Τετάρτη 13 Ιουνίου 2018

Ενέχυρο στους δανειστές η δημόσια περιουσία


Πηγή : konstantakopoulos.gr


Πολυνομοσχέδιο διαιώνισης 
της μνημονιακής φτώχειας και υποτέλειας
 
Το πολυνομοσχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα και κατατέθηκε στη Βουλή την Παρασκευή 8 Ιουνίου είναι για την Αυγή «το τελευταίο πολυνομοσχέδιο πριν από την έξοδο από τα Μνημόνια», όπως γράφει σε ένα αδιάφορο «χτύπημα» της 1ης σελίδας. Συνεπώς, μικρό το κακό κι απομεινάρι ενός παρελθόντος που περνάει στην ιστορία οριστικά κι αμετάκλητα…

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Ισχύει όμως το ακριβώς αντίθετο. Το πολυνομοσχέδιο με το οποίο θα κλείσει η τέταρτη αξιολόγηση που αποτελεί προϋπόθεση για την έγκριση της εκταμίευσης της δόσης στο Eurogroup της 21ης Ιουνίου, είναι το τελευταίο και πιο φαρμακερό καρφί στο φέρετρο της ελληνικής χρεοκρατίας, όχι λόγω των πολλών και σοβαρών αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνει, όπως άλλωστε περιελάμβανε κάθε άλλο πολυνομοσχέδιο που απαιτούσαν οι δανειστές από το πρώτο του 2010, μέχρι σήμερα. Το πολυνομοσχέδιο που θα ψηφισθεί την Πέμπτη 14 Ιουνίου στη Βουλή ισοδυναμεί με όλεθρο στο διηνεκές επειδή μέσα σε λίγα μόλις άρθρα ολοκληρώνεται ένα οικονομικό έγκλημα που ξεκίνησε να σχεδιάζεται και να υλοποιείται τον Αύγουστο του 2015, όταν ΣΥΡΙΖΑ κι ΑΝΕΛ παραδόθηκαν ολοσχερώς στους πιστωτές: την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, που μετατρέπεται σε εγγύηση για την αποπληρωμή των δανείων.

Στους δανειστές η δημόσια περιουσία

Η πρώτη πράξη ήταν η δημιουργία του υπερταμείου (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, ΕΕΣΥΠ) με το νόμο 4389/2016, στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης  όπου πέρασε όλη η δημόσια περιουσία. Τα επιχειρήματα που επικαλούνταν τότε οι ΣΥΡΙΖΑίοι ξεκίναγαν και τελείωναν με την ανάγκη καλύτερης διαχείρισης, αξιοποιώντας τα τρωτά της δημόσιας διοίκησης. Αποδεικνύεται πώς Τσακαλώτος, Χουλιαράκης και οι συν αυτώ συνειδητά εξαπατούσαν κι έριχναν στάχτη στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας, γιατί αποκλείεται να μην είχαν ακούσει το  αίτημα των πιστωτών, που όλη η κοινωνία διαισθανόταν και φοβόταν από το 2010! Οι επόμενες δύο πράξεις που επιχειρούν να ναρκοθετήσουν κάθε μελλοντική πιθανότητα μονομερούς διαγραφής του δημόσιου χρέους με πράξεις κυρίαρχου κράτους (όπως περιγράφονταν στο πόρισμα της Επιτροπής αλήθειας του δημόσιου χρέους  το 2015, ή ακόμη και αδυναμίας αποπληρωμής) ορίζονται στο υπό ψήφιση πολυνομοσχέδιο.

