Titus Milech Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ - Γερμανία η ανοίκεια πατρίδα (Πρόλογος και Εισαγωγή)

Είκοσι και πλέον χρόνια μετά τη μετανάστευση και εγκατάστασή του στη Γαλλία, ο συγγραφέας επιστρέφει στην χώρα καταγωγής του. Μέσα από τις ταξιδιωτικές του σημειώσεις, παρακολουθούμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα σχόλιά του.

Αναλύοντας τις προσωπικές του εμπειρίες ως γερμανού μεγαλωμένου μέσα στην παράδοση της "γερμανικότητας" και εμποτισμένου από αυτήν, αποκαλύπτει τον αστερισμό της παθολογίας αυτής της "κουλτούρας". Ως ψυχίατρος, ο συγγραφέας συνεισφέρει με τρόπο πρωτότυπο στη διασάφηση της βαθύτερης λογικής που οδήγησε στο απόλυτο έγκλημα.

Το απόλυτο έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας, το Ολοκαύτωμα, δεν αποτελεί ερώτημα μα απόδειξη.

Αποδεικνύει την ύπαρξη μιας σημαντικής ευπάθειας, ολότελα αγνοημένης, στην ψυχική δομή της πλειονότητας των ατόμων που απαρτίζουν τη συλλογικότητα η οποία επέτρεψε την υλοποίηση του Ολοκαυτώματος.

Αποδεικνύει ότι ο τόπος του απόλυτου εγκλήματος ήταν η Γερμανία. 

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσετε.

Διαβάστε τον ΠΡΟΛΟΓΟ και την ΕΙΣΑΓΩΓΗ 

του εξαιρετικού αυτού βιβλίου 

στον παρακάτω σύνδεσμο.

Titus Milech: Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ - Γερμανία η ανοίκεια πατρίδα (Πρόλογος και Εισαγωγή)

Από την παρουσίαση του βιβλίου

Ρατσισμός και «αντιρατσισμός» ως παραγωγικά φαινόμενα. (του Δημήτρη Μπελαντή)

Του Δημήτρη Μπελαντή 22.11.2019

Ορισμένες φορές σκέφτομαι ότι οι ρατσιστικές και ακροδεξιές πρακτικές (και οι πραγματικές και οι διασταλτικά εικαζόμενες) δεν είναι απλά ένα αρνητικό φαινόμενο, δηλαδή ένα φαινόμενο άρνησης και απόρριψης ή και καταδίωξης του «διαφορετικού». Δεν είναι μόνο κατασταλτικό φαινόμενο ή φαινόμενο απαξίωσης των άλλων. Είναι ένα παραγωγικό φαινόμενο με την έννοια ότι διαμορφώνει ή ενισχύει υποκειμενικές στάσεις ή και επάγεται σοβαρά αντικειμενικά κοινωνικά αποτελέσματα.

Όσον αφορά τους ίδιους τους φορείς τέτοιων ρατσιστικών πρακτικών. Παράγει επιθετικές πρακτικές τους απέναντι σε ανίσχυρες ομάδες. Παράγει μια ρητορική περιφρόνησης που συνδέεται και με δική τους εσωτερική υποεκτίμηση. Παράγει λεβεντιά δήθεν εκεί που υπάρχει εθελοδουλία. Παράγει μύθους περί ανωτερότητας. Παράγει αιτήματα προς το κράτος για περισσότερη καταστολή (και όχι μόνο για περισσότερη ασφάλεια, που δεν είναι μόνο του αθέμιτο ως αίτημα). Παράγει υποκατάστατα προς μια κλονισμένη ή σε κρίση εθνική ταυτότητα, πρόβλημα που υφίσταται και έχει αντικειμενική θεμελίωση, συνδεόμενη και με την παγκοσμιοποίηση, ιδίως την πολιτιστική της παράμετρο. Παράγει μετάθεση της οργής προς τους πάνω σε οργή προς τους κάτω. Παράγει την αναζήτηση σωτήρων όπως ο Τραμπ, ο Όρμπανς κ.λπ.

