Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Γιατί ο Αλέκος Αλαβάνος στηρίζει τον Κάρολο Παπούλια; Τι έχει να πει η ΚΟΕ; Τι διάολο συμβαίνει με αυτό το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής»; Προσχώρησε στην Προεδρική Φρουρά;











Σήμερα το πρωί, 28/10/2011, ουσιαστικά αυθόρμητα, χιλιάδες λαού κατέκλεισε τις πόλεις όλης της χώρας και σε μια χωρίς προηγούμενο πράξη στα χρονικά της μεταπολεμικής ιστορίας, επιτέθηκε και περιφρόνησε κάθε βαθμίδα πολιτικού και πολιτειακού αξιωματούχου, όλων αυτών που με απύθμενο θράσος και  συντεταγμένο κυνισμό υποδύονταν στις επίσημες εξέδρες τους εκπροσώπους της ελληνικής δημοκρατίας.

Ο - παριστάνοντας τον πρόεδρο της δημοκρατίας - θλιβερός συνοδοιπόρος του παριστάνοντα  τον πρωθυπουργό της χώρας, φυγαδεύτηκε στη Θεσσαλονίκη από την εξέδρα των επισήμων, μη έχοντας άλλο στήριγμα πέρα από τις δυνάμεις της αστυνομίας, τις οποίες και σοφά σκεπτόμενος τελικά δεν χρησιμοποίησε ενάντια στον εχθρό λαό που είχε κατακλύσει τη λεωφόρο, ματαιώνοντας στην πράξη την στρατιωτική παρέλαση της 28ης του Οκτώβρη και μαζί και τον ίδιο τον Κάρολο Παπούλια.

Την ώρα που το καθεστώς ολόκληρο κλυδωνίζεται  από τις ανεξέλεγκτες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του λαού και αναζητάει εναγωνίως ηθικό στήριγμα πέραν της φασιστικής ρητορικής του Καρατζαφέρη, νάσου πάλι ο Αλαβάνος από το πουθενά, καλεί τον πρόεδρα να "μιλήσει πάλι στην καρδιά του λαού"!!!

Αν την Άνοιξη του 2010 κατάφερε ο Αλαβάνος και συγκάλυψε το colpo grosso του Παπανδρέου, τη σκόπιμη δηλαδή απόρριψη από τον Παπανδρέου της δυνατότητας αναχρηματοδότησης των ληξιπρόθεσμων ομολόγων ώστε να οδηγηθούμε στο ΔΝΤ, γεγονός συγκλονιστικό, η αποκάλυψη του οποίου θα είχε ίσως από τότε ρίξει την κυβέρνηση Παπανδρέου και  η οποία σαν τελευταίο επιχείρημα για την πορεία της χώρας έχει την ίδια πάντα επωδό: Οι αγορές ήταν κλειστές, και δεν θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Ψέμα, και το συγκάλυψε ο Αλαβάνος (όχι μόνος φυσικά),


Αν στις  Δημοτικές και περιφερειακές εκλογές 7 και 14 Νοέμβρη του 2010 κατάφερε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διάσπαση των αριστερών ριζοσπαστικών δυνάμεων με τη συνδρομή φυσικά και των υπολοίπων τετραπέρατων αριστερών «ηγετών» του ΣΥΡΙΖΑ,

Αν στη συνέχεια εισηγούμενος την αφελή ή πονηρή ιδέα περί του δήθεν δημοψηφισματικού χαρακτήρα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, πάσα όμως που αμέσως έπιασε και, φυσικά, υιοθέτησε ο Παπανδρέου, λες και τόσα χρόνια που έκανε κκε ο Αλαβάνος, ποτέ δεν έμαθε πως άλλο τα δημοψηφίσματα και άλλο οι δημοτικές εκλογές! Δε μπορεί, το ‘ξερε. Ας ρωτούσε κι έναν πρωτοετή συνδικαλιστή.

Αν, μετά την διεξαγωγή των εκλογών, και ενώ δημοσίως πριν μεγαλοπιάνονταν με ηλιθιότητες για ελικόπτερα, στην πράξη έδωσε ο ίδιος αυτός ο «ελικοπτεράς» με το κύρος του πιο σκληρού δήθεν αντιπάλου του Παπανδρέου την αναγνώριση της δημοκρατικής νομιμοποίησης της Κυβέρνησης δηλώνοντας και επί λέξει στην απολογιστική σύσκεψη του μετώπου: « Το αποτέλεσμα … δεν λειτούργησε στην κοινωνία ως ήττα του ΠΑΣΟΚ και δε μας δίνει κι εμάς τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να λέμε, είστε χούντα, δεν έχετε δημοκρατική νομιμοποίηση, δε σας κάλυψε ο λαός».

Ολόκληρη η τοποθέτηση - σοκ -  στήριξης του Παπανδρέου από τον Αλαβάνο σε video εδώ: http://giatinkinonikiaristera.blogspot.com/2011/10/sok.html

(Μιλάμε για εκλογικό αποτέλεσμα όπου οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ στο δεύτερο γύρο πήραν συνολικά περίπου 15% επί των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων! Αυτή τη νομιμοποίηση αναγνώρισε στον Παπανδρέου ο Αλαβάνος!)

