Θέμης Τζήμας : Δεν είναι 4ο μνημόνιο... Είναι η ολοκλήρωση της αλλαγής καθεστώτος, το τέλος της Γ' ελληνικής δημοκρατίας.

Δεν είναι 4ο μνημόνιο... είναι κάτι πολύ χειρότερο

Του Θέμη Τζήμα 

Η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να υπογράψει κάτι πολύ χειρότερο από ένα 4ο μνημόνιο: ετοιμάζεται να καταθέσει στη Βουλή το σχέδιο για ένα διαρκή στο χρόνο, μηχανισμό επιβολής οικονομικών μέτρων, αυτοματοποιημένα, δηλαδή ασχέτως πολιτικών επιλογών που τυχόν θα προκύπτουν από εκλογικές αναμετρήσεις, βάσει μάλιστα δημοσιονομικών και όχι οικονομικών κριτηρίων.

Πρόκειται για ένα μηχανισμό στη σύλληψή του και στην εν δυνάμει εφαρμογή του, υπέρ-συνταγματικής ισχύος, αφού θα πρέπει να επιβάλλει την ισχύ του έναντι των όποιων αλλαγών στη σύνθεση της Βουλής και στην κυβέρνηση. Ή αλλιώς για ένα μηχανισμό ευθέως αντισυνταγματικής λειτουργίας, δεδομένου ότι κάμπτει τη λαϊκή κυριαρχία στις βασικότερες θεσμικές λειτουργίες δια των οποίων η τελευταία υλοποιείται.

Παιδιά της Παναγίτσας… και του Αλλάχ – από τη Μαριάννα Τζιαντζή

Προσφυγόπουλο στην Ειδομένη | EUROKINISSI./ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

«Πρώτα θα ταΐσω τα δικά μου παιδιά και ύστερα τα παιδιά του γείτονα». Αυτή την απάντηση έδωσε ο Γιώργος Καρατζαφέρης, καλεσμένος πριν από λίγες μέρες σε τηλεοπτική εκπομπή, όταν ρωτήθηκε για το προσφυγικό ζήτημα.

Καμία πρωτοτυπία εδώ. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο Λεπέν δήλωνε: «Αγαπώ τις κόρες μου πιο πολύ από τις ανιψιές μου, τις ανιψιές μου πιο πολύ από τις εξαδέλφες μου, τις εξαδέλφες μου πιο πολύ από τις γειτόνισσες. Αυτό δεν σημαίνει ότι μισώ τους γείτονες». Και όπως λέει ένα δημοτικό τραγούδι της Ανω Μακεδονίας:

Το δικό μου το παιδί είναι μάλαμα φλουρί.
Και τα ξένα τα παιδιά είναι κάλπικα φλουριά.
Το παιδί μου να ‘ν’ καλά κι ας ψοφούν χίλια αρνιά.
Χίλια αρνιά, χίλια κατσίκια και του μπέη τα κορίτσια.

Σήμερα, που το κλάμα των παιδιών του γείτονα αντηχεί στο δικό μας σπίτι, ίσως αξίζει να θυμηθούμε τι έγραφε ο Κούρτσιο Μαλαπάρτε στο μυθιστόρημά του «Το δέρμα», για τους φτωχούς της Νάπολης.

Οπως έχουμε δει και στο σινεμά, κάποτε στους δρόμους αυτής της πόλης πωλούνταν τα πάντα, από τσιγάρα μέχρι γαϊδούρια. «Τα πάντα εκτός από τα παιδιά. Εδώ τα παιδιά είναι ιερά. Το μοναδικό ιερό πράγμα στη Νάπολη. Ακόμα και η πιο φτωχή οικογένεια μεγαλώνει, μαζί με τα δικά της παιδιά, που μπορεί να είναι δέκα ή δώδεκα, και ένα μικρό ορφανό που το έχει υιοθετήσει από το Ospedale degli Innocenti της πόλης».

