Χρειάστηκαν 13 χρόνια... Εγκληματική ενέργεια και όχι αυτοκτονία ο θάνατος Τσαλικίδη

Πηγή: enallaktikos.gr

Δεκατρία χρόνια μετά και ενώ έχουν προηγηθεί δύο έρευνες της Δικαιοσύνης η Εισαγγελία Πρωτοδικών αποφαίνεται ότι ο θάνατος του στελέχους της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη ήταν αποτέλεσμα εγκληματικής ενέργειας και όχι αυτοκτονία όπως είχε κριθεί μέχρι τώρα.

Η Εισαγγελία προχώρησε στην άσκηση ποινική δίωξης κατά αγνώστων δραστών για την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, μετά από σχετική παραγγελία που έλαβε από τον εισαγγελέα Εφετών Γρηγόρη Πεπόνη ο οποίος ερεύνησε για τρίτη φορά την υπόθεση του τεχνικού στελέχους της εταιρίας που βρέθηκε απαγχονισμένος στο σπίτι του στις 9 Μαρτίου 2005 λίγο πριν αποκαλυφθεί η υπόθεση των υποκλοπών με την εγκατάσταση παράνομου λογισμικού στην Vodafone.

Ο κ. Πεπόνης είχε λάβει εντολή το Νοέμβριο του 2017 από τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Αντώνη Λιόγα να ερευνήσει εκ νέου την υπόθεση θαντάτου του Κώστα Τσαλικίδη. Η έρευνα, τρίτη κατά σειρά σε όλα αυτά τα χρόνια, διατάχθηκε αμέσως μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που δικαίωσε τους συγγενείς του εκλιπόντος κρίνοντας ότι το ελληνικό Δημόσιο υποχρεούται σε αποζημίωσή τους, γιατί προέβη σε πλημμελή έρευνα για τα αίτια του θανάτου του, παραβιάζοντας τη διάταξη για σεβασμό της ανθρώπινης ζωής. 

Να σημειωθεί ότι κατά τις προηγούμενες έρευνες, δύο εισαγγελικοί λειτουργοί είχαν αποφανθεί ότι ο Κώστας Τσαλικίδης αυτοκτόνησε, κρίση που δεν δέχεται η οικογένεια του η οποία από την αρχή υποστηρίζει ότι πρόκειται περί εγκληματικής ενέργειας συνδεόμενης με την υπόθεση των υποκλοπών. 

Διαβάστε επίσης το άρθρο :

Υπόθεση Τσαλικίδη : ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ - ΚΡΕΜΑΣΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. (Περιοδικό HΟΤ DΟC,τεύχος 12, 18.10.2012)

 

 

Πραξικόπημα Τσίπρα - Κοτζιά καθ’ υπόδειξιν και για λογαριασμό των ΗΠΑ

«Και συ Λαέ μου ευκολόπιστε
και πάντα προδομένε»
Διονύσιος Σολωμός, Προς Επτανησίους

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Να παρακάμψει όχι μόνο τη θέληση του ελληνικού λαού, αλλά και του ελληνικού κοινοβουλίου, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εις βάρος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, επιχειρεί η κυβέρνηση Τσίπρα-Κοτζιά.

Δεν συζητάμε εδώ αν η προς υπογραφή συμφωνία είναι κακή ή καλή αυτή καθεαυτή.

Αυτό που θα επιχειρήσουμε να δείξουμε είναι ότι όχι μόνο η κυβέρνηση αρνείται στον ελληνικό λαό το δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος για το μέλλον του, δικαίωμα που έχουν και θα ασκήσουν οι Σλαβομακεδόνες, αλλά καθιστά και άνευ περιεχομένου, κατ’ ουσίαν καταργεί το συνταγματικό δικαίωμα της Βουλής των Ελλήνων να κυρώσει ή να απορρίψει τη συμφωνία στην οποία κατέληξε το ένα από τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα, ερήμην των άλλων κομμάτων της Εθνικής Αντιπροσωπείας και αντίθετα με την εκφρασθείσα δια δηλώσεων διαφωνία τους.

