Ψυχοπαθείς ανάμεσα μας και σε θέσεις εξουσίας

Τσίπρας - Μπάϊντεν, Νέα Υόρκη, 20.9.2016

Πηγή : el.sott.net

Η οικονομική ελίτ και οι υπηρέτες τους που διατηρούν αυτό το σύστημα, φαίνεται να επιδεικνύουν συμπεριφορά που συνάδει με τα συμπτώματα που σχετίζονται με μια ιατρική διαταραχή που είναι γνωστή ως ψυχοπάθεια.

Οι ψυχοπαθείς, που ονομάζονται επίσης κοινωνιοπαθείς, κατηγοριοποιούνται ως άτομα που εμφανίζουν επιφανειακή γοητεία και ευφυΐα αλλά δεν έχουν παραληρηματικές ιδέες ή νευρικότητα.

Τα χαρακτηριστικά τους περιλαμβάνουν:

- Αναξιοπιστία
- Συχνά ψέματα
- Κακόβουλη συμπεριφορά και συμπεριφορά χειραγώγησης (είτε με προσανατολισμό στο στόχο είτε για την απόλαυση της ίδιας της πράξης)
- Έλλειψη τύψεων ή ντροπής
- Αντικοινωνική συμπεριφορά
- Κακή κρίση και αποτυχία να μάθουν από τα λάθη τους
- Ανικανότητα για αγάπη
- Φτώχεια στα γενικά συναισθήματα
- Απώλεια διορατικότητας
- Μη ανταπόκριση στις προσωπικές σχέσεις
- Συχνή ανάγκη για διέγερση
- Φουσκωμένο αίσθημα αυτοεκτίμησης
- Ανικανότητα να εκλογικεύσουν τη συμπεριφορά τους
- Ανάγκη για πλήρη εξουσία
- Ανάγκη να κυριαρχούν πάνω στους άλλους

Η Ψυχοπάθεια είναι βασικά μια συναισθηματική διαταραχή.

Το βιβλίο, The Psychopath (Ο ψυχοπαθής), από τον James Blair, την Karina Blair, and τον Derek Mitchell, αναφέρει: "Η κρίσιμη πτυχή της ψυχοπάθειας είναι ... η συναισθηματική ανεπάρκεια."

Σύμφωνα με το βιβλίο του Δρ J. Reid Meloy, The Psychopathic Mind (Το ψυχοπαθές μυαλό), αν και οι ψυχοπαθείς δεν αισθάνονται συγκίνηση με την συνήθη έννοια, βιώνουν πλήξη, φθόνο, χαρά, περιφρόνηση, σαδιστική ευχαρίστηση, θυμό και δίνουν ενδείξεις κατάθλιψης. Σε γενικές γραμμές, εκείνοι που θεωρούν ότι η συμπεριφορά αυτή προκαλείται από περιβαλλοντικούς παράγοντες, χρησιμοποιούν τον όρο κοινωνιοπαθής και οι πιστοί της βιολογικής θεωρίας χρησιμοποιούν τον όρο ψυχοπαθής. Η ψυχοπάθεια μοιάζει με την αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας (ASPD ή APD) ή τη διαταραχής διαγωγής (CD), όπως περιγράφεται στο DSM-IV. Οι διαταραχές αυτές ανιχνεύονται χρησιμοποιώντας το Psychopathy Checklist-Revisited (PCL-R), το DSM-IV, και άλλα διαγνωστικά εργαλεία.

Αυτοί οι τύποι χαρακτήρων, αποτελούν περίπου το 4% του πληθυσμού και καλύπτουν όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Οι ψυχοπαθείς μπορούν να βρεθούν σε κάθε κοινωνική τάξη, ράτσα, επάγγελμα και κουλτούρα. Επειδή ο όρος ψυχοπαθής έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τύπους APD [αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας] και τους κοινωνιοπαθείς, σε αυτό το κεφάλαιο θα χρησιμοποιηθεί ως μια καθολική επισήμανση για αυτούς τους τύπους χαρακτήρων.

Αργότερα, όταν θα εξηγήσω πώς μεταμφιέζονται οι ψυχοπαθείς όταν αναζητούν θέσεις εξουσίας, θα βοηθήσει να θυμάστε το εξής: Αν ένας λογικός άνθρωπος προσπαθήσει να εφαρμόσει τη λογική του, ενώ προσπαθεί να καταλάβει το λόγο για κάποιο στόχο ή μία πράξη του ψυχοπαθή, θα αποτύχει. Τούτο θα εξηγηθεί με περισσότερες λεπτομέρειες αργότερα. Ομοίως, όταν ένας λογικός άνθρωπος ακούσει για το ενδεχόμενο ότι έχει ειπωθεί ένα τεράστιο ψέμα σε έναν πληθυσμό από έναν έμπιστο ηγέτη, και προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τη λογική του για να καθορίσει εάν ένα τέτοιο ψέμα είναι δυνατόν, συνήθως δεν θα πιστέψει την αλήθεια (πως έχει πέσει θύμα σε ένα τεράστιο ψέμα).

Ο λόγος για αυτό είναι ότι αν και οι περισσότεροι από εμάς μπορούν να κατανοήσουν τα μικρά ψέματα, είναι δύσκολο να συμπεράνουμε ότι είναι δυνατόν να ειπωθεί ένα τόσο μεγάλο ή τόσο μαζικό ψέμα. Όταν χρησιμοποιώ τον όρο μαζικό ψέμα, δεν εννοώ μόνο ένα πλήρες ψέμα σχετικά με ένα σημαντικό γεγονός, αλλά επίσης το πεδίο εφαρμογής του (παγκόσμιο), την επιρροή του και τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν πέσει θύματα σ' αυτό.

Στο βιβλίο του, The Mask of Sanity (Η μάσκα της εχεφροσύνης), Δρ Hervey Cleckley, λέει ότι ακόμη και κατά τη διάρκεια των πιο "μεγάλων ψεμάτων" οι ψυχοπαθείς δεν δείχνουν "καμία δυσκολία να κοιτάξουν κάποιον με ηρεμία στα μάτια." Προσθέτει δε ότι "θα πουν ψέμματα σε οποιοδήποτε θέμα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες." Εξηγεί ότι είναι δύσκολο να εκφράσει πόσο εντελώς φυσιολογικοί εμφανίζονται όταν λένε ένα κραυγαλέο ψέμα.

«Οι μεγάλες μάζες των ανθρώπων θα πέσουν πιο εύκολα θύματα σε ένα μεγάλο ψέμα παρά σε ένα μικρό."
-Άντολφ Χίτλερ

"Το ψέμα, η εξαπάτηση και η χειραγώγηση είναι φυσικά ταλέντα για τους ψυχοπαθείς", συμφώνησε ο Δρ Robert Hare, στο βιβλίο του, Without Conscience (Χωρίς συνείδηση). "Όταν συλλαμβάνονται να έχουν πεί ένα ψέμα ή προκαλούνται από την αλήθεια, σπάνια εμφανίζουν αμηχανία και ντροπή - απλά αλλάζουν τις ιστορίες τους ή προσπαθούν να επαναλάβουν τα γεγονότα έτσι ώστε να φαίνονται πως είναι συνεπείς με το ψέμα".

