Τι θα λέγατε αν «τυπώναμε» 54 δις. ευρώ?*

Ο Κώστας Βεργόπουλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο gr.rbth.com εξηγεί μεταξύ άλλων τον τρόπο με τον οποίο μιά χώρα της ζώνης του ευρώ όπως η Ελλάδα μπορεί να αντιμετωπίσει τους εκβιασμούς επιβολής αδυναμίας ρευστότητας των τραπεζών από την ΕΚΤ και τον γερμανικό νομισματικό πόλεμο που στοχεύει στην χρεοκοπία και την αρπαγή του αληθινού πλούτου της χώρας.

Στην Ερώτηση: Ο Σιλουάνοφ, υπουργός Οικονομικών της Ρωσίας, είπε ότι η Ρωσία, αν ζητήσει η Ελλάδα κάποια λεφτά από τη Ρωσία, θα το σκεφτεί. Θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να ζητήσει λεφτά από τη Ρωσία; 

Ο Κ. Βεργόπουλος απαντάει: Πολιτικά, το θέμα είναι ότι με το Σύμφωνο Σταθερότητας που έχουν υπογράψει το 1998, οι Γερμανοί απαγορεύουν στις ευρωπαϊκές χώρες να δανείζονται από χώρες εκτός Ευρώπης. Όπως συνέβη και με την Κύπρο. Η Κύπρος επιχείρησε να δανειστεί από τη Ρωσία και δεν τα κατάφερε. Αλλά, να σας πω κάτι; Υπάρχουν τρόποι. Αν θέλει η ελληνική κυβέρνηση να παρακάμψει αυτό το πρόβλημα, αυτό το εμπόδιο. Δεν επιτρέπουν να αγοράζει ομόλογα χώρα μη ευρωπαϊκή, αλλά αν συνάψει δάνεια και σύμβαση απευθείας, μπορεί να τη κάνει με τη Ρωσία. Αυτό είναι διαφορετικό αλλά καταλήγει να είναι το ίδιο. Μπορεί να χρηματοδοτηθεί από τη Ρωσία.

Εμείς ισχυριζόμαστε πως ακόμη ευκολότερα από τη Ρωσία μπορεί η Ελλάδα να συνάψει δάνειο με την Κίνα, τη χώρα με το μεγαλύτερο αποθεματικό σε δολάρια ΗΠΑ, δάνειο με το οποίο θα μπορούσε να αποτρέψει κάθε μεγέθους εκβιασμό από τους "εταίρους" και να αποφύγει για το άμεσο διάστημα τον νομισματικό θάνατο τον οποίο μεθοδεύουν οι ευρωπαίοι οικονομικοί εγκληματίες με επικεφαλής τον Σόιμπλε. 

Η Κίνα είναι εξάλλου η μόνη χώρα που έχει πραγματικό - ζωτικό συμφέρον να μην υποκύψει η Ελλάδα αλλά αντίθετα να παραμείνει μια χώρα σχετικά υψηλού βιωτικού επιπέδου γιατί γνωρίζει πως η "κινεζοποίηση" της Ελλάδας θα ήταν μία από τις αναγκαίες διεθνείς προϋποθέσεις για την από χρόνια σχεδιαζόμενη επίθεση σε αυτήν τη ίδια την Κίνα, με στόχο τον εμπορικό και πιθανά και τον φυσικό της αφανισμό μέσω ενός πολέμου των αμερικανών εναντίον της.

Υπάρχουν ωστόσο ενδεχομένως και πιό "απλές" και αποτελεσματικότερες απαντήσεις, σαν αυτή που προτείνει με το παρακάτω άρθρο του στο the press project.gr ο Μπάμπης Πολυχρονιάδης.

Τι θα λέγατε αν «τυπώναμε» 54 δις. ευρώ?* 

 

Με δύο δημοσιεύματα, στις 15 και τις 23 Ιανουαρίου του 2011, η εφημερίδα “Independent” της Ιρλανδίας είχε αποκαλύψει ότι η Κεντρική Τράπεζα της χώρας είχε «τυπώσει» 51 δις. ευρώ, προκειμένου να στηρίξει τις τράπεζές της λόγω της μαζικής φυγής καταθέσεων.