Η συμφωνία παραβιάζει επίσης την ισχυρού πολιτικού και νομιμοποιητικού βάρους απόφαση όλων, πλην ΚΚ, των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, περιλαμβανομένου και του ΣΥΝ, του 1992. Βεβαίως οι περισσότεροι δέχονται ότι αυτή η συμφωνία έχει εκπέσει και δεν αντανακλά τη σημερινή βούληση των κομμάτων. Αλλά αυτό δεν γίνεται έτσι. Αν η Ελλάδα θεωρείται ακόμα συντεταγμένο κράτος, για να αλλάξει εκείνη η απόφαση όφειλε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να έχει συγκαλέσει νέο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών ή να συνέλθει η Βουλή και να προσδιορισθεί η νέα διαπραγματευτική γραμμή, στα πλαίσια της οποίας θα έπρεπε να κινηθεί η νέα συμφωνία.

‘Ώστε να προστατευθεί και η κυβέρνηση από την υποψία που αδυνατεί τώρα να διαψεύσει ότι, αυτό που δεν καθορίζουν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα ή η Βουλή, το καθορίζουν τελικά ο κ. Κοτζιάς με τον κ. Πάιατ και τον κ. Νιμιτζ.

Για όλους αυτούς τους λόγους, που θα αναλύσουμε λεπτομερώς στη συνέχεια, μιλάμε για πραξικόπημα, νομιμοφανές μεν, πραγματικό δε γιατί προσβάλλει βάναυσα τους θεσμούς, παραβιάζει το πνεύμα, αν όχι το γράμμα του Συντάγματος και πλήττει τον πυρήνα της Λαϊκής και Εθνικής Κυριαρχίας και του δημοκρατικού Πολιτεύματος, με μόνη επιδίωξη να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ. Δεν μας έφτανε ο Τσακαλώτος, που ρωτάει την Τρόικα για να πάει να κατουρήσει, έχουμε τώρα και τους κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά, να μην διανοούνται να χαλάσουνε Αμερικάνικο ή ΝΑΤΟϊκό χατήρι κι έχουνε γυρίσει τη χώρα δεκαετίες πίσω.

Είμαστε πολύ περίεργοι να ακούσουμε αύριο τι θα πουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και αν θα καταγγείλουν όλα αυτά και τον παράνομο και αντισυνταγματικό χαρακτήρα τους.

Να αποφασίσουν οι Ελληνες για τον τόπο τους! (Τσίπρας-ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτονούν, εμείς όμως τι φταίμε;)

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Αν η συμφωνία που καταλήγει η κυβέρνηση με την κυβέρνηση της πΓΔΜ και οι συνέπειές της, η ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, είναι τόσο καλές όσο λέει ότι πιστεύει, δεν καταλαβαίνουμε γιατί δεν τη θέτει σε δημοψήφισμα, προτού φυσικά αρχίσει να εκδίδει προσκλήσεις προς την πΓΔΜ σε ΕΕ και ΝΑΤΟ;

Οι ‘Ελληνες δεν είναι ηλίθιοι, να μην καταλάβουν τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, αν είναι σωστά. Εμένα, όπως και στον Τσώρτσιλ, ο ελληνικός λαός μου φαίνεται πολύ πιο έξυπνος από τους ηγέτες του. ‘Αλλα είναι τα ελαττώματά μας, κυρίως η εθνική μας αρρώστια του Εγωϊσμού. Το σίγουρο είναι ότι ο λαός δεν έχει τους ιδιοτελείς λόγους που έχουν οι ηγέτες του και οι βουλευτές του για να βλάπτουν τα συμφέροντα της χώρας τους, εκτελώντας τις εντολές ξένων.

Γιατί δηλαδή πρέπει να αποδεχθώ ότι η πΓΔΜ είναι πιο δημοκρατική χώρα από την Ελλάδα, ότι οι πολίτες της έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους Ελληνες, των οποίων μάλιστα το κυβερνών κόμμα δηλώνει ότι είναι Αριστερό. Πως το δηλώνει τώρα βέβαια αυτό είναι άλλη ιστορία. Από τη γερμανική Κατοχή και το μεγαλείο της Εθνικής Αντίστασης, της σφοδρότερης που αντέταξε ευρωπαϊκός λαός στον Χίτλερ, με ηγεσία της Αριστεράς, και έως ότου εμφανίσθηκαν οι Σημίτης, Γ. Παπανδρέου και Τσίπρας, σε όλη την ιστορική τους διαδρομή, ανεξαρτήτως του τι μπορεί κανείς να τους προσάψει, η ελληνική Αριστερά και Κεντροαριστερά απετέλεσε τον κορμό των δυνάμεων που πάλεψαν στη χώρα για Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατία.

Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.

Ενέχυρο στους δανειστές η δημόσια περιουσία

Πηγή : konstantakopoulos.gr

Πολυνομοσχέδιο διαιώνισης 

της μνημονιακής φτώχειας και υποτέλειας

 

Το πολυνομοσχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα και κατατέθηκε στη Βουλή την Παρασκευή 8 Ιουνίου είναι για την Αυγή «το τελευταίο πολυνομοσχέδιο πριν από την έξοδο από τα Μνημόνια», όπως γράφει σε ένα αδιάφορο «χτύπημα» της 1^ης σελίδας. Συνεπώς, μικρό το κακό κι απομεινάρι ενός παρελθόντος που περνάει στην ιστορία οριστικά κι αμετάκλητα…

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Ισχύει όμως το ακριβώς αντίθετο. Το πολυνομοσχέδιο με το οποίο θα κλείσει η τέταρτη αξιολόγηση που αποτελεί προϋπόθεση για την έγκριση της εκταμίευσης της δόσης στο Eurogroup της 21^ης Ιουνίου, είναι το τελευταίο και πιο φαρμακερό καρφί στο φέρετρο της ελληνικής χρεοκρατίας, όχι λόγω των πολλών και σοβαρών αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνει, όπως άλλωστε περιελάμβανε κάθε άλλο πολυνομοσχέδιο που απαιτούσαν οι δανειστές από το πρώτο του 2010, μέχρι σήμερα. Το πολυνομοσχέδιο που θα ψηφισθεί την Πέμπτη 14 Ιουνίου στη Βουλή ισοδυναμεί με όλεθρο στο διηνεκές επειδή μέσα σε λίγα μόλις άρθρα ολοκληρώνεται ένα οικονομικό έγκλημα που ξεκίνησε να σχεδιάζεται και να υλοποιείται τον Αύγουστο του 2015, όταν ΣΥΡΙΖΑ κι ΑΝΕΛ παραδόθηκαν ολοσχερώς στους πιστωτές: την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, που μετατρέπεται σε εγγύηση για την αποπληρωμή των δανείων.

Στους δανειστές η δημόσια περιουσία

Η πρώτη πράξη ήταν η δημιουργία του υπερταμείου (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, ΕΕΣΥΠ) με το νόμο 4389/2016, στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης  όπου πέρασε όλη η δημόσια περιουσία. Τα επιχειρήματα που επικαλούνταν τότε οι ΣΥΡΙΖΑίοι ξεκίναγαν και τελείωναν με την ανάγκη καλύτερης διαχείρισης, αξιοποιώντας τα τρωτά της δημόσιας διοίκησης. Αποδεικνύεται πώς Τσακαλώτος, Χουλιαράκης και οι συν αυτώ συνειδητά εξαπατούσαν κι έριχναν στάχτη στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας, γιατί αποκλείεται να μην είχαν ακούσει το  αίτημα των πιστωτών, που όλη η κοινωνία διαισθανόταν και φοβόταν από το 2010! Οι επόμενες δύο πράξεις που επιχειρούν να ναρκοθετήσουν κάθε μελλοντική πιθανότητα μονομερούς διαγραφής του δημόσιου χρέους με πράξεις κυρίαρχου κράτους (όπως περιγράφονταν στο πόρισμα της Επιτροπής αλήθειας του δημόσιου χρέους  το 2015, ή ακόμη και αδυναμίας αποπληρωμής) ορίζονται στο υπό ψήφιση πολυνομοσχέδιο.

Στο Γ’ Κεφάλαιο, άρθρο 109, προβλέπεται η τροποποίηση της δανειακής σύμβασης, όπως (σοφά και καθόλου τυχαία) είχε προβλεφθεί από τον Αύγουστο του 2015 «προκειμένου να ληφθεί υπόψη η οντότητα που περιγράφεται στη Δήλωση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης ως το ανεξάρτητο ταμείο που θα δημιουργηθεί από τοπ δικαιούχο κράτος μέλος για να διαχειρίζεται αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία και να τα αξιοποιεί με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα». Έκτοτε, «το Φεβρουάριο του 2017 συγκροτήθηκε σε σώμα το πρώτο διοικητικό συμβούλιο της. Τον Ιανουάριο του 2018, οι συμμετοχές του δικαιούχου κράτους μέλους σε διάφορες εταιρείες μεταφέρθηκαν στην ΕΕΣΥΠ», όπως με σαφήνεια γράφεται στο προοίμιο.

Και περνάμε έτσι στο επίμαχα άρθρα, που μετατρέπουν την Ελλάδα κανονικά και με τον υπό ψήφιση σε αποικία χρέους:

Μακεδονικό: Πρώτες εκτιμήσεις για τη συμφωνία

Μέχρι τη στιγμή που κάνουμε αυτή την ανάρτηση, κανείς στην Ελλάδα (πλήν του Τσίπρα του Κοτζιά και ίσως της κυβέρνησης) δεν γνωρίζει το ακριβές και αναλυτικό περιεχόμενο της συμφωνίας Τσίπρα - Ζάεφ για το «Μακεδονικό» 

Ό,τι γνωρίζουμε σχετικά με τη συμφωνία είναι αυτά που ψέλισε ο Τσίπρας στο διάγγελμά του όπου μεταξύ άλλων μας είπε : 

«Θέλω να σας ενημερώσω ότι προκειμένου να αποκατασταθούν σχέσεις εποικοδομητικής συνεργασίας και ειλικρινούς φιλίας ανάμεσα στους λαούς μας και προκειμένου η Ελλάδα όχι μόνο να δεχθεί, αλλά και να πρωτοστατήσει στην ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική προοπτική των γειτόνων μας, οι τελευταίοι συμφώνησαν να αλλάξουν τη συνταγματική τους ονομασία για όλες τις χρήσεις και έναντι όλων.» [1]

Το περιεχόμενο της συμφωνίας το γνωρίζουν ωστόσο απ’ ό,τι δείχνουν οι δηλώσεις τους οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων της αυτοκρατορίας.

Ο Πρόεδρος μάλιστα  του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ,  εξέφρασε  στο twitter τον ενθουσιασμό του : «Συγχαρητήρια στους πρωθυπουργούς Τσίπρα και Ζάεφ. Κρατώ  τα δάκτυλά μου σταυρωμένα.  Χάρη σ` εσάς, το αδύνατο γίνεται δυνατό».

Όποιο κι αν είναι το ακριβές περιεχόμενο της συμφωνίας στην οποία κατέληξαν ο Κοτζιάς , και η FYROM υπό την καθοδήγηση του Νίμιτς και του διεθνούς παράγοντα, αυτή δεν έχει καμία απολύτως έννομη ισχύ αν δεν επικυρωθεί από τα αρμόδια συνταγματικά σώματα των δύο χωρών, πρίν την τελική της υπογραφή.

Δεν γνωρίζουμε τι είδους πολιτική νομιμοποίηση διαθέτει η κυβέρνηση Ζάεφ αλλά η ελληνική κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου δεν διαθέτει τη συνταγματική νομιμοποίηση να υπογράψει καμία διεθνή συμφωνία απ’ τη στιγμή που το μετέχων στη συγκυβέρνηση κόμμα των ΑΝΕΛ έχει δηλώσει ρητά πως δεν αποδέχεται παράγωγα του ονόματος «Μακεδονία»  στη συμφωνία με την FYROM.

Δεν αποτελεί συνταγματική νομιμοποίηση της κυβέρνησης ώστε να προχωρήσει σε οποιασδήποτε μορφής συνυπογραφή η ανακοίνωση της υποτιθέμενης συμφωνίας στην ελληνική βουλή που προγραμματίζει για την ερχόμενη Παρασκευή 15.6.2018, χωρίς καν να ζητάει την υπερψήφισή της.

Ούτε αποτελούν συνταγματική νομιμοποίηση της κυβέρνησης  οι θριαμβολογίες του διεθνούς παράγοντα σε μια μη πραγματοποιηθείσα προς το παρόν συμφωνία. 

Βρισκόμαστε ξανά μπροστά στις διεθνείς μεθοδεύσεις τις εμπεδωμένες στο «Κυπριακό», όπου χωρίς να υπάρχει καμία νόμιμη συμφωνία ανάμεσα στα δύο μέρη, η διεθνής αναγνώρισή της προηγείται της διακρατικής συνταγματικής συνθήκης και προκαταλαμβάνει τα γεγονότα ως μη αντιστρεπτά. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο μεταμοντέρνο διεθνές πραξικόπημα δια της διπλωματίας.