ΒΟΜΒΑ ΑΠΟ ΓΕΡΜΑΝΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗ! "Το ΔΝΤ καταστρέφει σκόπιμα την Ελλάδα για να ξεπουληθούν τα κοιτάσματά της"

Εμείς το φωνάζουμε από το 2011, τα στοιχεία που το τεκμηριώνουν και που παραθέτουμε από αυτό το blog είναι γνωστά σε κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από το 2010, αλλά το πολιτικό σύστημα της χώρας συμπεριφέρεται σαν εξαγορασμένο από τις διεθνείς ελίτ που μετέτρεψαν σκόπιμα την κατασκευασμένη κρίση δανεισμού της Ελλάδας σε κρίση χρέους στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

  Πηγή : anemosanatropis.blogspot.gr

 

Γερμανός ειδικός σε θέματα χρηματιστηρίου Ντιρκ Μιούλερ - γνωστός και ως «Mr. Dax» -, στο νέο βιβλίο του, με τίτλο «Showdown», υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ προκάλεσαν την κρίση στην Ευρώπη προκειμένου να ανακόψουν την αύξηση της επιρροής του ευρώ έναντι του δολαρίου.

Ο ίδιος θεωρεί ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε το δικό της νόμισμα ή αν αξιοποιούσε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, καθώς, όπως λέει, «στο ελληνικό υπεδάφος βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη», ενώ τονίζει ότι σκοπός του ΔΝΤ είναι να καταστρέψει την ελληνική οικονομία ώστε τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά σε πολυεθνικές.

Σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού «Focus», ο κ. Μιούλερ αναλύει την θεωρία ότι «η μεγάλη αναμέτρηση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, σχετίζεται με την κυριαρχία στο πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες» και σημειώνει ότι «η Ευρώπη δεν λαμβάνεται πλέον υπόψιν» και «το παιχνίδι κινείται μεταξύ Αμερικής και Ασίας, δηλαδή της Κίνας, ενώ οι Ρώσοι θα ήθελαν να αναμιχθούν κι αυτοί λίγο».

Ο συγγραφέας αποδίδει ωστόσο τα προβλήματα της Ευρώπης όχι μόνο σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά και σε εσωτερικές αιτίες. «Το υψηλό χρέος δεν είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η συνολική υπερχρέωση της Ευρώπης είναι μικρότερη από αυτή των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας. Από το 2008 όμως οι επιθέσεις εναντίον της Ευρώπης εξελίσσονται στοχευμένα και συντονισμένα», λέει.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσει ο κ. Μιούλερ και την Ελλάδα. «Ακριβώς στην φάση της ισχύος του ευρώ συμβαίνουν τα γεγονότα γύρω από τον Κ. Καραμανλή, η ανάληψη της εξουσίας από τον Γ. Παπανδρέου και η αιφνιδιαστική ακούσια καταγγελία στις Βρυξέλλες της παραποίησης των ελληνικών δημοσιονομικών στοιχείων. Ο Παπανδρέου και οι άνθρωποί του έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να στρέψουν την Ευρώπη και την Γερμανία εναντίον τους.

Επτά «πέτρινα» χρόνια μέσα από την κάμερα του Παντελή Βούλγαρη

Επτά «πέτρινα» χρόνια μέσα από την κάμερα του Παντελή Βούλγαρη

Πηγή:  nostimon imar

«Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974»,είναι ένα 37λεπτο ανέκδοτο ντοκυμαντέρ του Έλληνα σκηνοθέτη.

Ταινία, η οποία περιέχει πολύτιμο αρχειακό υλικό· από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων αγωνιστών.

« Σε αυτό το φιλμ υπάρχει ό,τι καταφέραμε εμείς που μείναμε στον τόπο » είπε ο σκηνοθέτης, ο οποίος θυμήθηκε ότι την ώρα του πραξικοπήματος του 1967 ο ίδιος συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Κιέριον» του Δήμου Θέου. « Συμμετείχαν όλοι» είπε συγκινημένος. « O Αγγελόπουλος, η Μαρκετάκη, ο Φέρρης, ο Βαλτινός. Ήταν μια ταινία όμως που άρχισε να φθίνει,γιατί άλλους τους συνελάμβαναν και άλλοι φεύγανε».