Αν στη συνέχεια ακολούθησαν διάφορες γραφικότητες για την Πλατεία Ταχρίρ και την Πλατεία Συντάγματος όπου ήμασταν τουλάχιστον τυχεροί που κάτι πολιτικά γνήσιο ξεπήδησε στην Πλατεία Συντάγματος και απέμεινε αυτός να εκπλήσσεται ευχάριστα που περπάτησε δημόσια στην πλατεία συντάγματος χωρίς να τις αρπάξει. (Καταπληκτικό επίτευγμα, τόσο που το έγραψε και σε ανακοίνωση του «μετώπου»!),

Όμως τα κανάλια τον κόψανε πλέον. Το παιχνίδι ξέφυγε και σοβάρεψε. Η ελληνική κοινωνία είναι στους δρόμους σχεδόν κάθε μέρα και τα κυβερνητικά μέτρα για την συντριβή της διαδέχονται το ένα το άλλο χωρίς σταματημό.

Αν ο κυρ’ Αλέκος έχει να προσφέρει κάτι πρέπει να το κάνει επειγόντως.

Και το έκανε σήμερα, ανήμερα της 28ης του Οκτώβρη την ώρα που ο Παπούλιας δραπέτευε από την εξέδρα των επισήμων μπροστά στο εξαγριωμένο πλήθος. Την ώρα αυτή που κατέρρεε σαν Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και που η παραίτησή του ήταν η μόνη συνεπής πολιτειακή διέξοδος, αυτή την στιγμή διάλεξε ο Αλέκος Αλαβάνος για να απευθύνει δήθεν έκκληση στον Πρόεδρα «να εφαρμόσει το άρθρο 42, παρ.1 του Συντάγματος. Και να μιλήσει πάλι στην καρδιά του λαού».

Ολόκληρο το κείμενο στήριξης του Παπούλια από τον Αλαβάνο μπορείτε να το διαβάσετε  εδώ στο blog για τη συστηματική διακίνηση των συστημικών ιδεών Αλαβάνου ( και της παρέας ). Και στην επίσημη ιστοσελίδα του μετώπου http://www.tometopo.gr/index.php/news-/938-2011-10-28-17-55-08

Λες και ο Παπούλιας δεν έχει καταλάβει τίποτα για το έγκλημα όλα αυτά τα χρόνια που υπηρετεί το αστικό καθεστώς από όλες τις δυνατές πολιτικές θέσεις.

Λες και δεν είχε καταλάβει τίποτα ούτε και για το νέο σχέδιο που καλούνταν να υπηρετήσει από τη θέση του προέδρου της δημοκρατίας κι ας του το ΄κανε λιανά (πιο λιανά πεθαίνεις) η Άννα Ψαρούδα Μπενάκη στην περίφημη προσφώνησή της κατά την πρώτη τελετή ορκωμοσίας του στις 8/2/2005.

Δείτε το video. Θα εκπλαγείτε!

Ολόκληρη η προσφώνηση της Μπενάκη προς το Παπούλια, έντυπα, εδώ http://www.youtube.com/watch?v=j-hEhZb5M_k&feature=related

Και αν, τότε που ήταν στα πράγματα η Νέα Δημοκρατία δεν κατάλαβε (ας πούμε) ο Παπούλιας και έφτασε κάποτε μέχρι και να αναγνωρίσει και το δίκιο των εξεγερμένων νέων του Δεκέμβρη του ’08 ενάντια στην κυβέρνηση Καραμανλή, δυό χρόνια τώρα με την πασοκάρα στην κυβέρνηση που ρημάζεται η χώρα, λέτε να μην το πήρε είδηση ο άρχων ή μήπως άραγε χωνεύει τις εντολές της Άννας Ψαρούδα Μπενάκη που υλοποιούνται κατά γράμμα τώρα πλέον επί Κυβέρνησης Παπανδρέου;

Δείτε τις σημερινές δηλώσεις του πρόεδρα στη Θεσσαλονίκη:

Και την απάντηση του Μανόλη Γλέζου στον Κάρολο Παπούλια: 




Ας τελειώνουμε με τους δούρειους ίππους του καθεστώτος στο εσωτερικό της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. 
Αν υπάρχει πλέον αυτό το είδος!


8 σχόλια:

  1. Κείμενα που αξίζει να διαβαστούν.

    Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ, Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ
    από ormithiella

    Σήμερα η χώρα έζησε καταστάσεις εξέγερσης σε πολλά σημεία της, όπου οι εκπρόσωποι του καθεστώτος εμφανίσθηκαν για να διαστρεβλώσουν με τη παρουσία τους το ΟΧΙ του 1940. Οι πολίτες κατεδίωξαν τους εκπροσώπους του καθεστώτος και αποκατέστησαν τη σημασία του ιστορικού ΟΧΙ. Επαναλαμβάνουμε ότι πρόκειται για εξέγερση. Θα τη χαρακτηρίζαμε ήπια εξέγερση ή εξέγερση “χαμηλής έντασης”.

    Οι εκπρόσωποι του καθεστώτος, ιδίως οι περισσότερο άφρονες από αυτούς, τις επόμενες ώρες και μέρες θα θέσουν θέμα νομιμότητας των εξεγερτικών πράξεων και διαδικασιών. Πράγματι, οι εξεγέρσεις αυτές είναι παράνομες σύμφωνα με την αντίληψη περί νομιμότητας του καθεστώτος. Επειδή όμως το ίδιο το καθεστώς είναι παράνομο, σύμφωνα μάλιστα με τους όρους της αστικής συνταγματικής τάξης και νομιμότητας, γίνεται σαφές ότι οι εξεγέρσεις ζητούν καταρχήν να αποκαταστήσουν τη κουρελιασμένη νομιμότητα. Αν συνεχίσουμε να κινούμαστε μέσα στη λογική του συντάγματος, πρόκειται απλώς για την ενεργοποίηση του τελευταίου άρθρου του συντάγματος που καλεί καθαρά σε εξέγερση, όταν η θεμελιώδης νομιμότητα παραβιάζεται.