Πάμε τώρα στους αντιπάλους του ρατσισμού και των ακροδεξιών πρακτικών. Δεν εννοώ τα θύματα, ούτε τους καλοπροαίρετους κριτικούς και πολέμιους του ρατσισμού, όπου περιλαμβάνω και τον εαυτό μου και παρά πολλούς φίλους και συντρόφους. Αλλά ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων που είναι συχνά επαγγελματίες αντιρατσιστές ή αντιφασίστες, είτε με την έννοια των ΜΚΟ και του βαλαντίου είτε με την έννοια της ιδεολογικής δογματικής ανάγκης «απόδειξης» κάθε λίγο και λιγάκι ότι όλη η κοινωνία είναι ρατσιστική και ακροδεξιά, παραγνωρίζοντας ότι οι ξενοφοβικές τάσεις αποτελούν τελείως λάθος απάντηση σε πραγματικά κοινωνικά και ταυτοτικά προβλήματα που επάγονται οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές.

Οι άρρηκτοι δεσμοί μεταξύ κράτους κεφαλαίου και ΜΚΟ που ασχολούνται με το μεταναστευτικό

Το φαινόμενο των ΜΚΟ έχει πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις που παρεμβαίνουν πια απευθείας στην κεντρική πολιτική σκηνή. Με αφορμή αυτήν την ανακοίνωση κάναμε μία σύντομη έρευνα στις ΜΚΟ που την υπογράφουν και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια αποδείχτηκαν οι άρρηκτες σχέσεις με το μεγάλο κεφάλαιο και το κράτος. Όταν λέμε έρευνα μην φανταστείτε τίποτα το ιδιαίτερο, απλά μπήκαμε στις σελίδες τους και διαβάσαμε όσα οι ίδιες δηλώνουν για τον εαυτό τους και τα οποία είναι υπεραρκετά για να εξαχθούν συμπεράσματα.

Η ActionAid μας ενημερωνεί ότι από το 2001 έως 2009 έλαβε από το υπουργείο εξωτερικών το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 911.920 ευρώ. Από την ΕΕ από το 2011 έως και το 2018 793.013 ευρώ και το 2015-2016 έλαβε 755.042 από το υπουργείο διεθνούς ανάπτυξης της Μεγάλης Βρετανίας για το πρόγραμμα στήριξης προσφύγων στην Λέσβο.

Διαβάζουμε επίσης ότι η ActionAid δέχεται ευγενικές δωρεές από εταιρίες και ιδρύματα. Αναζητούμε τους χορηγούς και έχουμε από ιδρύματα: ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Vodafone, Μποδοσάκη και Λάτση κ.α. Από εταιρίες έχουμε: εθνική τράπεζα, interamerican και άλλες λιγότερες γνωστές.

Πάμε στους Γιατρούς του Κόσμου όπου επίσης δέχονται δωρεές και χορηγείες από την ΕΕ, εταιρίες και ιδρύματα. Ανάμεσα στους χορηγούς η εταιρεία στοιχημάτων bwin, η Goodyear, η Vodafone, η ένωση Ελλήνων εφοπλιστών, η ΔΕΗ, η CocaCola 3E, η Βιανέξ του Γιαννακόπουλου, η Novartis, η Ford, η Microsoft κ.α. Αναλυτικά εδώ.

Άλλη ΜΚΟ που συνυπογράφει την ανακοίνωση είναι το Δανικό Συμβούλιο για τους πρόσφυγες στο οποίο ιδρυτικός δωρητής είναι το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

To δίκτυο για τα δικαιώματα του παιδιού έχει υποστηρικτές: τον ΟΠΑΠ, τον Σκλαβενίτη, την Alpha bank, την Bic, κτλ.

Η ΜΚΟ Έλιξ υποστηρίζεται και αυτή από διεθνείς οργανισμούς όπως η πολιτική προστασία της ΕΕ και ο διεθνής οργανισμός μετανάστευσης ενώ δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα ιδρύματα όπου ξαναβρίσκουμε το Νιάρχος και το Μποδοσάκη καθώς και οι εταιρίες.

Το ίδρυμα Νιάρχος και το Μποδοσάκη υποστηρίζουν και το ελληνικό φόρουμ μεταναστών όπου απαρτίζεται το διοικητικό συμβούλιο από εκπροσώπους συλλόγων μεταναστών. ΜΚΟ την οποία υποστηρίζει η open society του Σόρος και η mercycorps στην οποία συμμετέχει ο ΓΑΠ και αρκετοί επιχειρηματίες.