 
Σιγά σιγά άρχισε να καταγράφει ό,τι μπορούσε με μια κάμερα Super 8. Φυλακές του Μπογιατίου, κάποια στρατοδικεία… Αργότερα το υλικό έφθασε στο Παρίσι, όπου ο Κώστας Γαβράς το είδε μαζί με τον Κρις Μαρκέρ. Αμέσως βοήθησαν τον Βούλγαρη, στέλνοντάς του μια μηχανή 16 mm και φιλμ. Έτσι συνεχίστηκε η κινηματογράφΙση. Η κηδεία του Πέτρουλα, οι φυλακές της Ακροναυπλίας, η πορεία της Ειρήνης. «Στη Δικτατορία, από ένστικτο, φανταζόμασταν ότι κάτι θα συμβεί στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου », ανέφερε ο σκηνοθέτης, « αλλά κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μαζεύονταν 500.000 άνθρωποι. Ήταν ένας τρόπος για να φανεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα που δεν αντιδρά ». Όλα αυτά όμως γίνονταν κρυφά. Έπρεπε να έχεις ειδική άδεια για να κυκλοφορείς με κάμερα στους δρόμους της Αθήνας. « Ήταν μια εποχή συντροφικότητας, το ξεκίνημα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, μια εποχή που τη θυμάμαι σε ένα κλίμα φοβίας και ανασφάλειας,αλλά ταυτόχρονα και βαθιάς ανθρωπιάς. Άρα, είναι ένα χρήσιμο υλικό.Για να ξαναθυμηθούμε εμείς και για να μάθουν οι νέοι ».

Δείτε το ντοκυμαντέρ και  ΕΔΩ

Δεν έλειψαν οι δυσκολίες και τα κυνηγητά. Αλλά αυτό δεν πείραζε γιατί «καταγράψαμε σημαντικά πράγματα από ταράτσα σε ταράτσα, όπως τα γεγονότα στη Νομική. Ίσως η ποιότητα να μην είναι πάρα πολύ καλή,όμως το γεγονός που καταγράφεις είναι» συμπλήρωσε στο τέλος της παρουσίασης ο Νίκος Καβουκίδης.

Ιδιωτικοποιήσεις: Ληστρική επιδρομή προς ανατολάς (του Χάνες Χόφμπαουερ)

Αναδημοσίευση από REDNotebook

Η διεύρυνση της Ε.Ε. κατά τη δεκαετία του ’90 ακολούθησε μια θεμελιώδη οικονομική κίνηση: το πλεονάζον κεφάλαιο επιζητούσε τη διοχέτευσή του. Οι κορεσμένες αγορές της δεκαετίας του ’70, ως συνέπεια της διακοπείσας ευρωπαϊκής ανασυγκρότησης ταυτόχρονα με την ακριβή για τα επιχειρηματικά συμφέροντα συμμετοχή των εργαζομένων κατά το πρότυπο των κοινωνικών εταίρων, άφηνε μόνο δύο στρατηγικές ανοιχτές για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης: τεχνολογικό και επιχειρησιακό εξορθολογισμό, όπως και επέκταση των αγορών. Οι δομικές αδυναμίες των οικονομιών κρατικού σχεδιασμού, οι οποίες κατέρρευσαν μεταξύ 1989 και 1991, πρόσφεραν από την πρώτη στιγμή ένα ευρύ πεδίο εξάπλωσης. Δεκάδες χιλιάδες εργοστάσια, αγροκτήματα, ακίνητα κι ένας ελάχιστα ανεπτυγμένος τομέας υπηρεσιών βρίσκονταν στη διάθεση των νέων ιδιοκτητών. 

Η μαγική λέξη του μεγαλύτερου κοινωνικο-οικονομικού μετασχηματισμού του 20ου αιώνα ήταν η «ιδιωτικοποίηση». Στο κλασικό λατινικό λεξικό, το ρήμα privare μεταφράζεται τόσο ως «ληστεύω» όσο και ως «απαλλάσσω από κάτι». Πράγματι, η καταλήστευση της πρότερης δημόσιας περιουσίας απάλλαξε τους καινούργιους κατόχους- τουλάχιστον για δύο δεκαετίες –από τους φόβους και τις σκοτούρες τους. Παραγωγικά πλεονάσματα βρήκαν νέες αγορές, φθηνή εργατική δύναμη συνέβαλε στη μείωση του κόστους. Η διεύρυνση προς την Ανατολική Ευρώπη αποδείχθηκε Ελντοράντο για το γρήγορο ιδιωτικό κέρδος και συγχρόνως άφησε καμένη γη για τις εθνικές οικονομίες.

Κρυσταλία Πατούλη : Οι πρόσφυγες θέλουν να πιστέψουν στο αδύνατο, γιατί ζουν το αδιανόητο

Της Κρυσταλίας Πατούλη, από το πρoσωπικό της site

Όλη η προσπάθεια της κυβέρνησης, της ΕΕ και της Τουρκίας, ήταν -και είναι- να έχουν υπό έλεγχο τους πρόσφυγες, όχι όμως όπως αποδείχτηκε, για να προστατέψουν ακριβώς τα δικαιώματά τους -μόλις αυτές τις μέρες τούς έδωσαν φυλλάδια στη γλώσσα τους, για το που και πως μπορούν να καταθέσουν αίτηση ασύλου μέσω διαδικτύου, γιατί κατάλαβαν επιτέλους ότι -παρόλη την δεινή τους κατάσταση, προς τιμήν τους- δεν μπορούν να τους κάνουν ότι θέλουν.