Στο Γ’ Κεφάλαιο, άρθρο 109, προβλέπεται η τροποποίηση της δανειακής σύμβασης, όπως (σοφά και καθόλου τυχαία) είχε προβλεφθεί από τον Αύγουστο του 2015 «προκειμένου να ληφθεί υπόψη η οντότητα που περιγράφεται στη Δήλωση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης ως το ανεξάρτητο ταμείο που θα δημιουργηθεί από τοπ δικαιούχο κράτος μέλος για να διαχειρίζεται αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία και να τα αξιοποιεί με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα». Έκτοτε, «το Φεβρουάριο του 2017 συγκροτήθηκε σε σώμα το πρώτο διοικητικό συμβούλιο της. Τον Ιανουάριο του 2018, οι συμμετοχές του δικαιούχου κράτους μέλους σε διάφορες εταιρείες μεταφέρθηκαν στην ΕΕΣΥΠ», όπως με σαφήνεια γράφεται στο προοίμιο.

Και περνάμε έτσι στο επίμαχα άρθρα, που μετατρέπουν την Ελλάδα κανονικά και με τον υπό ψήφιση σε αποικία χρέους:

14.2A Η ΕΕΣΥΠ αμετάκλητα και άνευ όρων:

14.2Α.1 εγγυάται στον ΕΜΣ την έγκαιρη εκπλήρωση από το δικαιούχο κράτος μέλος των υποχρεώσεων του δικαιούχου κράτους μέλους βάσει της σύμβασης.

14.2Α.2 υπόσχεται στον  ΕΜΣ ότι κάθε φορά που το δικαιούχο κράτος μέλος δεν καταβάλλει ποσό οφειλόμενο βάσει ή σε σχέση με τη Σύμβαση, η ΕΕΣΥΠ μετά από αίτημα θα φέρει την ευθύνη καταβολής αυτού του ποσού σαν να ήταν ο κύριος οφειλέτης, εφόσον τα συνολικά καταβλητέα ποσά βάσει αυτής της εγγύησης δεν θα υπερβαίνουν συνολικά τα 25.000.000.000 ευρώ.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό: ότι κάθε φορά που δεν καταβάλλεται κάποια δόση οι πιστωτές στην πράξη θα κατάσχουν τμήματα της δημόσιας περιουσίας. Είναι επίσης και το γεγονός ότι το υπερταμείο του ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε ένα ακόμη ανεξέλεγκτο κέντρο, που θα λειτουργεί σαν τοποτηρητής των συμφερόντων των πιστωτών. Αρκεί μια ματιά στις υποχρεώσεις και αρμοδιότητές του, όπως περιγράφονται στο πολυνομοσχέδιο – έκτρωμα:

Η ΕΕΣΥΠ αναλαμβάνει την υποχρέωση να:

(i) παρέχει στον ΕΜΣ τις οικονομικές καταστάσεις του εξαμήνου (μη ελεγμένες) και ετήσιες (ελεγμένες σύμφωνα με τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης, όπως ισχύουν κάθε φορά), μόλις αυτές είναι διαθέσιμες και εν πάση περιπτώσει εντός της σχετικής περιόδου που καθορίζεται στον Εσωτερικό κανονισμό της ·

(ii) παρέχει στον ΕΜΣ οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με οποιοδήποτε γεγονός το οποίο εύλογα θα μπορούσε να αναμένεται να προκαλέσει την εμφάνιση ενός Γεγονότος Αθέτησης, εγκαίρως αφού λάβει γνώση (και τα τυχόν μέτρα που λήφθηκαν, εάν συντρέχει τέτοια περίπτωση, για την αποκατάστασή του) και

(iii) κοινοποιεί στον ΕΜΣ οποιαδήποτε πρόταση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΕΣΥΠ στη γενική συνέλευση της ΕΕΣΥΠ σε σχέση με τη δήλωση ή διανομή μερίσματος από την ΕΕΣΥΠ και των λεπτομερειών αυτής της πρότασης, με την υποβολή της σχετικής πρότασης στη γενική συνέλευση της ΕΕΣΥΠ και των λεπτομερειών οποιασδήποτε έγκρισης από τη γενική συνέλευση της ΕΕΣΥΠ για τη διανομή μερίσματος.