    Γίνεται σαφές ακόμη ότι τις επόμενες ώρες και μέρες όλοι πρέπει να πάρουν καθαρή θέση: Ή οι εξεγερμένοι είναι παράνομοι ή η κυβέρνηση είναι παράνομη. Ή οι εξεγερμένοι έχουν με το μέρος τους τη νομιμότητα ή η κυβέρνηση έχει με το μέρος της τη νομιμότητα. Και οι δύο αποκλείεται.

    Θέση πρέπει να πάρει επιτέλους και η Αριστερά. Ή θα ταχθεί με το μέρος της νομιμότητας των εξεγερμένων ανακηρύσσοντας παράνομη τη κυβέρνηση ή τα μισόλογα της και η αποφυγή του να θέσει ευθέως θέμα νομιμότητας της κυβέρνησης θα μπορούσε να στρώσει το χαλί σε απόπειρα του καθεστώτος να αντεπιτεθεί με αυταρχικές και εξ ορισμού παράνομες μεθοδεύσεις.

    Εάν η Αριστερά παρουσιασθεί βοηθός του καθεστώτος, με την μη καθαρή καταδίκη του (και σαν τέτοια νοείται η συνέχιση της στρατηγικής παραδοχής της κυβέρνησης σαν νόμιμης), θα πρέπει στη συνέχεια να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες: Σε περίπτωση κατάλυσης του καθεστώτος από τους εξεγερμένους, οι πολιτικοί βαστάζοι του καθεστώτος πρέπει να υποστούν τις συνέπειες. Δεν θα πρόκειται βέβαια για ξύλο και λυντσάρισμα από το black block. Πιθανά όμως θα πρέπει με συνταγματική πράξη, ενός νέου πραγματικά δημοκρατικού συντάγματος, να διαλυθούν τα κόμματα της Αριστεράς. Χωρίς βέβαια αυτό το τελευταίο, σε καμιά περίπτωση, να οδηγεί και σε δίωξη ιδεών. Ας φτιάξει η Αριστερά, σ΄αυτή τη περίπτωση, νέα κόμματα, χωρίς τη ρετσινιά του συνεργάτη ενος επαίσχυντου καθεστώτος.

    Επαναλαμβάνουμε λοιπόν το θεμελιώδες ερώτημα που πρέπει όλοι να απαντήσουν:

    Είναι οι εξεγερμένοι παράνομοι ή η κυβέρνηση;

    Σύντομος σύνδεσμος: http://wp.me/pPn6Y-b2w

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κείμενα που αξίζει να διαβαστούν.

    Οταν δεν σέβεσαι τον πολίτη να φοβάσαι τον όχλο

    Posted on 28 Οκτωβρίου, 2011 10:22 μμ by Γαλαξιάρχης (Zaphod)

    του Γαλαξιάρχη

    Συντεταγμένη διαμαρτυρία δεν υφίσταται, παρά μόνο σε αυστηρά επιβλεπόμενες -και παραδοσιακά ακίνδυνες- διαδηλώσεις (τύπου ΠΑΜΕ). Συντεταγμένο πλήθος, εκτός από τις παρελάσεις και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, θα το βρείτε μόνο στις κερκίδες ευγενικών αθλημάτων, όπως το τέννις. Το να μπερδεύεις όμως τις μαζικές αντιδράσεις με την οχλοκρατία σημαίνει ότι είτε είσαι εντελώς τυφλός, είτε… χεσμένος μέχρι κάλτσας.

    Η σημερινή μαζική αυθόρμητη διαμαρτυρία σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας αναδεικνύει την οριζοντιοποίηση μίας αντιστασιακής διάθεσης, χωρίς όμως διακριτά πολιτικά χαρακτηριστικά (βλ. σημαίες και λάβαρα, και πατριωτικοί παιάνες αναμεμειγμένοι με συνθήματα λαοκρατίας). Από την άλλη, η παιδιάστικη αντίδραση για τη διακοπή της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, ενός εντελώς ξεμωραμένου υπερήλικα που αντιλαμβάνεται το θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας, σαν τον πάρεδρο επαρχιακού συλλόγου φίλων της γκλίτσας, δείχνει ότι η θεσμική διάβρωση της ελληνικής αστικής δημοκρατίας είναι πλέον μη αναστρέψιμη.

    Ομολογώ ότι η ανυπαρξία ευρύτατων πολιτικών διεργασιών στη βάση με φοβίζει. Αυτό όμως που με φοβίζει περισσότερο είναι η εκνευριστική εμμονή της εξουσίας να παραγνωρίζει το λαϊκό παράγοντα των αντιδράσεων και να τις διαχειρίζεται επικοινωνιακά με καταστροφική μανία. Σε πυρομανία μόνο μπορεί να αποδοθεί η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να παραμείνει γατζωμένο στην εξουσία με κάθε μέσο και -στην καλύτερη περίπτωση- να ετοιμάζει τις διεργασίες μοιρασιάς της μεταξύ των δεξιών κομμάτων της βουλής (συμπεριλαμβανομένης και της Δημοκρατικής Αριστεράς, της οποίας ο σημερινός γεροντοκορίστικος αστικός συντηρητισμός είναι αποκαλυπτικός της πραγματικής της ταυτότητας).