Οι ψυχοπαθείς είναι πάντα σε θέση να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους, δεν έχει σημασία πόσο βάναυσες είναι. Έχουν, "την ικανότητα να εκλογικεύουν τη συμπεριφορά τους έτσι ώστε να φαίνεται προφανής, λογική και δικαιολογημένη," λέει ο Δρ Cleckley. Ο Dr. Hare προσθέτει, "Οι ψυχοπαθείς δείχνουν μια εκπληκτική έλλειψη ανησυχίας για τις καταστροφικές συνέπειες που οι ενέργειές τους έχουν στους άλλους." Συχνά είναι εντελώς ειλικρινείς σχετικά με το θέμα, δηλώνοντας ήρεμα ότι δεν έχουν καμία αίσθηση της ενοχής, [και] δεν λυπούνται για το πόνο και τη καταστροφή που έχουν προκαλέσει,"κάτι που", λέει ο Dr. Hare, "συνδέεται με μια αξιοσημείωτη ικανότητα να εκλογικεύουν τη συμπεριφορά τους."

Η Ψυχοπάθεια είναι συνήθως ανίατη. Οι περισσότεροι θεραπευτές δεν θα συνεργαστούν με αυτούς, επειδή συχνά καταλήγουν κατεστραμμένοι μετά τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Ο Dr. Hare εξήγησε, «Η παροχή συμβουλών δεν θα πρέπει να σπαταλάται σε ψυχοπαθείς». Μερικοί απ' αυτούς θα αντανακλούν τις επιθυμίες του θεραπευτή και θα υποκρίνονται πως πάνε καλύτερα. Στο βιβλίο του, People of The Lie (Ο κόσμος του ψέματος), ο ψυχίατρος Δρ Σκοτ Πεκ είχε αυτό να πει: "Μεταξύ τους οι θεραπευτές σπάνια θα αναφερθούν στην ψυχοπαθολογία του ασθενούς ως «συντριπτική». Αυτό το εννοούμε κυριολεκτικά. Αισθανόμαστε κυριολεκτικά συγκλονισμένοι από την δαιδαλώδη μάζα των ψεμάτων και τα διεστραμμένα κίνητρα ... στα οποία θα πρέπει να συντασσόμεθα, αν επιχειρήσουμε να συνεργαστούμε με τους ανθρώπους αυτούς... "

Η Wikipedia περιγράφει ότι, "παραδοσιακές θεραπευτικές προσεγγίσεις τους καθιστούν πραγματικά, αν όχι χειρότερους, τότε πολύ πιο έμπειρους στο χειρισμό των άλλων και την απόκρυψη της συμπεριφοράς τους. Γενικά θεωρούνται ότι είναι όχι μόνο ανίατοι, αλλά και αθεράπευτοι". Βασικά, ψυχοπαθητικός είναι ο τρόπος που βλέπουν τη ζωή. Στις περισσότερες νομικές πράξεις θεωρούνται υγιείς. Έτσι, από τεχνική άποψη, δεν είναι ψυχικά άρρωστοι, αλλά απλά διαφορετικοί.

Ο Δρ Σκοτ Πεκ καταλήγει, "Δεν έχω μάθει τίποτα σε είκοσι χρόνια που να δείχνει ότι οι κακοί άνθρωποι μπορεί γρήγορα να επηρεαστούν από οποιοδήποτε άλλο μέσο εκτός από την ωμή δύναμη. Δεν ανταποκρίνονται", λέει, "είτε στην ήπια καλοσύνη είτε σε οποιαδήποτε μορφή πνευματικής πειθούς με την οποία είμαι εξοικειωμένος."

Πού βρίσκονται;

Όταν οι άνθρωποι ακούνε τη λέξη ψυχοπαθής, οι περισσότεροι σκέφτονται τους διάσημους κατά συρροή δολοφόνους (serial killers) που είναι κλειδωμένοι στη φυλακή. Ωστόσο, οι περισσότεροι δεν έχουν καταλήξει στη φυλακή ή στα ψυχιατρεία. Ο Δρ Cleckley έγραψε, "Η πραγματική διαφορά μεταξύ αυτών και των ψυχοπαθών που συνεχώς πηγαίνουν σε φυλακές ή σε ψυχιατρικά νοσοκομεία, είναι ότι κρατούν μία πολύ καλύτερη και πιο συνεπή εξωτερική εμφάνιση και δείχνουν φυσιολογικοί".

"Αυτή η εξωτερική εμφάνιση," λέει ο Δρ Cleckley, είναι ουσιαστικά μια μάσκα, η οποία, "μπορεί να περιλαμβάνει επιχειρηματικές ή επαγγελματικές σταδιοδρομίες που συνεχίζουν κατά μία έννοια επιτυχώς και οι οποίες είναι πραγματικά επιτυχείς όταν μετριόνται με την χρηματική αμοιβή ή από τη γνώμη του περιστασιακού παρατηρητή των πραγματικών επιτευγμάτων."

"Πολλοί ψυχοπαθείς ποτέ δεν πάνε στη φυλακή ή οπουδήποτε αλλού", συμφώνησε ο Dr. Hare. "Φαίνεται να λειτουργούν αρκετά καλά - όπως οι δικηγόροι, οι γιατροί, οι ψυχίατροι, οι ακαδημαϊκοί, οι μισθοφόροι, οι αστυνομικοί, οι ηγέτες θρησκειών, το στρατιωτικό προσωπικό, οι άνθρωποι των επιχειρήσεων, οι συγγραφείς, οι καλλιτέχνες, οι ηθοποιοί, κοκ -. χωρίς να παραβιάζουν το νόμο". Και συνέχισε: "Η νοημοσύνη τους, το οικογενειακό ιστορικό, οι κοινωνικές δεξιότητες και οι περιστάσεις τους επιτρέπουν να κατασκευάσουν μια μάσκα κανονικότητας."

"Μεταξύ τους βρίσκονται διεφθαρμένοι και ανάλγητοι πολιτικοί, γρήγορα ανερχόμενοι καριερίστες, αυταρχικοί ηγέτες, καταχραστές και επιθετικά πρόσωπα, κλπ", έγραψε ο Δρ Renato Sabbatini στο άρθρο του, The Psychopath's Brain (Ο εγκέφαλος του ψυχασθενή).

"Ένα κοινό χαρακτηριστικό," λέει ο Δρ Sabbatini, "είναι η συστηματική εμπλοκή στην εξαπάτηση και χειραγώγηση των άλλων για προσωπικό κέρδος. Στην πραγματικότητα, μπορούν να βρεθούν στην κοινωνία μας πολλοί επιτυχείς και προσαρμοσμένοι μη-βίαιοι ψυχοπαθείς."

Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους δεν βρίσκονται μόνο στις εκκλησίες σας, στα σχολεία, στις φιλανθρωπικές οργανώσεις, καθώς και τους χώρους εργασίας, αλλά από την ίδια τη φύση τους, είναι πιθανό να τα διοικούν. Είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθή να θέτει τον εαυτό του σε θέσεις επιρροής, όχι για την παροχή δημόσιας υπηρεσίας, αλλά για την εξουσία.

"Η εμπειρία της ευχαρίστησης δεν είναι αμοιβαία για τον ψυχοπαθή", δήλωσε ο Δρ Meloy, "είναι διαθέσιμη μόνο μέσω των σαδιστικών καναλιών της δύναμης και του ελέγχου". Η επίτευξη δύναμης για την εξουσία είναι η φύση του ψυχοπαθή. "Τους αρέσει να έχουν δύναμη και έλεγχο πάνω στους άλλους", συμφωνεί ο Dr. Hare.

Η ανάγκη για απόλυτη εξουσία πάνω στους άλλους και η επιθυμία να προκαλέσουν πόνο για την απόλαυση βλέποντας τους άλλους να υποφέρουν, δεν είναι σχεδόν ποτέ εμφανής στον περιστασιακό παρατηρητή. Ο λόγος για αυτό είναι ότι ένα άλλο βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθούς είναι η μεταμφίεση. Έτσι, δυστυχώς, τα άτομα αυτά συνήθως μεταμφιέζουν τους εαυτούς τους και τους παρουσιάζουν ως πολύ εγκάρδιους ανθρώπους. Εάν έχουν τεράστια πλούτο, μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι ως μέρος της μεταμφίεσής τους θα δημιουργήσουν φιλανθρωπικές οργανώσεις.

Γνωρίζουν καλά ότι το ψυχικό μακιγιάζ τους είναι δραστικά διαφορετικό από την πλειοψηφία.

Έχουν μια έκτη αίσθηση για τον εντοπισμό και την αξιοποίηση κάθε αδυναμίας που μπορεί να έχετε. Σε πολύ μικρή ηλικία μαθαίνουν ότι με ευκολία μπορούν να προκαλέσουν ψυχική και συναισθηματική βλάβη στους άλλους. Μπορούν επίσης να μάθουν πώς να ανιχνεύουν άλλους σαν κι αυτούς μέσα από ένα πλήθος κανονικών ανθρώπων. Ξεκινώντας στην παιδική τους ηλικία, οι περισσότεροι από αυτούς μαθαίνουν να μιμούνται φυσιολογικές συναισθηματικές αντιδράσεις, προκειμένου να εναρμονιστούν με την κοινωνία.

Ένα άρθρο στην ιστοσελίδα του Dr. Hare ονομάζεται, Psychopaths Among Us (Ψυχοπαθείς ανάμεσά μας), από τον Robert Hercz, και περιγράφει πώς ο Dr. Hare ήρθε σε επαφή με την Νικόλ Κίντμαν, η οποία ήθελε να λάβει τις συμβουλές του για το πώς να παίξει το ρόλο της ψυχοπαθούς για την ταινία της, Malice (Κακία). Ο Dr. Hare χρησιμοποιεί το ανέκδοτο του ψυχοπαθή που μόλις είχε δει ένα ατύχημα όπου μια μητέρα είδε το παιδί της να σκοτώνεται από ένα αυτοκίνητο.

Υπάρχει αίμα παντού, και ο ψυχοπαθής δεν αντιμετωπίζει κανένα συναίσθημα, αλλά αντ' αυτού, προσπαθεί να αποφύγει να λερωθούν με αίμα τα παπούτσια του. Ο ψυχοπαθής παρατηρεί την συναισθηματική αντίδραση της μητέρας στο ατύχημα και είναι γοητευμένος. Πηγαίνει στο σπίτι, κοιτάζει στον καθρέφτη, και αρχίζει να μιμείται τις εκφράσεις του προσώπου της μητέρας. "Αυτός είναι ο ψυχοπαθής", αποκάλυψε ο Dr. Hare .

Η Wikipedia, η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια, αναφέρει ότι, "Τα τυχόν συναισθήματα, τα οποία οι πρωτογενείς ψυχοπαθείς εκφράζουν, είναι οι καρποί των παρατηρήσεών τους και μιμούνται τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων".

"Είναι ειδήμονες στο να χρησιμοποιούν τη γοητεία τους και τις χαμελαιόντιες ικανότητες τους για να πορευτούν στην κοινωνία αφήνοντας πίσω τους ως επακόλουθο, κατεστραμμένες ζωές" προειδοποιεί ο Dr. Hare.

"Τις περισσότερες φορές ," λέει ο Δρ Cleckley, "ο τυπικός ψυχοπαθής θα φανεί ιδιαίτερα ευχάριστος και θα κάνει μια σαφώς θετική εντύπωση όταν τον συναντάμε για πρώτη φορά. Ενεργητικός και φιλικός στη στάση του, είναι εύκολος στην επικοινωνία και φαίνεται να έχει πολλά πραγματικά ενδιαφέροντα. Δεν υπάρχει τίποτα περίεργο ή αλλόκοτο σ' αυτόν, καθώς και από κάθε άποψη τείνει να ενσαρκώσει την έννοια ενός καλά προσαρμοσμένου, ευτυχισμένου ανθρώπου".

"Οι Ψυχοπαθείς είναι συχνά πνευματώδεις ," συμφώνησε ο Dr. Hare. "Μπορεί να είναι ευχάριστοι και διασκεδαστικοί συζητητές, έτοιμοι με γρήγορη και έξυπνη ανταπόκριση, και μπορεί να πουν απίθανες αλλά πειστικές ιστορίες που οι ίδιοι ρίχνουν στον εαυτό τους ένα καλό φως. Μπορούν να είναι πολύ αποτελεσματικοί στην παρουσίαση του εαυτού τους και συχνά είναι πολύ αγαπητοί και γοητευτικοί."

Θυμηθείτε ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν βλάπτουν ψυχικά τους ανθρώπους, αλλά ενδιαφέρονται για την ψυχική και την συναισθηματική κυριαρχία. Για την επίτευξη αυτών των στόχων, θα χρησιμοποιήσουν την μάσκα της λογικής για να θέσουν τον εαυτό τους σε θέσεις εντός της κοινότητάς σας. Οι θέσεις αυτές μπορούν να περιλαμβάνουν σχολικά συμβούλια, φιλανθρωπικές οργανώσεις, ανατρεπτικές οργανώσεις, φιλοζωικές οργανώσεις, εκκλησίες, οργανώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, την πολιτική, την επιβολή του νόμου, ή οποιαδήποτε θέση που πιστεύουν ότι θα τους προσφέρουν εξουσία πάνω στους άλλους. Αυτά είναι τα μέρη όπου οι περισσότεροι ψυχοπαθείς καταλήγουν και όχι η φυλακή.