Με βάση αυτές τις προβλέψεις οι δανειστές θα έχουν συνεχή και πεντακάθαρη εικόνα για την αξία των «ασημικών». Με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να επισπεύδουν σχέδια ιδιωτικοποιήσεων στο βαθμό που εξυπηρετούν συγκεκριμένες εταιρείες τους. Έτσι, οι οικονομικές καταστάσεις του υπερ-ταμείου θα μοιάζουν θα μοιάζουν με ένα διαρκώς ενημερωμένο κατάλογο προϊόντων, που θα κυκλοφορεί από μέιλ σε μέιλ κι από χέρι σε χέρι, κάνοντας την κρίση της Ελλάδας ευκαιρία εύκολου πλουτισμού κάθε απατεώνα που θα εμφανίζεται ως φιλόδοξος επενδυτής…

Εν κατακλείδι, το συγκεκριμένο Γ’ Κεφάλαιο του πολυνομοσχεδίου αποδεικνύει ότι η έξοδος από τα Μνημόνια δεν συμπίπτει με μια περίοδο αυξημένων δυνατοτήτων άσκησης ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής, όπως διατείνονται οι ΣΥΡΙΖΑίοι, προς άγραν αφελών. Το υπερ-ταμείο εγγυάται ότι η δημόσια περιουσία (από ακίνητα υπουργείων και μετοχές, μέχρι πάλαι ποτέ ΔΕΚΟ) θα είναι αλυσοδεμένη στους όρους των πιστωτών επί πολλές δεκαετίες ακόμη.

Νέα αντιλαϊκά μέτρα

Δεν είναι ωστόσο μόνο η υπαγωγή της δημόσιας περιουσίας στη διάθεση των πιστωτών• πράξη που ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία καθώς βουλευτές που εξελέγησαν στο όνομα του ελληνικού λαού χαρίζουν δημόσια περιουσία στους δανειστές. Ποιόν ρώτησαν; Από πού νομιμοποιούνται να ψηφίζουν ό,τι ζητάει ο κάθε Γιουνκέρ;

Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει ακόμη πλήθος αντιλαϊκών μέτρων, που θα φτωχύνουν τον λαό. Οι συνέπειές τους δε, εκτείνονται πολύ πέραν της 20ης Αυγούστου 2018, όταν η κυβέρνηση θα γιορτάζει το «τέλος των μνημονίων», κερνώντας σανό ψηφοφόρους της και μη. Ορισμένα από τα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνει το πολυνομοσχέδιο είναι τα εξής:
  1. Διευκόλυνση της ιδιωτικοποίησης του Ελληνικού, για χάρη του ομίλου Λάτση. Συγκεκριμένα, σύσταση φορέα διαχείρισης της ομαλής λειτουργίας της επένδυσης, με ευθύνη την καθαριότητα, τη συγκέντρωση των απορριμμάτων, τον ηλεκτροφωτισμό, τη συντήρηση των υποδομών κ.α. που προφανώς θα είναι δημόσια έτσι ώστε τα κέρδη να είναι ιδιωτικά (Τμήμα Α, πολυνομοσχεδίου).
  2. Επιτάχυνση ιδιωτικοποίησης ηλεκτρικής ενέργειας. Το πολυνομοσχέδιο προσαρμόζει στα νέα δεδομένα το σχέδιο ξεπουλήματος της ΔΕΗ και εισόδου των ιδιωτών. Συγκεκριμένα, καθώς είναι θέμα χρόνου η ιδιωτικοποίηση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ «μειώνονται κατά 50% οι προς δημοπράτηση ποσότητες», καθώς κανένας ιδιώτης δεν θα επιτρέψει τη λεηλασία που γινόταν επισήμως στην παραγωγή της ΔΕΗ μέσω των δημοπρασιών, στο όνομα του ανοίγματος της αγοράς. (Άρθρο 42)
  3. Αυστηροποίηση του νόμου Κατσέλη για τους δανειολήπτες. Με βάση όσα προβλέπει το πολυνομοσχέδιο, παύει να ισχύει για τους δανειολήπτες που αιτούνται την υπαγωγή τους στο νόμο το τραπεζικό απόρρητο σε βάθος πενταετίας, ενώ σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής τουλάχιστον τριών μηνιαίων δόσεων, παύει να ισχύει η αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων. (Κεφάλαιο Β’)
  4. Συγκέντρωση των αποθεματικών του δημοσίου σε έναν ενιαίο λογαριασμό. Στόχος είναι να τεθούν υπό τον έλεγχο του κράτους ποσά ύψους γύρω στα 6 δισ. που είναι σε λογαριασμούς εμπορικών τραπεζών, ώστε το δημόσιο να χτίσει το περίφημο «μαξιλαράκι ασφαλείας» που θα διευκολύνει την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους μετά τον Αύγουστο. Η ρευστότητα του δημοσίου ή οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, με άλλα λόγια, θα εγγυηθούν την ομαλή αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους. (Τμήμα Ι’).
Ωστόσο, η εμβάθυνση και επέκταση της λιτότητας πολύ πέραν της 20ης Αυγούστου πετυχαίνεται με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Δράσης, που αποτελεί και το τελευταίο μέρος του πολυνομοσχεδίου. Συνολικά, είναι ένα ασφυκτικό πλαίσιο που προσδιορίζει από τώρα τη φορολογική και δημοσιονομική πολιτική της επόμενης 5ετίας, διευκολύνοντας μια κυβέρνηση της ΝΔ να μην ψηφίσει κανένα νέο αντιλαϊκό μέτρο! Θα είναι περιττό και αχρείαστο…