    Σε κατάσταση τυφλής μανίας, το σύστημα που μετέτρεψε την ελληνική κοινωνία σε έναν απέραντο μικροαστικό λαπά επί δύο δεκαετίες, ρίχνει το σπίρτο στη βενζίνη του εκφασισμού. Και το θλιβερότερο είναι ότι το κάνει, εμφανίζοντας τις αντιδράσεις ως έκφραση ακροδεξιού φανατισμού απέναντι σε μία προοδευτική πολιτική με στοιχεία από τους “Λαμπράκηδες”!

    Αυτή η αποκορύφωση του κωμικοτραγικού γκεμπελισμού (σήμα κατατεθέν του εξωφρενικά λαϊκίστικου πασοκικού DNA) έχει καταντήσει να λειτουργεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Οι μονομανώς επικαλούμενοι το πατριωτικό καθήκον με ένα φριχτά μεταμοντέρνο λεξιλόγιο εθνικοφροσύνης, παραδίδουν τόσο εύκολα την κυριαρχία σε εξωχώριους παράγοντες, ώστε να δημιουργούν κατάσταση συλλογικής σχιζοφρένειας στην τρομοκρατημένη κοινωνία.

    Φοβάμαι ότι, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και το σύστημα που με νύχια και με δόντια το συντηρεί στην εξουσία, όχι μόνο εκκολάπτει το αβγό του φιδιού, αλλά είναι ικανό να εκπαιδεύσει τα αυριανά Ες-Ες για να εξολοθρεύσει τα εξαγριωμένα Ες-Α που το ίδιο δημιούργησε με την τραγελαφική (ακροδεξιού τύπου) προπαγάνδα του.

    Όσο η αριστερά κινείται σαν το εκκρεμές μεταξύ του ιδεολογικού σεχταρισμού και της πατριδοφρένειας προς άγραν κομματικής πελατείας, θα γίνεται συνένοχη σε έναν ενδεχόμενο ραγδαίο εκφασισμό. Κατανοώ ότι βρισκόμαστε πλέον σε συνθήκες υπαρκτών εθνικών ανταγωνισμών στο καπιταλιστικό πλαίσιο, οπότε πράγματι τίθενται πολύ σοβαρά ζητήματα “εθνικής” ανεξαρτησίας που δεν πρέπει να παραβλέψει (ως συνήθως) η διεθνιστική αριστερά, αλλά αλίμονο αν εκθρέψει έναν ανιστόρητο νεοΕΑΜισμό που θα μπορούσε να χαρίσει τα λαϊκά στρώματα στο αντίπαλο στρατόπεδο της συντήρησης και του ακραίου φανατισμού.

    Ζαphod

    Shortlink: http://wp.me/p1pa1c-dNt

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατί διαλέξατε να την πέσετε στον Α. Αλαβάνο;

    όλοι οι άλλοι είναι μια χαρά φαίνεται: από τον Από τον Θεοδωράκη και τον Καζάκη μεχρι το ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και φυσικά το ΚΚΕ.

    Αν κρίνουμε και από το μόνο link (>) που έχετε στο blog σας, είναι φανερό ότι το κάνετε στα πλαίσια μικροπολιτικών επιλογών επειδή ο Αλέκος δεν σας κάθισε στους σχεδιασμούς μας...

    Υ.Γ. The Press Project + "ΑΝΑΡΧΙΑ", κάπως δεν κουμπώνει καλά το πράγμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κείμενα που αξίζει να διαβαστούν

    Ανοιχτή Επιστολή στον Κ.Παπούλια, από ένα διαδηλωτή της Θεσσαλονίκης, στις 28 Οκτωβρίου 2011

    Απόψε κ. Παπούλια, εμφανισθήκατε στα ΜΜΕ, έξαλλος και ίσως δακρυσμένος, διότι κάποιος από εμάς σας αποκάλεσε προδότη. Σύμφωνα με τα λεγόμενά σας, αυτό αποτελεί αδικία, διότι έχετε αντιστασιακό παρελθόν (κατά την πρώϊμη εφηβεία σας), στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (όπως και ο κ. Παπουτσής και ο κ. Πάγκαλος στην φοιτητική εποχή τους). Σας γράφω λοιπόν από την πρώτη σειρά των συγκεντρωμένων, για να παρουσιάσω μια καθαρά προσωπική άποψη για εσάς, από την πλευρά ενός από τους πολίτες που πέτυχαν σήμερα μια αληθινά εορταστική παρέλαση, και όχι τη ματαίωσή της, όπως ισχυρίζονται τα καθεστωτικά ΜΜΕ: Το τμήμα της παρέλασης που δεν έγινε, ματαιώθηκε από την πολιτική ηγεσία.