Τούς είπαν λοιπόν -με σκοπό να τους πείσουν να κατευθυνθούν στους καταυλισμούς, όπου παρεμπιπτόντως εκτός των άλλων θα περιθωριοποιούνταν ακόμα περισσότερο από την κοινωνία- μόλις αυτές τις μέρες, για την αίτηση ασύλου. Άφησαν ελεύθερους και τους φασίστες να αλωνίζουν, για να κακοποιούν και να τρομοκρατούν, όπως έγινε π.χ. στη Χίο και στον Πειραιά. Αλλά και πάλι αποδείχθηκε ότι δεν είναι κοκκινοσκουφίτσες οι πρόσφυγες.

Τόσο καιρό τους μπουντρούμιαζαν σε έναν χώρο, τους έδιναν έναν αριθμό στο μπράτσο σαν τους Εβραίους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και από ότι μαθαίναμε δεν τους έλεγαν τίποτα για την αίτηση ασύλου και γενικά τα δικαιώματά τους, εκτός του ότι δεν υπήρχε κανείς να τους μιλήσει στη γλώσσα τους ούτε να τους ενημερώσει σωστά.

Βρυξέλλες: Φασίστες και αστυνομία αναλαμβάνουν δράση για να μην γίνει η θλίψη για τα θύματα της τρομοκρατίας κίνημα ενότητας κι ελπίδας

Γιώργος Βασσάλος | 11/4/2016

Αναδημοσιεύουμε από : UNFOLLOW

Η απαγόρευση κάθε διαδήλωσης σε όλη την περιφέρεια των Βρυξελλών για δύο ήμερες ήταν πρόδηλα δυσανάλογη, ιδιαίτερα όταν ως κύρια απειλή για την τάξη ονοματίζονταν από τους πολιτικούς υπεύθυνους οι λίγες δεκάδες φασίστες που ήθελαν να διαδηλώσουν υπέρ του φυλετικού και θρησκευτικού μίσους.

Το πολύχρωμο αυτοσχέδιο μνημείο που στήθηκε μπροστά στο χρηματιστήριο (La Bourse) λίγες ώρες μετά τα βάρβαρα τυφλά χτυπήματα της 22ας Μαρτίου δεν συνιστούσε εκ πρώτης όψεως κανενός είδους απειλή για την πολιτική της βελγικής αστικής τάξης που, όπως οι ευρωπαίοι εταίροι της, έχει βάλει εδώ και κάποια χρόνια μπρος τον οδοστρωτήρα κατεδάφισης  των κοινωνικών κατακτήσεων και  δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών, επιχειρώντας να τους μετατρέψει σε σκλάβους των πολυεθνικών.

Λουλούδια, κεριά, χαρτάκια με αφιερώσεις στα θύματα. Τα περισσότερα γραπτά συνθήματα ήταν κατά του ISIS. Τα τρία χρώματα της Βραβάντης που κοσμούν τη βελγική σημαία δέσποζαν, αν και ένα πλήθος εθνικών και εθνοτικών σημαιών άρχισε να κρεμιέται στα κάγκελα της μπροστινής εισόδου του κτιρίου του χρηματιστηρίου (που προορίζεται να γίνει μουσείο) κατά πλήρη αναλογία με την πολυεθνική και πολυπολιτισμική πραγματικότητα μιας πόλης όπου το 62% έχει ξένη καταγωγή και το 20% είναι μουσουλμάνοι. Τόσο αραβικές και ισραηλινές όσο και κουρδικές και τουρκικές σημαίες έκαναν την εμφάνισή τους. Επρόκειτο για ένα πραγματικό ζωντανό μνημείο ανεκτικότητας όπου η κάθε κοινότητα και άποψη ήταν ευπρόσδεκτη και όλες μαζί ήταν ενωμένες στο θρήνο.