Νέα …μεσοπρόθεσμη λιτότητα

Εν συντομία, το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο που δεν αναιρεί, ούτε καν χαλαρώνει αλλά κάνει ακόμη πιο επιθετική την ισχύουσα μνημονιακή πολιτική προβλέπει, μεταξύ άλλων τα εξής:
  • Μείωση των συντάξεων μέσω αναπροσαρμογής στις κύριες συντάξεις, περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις επικουρικές συντάξεις έως και 18% του ύψους της καταβαλλόμενης σύνταξης, κ.α. Ως αποτέλεσμα θα επιφέρουν στο κράτος εξοικονομήσεις ύψους 12,5 δισ. ευρώ από το 2019 ως το 2022. Αφού δηλαδή θα έχουμε βγει από τα μνημόνια…
  • Αύξηση φόρων μέσω κυρίως της μείωσης του αφορολόγητου που ως αποτέλεσμα θα έχουν αυξημένα έσοδα για το κράτος και απώλειες για τους πιο φτωχούς μισθωτούς και συνταξιούχους 6,04 δισ. ευρώ όπως φαίνεται και στον πίνακα. Κι αυτές οι μειώσεις θα εφαρμοστούν μετά την έξοδο από τα μνημόνια…
  • Διαιώνιση της υπερχρέωσης. Το 2022 το δημόσιο χρέος θα ανέρχεται στα 318,7 δισ. ευρώ (από 315 δισ. ευρώ το 2016), ενώ το ύψος των ποσών που θα καταβάλλει ετησίως σε ρευστό για τόκους το ελληνικό δημόσιο θα φτάνει τα 6,9 δισ. ευρώ, από 5,6 δις. ευρώ που πληρώναμε το 2016.
  • Νέες ιδιωτικοποιήσεις που θα σημάνουν ακριβότερα τιμολόγια για τους πολίτες και κέρδη για τους ιδιώτες οι οποίο θα πάρουν στα χέρια τους σε εξευτελιστικές τιμές περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας. Το σύνολο των εσόδων μεταξύ 2018 και 2022 εκτιμάται σε 3,95 δις. ευρώ.