    Το παρελθόν ενός ανθρώπου, και μάλιστα το εφηβικό., δεν έχει καμμία σημασία, όταν γίνεται άσχετο με το παρόν του. Δικτάτορες (και αξιωματικοί των Γερμανοτσολιάδων), όπως ο Παπαδόπουλος, τολμούσαν να καυχηθούν για τα μετάλλιά τους ως ενήλικοι στο αλβανικό μέτωπο. Συνεργάτες των ναζί και δικτάτορες, όπως ο Πάγκαλος, για την ανδρεία τους και τις δημοκρατικές περγαμηνές τους, όταν ήταν μεγάλοι άντρες. Ο πληρωμένος από τους Αγγλογάλλους δολοφόνος του Καποδίστρια το ίδιο, για το αγώνα του κατά των Οθωμανών κατακτητών. Πάρα πολλοί από τους πρώην φυλακισμένους επί δικτατορίας, πάμπλουτοι και σε σεσηπώτα βαθμό διεφθαρμένοι ανάλογα. Όλοι αυτοί δάκρυσαν επίσης μπροστά στην κατηγορία της προδοσίας, αλλά ιδίως υπό το σοκ της απομυθοποίησης της -συχνά επιδέξια δημιουργημένης- δημόσιας εικόνας τους. Δεν θεωρείτε λοιπόν κάπως υπερβολικό, να μας ζητάτε να σας κρίνουμε για την εφηβική σας δράση και όχι για την τωρινή -και όχι μόνο- παρουσία σας;

    Το χειρότερο όμως είναι πως, κάθε φορά, με αυτό τον απίστευτο τρόπο, με το «ήμασταν κάποτε ήρωες, ποιοι είστε που μας κρίνετε; », κλείστηκε το στόμα της κριτικής στην Ελλάδα και έτσι χάθηκε το όραμα για το μέλλον μέσα στην παρελθοντολογία. Οι αληθινοί ήρωες όμως, αυτοί που παρέλασαν σήμερα μαζί με το πλήθος, έμειναν πάντα σιωπηλοί. Σιωπηλοί έμειναν οι ήρωες του Πολυτεχνείου που δεν κολύμπησαν στη ματαιοδοξία και οι αντιστασιακοί που δεν αναμίχθηκαν στα παιχνίδια της εξουσίας. Καταφρονεμένοι και λησμονημένοι έμειναν οι αγωνιστές της Κύπρου του 74 και οι Μακεδονομάχοι . Η ταπεινόφρων σιωπή των αληθινών ηρώων, είναι αυτή που επέτρεψε την όποια κοινωνική πρόοδο: Οι σιωπηλοί, δέχτηκαν την κριτική, χωρίς να χάσουν την αξιοπρέπειά τους. Αντίθετα, οι "κερδισμένοι" των αγώνων, βυθίστηκαν στη διαφθορά ή στην ανοχή της και διεκδικούσαν το απυρόβλητο επειδή κάποτε υπήρξαν και αυτοί κάπου και κάπως μάχιμοι.

    Η συνέχεια του κειμένου εδώ:

    http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2011/10/28-2011.html#more

    Γιώργος Θωμαϊδης
    Θεσσαλονίκη,
    29 Οκτωβρίου 2011

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κείμενα που αξίζει να διαβαστούν

    Εμείς "αμαυρώσαμε" την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

    Θεωρώντας ότι οι σκέψεις μου εκφράζουν κι άλλους, παίρνω το θάρρος να ξαναγράψω...

    Ως πολίτης σήμερα απόλαυσα από το δέκτη της τηλεόρασης και το ραδιόφωνο τις οργανωμένες και αυθόρμητες παρεμβάσεις σε παρελάσεις σε όλη την Ελλάδα, την εξύβριση και την εκδίωξη των επισήμων, το γύρισμα του κεφαλιού των παιδιών προς την αντίθετη κατεύθυνση, τα μαύρα περιβραχιόνια και μαντήλια. Και όταν άλλαζε το θέμα του ειδησεογραφικού δελτίου στις αποφάσεις των Βρυξελλών, άλλαζα κι εγώ κανάλι. Να δω λίγο ακόμη. Να δω τη μεγαλειώδη εικόνα των οργανώσεων πολιτών στη Θεσσαλονίκη που παρέλαυναν ανάμεσα στις «μειοψηφίες», τόσο μεγάλες αριθμητικά που κατέστησαν αδύνατη την όποια επιχείρηση καταστολής. Άκουσα και τα σχόλια διαφόρων εκπροσώπων του ελληνικού λαού, και διαπίστωσα ότι ο λόγος που προτάσσεται στα μέσα εμπορικής ενημέρωσης είναι πλέον πολύ μακριά από την αντίληψη που έχει ο μέσος πολίτης για τα πράγματα. Και γι’ αυτό το λόγο ξαναγράφω.

    Στο λόγο όλων των βουλευτών –και αρκετών δημοσιογράφων, που με δημόσιες παρεμβάσεις έδωσαν τις δικές τους ερμηνείες στα γεγονότα, υπήρχε ένα κομβικό λάθος: ο θεσμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δεν ταυτίζεται με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν ταυτίζεται με το πρόσωπο του κ. Παπούλια. Όσοι επιδιώκουν και προωθούν αυτή την ταύτιση απλούστατα προσπαθούν να φιμώσουν κάθε είδους κριτική απέναντι στην πολιτική τους και στις προσωπικές ευθύνες που βαρύνουν τον καθέναν τους για τη μετατροπή της Ελλάδας σε προτεκτοράτο.

    Κάθε δημόσια και κρατική τελετή επιτελεί μια πολύ σημαντική λειτουργία: την επιβεβαίωση της νομιμοποίησης των κρατούντων. Τι εννοούμε με τον όρο νομιμοποίηση; Την πεποίθηση του κυριαρχούμενου πληθυσμού για τη νομιμότητα του ηγεμόνα ή του κράτους. Δηλαδή την αναγνώριση του δικαιώματός τους να έχουν εξουσία λόγω της πολιτικής ισχύος και της πραγματιστικής αποδοχής αυτής της ισχύος από όσους υπόκεινται σε αυτήν.