Στο χώρο δράσης του ελληνικού φόρουμ μεταναστών διαβάζουμε και για διαδηλώσεις ως μέσο επίτευξης στόχων. Άρα έχουμε χρηματοδότηση από το μεγάλο κεφάλαιο και διαδηλώσεις ταυτόχρονα, και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ στο ελληνικό φόρουμ μεταναστών.

Πάντως τα μεγαλύτερα ονόματα εταιριών ως υποστηρικτές τα έχει η διεθνής επιτροπή διάσωσης με μεγαθήρια του κεφαλαίου όπως η Procter and Gamble, η JP Morgan, η ΗΒΟ, η citigroup, κ.α.

Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στην solidarity now την οποία έχει επισκεφτεί και ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ. Εδώ έχει μεγάλο ενδιαφέρον και η σύσταση του διοικητικού συμβουλίου. Ο πρόεδρος είναι ο Στέλιος Ζαββός διευθύνων σύμβουλος της Zeus capital management εταιρίας διαχείρησης επενδύσεων σε ακίνητα. Ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Continental american capital ένας επενδυτικός όμιλος που επικεντρώθηκε στις επενδύσεις και στην χρηματοδότηση ακινήτων στις ΗΠΑ. Επίσης είναι μέλος του Ευρωπαϊκού συμβουλίου εξωτερικών σχέσεων. Κατείχε προηγουμένως θέσεις σε εταιρίες όπως η Citibank, η Johnson&Johnson, και η Procter & Gample. Manager και επιχειρηματίας από το πάνω ράφι.

Μέλος του διοικητικού συμβουλίου είναι και ο Νίκος Αλιβιζάτος. Υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Σημίτη. Στηρίχθηκε το 2015 από Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ ως υποψήφιος πρόεδρος της δημοκρατίας.

Αντιπρόεδρος είναι ο Ευθύμιος Βιδάλης επιχειρηματίας που ήταν μέλος του ΔΣ του ΣΕΒ από το 2006 έως το 2016 και είναι μέλος του Δ.Σ της alpha bank μεταξύ πολλών άλλων θέσεων που κατέχει. Έχει διατελέσει σε ανώτερες διευθυντικές θέσεις σε πολλές εταιρίες και το αποκορύφωμα τον Αύγουστο του 2012 με εντολή του πρωθυπουργού Σαμαρά ορίστηκε διαπραγματευτής εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου για την επανεκκίνηση των συμβάσεων παραχώρησης των τεσσάρων αυτοκινητοδρόμων.

Μέλη του ΔΣ είναι ο Αρίστος Δοξιάδης επιχειρηματίας και ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης.

Συνωστισμός επιχειρηματιών και ανώτατων πολιτικών στελεχών του κατεστημένου.

Για τον "αντικαπνιστικό" ολοκληρωτισμό. Φώτης Τερζάκης - GESUNDHEIT MACHT FREI

"H υγεία ελευθερώνει"

Ένα άρθρο του Φώτη Τερζάκη από τον, όχι και τόσο μακρινό, Δεκέμβριο του 2010. 

Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ήταν η Υπουργός Υγείας της κυβέρνησης Παπανδρέου που προέκυψε μετά τις πρόωρες εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2009. Ο πρώτος νόμος που ενεργοποίησε η κυβέρνηση του Παπανδρέου και της Υπουργού Ξενογιαννακοπούλου μετά την εκλογή της (την περίοδο που ο Παπανδρέου μεθόδευε μυστικά με τον Στρος Καν την επιβολή - τον Μάϊο του 2010 - του μνημονίου και του ΔΝΤ στην Ελλάδα) ήταν ο νόμος για την "απαγόρευση του καπνίσματος" που είχε φροντίσει να περάσει ο προηγούμενος Υπουργός Υγείας της κυβέρνησης του Κωστάκη του Καραμανλή, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος (ο διαβόητος μεγαλοπρομηθευτής των εμβολίων για τον ιό Η1Ν1), το καλοκαίρι του 2009.

Σήμερα, Νοέμβριος του 2019, η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. 