Τα γεγονότα που θα ακολουθούσαν όμως θα τόνιζαν ότι τα όρια ανοχής και αντοχής του συστήματος, όπως και οι εναλλακτικές που διαθέτει στη συνεχή διαίρεση των απλών ανθρώπων φτάνουν στην εξάντλησή τους. Αρκετά αντιπολεμικά συνθήματα ήταν γραμμένα με κηρομπογιές στο πάτωμα δίπλα σε αυτά εναντίον του ISIS. Στη μία από τις δύο κολώνες των σκαλοπατιών του κτιρίου γράφτηκε ένα μεγάλο «οι πολέμοι σας, οι νεκροί μας», παραπέμποντας σε μια ενότητα των απλών πολιτών απέναντι στις φιλοπόλεμες επιλογές των κυβερνώντων. Το σύνθημα αυτό βρήκε πλήρως τη θέση του στο κλίμα της πλατείας. Ένα πανό επίσης κρεμάστηκε πάνω από τις σημαίες που έλεγε «όχι στο όνομα του Ισλάμ». Το πανό αυτό μαζί με διάφορα μικρότερου μεγέθους συνθήματα ξεκαθάριζε ότι η θλίψη αυτής της πόλης δεν επρόκειτο να μετατραπεί σε μισαλλοδοξία και στοχοποίηση οποιασδήποτε κοινότητας.

Comandante Che Guevara Hasta Siempre

Θα τον ξεχάσεις...Πέρασαν κιόλας 4 χρόνια

γράφτηκε Απρίλιο του 2012 από τον Simple Man

Αναδημοσιεύτηκε στον stontoixo.com 

Θα τον ξεχάσεις, σου λέω. Θα τον ξεχάσεις μέσα στο άγχος και την πολυφωνία των επερχόμενων εκλογών. Θα τον ξεχάσεις, γιατί δεν έβλεπες το πρόσωπό του χιλιάδες ώρες σε πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών. Θα τον ξεχάσεις, γιατί δεν ήταν πολυγραφότατος , ούτε λαλίστατος, ούτε δημοφιλής.

Στο δέκατο του δευτερολέπτου που πέρασε η σφαίρα μέσα από ένα μυαλό, που είχε την ατυχία να ονειρεύεται, θα τον αφήσεις στην μνήμη σου και θα τον φέρνεις στη θύμηση σου, όταν θα έχεις την συνηθισμένη στιγμιαία τσατίλα, σαν εκείνον που στήθηκε απέναντι από τα γραβατοδεμένα καθίκια της δημοκρατίας φτύνοντάς τα με το αίμα του. Θα τον ξεχάσεις γιατί δεν έχεις την ψυχική αντοχή να τον θυμάσαι.

Τον έχεις ξεχάσει ήδη αφού το σιδερόφραχτο κάστρο της δημοκτατορίας είναι ακόμα στην θέση του και τα πολιτικόμουτρα κάνουν τα πλάνα του προεκλογικού τους αγώνα αποδεικνύοντας ότι ούτε τον θάνατο στην πόρτα τους δεν φοβούνται. 

Η σφαίρα ήδη έχει γίνει μπίλια που την παίζουν «αριστεροί» και δεξιοί στην προεκλογική τους ρουλέτα, και δεν έγινε βόμβα, όπως ήλπιζες, στα θεμέλια αυτού του τεράστιου κρεοπωλείου ζωντανών ακόμα ψυχών. 

Τον έχεις ήδη ξεχάσει γιατί τον έχεις κάνει ήδη μελό. Τον έχεις μετουσιώσει σε αφορμή να δακρύζουν τα μάτια σου και όχι να οργίζεται η καρδιά σου. Καρφώνεις σημειώματα αντίστασης στο δέντρο που έπεσε και δεν γίνεσαι εσύ το καρφί να τρυπήσει το λαρύγγι του ηθικού αυτουργού. Του πας λουλούδια και στεφάνια και περιμένεις την κηδεία του να κάνεις ακόμα μια ειρηνική πορεία διαμαρτυρίας αντί ήδη να ράβεις τα σάβανα αυτών που σου έχουν πάρει τα μέτρα για την δική σου αόρατη κάσα.

Τον ξέχασες πριν καλά-καλά τον θυμηθείς. Δεν πρόλαβε να γίνει το ήσυχο ουρλιαχτό του λόγος πολιτικός να αδράξεις το όπλο, να πλέξεις κρεμάλες, να στήσεις στον τοίχο προδότες, να εκδικηθείς για Αυτόν που αρνήθηκε να ξεχάσει ότι το μόνο που δεν σκοτώνει, καμία ορατή και αόρατη σφαίρα, είναι η -για όλους εμάς- ξεχασμένη αξιοπρέπεια.