Όσο κι αν ο ανεκδιήγητος Βίτσας ισχυρίζεται σε πρωινή δημοσιογραφική εκπομπή το ανήκουστο, πως τάχα ένα δημοψήφισμα στην Ελλάδα σχετικά με τη συμφωνία που φέρνει ο Κοτζιάς και ο Νίμιτς, «Είναι κατά τη γνώμη του μια απαράδεκτη παρέμβαση σε μια άλλη χώρα» [2], τότε πρέπει και να μας πει προς τι οι εξάμηνες διαπραγματεύσεις για το όνομα  αυτής της «άλλης χώρας», όπως επίσης και γιατί μια κυβέρνηση που έρχεται σε συμφωνία  χωρίς τη συνταγματική νομιμοποίηση μπορεί να την υπογράψει κιόλας και δεν αποτελεί η πράξη της αυτή «μια απαράδεκτη παρέμβαση σε μια άλλη χώρα». 

Η μόνη απαράδεκτη παρέμβαση που βλέπουμε είναι αυτή του διεθνούς παράγοντα και των ενεργούμενων τοποτηρητών του που επιχειρούν με κάθε τρόπο, καταπατώντας κάθε συνταγματική νομιμότητα,  να παρακάμψουν τη θέληση του ελληνικού λαού και το νόμιμο δικαίωμά του να αποφασίσει δημοκρατικά για την έγκριση ή όχι της συγκεκριμένης συμφωνίας μέσα από ένα δημοψήφισμα.

[1] Το διάγγελμα του Τσίπρα για το «Μακεδονικό»

[2] Βίτσας στον ΑΝΤ1 13.6.2018 (Λεπτό 03: 30)

Παραθέτουμε στη συνέχεια ορισμένες Πρώτες εκτιμήσεις για τη συμφωνία, όπως αναρτήθηκαν στο site του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μακεδονία: 2.700 χρόνια με παραμύθια και συγκρούσεις εξουσίας. Προς μια ειρηνική συνύπαρξη

του Κώστα Νικολάου

“H πιο επαναστατική πράξη είναι πάντα να λέει κανείς δυνατά τι συμβαίνει”

(Rosa Luxemburg)

 

Δεν υπάρχει εθνικό ζήτημα ξεκομμένο από το κοινωνικό ζήτημα. Η σύνδεση του εθνικού με το κοινωνικό είναι προϋπόθεση τόσο για την ανάλυση και την κατανόηση του τι συμβαίνει, όσο και για το σχεδιασμό και τελικά, την ίδια την πράξη.

Οι λαοί δεν κλέβουν ιστορίες και πολιτισμούς άλλων λαών. Έχουν την δικιά τους ιστορία και πολιτισμό, που τα αγαπάνε, ενώ ταυτόχρονα αλληλεπιδρούν με άλλους πολιτισμούς. Όλα αυτά είναι συστατικά στοιχεία της ανθρώπινης ύπαρξης και ιστορίας. Οι κυρίαρχες τάξεις είναι που κλέβουν τα πάντα για να διατηρούν την κυριαρχία τους πάνω στους λαούς και να τους χειραγωγούν.

«Τα έθνη όλα έχουν ιστορία. Κάθε λαός έχει και τη δική του ιστορία, βραχύχρονη ή μακρόχρονη. Όλοι οι λαοί έχουν ιστορία. Αντικειμενικά κανένα έθνος δεν γεννιέται σήμερα. Υπάρχει από πολύ καιρό πριν. Η διαδρομή του στο χρόνο, η ιστορία του, αποτελεί το πιο σημαντικό συστατικό στοιχείο της ύπαρξής του. Έθνη χωρίς μνήμη δεν υπάρχουν. Έθνη χωρίς ιστορία είναι ανύπαρκτα. Αλλά η εθνική ιστορία, η συλλογική μνήμη ενός έθνους, παρά τις αλληλεπιδράσεις, είναι ξεχωριστή για κάθε εθνική ολότητα» (Μανώλης Γλέζος, Εθνική Αντίσταση 1940-1945, τ. Α΄, Εκδ. Στοχαστής, Αθήνα, 2006).

 

Ξεκαθαρίζοντας τις ιδέες: Ποιοι έχουν πατρίδα και ποιοι είναι πατριώτες