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πλανόδιον, Αρ.49, Δεκέμβριος 2010

Όχι, η κυρία Ξενογιανακκοπούλου (καλή της ώρα εκεί που πήγε, τής ευχόμαστε κι ακόμη μακρύτερα) δεν είναι ναζί· το ζήτημα είναι πόσοι ναζί αξιωματούχοι ήταν άνθρωποι όπως η κα Ξενογιαννακοπούλου, με υψηλό ηθικό φρόνημα και καλές προθέσεις, αποφασισμένοι ν’ απαλλάξουν οριστικά την ανθρωπότητα από τον εκφυλισμό και τη διαφθορά, από νοσηρές έξεις, νοσηρές ιδέες, νοσηρές φυλές... Αλλά βέβαια ο προσωπικός ζήλος είναι μόνο ένας παράγοντας, και όχι ο σημαντικότερος, στη μάστιγα που εξαπλώνεται σαν καρκίνος αυτή τη στιγμή στον κόσμο, τη σαδιστική καταδίωξη του καπνίσματος και των καπνιστών. Διότι η εντολή έρχεται «άνωθεν», και τα ανδρείκελα της πολιτικής, παντού στον κόσμο, είναι υποχρεωμένα να τη μεταβιβάσουν με τη σειρά τους προς τα κάτω... Η νομοθετική απαγόρευση του καπνίσματος «δημοσίως» ξεκίνησε από τις αγγλοσαξωνικές χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Αυστραλία) και τη Σκανδιναβία, εκεί ακριβώς που οι ασφαλιστικές πολιτικές ενεπλάκησαν νωρίς με ευγονικές αντιλήψεις και δράσεις (περίπτωση Σκανδιναβίας) ή το σύστημα της ασφάλισης-περίθαλψης εκχωρήθηκε ολοκληρωτικά στην κερδοσκοπία του ιδιωτικού τομέα (περίπτωση ΗΠΑ). Όταν όμως την βλέπουμε να φτάνει σε χώρες που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν μία ζώνη αντίστασης, πολιτισμικής όσο και πολιτικής, στον ατλαντικό άξονα (όπως το Ιράν και η Συρία), χώρες με ανύπαρκτο ασφαλιστικό σύστημα και υποτυπώδη υγειονομική πολιτική (όπως η Ταϊλανδη, η Κένυα, η Ινδία) είτε χώρες με μακρά κουλτούρα καπνίσματος (όπως η Τουρκία και η Αίγυπτος), οι τροχιές της σχεδιάζουν ασφαλώς τον χάρτη των γραμμών εντολής και διεύθυνσης που συνιστούν το σύστημα της παγκοσμιουποιούμενης βιοεξουσίας. Όσο σημαντικό ρόλο κι αν παίζουν τα οικονομικά συμφέροντα στην ανάδυσή του, φαινεται ότι τα κίνητρα δεν είναι μόνο ––η απλώς–– οικονομικά, με τη στενή έννοια του όρου: υπάρχει ένα επιπλέον σε όλες αυτές τις ανορθολογικές απαγορεύσεις, και αυτό είναι, προφανώς, μία άσκηση καθυπόταξης και ελέγχου των πληθυσμών, ανεξαρτήτως τού κατά περίπτωσιν ειδικού της περιεχομένου.