    Πέρα από το νόημα της 28ης Οκτωβρίου για το οποίο κόπτονται τόσο πολύ οι βουλευτές, από τη στιγμή που ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανεβαίνει στο βάθρο των επισήμων η παραμονή του ή όχι σε αυτό είναι ζήτημα λαϊκής θέλησης, είναι ζήτημα αναγνώρισης ή μη του δικαιώματός του να έχει εξουσία και να κατέχει τη συγκεκριμένη νευραλγική θέση. Μόλις κατεβεί από το βάθρο ο κ. Παπούλιας γίνεται ένας απλός πολίτης, γεννημένος το 1929, που η απλή αριθμητική δεν του επιτρέπει να έχει πολεμήσει κατά των κατακτητών όπως ισχυρίστηκε. Μόλις κατεβεί από το βάθρο γίνεται ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας χωρίς λαϊκή υποστήριξη που με προσωπική του ευθύνη συνεχίζει να στηρίζει μια δοσίλογη κυβέρνηση που έχει οδηγήσει τη χώρα στον όλεθρο. Ένας Πρόεδρος που συνεχίζει να κωφεύει στην απαίτηση του λαού να παραιτηθεί. Στεναχωρήθηκε που τον είπαν προδότη! Μα πού ζει άραγε;

    Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ:

    http://augobolos.blogspot.com/2011/10/28.html

    Μαρίνα Δημητριάδου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 28η Οκτωβρίου : Οχι στη νέα κατοχή

    ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

    28 0ΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011

    Χιλιάδες πολιτών έδωσαν στις παρελάσεις του ΟΧΙ, το σύγχρονο νόημα. Νόημα αγώνα για μια νέα Ελλάδα, των εργαζομένων, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, σπάζοντας τις αλυσίδες του χρεόυς, της Τρόικα, του ΔΝΤ και της προχθεσινής επαίσχυντης συμφωνίας-προδοσίας παράδοσης της χώρας. Σαρώθηκαν απολιθωμενες, άψυχες τελετουργίες δεκαετιών. Ο λαός είναι στο προσκήνιο, περήφανος, αγέρωχος, εικονοκλάστης, με δημιουργικότητα, θέληση και φαντασία.

    Η Θεσσαλονίκη έδωσε τον τόνο με χιλιάδες διαδηλωτές να κατακλύζουν το χώρο της παρέλασης, αγκαλιάζοντας τα αγήματα, που παρέλασαν μαζί με το λαό. Η Θεσσαλονίκη της Φεντερασιόν και του Μπεναρόγια, των απεργιών του ’36, του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ, της ΕΔΑ και του Λαμπράκη μαζί με το Ηράκλειο, την Πάτρα, την Αθήνα, τα Τρίκαλα, τη Βέροια, τη Ρόδο, την Κέρκυρα, τον Πύργο, τη Λάρισα, τη Φλώρινα ... στέλνουν αχτίδες ελπίδας.

    Η εξευτελιστική εικόνα της χώρας μας, εξαιτίας της κυβέρνησης των τραπεζιτών και των αγορών, μιας κυβέρνησης συνεργου και υπηρέτη της ΕΕ και του ΣΕΒ, άλλαξε για μια ακόμη φορά χάρη στο λαό της. Ο λαός της Ελλάδας στέλνει μήνυμα αγώνα και ελπίδας στους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου.

    Μια τρομαγμένη και κακόφωνη ορχήστρα: τα συγκυβερνώντα κόμματα ΛΑΟΣ, ΝΔ, ΔΗΣΥ ( Ντ.Μπακογιάννη ) ένωσαν τη φωνή τους με την κυβέρνηση αποδοκιμάζοντας τη λαϊκή οργή. Αν υπήρχαν αμφιβολίες για το ρόλο αυτών των κομμάτων, σήμερα έπεσε και το τελευταίο φύλλο συκής. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ και οι συστημικοί πολιτικοί αποκαλούν «επεισόδια» τις λαϊκές διαδηλώσεις. Επεισόδια είναι οι αναίσχυντες, προκλητικές παρουσίες των στελεχών της κυβέρνησης και του συστήματος μπροστά στους πολίτες της πατρίδας μας! Η θέση τους είναι στα βάθρα των φόρουμ των ελληνικών και ξένων τραπεζών˙ εκεί θα εισπράξουν το χειροκρότημα των συνεργών τους στο έγκλημα κατά της Ελλάδας!

    Θα συνεχίσουμε μέχρι να φύγουν κυβέρνηση-Τρόικα-ΔΝΤ. Θα συνεχίσουμε για τη νέα Ελλάδα που ονειρευόμαστε και μας αξίζει.

    Μέτωπο Αλληλλεγύης και Ανατροπής

    28 Οκτωβρίου 2011

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο λαός είπε βροντερό «ΟΧΙ» στη νέα κατοχή

    Δελτίο Τύπου ΚΟΕ - 28/10/2011

    Ο λαός σήμερα μίλησε. Ο λαός χαμογέλασε. Χιλιάδες σε όλες τις πόλεις της χώρας τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο την επέτειο του αντιφασιστικού αγώνα και διαδήλωσαν κατά της νέας κατοχής. Οι «επίσημοι» πολιτικοί εκπρόσωποι της τρόικας σχεδόν παντού φυγαδεύτηκαν κάτω από τη λαϊκή οργή. Η περήφανη νεολαία έδειξε για μια ακόμα φορά απίστευτη ωριμότητα και συνείδηση. Φορώντας μαύρα περιβραχιόνια, γυρνώντας την πλάτη στους «επίσημους», δείχνοντας με κάθε τρόπο ότι δεν συμβιβάζεται με τη θέση του δούλου στο προτεκτοράτο που φτιάχνουν.