Ένα διαφορετικό είδος

Μερικοί ερευνητές συμφωνούν ότι τα χαρακτηριστικά που παρουσιάζουν οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν ένα διαχωρισμό ισχυρότερο απ' ότι είναι η ηλικία, η φυλή και η θρησκεία, που τους τοποθετεί σε μια νέα κατηγορία ανθρώπων. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, όπως τα γνωρίζουμε. Η λέξη αντικοινωνικός δεν περιγράφει κάποιον που προτιμά να καθίσει στο σπίτι του αντί να συμμετέχει σε συναθροίσεις. Για την ακρίβεια αυτό σημαίνει αντιανθρώπινος. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν την νοοτροπία ενός ψυχοπαθή. Ο Dr. Hare εξήγησε, "Το να φανταστούμε τον κόσμο όπως τον βιώνει ο ψυχοπαθής είναι σχεδόν αδύνατο."

Στο βιβλίο του, Political Ponerology: A Science on the Nature of Evil Adjusted for Political Purposes (Πολιτική Πονηρολογία: Η επιστήμη της φύσης του κακού προσαρμοσμένη για πολιτικούς σκοπούς), ο Δρ Andrew M. Lobaczewski έγραψε, "Ο παθοκρατικός (pathocratic) κόσμος, ο κόσμος των παθολογικών εγωισμών και του τρόμου, είναι τόσο δύσκολος για κάποιον που βρίσκεται εκτός του πεδίου εφαρμογής αυτού του φαινομένου για να τον καταλάβει, που συχνά εκδηλώνει μία παιδιάστικη αφέλεια, ακόμη και αν έχει σπουδάσει ψυχοπαθολογία και είναι ψυχολόγος εξ επάγγελματος".

Αλλά, εάν μπορείτε, προσπαθήστε να φανταστείτε κάποιον που επιδιώκει την δύναμη για κανέναν άλλο λόγο εκτός από το να έχει την εξουσία, ή κάποιον που εξαπατά μόνο για να βιώσει τη χαρά ότι το έπραξε. Ή κάποιον που βασανίζει ένα άλλο άτομο σωματικά ή συναισθηματικά για την απόλαυση να τους βλέπει να υποφέρουν. Φανταστείτε κάποιον που κάνει αυτά τα πράγματα, και δεν χάνει μια στιγμή ύπνου τη νύχτα (με μηδέν τύψεις). Και προσθέστε σε όλα αυτά, τη δυνατότητα να αποκρύπτουν τον εαυτό τους από ένα εξαιρετικά αφελές κοινό. Οι ψυχοπαθείς είναι ουσιαστικά "εξωγήινοι" που φαίνονται άνθρωποι. Πιθανώς μια από τις καλύτερες ικανότητες που όλοι πρέπει να αποκτήσετε είναι πώς να εντοπίζετε και πώς να αποφεύγετε ένα ψυχοπαθή.

"Ένα τυπικό άτομο, ανεξαρτήτως ιθαγένειας, θέλει μόνο να απολαύσει την επιτυχία στη δουλειά του, να είναι σε θέση να ζήσει ένα αρκετά υψηλό βιοτικό επίπεδο με εμπειρίες ταξιδίων και αναψυχής, περιγράφει ο Gary Allen. "Θέλει να φροντίζει την οικογένειά του στην ασθένεια και στην υγεία και να δώσει στα παιδιά του μία άρτια εκπαίδευση. Οι φιλοδοξίες του σταματούν εκεί," αναφέρει ο Allen. "Δεν έχει καμία επιθυμία να ασκήσει εξουσία πάνω σε άλλους, να κατακτήσει άλλες χώρες ή λαούς, και να είναι βασιλιάς."

Και συνεχίζει, "Από τη στιγμή που δεν έχει καμία δίψα για εξουσία, είναι δύσκολο για αυτόν να φανταστεί ότι υπάρχουν άλλοι που έχουν [και] οι οποίοι παρελαύνουν με ένα πολύ διαφορετικό τύμπανο." Ρωτά, "Γιατί θα πρέπει να υποθέσουμε ότι σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που έχουν διεστραμμένες επιθυμίες για εξουσία;" Κατά τη γνώμη μου, δεν θα πρέπει, επειδή γνωρίζουμε ότι υπάρχουν, και αποτελούν περίπου το 4% του πληθυσμού κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε περιόδου. "Και αν αυτοί οι άνθρωποι τυχαίνει να είναι δισεκατομμυριούχοι", συλλογίζεται ο Allen, "δεν είναι δυνατό να χρησιμοποιήσουν ως πιόνια άνδρες, όπως ο Χίτλερ και ο Λένιν για να αρπάξουν την εξουσία για τον εαυτό τους;" Όπως έχω καταδείξει, η αληθινή ιστορία στηρίζει αυτόν ακριβώς τον ισχυρισμό.

Ο Dr. Hare αναφέρεται σε αυτούς ως "αρπακτικά μέσα στο ανθρώπινο είδος." "Υπάρχει μια κατηγορία ατόμων που βρίσκονται γύρω μας πάντα και οι οποίοι εντοπίζονται σε κάθε φυλή, σε κάθε πολιτισμό, σε κάθε κοινωνία και σε κάθε έκφανση της ζωής", λέει. "Αν το σκευτείτε αυτό", προσθέτει, "θα συνειδητοποιήσετε ότι αυτό που λείπει από την εικόνα είναι τα χαρακτηριστικά που επιτρέπουν τους ανθρώπους να ζουν σε κοινωνική αρμονία". "Δεν είναι μια όμορφη εικόνα", προειδοποιεί, "και μερικοί αμφιβάλουν ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι."

Μια, έκθεση του 2005 με τίτλο, Antisocial Personality, Sociopathy, and Psychopathy (Αντικοινωνική προσωπικότητα, κοινωνιοπάθεια, και ψυχοπάθεια), από το North Carolina Wesleyan College, τους περιγράφει ως "διεφθαρμένα άτομα που αντιπροσωπεύουν τα «τέρατα» στην κοινωνία μας. Είναι ασταμάτητα και ανίατα αρπακτικά των οποίων η βία είναι προγραμματισμένη, σκόπιμη και χωρίς συναισθήματα."

Εκτός από την εκτέλεση προσανατολισμένων πράξεων-στόχων, ο ψυχοπαθής θα εξαπατήσει επίσης και θα δημιουργήσει χάος για κανέναν άλλο λόγο εκτός από την απόλαυση του να το κάνει. "Θα διαπράξει τέτοιες πράξεις, απουσίας οποιουδήποτε εμφανούς στόχου" λέει ο Δρ Cleckley. Αυτός ο κρίσιμος παράγων είναι που μπερδεύει συχνά τους περισσότερους λογικούς ανθρώπους. Όταν αναζητούν μια εξήγηση για τη συμπεριφορά του ψυχοπαθή, θα επιχειρήσουν να εφαρμόσουν την λογική. Αλλά, όταν ασχολούμεθα με ένα ψυχοπαθή, πρέπει να καταλάβουμε ότι η ψυχοπάθεια είναι η αιτία.