γράφτηκε Απρίλιο του 2012 από τον Simple Man


Διαβάστε επίσης:

ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ 77χρονος ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ - Ολοι, σήμερα 4.4.2012 στο Σύνταγμα, 6:00μμ. ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Η Πολιτική Διαθήκη του Δημήτρη Χριστούλα κάνει το γύρο του κόσμου (σε πολλαπλές μεταφράσεις)

 Να θυμάσαι...

 

Προσφυγική κρίση: η ΕΕ καταστέλλει τους εθελοντές

Marienna Pope-Weidemann | μετάφραση Πάνος Πέτρου | 03.04.2016

αναδημοσίευση από redpepper.org.uk via rproject.gr

Τον Οκτώβρη του 1943, ο Αδόλφος Χίτλερ διέταξε να απελαθούν όλοι οι Εβραίοι της Δανίας και να σταλούν σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το 99% διασώθηκε επειδή χιλιάδες άνθρωποι ρίσκαραν να μπουν φυλακή –ή να πάθουν ακόμα χειρότερα- για να φυγαδεύσουν κρυφά πάνω από 7.500 άντρες, γυναίκες και παιδιά στην ασφάλεια της Σουηδίας μέσα σε λίγες μέρες.  

Παρόμοια ρίσκα ίσως επιβληθούν τώρα στους εθελοντές στα ελληνικά νησιά, καθώς η συνοριακή δύναμη της ΕΕ, η Frontex, ξεκινά να επιβάλει την εξουσία της σε μια περιοχή, στο δρόμο για την οποία έχουν πνιγεί 400 άνθρωποι από την αρχή του χρόνου, επιχειρώντας να φτάσουν σε αυτή. «Πράγματι νιώθουμε σαν να είμαστε στην Αντίσταση στην Β Παγκόσμιο Πόλεμο», είπε η Λάρα, μια νεαρή Ολλανδή εθελόντρια στη Χίο. «Δεχόμαστε “τυχαίους” ελέγχους για χαρτιά και διαβατήρια και μας λένε να μην ταΐζουμε τους πεινασμένους. Κάθε κίνηση που κάνουμε παρακολουθείται πλέον».

Η Frontex αναλαμβάνει τον έλεγχο

Στα τέλη του 2015, ετοιμαζόταν μια καταιγίδα. Η Σλοβενία, η Κροατία, η Σερβία και η Μακεδονία έκλεισαν τις πόρτες τους, παγιδεύοντας εκατοντάδες ανθρώπους εν μέσω παγωνιάς στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας. Αυτή η κίνηση προκάλεσε απεργίες πείνας, διαδηλώσεις, με κάποιους νεαρούς να ράβουν τα στόματά τους για να δηλώσουν ότι δεν έχουν φωνή, κρατώντας πλακάτ που έγραφαν «Πυροβολήστε Μας ή Σώστε Μας». Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα βρέθηκε υπό αυξανόμενη πίεση από την ΕΕ να ελέγξει τις ροές των ανθρώπων και απειλήθηκε με αποβολή από την Συνθήκη Σένγκεν.

Σε απάντηση, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το μόνο πράγμα που ξέρει να κάνει –να υποκύπτει- και τώρα τα τείχη κλείνουν. Με μια χρεοκοπημένη κυβέρνηση να αφήνει τεράστια κενά στα κρατικά συστήματα ανθρωπιστικής βοήθειας και μια ΕΕ να επιφυλάσσει τα πλούτη της μόνο για δαπάνες σε συνοριακούς ελέγχους, τα δίκτυα αλληλεγγύης πήραν ένα ανεπίσημο «πράσινο φως» να αναλάβουν την –σωτήρια για ανθρώπινες ζωές- δουλειά που κανένας άλλος δεν επρόκειτο να κάνει. Δουλεύοντας νυχθημερόν πέτυχαν υπεράνθρωπα κατορθώματα και αποτέλεσαν την λεπτή γραμμή που χωρίζει την καταστροφή από την απόλυτη βαρβαρότητα. Αλλά σήμερα, δέχονται επίθεση. 

Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη. (Του Κλεάνθη Γρίβα)

 

grivas.info

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ

Θεσσαλονίκη 22 Μαΐου 1963

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

 

1. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

 

2. ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
 

α) Το ημερολόγιο του ζόφου
β) Δηλώσεις Γ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλή

 

3. ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΟΙ
 

α) Δικαστική Χούντα
β) Αξιωματικοί που τελούσαν υπό κατηγορία
γ) Αξιωματικοί που δεν τελούσαν υπό κατηγορία

 

4. Η ΔΙΚΗ
 

α) Οι δικαστές
β) Οι Ένορκοι
γ) Αγόρευση Εισαγγελέα Παύλου Δελαπόρτα
δ) Η απόφαση

 

5. ΜΕΤΑ ΑΠΟ 35 ΧΡΟΝΙΑ (1998): ΜΝΗΜΕΙΟ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
 

α) Μια πινακίδα που διαστρέφει την ιστορική μνήμη
β) Μια πινακίδα που αποκαθιστά την ιστορική μνήμη
γ) Αντίδραση του ΚΚΕ: Υπέρ της διαστροφής της μνήμης
δ) Δήλωση του προέδρου της ΕΔΑ στη Βουλή (1961)
ε) Γ. Βότσης: Ανήκει στην Ιστορία (Ελευθεροτυπία, 23-5-1998)
ζ) Εφημ. BONUS: Τώρα θα κοιμάται εν.. ειρήνη (24-5-1998)
η) Β. Νέττας: Πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία (Ελευθεροτυπία, 25-5-1998)

 

6. ΠΙΝΑΚΕΣ

 

α) Πολιτικές δολοφονίες στη Θεσσαλονίκη
β) Ιστορικό φόντο των πολιτικών δολοφονιών
γ) Το Μετεμφυλιακό παρακράτος στην Ελλάδα
▪ ΠΑΡΑΝΟΜΑ Οργανα του παρακράτους (Αντικομμουνιστική Επιτροπή - ΙΔΕΑ)
▪ ΝΟΜΙΝΑ Οργανα του παρακράτους (ΚΥΠ - Εθνική Ασφάλεια)
▪ ΝΟΜΙΜΕΣ Παρακρατικές οργανώσεις
▪ Παρακρατικές οργανώσεις: ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΕΣ & ΣΤΕΛΕΧΗ
δ) Μυστικές Επιχειρήσεις: Stay Behind / Gladio / Προβιά (NATO/CIA)

 

7. ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

 

1. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

 

«Σήμερα, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης»

Εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας

 

Από την απελευθέρωσή της μέχρι το 1967, η Θεσσαλονίκη, αναδείχθηκε σε αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα των πολιτικών δολοφονιών και των οξύτερων ταξικών συγκρούσεων, κυρίως εξαιτίας της καθαρότητας που είχε η ταξική της διαστρωμάτωση.

 

Όλες οι πολιτικές δολοφονίες που έγιναν στη Θεσσαλονίκη ήταν προϊόν της συνεργασίας της κρατικής εξουσίας με τον υπόκοσμο, από την οποία γεννήθηκε το παρακράτος, ένας ιδιότυπος «θεσμός» που δραστηριοποιείται πέραν των ορίων της νομιμότητας (με καθοδηγητικά όργανα που απαρτίζονται από κρατικούς αξιωματούχους και εκτελεστικά όργανα που στρατολογούνται από τον υπόκοσμο), και λειτουργεί ως εγγυητής της υφιστάμενης εξουσιαστικής τάξης πραγμάτων.

 

Η ιστορία κινείται σε δύο επίπεδα: Ένα εμφανές, που το βλέπουν και το ζουν όλοι, και ένα αφανές, γνωστό σε λίγους μυημένους που κινούν τα νήματα της πολιτικής ζωής.

 

Στο αφανές επίπεδο, η ελληνική ιστορία των δύο πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών σφραγίστηκε ανεξίτηλα από δύο πολιτικές δολοφονίες: 

 

Τη δολοφονία του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ στις 8 Μαΐου 1948 και τη δολοφονία του Έλληνα βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη στις 22 Μαΐου 1963. 

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ από το Ανοιχτό Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων ΜΑΛΑΚΑΣΑΣ : Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ

Λάβαμε στο e-mail μας και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο.

3.4.2016

Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΑΙ

Εδώ και περίπου 20 μέρες καταφθάνουν Αφγανοί –κυρίως-πρόσφυγες σε παλιό στρατόπεδο στην Μαλακάσα.

Στην αρχή 650-700, μετά λίγες μέρες κι άλλοι, μετά κι άλλοι, κι άλλοι…

Σήμερα πια ,πρέπει να πλησιάζουν τους 1200, ακριβή καταγραφή δεν έχουμε.