    Χτες ο «πρωθυπουργός» - βοηθός του Ράιχενμπαχ, προσπάθησε με τηλεοπτικό διάγγελμα να φτιάξει κλίμα «εθνικής επιτυχίας» και να αντιστρέψει την πραγματικότητα. Παρουσίασε την υποδούλωση για σωτηρία και τη χρεοκοπία για θρίαμβο. Σήμερα ο λαός του απάντησε ηχηρά, κάνοντας φύλλο και φτερό την προπαγάνδα του. Πρέπει να το χωνέψουν: Δεν μπορούν πλέον να κυβερνήσουν, είναι απομονωμένοι, θα καταρρεύσουν κάτω από το βάρος της λαϊκής οργής.

    Τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης, η Νέα Δημοκρατία, το ΛΑ.Ο.Σ., η ΔΗ.ΣΥ. (Μπακογιάννη) αλλά και η ΔΗΜ.ΑΡ. (Κουβέλης) στήριξαν την κυβέρνηση, σε μια νέα επίδειξη συναίνεσης. Αντιμετώπισαν εχθρικά τη λαϊκή διαμαρτυρία, καλώντας ουσιαστικά σε σιωπή τους νέους και το λαό. Μιλούν για μικρές ομάδες και μειοψηφίες, ενώ είναι φανερό ότι παντού ήταν η τεράστια πλειοψηφία των πολιτών που εξέφρασε την οργή της. Βλέπουν «αμαύρωση» της επετείου, ξεχνώντας ότι ο λαός δεν έχυσε το αίμα του πριν 71 χρόνια και σε όλη τη διάρκεια της κατοχής, για να επιστρέψουν σήμερα οι Γερμανοί τοποτηρητές. Ξεχνούν ότι τις παρελάσεις για το πατριωτικό - αντιφασιστικό ΟΧΙ δεν τις αμαυρώνει με την παρουσία του ο λαός, αλλά οι σύγχρονοι δοσίλογοι, οι εκπρόσωποι της τρόικας, οι φορείς της νέας υποτέλειας και κατοχής.

    Ο πρόεδρος της δημοκρατίας κ. Παπούλιας θεωρεί αντιδημοκρατική την εκδήλωση της οργής του λαού και θυμίζει ότι 15 χρονών πολεμούσε το ναζισμό και τη γερμανική κατοχή. «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα» λέει ο λαός. Τι κάνει ενάμιση χρόνο τώρα που ξεφτιλίζονται η Δημοκρατία, το Σύνταγμα και η Βουλή που υποτίθεται ότι υπηρετεί; Γιατί δεν ακούει το λαό και καλύπτει τη νέα γερμανική κατοχή; Γιατί δεν γύρισε πίσω ούτε ένα από τα αντισυνταγματικά πατσαβούρια (μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, δανειακές συμβάσεις, νομοσχέδια) που κάθε τόσο του φέρνουν να υπογράψει; Γιατί δεν παραιτήθηκε; Έτσι θα τιμούσε το παρελθόν του, τον 15χρονο αντάρτη που θυμίζει ότι υπήρξε, και θα κέρδιζε τη λαϊκή εκτίμηση. Τώρα δίκαια εισπράττει την ανυποληψία και τη λαϊκή κατακραυγή για το πολιτικό σύστημα. Θυμήθηκε τώρα την πλειοψηφία και ότι κάθε τέσσερα χρόνια γίνονται εκλογές. Δεν βλέπει ότι έκλεψαν την ψήφο του λαού με ψεύτικες υποσχέσεις για να οδηγήσουν σχεδιασμένα τη χώρα στη χρεοκοπία και τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας στην εξαθλίωση.

    Η ΚΟΕ χαιρετίζει τις χιλιάδες λαού που βγήκαν σήμερα στους δρόμους, δείχνοντας το δρόμο του πολύμορφου μαζικού αγώνα ενάντια στη νέα κατοχή. Θα γίνουν κι άλλα βήματα, θα αντιμετωπιστούν νέες δυσκολίες, θα βρεθούν και νέες μορφές, αλλά ένα είναι σίγουρο: Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί και θα συνεχιστεί μέχρι να δοθεί διέξοδος στη χώρα έξω από τα καταστροφικά δίχτυα που σήμερα την έχουν μπλέξει. Σε ένα μέτωπο για αυτή τη διέξοδο θα πρέπει να ενωθούν πλήθος κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.