Μια μέρα ένας σκορπιός και ένας βάτραχος που βρίσκονταν στην άκρη ενός ποταμού ήθελαν να περάσουν στην άλλη πλευρά. Ο σκορπιός είπε στον βάτραχο, "Κύριε βάτραχε, θα είχατε την καλοσύνη να με πάρετε στην πλάτη σας, καθώς θα κολυμπάτε σε αυτό το ποτάμι; Έχω μία σημαντική δουλειά στην άλλη πλευρά και δεν μπορώ να κολυμπήσω σε ένα τέτοιο ισχυρό ρεύμα ". Ο βάτραχος ήταν λίγο ανήσυχος και έτσι άρχισε να αναρωτιέται για τα κίνητρα του σκορπιού. Ο βάτραχος είπε, "Κύριε Σκορπιέ, ενώ μπορώ να εκτιμήσω το γεγονός ότι έχετε μία δουλειά να διεξάγετε στην άλλη πλευρά του ποταμού, παρακαλώ σκεφτείτε τι λέτε."

"Είστε ένας σκορπιός. Έχετε ένα μεγάλο κεντρί στο τέλος της ουράς σας. Από τη στιγμή που εγώ θα σας αφήσω να ανεβείτε στην πλάτη μου, θα με τσιμπήσετε, το οποίο θα ήθελα να προσθέσω ότι είναι στη φύση σας." Ο σκορπιός, έτοιμος για αυτό, απάντησε, "Αγαπητέ κύριε βάτραχε, δεν είναι καθόλου προς το συμφέρον μου να σας τσιμπήσω! Εγώ πρέπει να φτάσω στην άλλη πλευρά και υπόσχομαι ότι δεν θα σας κάνω κανένα κακό." Λοιπόν, αυτό φάνηκε πολύ λογικό στο βάτραχο, και έτσι ο σκορπιός σύρθηκε στην πλάτη του για να κάνει το ταξίδι κατά μήκος του ποταμού.

Ο βάτραχος περνούσε το ποτάμι όταν ξαφνικά, στη μέση του ποταμού, ο σκορπιός άρχισε να κεντρίζει επανειλημμένα το βάτραχο. Ο βάτραχος, συγκλονισμένος από αυτήν την εξέλιξη, φώναξε, "Γιατί, ω! Γιατί το κάνατε αυτό; Είπατε ότι χρειάζεστε να φτάσετε στην άλλη πλευρά γιατί είχατε κάποια δουλειά!" Ο σκορπιός απάντησε αδιάφορα, "Αγαπητέ κύριε βάτραχε, το είπες και μόνος σου. Είμαι ένας σκορπιός. Έχω ένα μεγάλο κεντρί στο τέλος της ουράς μου. Και ναι, είναι στη φύση μου να σας τσιμπήσω."

Οι ψυχοπαθείς στην πολιτική

Από αυτό το 4% του πληθυσμού που βρίσκεται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας σε μια δεδομένη περίοδο, δεν είναι πιθανό κάποιοι να επιδιώξουν κορυφαίες θέσεις επιρροής; Φυσικά. Θυμηθείτε πως η ανάγκη για απόλυτη εξουσία πάνω σε άλλους είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθή.

Η προσανατολισμένη σε στόχους δολιότητα, η επιφανειακή γοητεία, η φιλική εξωτερική εμφάνιση, και η απουσία τύψεων, είναι τα χαρακτηριστικά που θα τους επιτρέψουν να επιτύχουν τους στόχους τους. Αν είναι επίσης, άνθρωποι του πλούτου, θα τα χρησιμοποιήσουν σίγουρα τα χρήματα τους για να πετύχουν τους στόχους τους. Και επειδή η δολιότητα είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθή, αυτό θα γίνει κατά πάσα πιθανότητα με τη δημιουργία μίας ανθρωπιστικής οργάνωσης.

Οι κακοί άνθρωποι είναι συχνά απασχολημένοι δημιουργώντας για τους εαυτούς τους διάφορες μάσκες για μεταμφίεση και να προώθησης των φιλοδοξιών τους. Ο Δρ Πεκ περιγράφει, "Είναι πιθανό να καταβάλουν πιο πολλές προσπάθειες απ' ό,τι οι περισσότεροι ώστε να αποκτήσουν και να διατηρήσουν μια εικόνα υψηλής αξιοπρέπειας." Έτσι, σε αντίθεση με τις ταινίες, το κακό δεν εμφανίζεται ως ο παλιοχαρακτήρας ο ντυμένος στα μαύρα, ή το τέρας σε πλήρη θέα. Το κακό πολύ σπάνια θα εκτεθεί στο φως της δημοσιότητας. Πρέπει να κρύβεται. Και κρύβεται σχεδόν πάντα υπό την αμφίεση της ηθικής και του φιλοδίκαιου.

Στην πραγματικότητα, αντί να κρύβονται στις σκιές ντυμένοι στα μαύρα, μεταμφιέζονται με κοστούμια, στολές και φιλανθρωπικές οργανώσεις, οι οποίες τους επιτρέπουν να μας εξαπατήσουν με τη σκέψη ότι είναι οι σωτήρες μας. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά. "Ενώ το κακό μπορεί να εκδηλώσει τον εαυτό του γι' αυτό που είναι ... σπάνια το κάνει", διακήρυξε ο Δρ Πεκ και πρόσθεσε, "οι κακοί είναι μάστορες στη μεταμφίεση."

Τώρα ας εξετάσουμε το ιστορικό των ανθρώπων που ελέγχουν τον πλανήτη. Έχουν δημιουργήσει πολέμους για το κέρδος και τον έλεγχο, που είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, για τους οποίους δεν νιώθουν καμία τύψη. Επέτρεψαν να συμβούν επιθέσεις, δημιούργησαν οικονομικές καταστροφές, και ανέτρεψαν κυβερνήσεις για να προωθήσουν τις φιλοδοξίες τους. Έχουν πεί ψέματα επανειλημμένα σχετικά με τα γεγονότα αυτά με τη χρήση των ΜΜΕ που ελέγχουν, και της ακαδημαϊκής κοινότητας, την οποία επίσης ελέγχουν μέσω των αφορολόγητων ιδρυμάτων τους.

Αυτοί οι πλούσιοι άνθρωποι μεταμφιέζονται ως σωτήρες της κοινωνίας. Μεταμφιέζονται χρησιμοποιώντας δημόσιες οργανώσεις για βιτρίνα, οι οποίες φαίνεται να είναι ανθρωπιστικού χαρακτήρα. Έχουν πει ψέματα επανειλημμένα όχι μόνο για τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα, αλλά έχουν δημιουργήσει σκόπιμα αυτές τις καταστροφές για δικό τους όφελος. Οι δικές τους δημοσιεύσεις αναφέρουν ότι σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν μια παγκόσμια δικτατορία με αυτούς να έχουν τον πλήρη έλεγχο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι τυπικοί ψυχοπαθείς. Είναι αντιανθρώπινοι!