Σε ό,τι αφορά την προσπάθεια εφαρμογής το νέου ––τρίτου κατά σειράν, αν δεν απατώμαι–– και πολύ αυστηρότερου αντικαπνιστικού νόμου στην Ελλάδα, υπήρξαν, σε αντίθεση με την άκρως ανησυχητική παθητικότητα των δυτικοευρωπαϊκών κοινωνιών, αξιοσημείωτες αντιδράσεις. Πολλά αντεπιχειρήματα ακούστηκαν, εντελώς εύλογα από εμπειρική άποψη: ο παραλογισμός ενός νόμου που τροποιεί τον αμέσως προηγούμενο, μόλις ενός χρόνου, ο οποίος αφού υποχρέωσε πολλούς καταστηματάρχες σε πολυέξοδες τροποποιήσεις ώστε να διαχωριστούν οι χώροι καπνιστών και μη καπνιστών, τους ανακοινώνει τώρα ότι είναι απλώς άχρηστες· η σχιζοφρένεια μιας κρατικής πολιτικής που από τη μία πλευρά καταστέλλει με κάθε δυνατό τρόπο τον κάπνισμα, ενώ από την άλλη επιδιώκει πρόσθετα δημόσια έσοδα από την αύξηση των δασμών καπνού· το βλακωδώς ανεπίκαιρο μιας απαγόρευσης η οποία, σε στιγμές απελπιστικής οικονομικής ύφεσης θα δώσει πιθανότατα τη χαριστική βολή σε ένα σωρό μικρούς καταστηματάρχες, με ανακυκλούμενες συνέπειες στο συνολικό πεδίο τής αγοράς· η κατάφωρη επιβεβαίωση των δεσμών αίματος ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και τον υπόκοσμο στην Ελλάδα, καθώς οι μοναδικές εξαιρέσεις που προβλέπει ο νέος νόμος «φωτογραφίζουν» τα καζίνα και τα σκυλάδικα· η όξυνση των ταξικών διακρίσεων αφού, όπως γίνεται ήδη στη Δυτική Ευρώπη και αλλού, η παροχή ειδικών ορόφων για καπνιστές είναι προνόμιο των πολύ ακριβών καταλυμμάτων, κοκ. Παρότι όλα ισχύουν, δεν θα ήθελα να σταθώ σ’ αυτά.

Σε άμεσο κίνδυνο η ζωή του Ασάντζ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

22.11.2019

Όλοι έγραφαν ότι έχει χάσει 10 κιλά. Παρόλα αυτά «η φυσική του εμφάνιση δεν ήταν τόσο σοκαριστική, όσο η νοητική του επιδείνωση. Όταν ρωτήθηκε να δώσει το όνομά και την ημερομηνία γέννησής του, εμφανώς πάσχισε για δευτερόλεπτα να ανακαλέσει και τα δύο… Η δυσκολία του να το κάνει ήταν πολύ εμφανής. Ήταν πραγματικός αγώνας γι’ αυτόν να σχηματίσει τις λέξεις και να εστιάσει στον ειρμό της σκέψης του. Μέχρι χθες πάντα ήμουν πολύ σκεπτικός απέναντι σε όσους διατείνονταν ότι η μεταχείριση του Τζουλιάν ισοδυναμούσε με βασανιστήρια κι επίσης πολύ σκεπτικός σε εκείνους που υποστήριζαν ότι υπόκειται σε φαρμακευτική αγωγή εξουθένωσης. Έχοντας ωστόσο παρακολουθήσει τις δίκες στο Ουζμπεκιστάν αρκετών θυμάτων ακραίων βασανιστηρίων, κι έχοντας εργαστεί με επιζήσαντες από τη Σιέρα Λεόνε και αλλού, μπορώ να σας πω ότι ο Τζουλιάν εκδήλωνε αυτά ακριβώς τα συμπτώματα των θυμάτων βασανιστηρίων που εκτίθεται σε φώτα που αναβοσβήνουν, με στόχο την απώλεια προσανατολισμού και σύγχυση… Ένας από τους μεγαλύτερους δημοσιογράφους και σπουδαιότερους διαφωνούντες της εποχής μας βασανίζεται μέχρι θανάτου από το κράτος, μπροστά στα μάτια μας. Να βλέπω τον φίλο μου, έναν άνθρωπο με ευγλωττία, που σκεφτόταν ταχύτερα απ’ όσους έχω γνωρίσει να έχει συρρικνωθεί σε αυτό το κακοποιημένο και ασυνάρτητο ναυάγιο, ήταν αβάσταχτο»!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε κάποιο από τους ευφυέστατους συνεργάτες του Τζουλιάν Ασάντζ που είχα την τύχη να γνωρίσω στον Ισημερινό επί Ραφαέλ Κορέα, όταν στο Κίτο παρέδιδαν μαθήματα ψηφιακού ακτιβισμού σε δημοσιογράφους και ακτιβιστές όλου του κόσμου. Ούτε από κάποιον παλιάς κοπής υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Προέρχονται από βρετανό πρέσβη Γκρεγκ Μάρεϊ, που ήταν παρών όταν στις 21 Οκτωβρίου, ο 48χρονος ιδρυτής των Wikileaks κλήθηκε από τις δικαστικές αρχές.