    Τα μέλη της ΚΟΕ σε όλη την Ελλάδα συμμετείχαν στις εκδηλώσεις της λαϊκής διαμαρτυρίας, τιμώντας έτσι την επέτειο της αντίστασης στους κατακτητές. Μαζί με επιτροπές αγώνα, λαϊκές συνελεύσεις, συλλόγους, τοπικά κινήματα, μετωπικά σχήματα. Μαζί με χιλιάδες λαού. Θεωρούμε χρέος μας να βρισκόμαστε μέσα στο λαό και δίπλα στο λαό, οπουδήποτε ζει, αντιμετωπίζει προβλήματα, αγωνίζεται. Αυτό είναι το νόημα ύπαρξης της Αριστεράς και ειδικά σε αυτή τη δύσκολη περίοδο.
    Να διώξουμε κυβέρνηση – τρόικα
    Η Ελλάδα δεν θα γίνει προτεκτοράτο
    Καμιά συναίνεση χωρίς δημοκρατία και ανεξαρτησία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. «Ο Πρόεδρος Παπούλιας να εφαρμόσει το άρθρο 42, παρ.1 του Συντάγματος. Και να μιλήσει πάλι στην καρδιά του λαού»

    Posted: 28/10/2011 by Β.Χ. in Ανακοινώσεις, ΜΕΤΩΠΟ

    Ετικέτες:Παπούλιας, Συντάγματος, άρθρο 42, αναπομπή


    Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής

    ΔΗΛΩΣΗ ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ

    «Ο Πρόεδρος Παπούλιας να εφαρμόσει το άρθρο 42, παρ.1 του Συντάγματος. Και να μιλήσει πάλι στην καρδιά του λαού»

    «Με τις σημερινές πανελλαδικές και παλλαϊκές εκδηλώσεις, με κεντρική τη συμμετοχή της νεολαίας, αναδείχθηκε η καθολική πια αντίθεση του ελληνικού λαού στην τρόικα και την κυβέρνηση και η κατεπείγουσα ανάγκη για μια μεγάλη στροφή.

    Επίκεντρο των εκδηλώσεων υπήρξε η Θεσσαλονίκη, όπου προβλέπονταν η στρατιωτική παρέλαση με τη συμμετοχή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η λαϊκή παρέμβαση και η ματαίωση της παρέλασης σε μια ιστορική μέρα αλλά και σε μια εποχή που γράφεται η ιστορία αποτελεί ένα συμβολικό και σημαντικό πολιτικό γεγονός που δεν θα ξεχασθεί ποτέ.

    Οι αποδοκιμασίες και η αποχώρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας δείχνουν ότι πια είναι καθολική η αντίθεση του λαού σε ένα πολιτικό σύστημα που τον οδηγεί με ολόκληρη την χώρα στην καταστροφή.

    Κατανοεί κανείς τη μεγάλη ψυχική αναστάτωση και απογοήτευση που νοιώθει αυτές τις στιγμές ο Πρόεδρος Παπούλιας, ένα πρόσωπο που έδωσε πολλά στο παρελθόν για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη λαϊκή κυριαρχία.

    Η μοίρα όμως το έφερε, από όλους τους Προέδρους Δημοκρατίας, μετά το δημοψήφισμα του 1974 για την αβασίλευτη, να βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με την ιστορία.

    Σε ακραίες συνθήκες, όπως οι σημερινές που καταπατάται η εθνική ανεξαρτησία, τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του λαού, ένα πρόσωπο που έχει ορκισθεί «να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία» και «να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων», που ασκεί το ρόλο του συμβόλου ενός έθνους, βρίσκεται μπροστά σε βασανιστικό και επώδυνο δίλημμα. Να μείνει σιωπηλός και παθητικός, και να γίνει και αυτός αντικείμενο περιφρόνησης και οργής; Ή να λειτουργήσει με τόλμη και βλέποντας στο μέλλον, να γίνει μια σταθερά στην πλήρη σύγχυση που βιώνει ο λαός και να μείνει θετικό παράδειγμα στην ιστορία για πάντα;

    Δεν είναι αυτό εύκολο. Ο Πρόεδρος της Ισλανδίας όμως το έκανε, για το ίδιο πρόβλημα όπως της Ελλάδας, το χρέος, αρνούμενος να υπογράψει απόφαση μιας απαξιωμένης βουλής και προκαλώντας δημοψήφισμα, όπου το 90% του ισλανδικού λαού τον στήριξε στη δύσκολη μάχη.

    Είναι κατανοητό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την πλευρά του να θέλει να εφαρμόσει το σημερινό Σύνταγμα όπως έχει ορκισθεί και να μη προχωρεί σε ενέργειες, όπως η προκήρυξη δημοψηφίσματος χωρίς τη συναίνεση της Βουλής.

    Ακόμα και με τις περιορισμένες αρμοδιότητες που του αφήνει το Σύνταγμα έχει μια ευθύνη και δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης, που δεν απαιτεί τη συναίνεση ούτε πρωθυπουργού ούτε βουλής, παρά μόνο της συνείδησής του.

    Το άρθρο 42, παράγραφος 1 του Συντάγματος προβλέπει ότι «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αναπέμψει στη Βουλή νομοσχέδιο που έχει ψηφισθεί από αυτή, εκθέτοντας τους λόγους της αναπομπής».

    Ο λαός της Θεσσαλονίκης με τη σημερινή του διαμαρτυρία στην πραγματικότητα καλούσε τον Πρόεδρο να σταθεί δίπλα του. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ασκώντας το νόμιμο δικαίωμα της αναπομπής για το φορολογικό νομοσχέδιο, εφόσον λογικά δεν έχει υπογραφεί ακόμα, ή στο πρώτο νέο αντιλαϊκό νομοσχέδιο της τρόικα, και εκθέτοντας «τους λόγους της αναπομπής», μπορεί να μιλήσει στην καρδιά του κόσμου και, αντί αντικείμενο οργής, να γίνει ελπίδα και το σύμβολο που χρειάζεται ο λαός σε αυτές τις ταραγμένες και επικίνδυνες εποχές.»

    Αθήνα,28/10/2011

    http://dosepasa.wordpress.com/2011/10/28/bx506/

    ΑπάντησηΔιαγραφή