Σε σύγκριση με τους κοινούς παραβατικούς εγκληματίες, αυτοί οι άνθρωποι φαίνονται εντάξει στην επιφάνεια. Αλλά, όπως έχουμε μάθει, τα ψέματα, η εξαπάτηση και η μεταμφίεση είναι τα στάνταρτ χαρακτηριστικά όσων είναι κακοί. "[Αυτοί] προέρχονται από τα υψηλότερα κοινωνικά στρώματα", έγραψε ο Άλεν. "Είναι πάρα πολύ πλούσιοι, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και εξαιρετικά καλλιεργημένοι. Πολλοί από αυτούς έχουν φήμη για φιλανθρωπία. Κανείς δεν χαίρεται να βρεθεί στη θέση να κατηγορεί διακεκριμένους ανθρώπους ότι συνωμοτούν για να υποδουλώσουν τους συμπατριώτες τους, αλλά τα γεγονότα είναι αναμφισβήτητα."

Εάν επρόκειτο να ερευνήσετε τους ανθρώπους που έχουν διαπράξει αγριότητες εναντίον πληθυσμών στην ιστορία, θα βρείτε πιθανώς ότι οι περισσότεροι ήταν ψυχοπαθείς. Παρότι τα κύρια ιστορικά βιβλία περιγράφουν μερικά από αυτά τα γεγονότα, δεν τονίζουν το μοτίβο στο οποίο ανήκαν. Το μοτίβο αποτελείται από μια σταθερή ροή ψυχοπαθών που έλεγαν ψέματα, εξαπατούσαν και δολοφονούσαν στο δρόμο τους προς την κορυφή, με αποτέλεσμα τις αγριότητες. Αυτό το επαναλαμβανόμενο θέμα συμβαίνει να είναι ο κανόνας.

Σχετικά με αυτό, ο Δρ Lobaczewski είπε, "Τότε συνήθως φθάνουμε στο συμπέρασμα ότι η πράξη δεν θα είχε πραγματοποιηθεί ...αφού ο παθολογικός παράγοντας σφραγίσε την πράξη με την εμφάνισή του ή ήταν απαραίτητο συστατικό της προέλευσης της. Οι παράγοντες αυτοί είναι συνήθως ενεργοί στη γένεση του κακού. Μέσα σε αυτή την περίπλοκη δομή, ένα είδος κακού τροφοδοτεί και ανοίγει τις πόρτες για άλλα, ανεξάρτητα από ατομικά ή δογματικά κίνητρα." Τέλος, ο ίδιος προτείνει, "Από την στιγμή που παθολογικοί παράγοντες είναι παρόντες στην σύνθεση των περισσότερων περιπτώσεων κακού, είναι επίσης παρόντες στην συνέχιση τους."

"Επειδή η επιμονή τους είναι εξαιρετική - και συνοδεύεται πάντα από δίψα για εξουσία - υποψιάζομαι ότι οι κακοί είναι πιο πιθανό από ό, τι οι περισσότεροι να μεγαλοποιήσουν τον εαυτό τους πολιτικά," περιγράφει ο Δρ Peck. Ο Δρ Sabbatini έγραψε, "Υπό αγχώδεις κοινωνικές καταστάσεις, όπως σε πολέμους, φτώχεια, γενική κατάρρευση της οικονομίας, σαρωτικές επιδημίες ή πολιτική πάλη, κλπ, οι ψυχοπαθείς μπορούν να αποκτήσουν τη θέση των περιφερειακών ή των εθνικών ηγετών και των σωτήρων ... Όταν βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας, μπορούν να προκαλέσουν πολύ μεγαλύτερη ζημιά από ό, τι ως απλοί πολίτες. "

Ο καθηγητής Μαρς σχολίασε, "Ωστόσο, ως δημόσια πρόσωπα, μας εντυπωσιάζουν ως άνδρες οι οποίοι είναι συμπαθείς, έξυπνοι, εκλεπτυσμένοι, δίκαιοι, ανεκτικοί, στοχαστικοί, ευγενικοί και ανώτεροι που ενδιαφέρονται ειλικρινά για θέματα όπως το περιβάλλον, τα δεινά των ανθρώπων που πεθαίνουν από την πείνα στο εξωτερικό, τους άνεργους και αυτούς που μαστίζονται από τη φτώχεια. Επιπλέον, συχνά αναγνωρίζονται ως ηγέτες στην εύλογη επιθυμία για παγκόσμια ειρήνη και ηρεμία."

Και συνέχισε: "Πολλοί είναι ενεργοί στο έργο της εκκλησίας και των φιλανθρωπικών οργανώσεων. Άλλοι δωρίζουν σε κοινωφελείς σκοπούς." Αναγνωρίζοντας αυτό το προσωπείο , πρόσθεσε, "Κανείς δεν θα μπορούσε ούτε στιγμή να υποψιαστεί τι συμβαίνει πραγματικά στις βαθιές, σκοτεινές γωνιές των διαβολικών μυαλών τους."

Μία άλλη εξαιρετικά χρήσιμη ικανότητα που πρέπει να γνωρίζουμε, είναι η ικανότητα να εντοπίσουμε αυτό το μοτίβο της αποσύνθεσης σε ένα έθνος κάτω από παθολογική επιρροή. Το βιβλίο του Δρα Lobaczewski, Political Ponerology (Πολιτική Πονηρολογία) εξηγεί λεπτομερώς το μοτίβο αυτό. Έχει βιώσει αυτή τη διαδικασία προσωπικά, ενώ ζούσε στην Πολωνία στο πλαίσιο τόσο της ναζιστικής όσο και της κομμουνιστικής κατοχής. Μόλις συνειδητοποιήσετε ότι την Αμερική όπως και τα άλλα έθνη του ΝΑΤΟ τα ελέγχουν ψυχοπαθείς, τότε οι λόγοι για ατέρμονους πολέμους και ατέλειωτες αναταραχές, γίνονται σαφή. Όταν κατανοήσουμε τη φύση του ψυχοπαθή, όλα φαίνονται απολύτως λογικά.

Όταν οι ψυχοπαθείς κυβερνούν μια κοινωνία, η κοινωνία η ίδια παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά τους. Γενικά θα είναι διεφθαρμένη. Αλλά επειδή η εξαπάτηση αποτελεί πρωταρχικό χαρακτηριστικό του ψυχοπαθή, θα εμφανιστεί ανθρώπινη. Θα μπορεί κανείς να παρατηρήσει τα χαρακτηριστικά της στα υψηλότερα επίπεδα της κυβέρνησης αλλά και στους δρόμους. Αν θα θέλατε να δείτε την τρέλα ενός πολιτισμού υπό την ηγεσία μιας ψυχοπαθούς διακυβέρνησης, δεν χρειάζεται να επισκεφθείτε την πρωτεύουσα του κράτους ή μια μεγάλη πόλη, επειδή ακόμη και το μικρότερο χωριό θα παρουσιάζει αυτά τα χαρακτηριστικά.

Όταν η φατρία που έχει τον έλεγχο μιας κοινωνίας είναι κακόβουλη, η ασθένεια διεισδύει και στα χαμηλότερα επίπεδα. Οι ανήθικες συμπεριφορές προβάλλονται, ενώ οι ηθικές γελοιοποιούνται και εχθροί δημιουργούνται. Η καταστροφική διαδικασία ολοκληρώνεται με ένα ολοκαύτωμα, μία γενοκτονία ή κάπια δίωξη. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη είναι ένα τέτοιο κίνημα.

Τον Νοέμβριο του 1975, το μέλος του Κογκρέσσου, Lawrence P. McDonald, δήλωσε ότι το πιο σημαντικό ζήτημα της εποχής μας είναι η "κίνηση των Ροκεφέλερ και των συμμάχων τους να δημιουργήσουν μια παγκόσμια κυβέρνηση, συνδυάζοντας τον υπερ-καπιταλισμό και τον κομμουνισμό κάτω από την ίδια σκεπή, όλα υπό τον έλεγχό τους." Προειδοποίησε ότι αυτή η κίνηση έχει «διεθνή διάσταση» και «απίστευτα κακές προθέσεις».

Ο Ross έγραψε, "Δεν ξέρω για σας, αλλά αυτές οι δραστηριότητες ... με απασχολούν σοβαρά, διότι τα παιδιά και τα εγγόνια μου θα υποφέρουν πολύ περισσότερο από ό, τι υποφέρουμε σήμερα υπό τον έλεγχο αυτών των τεράτων". Και πρόσθεσε: "Έχω προσπαθήσει να βρω χειρότερους όρους για αυτούς, αλλά αυτό είναι το καλύτερο που μπορώ να σκεφτώ για να τους περιγράψει."

Όταν ένα έθνος ή μία οργάνωση ξεκινούν αυτή τη διαδικασία του κακού, οι ψυχοπαθείς και οι άλλοι διεστραμμένοι στην κοινωνία έλκονται από αυτή σαν μαγνήτης. Ομοϊδεάτες τοποθετούνται σε θέσεις επιρροής και σε θέσεις κλειδιά. Όσον αφορά την τρέχουσα επιδημία, αυτές οι θέσεις περιλαμβάνουν τις μυστικές υπηρεσίες που φέρονται να εκτελούν τις counter intelligence operations.

Όπως έχει ήδη αποδειχθεί ιστορικά, θα πρέπει να καταλάβουν τους δρόμους και να συλλάβουν μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, προκειμένου να εγκαταστήσουν μια δικτατορία. Για να γίνει αυτό, ένα μέρος της κοινωνίας επιλέγεται για να επιβάλει την εξουσία του δικτάτορα σε όλους τους απλούς πολίτες. Ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι αυτό το μέρος της κοινωνίας συνήθως αποτελείται από τα βασικά επιχειρησιακά κέντρα της κοινωνίας,π.χ., τα εργοστάσια, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα δημοτικά κέντρα, τις θρησκευτικές οργανώσεις, τα αστυνομικά τμήματα, τις εταιρείες κοινής ωφέλειας, τα καταστήματα, κ.λπ.

Ο Δρ Lobaczewski περιγράφει αυτή την διαδικασία ακολούθως: "Οι ενέργειες αυτού του φαινομένου επηρεάζουν μια ολόκληρη κοινωνία, ξεκινώντας από τους ηγέτες και διεισδύοντας σε κάθε χωριό, κωμόπολη, εργοστάσιο, επιχείρηση, ή αγρόκτημα. Η παθολογική κοινωνική δομή καλύπτει σταδιακά το σύνολο της χώρας, δημιουργώντας μια «νέα κοινωνική τάξη» στο εσωτερικό του έθνους. Αυτή η προνομιούχα τάξη των διεστραμμένων αισθάνεται μόνιμα πως απειλείται από τους «άλλους». Οι «άλλοι» είναι προφανώς αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μπει στο στόχαστρο για να διωχθούν".

Το Κρυμμένο Κακό

Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω με λόγια ένα γεγονός το οποίο πρέπει κανείς να έχει βιώσει για να το καταλάβει. Το γεγονός στο οποίο αναφέρομαι είναι η παρατήρηση του ψυχοπαθή ή του ψυχοπαθητικού συστήματος στην πραγματική μορφή του, αφού έχει αφαιρεθεί η μάσκα. Μπορεί να περιγραφεί ως κάτι βαθειά τρομακτικό. Είναι μία τρομερά αποκρουστική εμπειρία για ένα φυσιολογικό άτομο και μπορεί να προκαλέσει σοβαρό ψυχολογικό τραυματισμό, ειδικά αν δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση.

"Αν κάποιος έχει βιώσει προσωπικά μια τέτοια εφιαλτική πραγματικότητα," λέει ο Δρ Lobaczewski, "θεωρεί τους ανθρώπους που δεν έχουν προχωρήσει στην κατανόηση της μέσα στο ίδιο χρονικό πλαίσιο να είναι απλά υπερόπτες και μερικές φορές ακόμη και κακόβουλοι". "Η εμπειρία αυτή», συνεχίζει, «[έχει] απορριφθεί από ... [τους υπόλοιπους ανθρώπους και] είναι πλέον μια ψυχολογική επιβάρυνση γι 'αυτόν, αναγκάζοντάς τον να ζει σε ένα στενό κύκλο ατόμων των οποίων οι εμπειρίες ήταν παρόμοιες."

Πολλοί άνθρωποι που μπήκαν στο στόχαστρο (κυριολεκρικά και μεταφορικά) των υπηρεσιών του κακού ήρθαν αντιμέτωποι με το ψυχοπαθητικό στοιχείο. Ο McKinney έγραψε ότι ένας από τους σκοπούς αυτών των εκστρατειών παρενόχλησης είναι να ενσταλάξει μια διεστραμμένη αίσθηση αφοσίωσης προς τους υπεύθυνους για την παρενόχληση. Αυτό είναι απόλυτα λογικό, όταν έχουμε να κάνουμε με έναν παθολογικό παράγοντα. "Ο σαδιστικός έλεγχος είναι επίσης ένα στοιχείο της διαστροφής τους", έγραψε ο Δρ Meloy, ο οποίος αποτελεί ένδειξη "ψυχοπαθητικής διαταραχής."

Ο McKinney ανέφερε επίσης ότι οι εν λόγω υπηρεσίες φαίνεται να αντιμετωπίζουν τους στόχους τους ως αντικείμενα, την στιγμή που τους παρενοχλούν. "Οι ψυχοπαθείς βλέπουν τους ανθρώπους ως αντικείμενα που πρέπει να χρησιμοποιήσουν για τη δική τους ικανοποίηση," εξηγεί ο Dr. Hare. "Ο αδύναμος και ο ευάλωτος - τον οποίο κοροϊδεύουν, αντί να τον λυπούνται - είναι οι αγαπημένοι τους στόχοι." Αυτό βοηθά να εξηγήσουμε τις αναφορές των ανθρώπων που έγιναν στόχοι των υπηρεσιών του κακού για κανέναν ιδιαίτερο λόγο, εκτός από το ότι είναι αξιοπρεπείς. Ένα ψυχοπαθητικό πρόγραμμα θα είχε ως στόχους αυτούς τους ανθρώπους.