Σ΄ένα τεράστιο χωράφι, με ελάχιστα μικρά κτίσματα που χρησιμοποιούνται σαν αποθήκες, προσπαθούν να ζήσουν γυναίκες, παιδιά, βρέφη, έγκυες, άντρες, έφηβοι.

Κοιμούνται κατάχαμα σε sleeping bags και κουβέρτες, μέσα σε σκηνές των 10 ατόμων, χωρίς θέρμανση στον πιο κρύο τόπο της Αττικής κι όταν βρέχει βρίσκονται μέσα σε λίμνες.

Τον χώρο διαχειρίζεται ο στρατός (αλήθεια από που ως που ο στρατός κάνει κουμάντο σε καταυλισμούς προσφύγων?) και τα παιδάκια έχουν την ευχαρίστηση(!) να παίζουν δίπλα σε φαντάρους που πάνε πάνω – κάτω με πολυβόλα στα χέρια.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Του ΣΤΑΘΗ*

Πηγή :  iskra.gr

Σκίτσο στο enikos της 15ης/12/2015. 

Οχι, η γελοιογραφία δεν είναι προφητική, φαινότανε το πράγμα. Το δυσάρεστο ήταν και είναι η εθελοτυφλία που επιδεικνύουν οι επιμηθείς και μηδέποτε προμηθείς.

Πρέπει να μισούν τους ανθρώπους, δεν εξηγείται αλλιώς! Ο κ. Μπαλτάς έφερε για διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου έναν Βέλγο καλλιτέχνη, τον κ. Γιαν Φαμπρ, μάλλον Φλαμανδό (εθνικότητα την οποίαν ο κ. Μπαλτάς συγχέει με την ολλανδική - μικρό το κακό. Και για τους Φλαμανδούς και για τους Ολλανδούς). Το κακό, μεγάλο ή μικρό, αφορά εμάς. 

Ο κ. Γιαν Φαμπρ (όστις, ειρήσθω εν παρόδω, βρίσκει εμάς τους Ελληνες «συμπαθητικά αναχρονιστικούς», ήτοι ολίγον καθυστερημένους) έχει διαπρέψει ως μεταμοντέρνος δημιουργός, σκαρώνοντας έργα φτιαγμένα από το αίμα του και άλλα σωματικά υγρά (πιθανώς ούρα, ιδρώτα, σάλια ή σπέρμα). Επίσης ειδικεύεται σε συνθέσεις με σκαθάρια και άλλα έντομα, άμα τε και σε χάπενινγκς με ιπτάμενες γάτες - να δούμε πως σκάνε στο έδαφος! Λεονάρντο ντα Βίντσι ο τύπος, Μαρκ Σαγκάλ και Ταρκόφσκι, όλοι μαζί σε μια συσκευασία. Πλην όμως εργατικός! 

Αμέσως μόλις έσκασε στην Αθήνα, μετονόμασε το Ελληνικό Φεστιβάλ σε Διεθνές Φεστιβάλ, το αφιέρωσε στο... Βέλγιο και του ’χωσε στο ρεπερτόριο και τρία-τέσσερα έργα δικά του (δεν γνωρίζω αν ανάμεσά τους πατίκωσε κι εκείνο το θεατρικό του στο οποίον αναγκάζει τους θεατές να στέκονται ακίνητοι 24 ώρες να τον παρακολουθούν να μην κάνει τίποτα).  

Συγκινείται με κάτι τέτοια, ως φαίνεται, ο κ. Μπαλτάς και καμαρώνει σαν γύφτικο σκερπάνι, όπως ο επαρχιώτης δίπλα στον πρωτευουσιάνο - τον κ. Γιαν Φαμπρ δηλαδή, που του έφεξε ξαφνικά να κάνει κουμάντο σε κάτι μαλάκες, τους οποίους άρχισε αυθωρί και παραχρήμα στην... πατριδογνωσία! Εξηγώντας στους παρ’ ημίν ιθαγενείς πόσο πολυπολιτισμικό είναι το Βέλγιο! Φοβερό! Σωστός ο παίκτης. Το Βέλγιο διαθέτει δύο αστυνομίες, μια γαλλόφωνη και μια φλαμανδική, μια ακόμα αστυνομία από Βαλώνους και Φλαμανδούς μαζί, μια αστυνομία επίσης για τους έγχρωμους που κατοικούν στη χώρα, και μια αστυνομία για τους εκπροσώπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εδρεύουν στο Βέλγιο - τέτοιον πολυπολιτισμό δεν θα βρείτε πουθενά αλλού.