυπώσεις με αυτόν τον τρόπο, αυτά είναι πολύ χοντρά πράγματα, μηνύσιμα.

ΤΖ.Π.: Έχω φάει τόσες μηνύσεις… Όλες οι αποφάσεις των δικαστηρίων ήταν αθωωτικές, γιατί σε πρώτο και σε δεύτερο βαθμό η δικαιοσύνη λειτουργεί. Από εκεί και πάνω ξεκινούν οι πολιτικές παρεμβάσεις. Όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο, πρέπει να ξέρεις να δέχεσαι αγόγγυστα κάθε κριτική. Κι εγώ έχω δεχτεί απίστευτα πράγματα σε παραστάσεις. Δεν είχαν έρθει καλόγριες με σταυρούς την ώρα που έπαιζα και χρειάστηκε να τους πω «τα ίδια μου κάνατε και στον Γολγοθά!» για να σταματήσουν; Η σάτιρα είναι μία αρχαία τέχνη. Ξέρετε πόσα έλεγε ο Αριστοφάνης για τον Ευριπίδη;

— Και με το άλλοθι της Αρχαιότητας δεν πρέπει η σάτιρα να έχει κανένα όριο;

ΤΖ.Π.: Κάνετε μεγάλο λάθος. Η σάτιρα έχει αυστηρότατα όρια. Παίζω εγώ αύριο και δεν έρχεται κανένας να με δει. Να το όριο της σάτιρας.

— Χρησιμοποιείτε ως μέτρο τον κόσμο, ο ίδιος κόσμος όμως ακούει Παντελή Παντελίδη και ψήφισε Γιώργο Παπανδρέου. 

ΤΖ.Π.: Ο καθένας χωριστά την ώρα που ψηφίζει δεν έχει το αλάθητο, αλλά όλοι μαζί συνιστούν μία ομάδα που έχει δυνατό ένστικτο.

— Όταν πήγαινε ο γιος σας ακόμη σχολείο, φαντάζομαι ότι πηγαίνατε να πάρετε τον έλεγχό του. Πώς σας αντιμετώπιζαν; Μπορούσαν να σας δουν ως πατέρα και όχι ως τον «Τζιμάκο»;

ΤΖ.Π.: Ναι, γιατί η ζωή μου δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είμαι στη σκηνή. Είμαι πολύ μαζεμένος, σχεδόν αγοραφοβικός.

— Και μελαγχολικός;

ΤΖ.Π.: Βαθιά. Και καταθλιπτικός όταν δεν δουλεύω. Όταν δουλεύω όχι ότι γίνομαι καλά, απλώς δεν νιώθω αυτό το τρομακτικό άγχος που έχω συνήθως.

— Είστε νέος πατέρας, μίας κόρης τριάμισι ετών. Τι είναι αυτό για εσάς;

ΤΖ.Π.: Reload, σε βάζει ξανά στη ζωή. Την έκανα σε μία πολύ δύσκολη φάση. Πάντα όταν περνάω κάτι δύσκολο, βάζω ένα μεγάλο στόχο για να μπορέσω να αντεπεξέλθω. Με βοήθησε πολύ, γιατί όταν έχεις τέτοια ευθύνη δεν μπορείς να «φύγεις».

Πηγή : enallaktikos.gr