Ακριβώς όπως οι δημιουργοί αυτού του προγράμματος παρουσιάζονται ως ανθρωπιστές, το ίδιο το πρόγραμμα παρουσιάζεται ως ωφέλιμο και αναγκαίο. Αφελή άτομα που συμμετέχουν, δεν μπορούν να το αναγνωρίσουν αυτό αμέσως. Όμως, ένα ποσοστό εκείνων που ελέγχουν τα όπλα που βασανίζουν τους πολίτες (πρέπει να είσαι ψυχοπαθής για να το κάνεις αυτό), καθώς και εκείνοι από τα χαμηλότερα επίπεδα που ακολουθούν και παρενοχλούν τους στόχους, είναι ψυχοπαθείς. Και είναι ενήμεροι για την πραγματική φύση αυτού του προγράμματος.

"Τα άτομα που βρίσκονται στο εξωτερικό στρώμα της ψυχοπαθητικής ομάδας, χρησιμοποιούνται για προπαγανδιστικούς σκοπούς," λέει ο Δρ Lobaczewski. "Οι απλοί άνθρωποι υποκύπτουν στους υποβλητικούς υπαινιγμούς του εξωτερικού στρώματος για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν μάθουν να κατανοούν το δεύτερο." "Ένα άτομο με ψυχολογικές αποκλίσεις," εξηγεί, "ειδικά αν φοράει τη μάσκα της κανονικότητας... αντιλαμβάνεται αμέσως το δεύτερο στρώμα ως ελκυστικό και σημαντικό. Εξ άλλου, δημιουργήθηκε από ανθρώπους σαν κι αυτόν."

Ο παθολογικός παράγοντας βοηθά επίσης να κατανοήσουμε γιατί οι άνθρωποι που είναι, αναμφισβήτητα, πιο πνευματικοί και ηθικά πιο εξελιγμένοι από τις μάζες, εντοπίζονται και γίνονται στόχος. Σύμφωνα με τον Δρ Lobaczewski, αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πρώτοι που θα στραφούν εναντίον των καθεστώτων που ελέγχονται από ψυχοπαθείς. Ο Δρ Meloy εξήγεί ότι προκαλούν φθόνο και απληστία στους ψυχοπαθείς αυτά που απολαμβάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Οι ψυχοπαθείς ικανοποιούν τις σαδιστικές επιθυμίες τους προκαλόντας σκόπιμα συναισθηματικό ή σωματικό πόνο σε άλλους.

"Τα ψυχοπαθή άτομα που δεν έρχονται για ψυχοθεραπεία είναι παραδείγματα αυτού του μίσους εναντίον της καλοσύνης," λέει ο Δρ Meloy. Σύμφωνα με τον Δρ Meloy, αν και ο φθόνος δεν είναι συνειδητά αισθητός, είναι η κινητήρια δύναμη για την καταστροφική συμπεριφορά τους. Περιγράφει τη συμπεριφορά αυτή ως «χειραγωγικό κύκλο», όπου κοροϊδεύουν και ταυτόχρονα ασκούν έλεγχο ενώ επιτίθενται στον στόχο τους.

"Ο χειραγωγικός κύκλος", εξηγεί ο Δρ Meloy, "ενισχύει το ναρκισσισμό του και προστατεύει τις αδυναμίες του." Αυτός ο κύκλος συνεχίζει ασταμάτητα, διότι η απειλή προς την αντίληψη του εαυτού του ως τέλειο ον, είναι πάντα παρούσα. Περιγράφει αυτό τον κύκλο ως μια διαδικασία καθαρισμού για τον ψυχοπαθή. "Η επιθυμία να ελέγχουν και να υποβαθμίζουν το άτομο του στόχου τους μπορεί να τροφοδοτείται από την σαδιστική ευχαρίστηση που συνδέεται με τη συμπεριφορά», λέει.

Ό ταν βλέπουμε τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες να κοροϊδεύουν και ταυτόχρονα να ασκούν έλεγχο πάνω στους στόχους τους, είναι μέρος του «χειραγωγικού κύκλου» στον οποίο αναφέρεται ο Δρ Meloy. Αυτό καθίσταται ακόμη πιο λογικό όταν λάβουμε υπόψη την προϋπόθεση του Δρ Lobaczewski, η οποία αναφέρει ότι η ηγεμονεύουσα ψυχοπαθήτική φατρία μιας κοινωνίας (η οικονομική ελίτ), θα προσλάβει ψυχοπαθείς χαμηλότερου επίπεδου για να κάνει το έργο τους. Αυτοί οι αποκλίνοντες του χαμηλότερου επιπέδου φυσικά αναζητούν εργασία στην αστυνομία, την ασφάλεια, τον στρατό, την πολιτική, ή άλλες θέσεις που πιστεύουν ότι θα τους προσφέρουν δύναμη.

Περίληψη

Ένα μικρό τμήμα του πληθυσμού έχει ένα ψυχολογικό προφίλ το οποίο είναι πολύ διαφορετικό από τους περισσότερους.

Έχουν πλήρη επίγνωση της διαφοράς τους. Γνωρίζουν επίσης ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν επίγνωση αυτού του ριζικού διαχωρισμού. Η διαφορά περιλαμβάνει μια συναισθηματική ανεπάρκεια, που συνοδεύεται από την έλλειψη τύψεων, που τους επιτρέπει να λειτουργούν έξω από τα καθιερωμένα ηθικά όρια. Είναι σε θέση να αποκρύψουν αυτήν την διαφορά σε κάποιο βαθμό και συνήθως παρουσιάζονται ως γενναιόδωροι και φιλικοί.

Συμμετέχουν συστηματικά σε αντικοινωνική συμπεριφορά, η οποία περιλαμβάνει την καταστροφή της ζωής των ανθρώπων, προκειμένου να θρέψουν την εγωιστική έπαρση τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας συχνά κοροϊδεύουν τους στόχους τους, τους οποίους θεωρούν αδύναμους, ή τους φθονούν. Προκαλούν πόνο στους άλλους για κανέναν άλλο λόγο εκτός από την απόλαυση που τους δίνει. Καλύπτουν όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Μερικοί συγγραφείς θεωρούν ότι είναι ένα διαφορετικό είδος ανθρώπου.

Οι ψυχοπαθείς φυσικά αναζητούν θέσεις εξουσίας. Πολλές ιστορικές θηριωδίες προκλήθηκαν από ψυχοπαθείς. Ένας οργανισμός ή ένα έθνος κάτω από ψυχοπαθητική επιρροή σύντομα θα μολυνθεί από την ασθένεια. Θα παρουσιάσει τέτοιες καταστροφικές τάσεις από τα ανώτερα επίπεδα έως τα πιο χαμηλά.

Το Κρυμμένο Κακό είναι ένα ψυχοπαθητικό πρόγραμμα που υπάρχει σε μία κοινωνία που διοικείται από ψυχοπαθείς.

Πηγή: bibliotecapleyades.net