Πηγή: Ελεύθερη Λαϊκή Αντιστασιακή Συσπείρωση
Η ήττα του 1918 και οι Βερσαλλίες έβαλαν στην ηττημένη Γερμανία
καθήκοντα απλής επιβίωσης. Όμως, το σχέδιο αυτό δεν έσβησε στους
ιμπεριαλιστικούς γερμανικούς κύκλους, εξ ου και αναβίωσε με τον ναζισμό.
Εδώ, το σχέδιο της «Μέσης Ευρώπης» και της «Οικονομικής Ευρωπαϊκής
Ένωσης» έλαβε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις.
του Δημήτρη Μπελαντή
Νοέμβριος 2012
«Πρέπει να δημιουργήσουμε μια Κεντρική Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση, με
κοινές συμφωνίες (άρσης) φόρων και δασμών, η οποία θα περιλαμβάνει την
Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Δανία, την Αυστροουγγαρία, την
Πολωνία και ίσως την Ιταλία, Σουηδία και Νορβηγία. Αυτή η Ένωση δεν θα
έχει μόνο συντακτική ανώτατη εξουσία, κατά τρόπο που όλα τα μέλη της θα
είναι ίσα, αλλά στην πραγματικότητα θα τεθεί υπό γερμανική ηγεσία και
πρέπει να σταθεροποιήσει την γερμανική οικονομική κυριαρχία στην Μέση
Ευρώπη (“ Mitteleuropa”)» [1].
Αυτή η περίφημη φράση δεν ανήκει, όπως είναι εύληπτο από την αναφορά
στην Αυστροουγγαρία, στον Χέλμουτ Κολ ή τον Χέλμουτ Σμιτ. Πολύ
περισσότερο δεν ανήκει στους σημερινούς διαχειριστές της Ευρωζώνης ή της
Ε.Ε., τον Μπαρόζο, τον Τρισέ ή τον Γιούνκερ. Δεν ανήκει καν στον
Βόλφαγκανγκ Σόιμπλε, όπως θα ήταν φυσικότερο. Περιέργως, γράφτηκε τον
Ιούλιο του 1914, λίγο πριν από την έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, από
τον τότε καγκελάριο του Κάιζερ Μπέτμαν Χόλβεκ. Μάλιστα, η φράση ανήκει
στην έκθεση του Χόλβεκ προς τον αξιωματούχο Γκόσεν, σε μια περίοδο που η
Γερμανία σχεδίαζε τον πόλεμο από την πλευρά της, και που δεν είχε
ανακοινώσει ακόμη πολεμικούς στόχους προσάρτησης ζωνών όπως το Βέλγιο ή η
Βόρεια Γαλλία (με τα πλούσια μεταλλεύματά της) – όπως δηλαδή θα έκανε
λίγο μετά, τον Σεπτέμβριο του 1914, σε πλήρη πολεμικό αναβρασμό.