Ενέχυρο στους δανειστές η δημόσια περιουσία

του Θάνου Καμήλαλη



















Πηγή: thepressproject.gr

Ενέχυρο για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους προς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας καθίσταται ολόκληρη η δημόσια περιουσία που έχει μεταβιβαστεί στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας (ΕΕΣΥΠ) κοινώς, το νέο Υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων. Με σειρά άρθρων στο πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα που κατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή, γίνεται ξεκάθαρος ο ρόλος του Υπερταμείου για τις επόμενες δεκαετίες, όπως επίσης και ο ασφυκτικός έλεγχος των δανειστών σε κάθε του δραστηριότητα.

του Θάνου Καμήλαλη

 Ανάμεσα στις σελίδες του πολυνομοσχεδίου, που αναμένεται να ψηφιστεί την ερχόμενη εβδομάδα στη Βουλή, συμπεριλαμβάνεται, (από τη σελ 73) και η τροποποίηση της δανειακής σύμβασης του 2015, μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που κατέχει πλέον το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους. Η τροποποίηση αφορά τον ρόλο του Υπερταμείου, το οποίο, εκτός από την υποχρέωση να καταβάλλει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέος, μπαίνει πλέον και εγγυητής, δεσμευόμενο ότι σε περίπτωση που το ελληνικό κράτος δεν μπορέσει κάποια στιγμή να αποπληρώσει μέρος του δανείου του, θα τα πληρώνει το ίδιο, μέχρι το ύψος των 25 δισ. Ευρώ.

Όπως αναφέρεται συγκεκριμένα στο πολυνομοσχέδιο, η ΕΕΣΥΠ, «απαρέγκλιτα και άνευ όρων» μάλιστα:

  • Θα εγγυάται στον ESM την έγκαιρη εκπλήρωση από το δικαιούχο κράτος μέλος των υποχρεώσεων του δικαιούχου κράτους μέλους βάσει της σύμβασης.
  • Θα υπόσχεται στον ESM ότι κάθε φορά που το δικαιούχο κράτος μέλος δεν καταβάλλει ποσό οφειλόμενο βάσει ή σε σχέση με τη Σύμβαση, η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας μετά από αίτημα θα φέρει την ευθύνη καταβολής αυτού του ποσού σαν να ήταν ο κύριος οφειλέτης, εφόσον τα συνολικά καταβλητέα ποσά βάσει αυτής της εγγύησης δεν θα υπερβαίνουν συνολικά τα 25 δισ. ευρώ. 
  • Θα συμφωνεί με τον ESM ότι εάν οποιαδήποτε εγγύηση που εγγυάται είναι ή καθίσταται μη εκτελεστή, άκυρη ή παράνομη, ανεξάρτητα ως αρχική υποχρέωση, αποζημιώνει τον ESM αμέσως μετά από αίτημά του έναντι οποιουδήποτε κόστους, απώλειας ή υποχρέωσης ευθύνης που προκύπτει από το γεγονός ότι το δικαιούχο κράτος μέλος δεν καταβάλλει κανένα ποσό το οποίο θα καταβαλλόταν στο πλαίσιο της σύμβασης, αλλά λόγω μη εκτελεστότητας, ακυρότητας ή παρανομίας δεν καταβάλλεται την ημερομηνία κατά την οποία θα έπρεπε να καταβληθεί.
Με την τροποποίηση αυτή, οι δανειστές κάνουν χρήση ενός «παραθύρου» που είχαν αφήσει ανοικτό από το 2015. Τότε, όπως σημειώνει το cnn.gr που είχε αποκαλύψει την επερχόμενη τροποποίηση, στην αρχική δανειακή σύμβαση για το τρίτο μνημόνιο, αναφερόταν ότι είναι δυνατόν  «να παρασχεθεί στον ESM εγγύηση για την υποχρέωση του δικαιούχου κράτους μέλους να εξοφλήσει τη χρηματοδοτική συνδρομή από οποιαδήποτε μέρος του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων ενδέχεται να απαιτήσει ο ESM κατά τη διακριτική του ευχέρεια».