Τότε, η Ιρλανδία είχε κάνει μία ιδιότυπη χρήση του μηχανισμού έκτακτης παροχής ρευστότητας, του γνωστού σε όλους μας πλέον ELA: δεν πήγε να ζητήσει δανεισμό μέσω ELA από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά επικαλέστηκε τον μηχανισμό για να «κόψει» όσο ηλεκτρονικό χρήμα χρειαζόταν προκειμένου να δημιουργήσει καταθέσεις overnight, οι οποίες εν συνεχεία χρησιμοποιούνταν ως αποθεματικές των τραπεζών.

Οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας, η οποία σημειωτέον ανήκει στον ίδιο όμιλο με την βρετανική ομώνυμη “Independent”, είχαν αποστείλει σχετικό ερώτημα στην ΕΚΤ και ο εκπρόσωπός της είχε απαντήσει ότι η ΕΚΤ δεν είχε δανείσει την κεντρική τράπεζα της χώρας με σκοπό αυτή να δανείσει με τη σειρά της τις εμπορικές τράπεζες. Και ότι η ιρλανδική κεντρική τράπεζα έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί ρευστότητα χωρίς την ανάμιξη της ΕΚΤ. Αρκεί προηγουμένως να την έχει ενημερώσει (σ.σ. να την έχει ενημερώσει, όχι να έχει ζητήσει άδεια, όπως εσχάτως γράφετε σε ελληνικές ιστοσελίδες).

Μία ενδιαφέρουσα ανάλυση για το πώς έγινε αυτό στην Ιρλανδία είχε γραφτεί τότε σ το blog των Financial Times “Alphaville”, όπου γινόταν αναφορά στο άρθρο 123 της Συνθήκης της Λισαβόνας που δίνει τη δυνατότητα στις κεντρικές τράπεζες των μελών της ευρωζώνης να δημιουργούν μηχανισμούς παροχής ρευστότητας, όπως είναι ο ELA της ΕΚΤ, με την προϋπόθεση να μην αγοράζουν με αυτά απευθείας ομόλογα από την κυβέρνηση.

Σημειωτέον, το ποσό που «τύπωσε» η Ιρλανδία, δηλαδή τα 51 δις. ευρώ, αντιστοιχούσαν στο 30% του ΑΕΠ της χώρας.

Όλα τα παραπάνω είναι πέρα για πέρα αληθή και ουδέποτε διαψεύστηκαν ή δέχτηκαν κριτική για τη «σοβαρότητα» των λεγομένων.

Οι «ασόβαροι» θα είμαστε εμείς που θα προτείνουμε στην ελληνική κυβέρνηση να κάνει ακριβώς το ίδιο και… καλύτερο, αφού στο Νομισματοκοπείο κόβονται ούτως ή άλλως ευρώ. Κοινώς, αν οι ευρωπαίοι εταίροι συνεχίσουν να ασκούν πίεση στην Ελλάδα για εφαρμογή πολιτικών λιτότητας προς «παραδειγματισμό» άλλων κρατών και εξακολουθήσουν να «πνίγουν» την κυβέρνηση μέσω της μη παροχής ρευστότητας, η επιλογή λύσης αντίστοιχης με αυτή της Ιρλανδίας πρέπει να εξεταστεί.

Στο κάτω – κάτω της γραφής αν είναι μία πράξη της ελληνικής πλευράς να θεωρηθεί «μονομερής ενέργεια» και να οδηγηθούμε σε ρήξη με τους εταίρους, τουλάχιστον αυτή να είναι μεγαλειώδης, και όχι για ένα νομοσχέδιο που δεν τους δείξαμε. Ας τυπώσουμε, λοιπόν, ευρώ και μετά βλέπουμε αν θα χρειαστεί να τυπώσουμε και δραχμή…

*Γιατί 54 δις. ευρώ? Γιατί τόσο αποτιμάται σήμερα το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο που πήρε η Γερμανία από την Τράπεζα της Ελλάδος και που ποτέ δεν επεστράφη.  Και θα έχει άλλη αξία αν υπάρχει και η σχετική σημειολογία. Α, και κύριε Σόιμπλε, έτσι δεν θα επιβαρύνουμε και τους φορολογούμενους των άλλων ευρωπαϊκών κρατών.