Υπενθυμίζεται ότι στο Υπερταμείο (που ενσωματώνει, χωρίς να καταργεί, το ΤΑΙΠΕΔ) πλέον ανήκει το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας, με περίπου 70.000 ακίνητα και οι εξής ΔΕΚΟ: ΟΑΣΑ και οι θυγατρικές του (ΟΣΥ και ΣΤΑΣΥ), ΟAKA, ΕΛΤΑ, Ε.Υ.Α.Θ., Ε.ΥΔ.Α.Π, ΔΕΗ, Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών,  Ελληνικές Αλυκές, ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ, Ανώνυμη Εταιρεία Διώρυγας Κορίνθου (ΑΕΔΙΚ),  Οργανισμός Κεντρικών Αγορών και Αλιείας (Ο.Κ.Α.Α. ΑΕ), Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης (Κ.Α.Θ. ΑΕ), ΔΕΘ -Helexpo και Καταστήματα Αφορολογήτων Ειδών. Ουσιαστικά, η δημόσια περιουσία παύει να είναι υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, καθώς σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο της ΕΕΣΥΠ, αυτή «δεν ανήκει στο δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπως αυτός εκάστοτε ορίζεται.»

Παράλληλα, στα άρθρα που αφορούν την ΕΕΣΥΠ γίνεται ξεκάθαρος ο ασφυκτικός έλεγχος των δανειστών σε κάθε της δραστηριότητα. Από την αρχή της δημιουργίας του Υπερταμείου, η κυβέρνηση υποστήριξε ότι θα έχει τον πρώτο λόγο για την «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας», θέτοντας ως επιχείρημα την επιλογή από πλευράς της των 3 από τα 5 μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου. Το επιχείρημα αυτό ήταν εξαρχής έωλο, καθώς , αφενός οι δανειστές είχαν δικαίωμα βέτο στα πρόσωπα που θα επέλεγε η Ελλάδα, αφετέρου απαιτείται πλειοψηφία των τεσσάρων πέμπτων για τη λήψη απόφασης.

Σύμφωνα με το πολυνομοσχέδιο, η ΕΕΣΥΠ και το ελληνικό κράτος θα πρέπει να ενημερώνουν τον ESM για κάθε κίνηση του υπερταμείου, τις προτάσεις, τις «στρατηγικές καθοδηγήσεις» του υπουργού Οικονομικών, εξαμηνιαίες οικονομικές καταστάσεις, ακόμα και για τις συζητήσεις του διοικητικού του συμβουλίου, ενώ δεσμεύονται να παρέχουν στους δανειστέ ς οποιαδήποτε πληροφορία για την ΕΕΣΥΠ η τις ΔΕΚΟ που κατέχει.

Συν τοις άλλοις, για να διασφαλίσουν οι δανειστές ότι καμία νέα κυβέρνηση ή διαφορετική διοίκηση του Υπερταμείου δεν θα έχει τη δυνατότητα να αλλάξει έστω και στο ελάχιστο τον ρόλο του, ο ESM επιβάλλει ότι οποιαδήποτε πρόταση για τροποποίηση του νόμου της ΕΕΣΥΠ θα υποβάλλεται πρώτα αμελητί σε αυτόν, όπως επίσης και ότι δεν έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιεί εξαγορές ή επαναγορές μετοχών και γενικά να μειώνει τα διαθέσιμα κεφάλαια του, εκτός από το να δίνει μερίσματα, δηλαδή να χρησιμοποιεί τα έσοδά του για την αποπληρωμή του χρέους.

Στις πρώτες του δηλώσεις αμέσως μετά την ολοκληρωτική παράδοση στις ορέξεις των δανειστών, στις 13 Ιουλίου του 2015, ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε, ως πρώτο θετικό μάλιστα, ότι «η συμφωνία είναι δύσκολη αλλά αποτρέψαμε τη μεταφορά της δημόσιας περιουσίας στο εξωτερικό», αναφερόμενος στην πρόταση Σόιμπλε που προέβλεπε το Υπερταμείο να έχει έδρα του το Λουξεμβούργο. Τρία χρόνια μετά, φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου