Ποιοι απελεύθερωσαν την Ελλάδα; (Η στάση της ελληνικής αστικής τάξης στον πόλεμο και την κατοχή)

Αναδημοσιεύουμε από : ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ!

Τα επόμενα χρόνια, από την εισβολή των Ιταλών, θα γραφούν ίσως οι λαμπρότερες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Στο κείμενο αυτό θέλουμε να αναφερθούμε περισσότερο στο ζήτημα της συνεργασίας μέρους της αστικής τάξης με τον κατακτητή, παρά τη φιλολογία που έχει αναπτυχθεί περί της αντίστασης των αστών πολιτικών. Η αλήθεια είναι ότι άλλοι συνεργάστηκαν άμεσα, άλλοι έμμεσα με τον κατακτητή και άλλοι “την έκαναν” για το Κάιρο με την πρώτη τουφεκιά (σαν τον Γεώργιο Παπανδρέου που σήμερα πολλοί τον παρουσιάζουν ως ...απελευθερωτή προβάλλοντας την ανύψωση της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη, ενώ όλα τα χρόνια της καταχής βρισκόταν στο Κάιρο και παρέα με το βασιλιά και τους Άγγλους πάτρονές τους μηχανοραφούσαν ενάντια στον ΕΑΜικό κίνημα και αφού νωρίτερα, όπως γράφουμε παρακάτω, αναγνώρισε την κατοχική κυβέρνηση ως κυβέρνηση εθνικής ανάγκης! Για να συμβάλει μετά με όλες του τις δυνάμεις ο Γέρος της Υποταγής στη υποδούλωση της Ελλάδας στους Άγγλους και μετέπειτα Αμερικάνους ιμπεριαλιστές) .

Οι Κουίσλινγκ λοπόν δεν ήταν και πολύ δύσκολο να βρεθούν και στην Ελλάδα. 

Η ιστορία του δωσιλογισμού και της συνεργασίας με τον κατακτητή ξεκινά ήδη από την ιταλική εισβολή του Οκτώβρη του 1940 φάνηκε ποια στάση θα κρατούσε ο αστικός κόσμος, που κατά τ’ άλλα, εμφορούνταν από τα …ύψιστα …εθνικά ιδεώδη του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου. 

30 Μαϊου 1941. Η ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ. Ο Μανόλης Γλέζος και ο Απόστολος Σάντας στην εκπομπή «Πρώτη σελίδα» του Φρέντυ Γερμανού (1982)

28 Οκτωβρίου 2015

Τσίπρας, Καμμένος και Παυλόπουλος, την ώρα που βγάζουν πατριωτικούς δεκάρικους στις κάμερες, θάβουν τις διεκδικήσεις του αναγκαστικού γερμανικού δανείου της γερμανικής κατοχικής διοίκησης και των πολεμικών αποζημιώσεων της ναζιστικής Γερμανίας στην Ελλάδα. 

(Οπως επισημαίνει ο Γλέζος, με πρόχειρους υπολογισμούς των οικονομολόγων μελών του Εθνικού Συμβουλίου, το σύνολο των γερμανικών οφειλών προς το Δημόσιο ανέρχεται περίπου σε 1,2 τρισ. ευρώ).

Δεν θα τους ξεχάσουμε.

Η Εποχή της Μελισσάνθης

Η εποχή της Μελισσάνθης (έργο 37) είναι μουσικό έργο του Μάνου Χατζιδάκι, αυτοβιογραφικού χαρακτήρα, σε ποίηση του ιδίου του συνθέτη^[1]. Το έργο αναφέρεται στην εποχή της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς (1944) και στα γεγονότα που την σημάδεψαν.

"Το Εμβατήριο της Μελισσάνθης". Μουσική απ' την "Εποχή της Μελισσάνθης" του Μάνου Χατζιδάκι (1980), μια ελεγεία για την "μελαγχολική" απελευθέρωση που "δεν πρόλαβε να γίνει λ α ϊ κ ή. Την καταγράψαν μ' ευκολία 
ε θ ν ι κ ή, και την γιορτάζουνε στα Δημαρχεία και στις Νομαρχίες". 

Πλάνα αρχείου απ' την απελευθέρωση της Αθήνας (12 Οκτωβρίου 1944).

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗΣ - Μάνος Χατζιδάκις (1980) (full album)

 

Γαλλική τηλεόραση: Ελλάδα,η Γαλλία κάνει τα ψώνια της

Μια διαφορετική οπτική στην επίσκεψη Ολάντ στην Ελλάδα προσθέτει ρεπορτάζ που προβλήθηκε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της γαλλικής κρατικής τηλεόρασης με τίτλο «Ελλάδα, η Γαλλία κάνει τα ψώνια της»

Όπως αναφέρει η δημοσιογράφος, Μαρία Δεναξά στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook «αντί να δείχνουν τα κόκκινα χαλιά στο ρεπορτάζ τους παρουσιάσαν την πραμάτεια μας, με ταμπελάκια σε ότι έχει πουληθεί και με τις επωνυμίες γαλλικών επιχειρήσεων σε ότι επιθυμούν να καπαρώσουν.»

Όταν ο Τσίπρας εξαφανίζει κάθε ίχνος των αντιφρονούντων του!...

Του Γιώργου Μητραλιά

Να λοιπόν που η δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα έλυσε πριν από λίγο δυο από τα μεγαλύτερα προβλήματά της: εκείνο του δημόσιου χρέους και το άλλο που αντιπροσωπεύει η πρώην Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου. Πώς τα κατάφερε να πετύχει αυτό το κατόρθωμα; Μα, απλούστατα, σβήνοντας οριστικά και αμετάκλητα οτιδήποτε θύμιζε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τις πρωτοβουλίες που πήρε στη διάρκεια της σύντομης προεδρίας της, και ειδικά την Επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους.

Απέναντι σε αυτό το εντυπωσιακό άλμα προς τα πίσω της ελληνικής κυβέρνησης, που παραπέμπει στις μέρες δόξας του θριαμβεύοντος σταλινισμού της δεκαετίας του 1930 (1) αλλά και του πιο ζοφερού μακαρθισμού των αρχών της δεκαετίας του 1950, δικαιούμαστε να αναρωτηθούμε: Μήπως εξαιτίας όλων αυτών εξαφανίστηκε το δημόσιο χρέος; Μήπως η Ζωή Κ. αποδέχτηκε την ήττα της και το πήρε απόφαση να μην λέει πια την αλήθεια και να σταματήσει τις βιτριολικές της κριτικές;

 Η απάντηση είναι Όχι. Το αστρονομικό ελληνικό δημόσιο χρέος συνεχίζει απτόητο την ξέφρενη πορεία του όπως εξάλλου και η Ζωή Κ. που αρνείται να αποδεχθεί την ήττα της. Όμως, τότε επιβάλλεται μια ερώτηση: Μια και είναι πασιφανές ότι ο καθαρισμός της ιστοσελίδας της Βουλής από τις ανεπιθύμητες παρουσίες αποδείχτηκε αναποτελεσματικός, γιατί τότε ο διάδοχος της Ζωής Κ. και οι φίλοι του ενήργησαν με αυτό το τρόπο;  Τι ακριβώς επιδίωκαν;

Ελλάς - Γαλλία Λεηλασία

του Θέμη Τζήμα

Ήρθε λοιπόν στην Ελλάδα, ο “φίλος” της χώρας Φρανσουά Ολάντ. Ο “φίλος” που πάτησε πόδι στους Γερμανούς ούτως ώστε να εφαρμοστεί το σχέδιο Σόιμπλε Α' αντί του σχεδίου Σόιμπλε Β', δηλαδή το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο που αλέθει συνολικά κάθε σχεδόν κοινωνική ομάδα, πλην εφοπλιστών, λοιπών μεγάλων κεφαλαιοκρατών και εκείνων των φοροφυγάδων που τυγχάνουν της προστασίας του κουαρτέτου. Ένας από τους χειρότερους προέδρους της Γαλλίας, με αποκαρδιωτικές έως καταστροφικές επιδόσεις σχεδόν σε όλους τους κρίσιμους τομείς της γαλλικής πολιτικής, που κέρδισε ορισμένους επικοινωνιακούς πόντους επειδή πιστώθηκε την υποταγή Τσίπρα στο σχέδιο Σόιμπλε Α' και επειδή η Άγκελα Μέρκελ του παραχώρησε το ρόλο του “καλού” στο κακοπαιγμένο θέατρο της ευρωζώνης σε σχέση με την Ελλάδα, έρχεται ως ο επικεφαλής ντίλερ μιας ομάδας (από-) επενδυτών.

ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΥΦΑΡΠΑΓΗΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ

της Ελένης Πορτάλιου

Τα μείζονα θέματα της συγκυρίας, τα οποία προκύπτουν από τη γενικευμένη επίθεση της κυβέρνησης εναντίον των λαϊκών τάξεων, είναι το ασφαλιστικό, το αγροτικό και η υφαρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας. Πάνω σ’ αυτά πρέπει να δημιουργηθούν ή να στηριχθούν υπαρκτά κινήματα αντίστασης. Το κείμενο που ακολουθεί περιλαμβάνει στοιχεία για τη διατύπωση θέσεων στο θέμα της υφαρπαγής της ιδιωτικής περιουσίας, όπου οι ασκούμενες πολιτικές θα πλήξουν δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες, με στόχο να συγκροτηθεί άμεσα κίνημα ενημέρωσης και σχετικών δράσεων.

Ε.Π.

ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ  ΟΙ  ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ  ΥΦΑΡΠΑΓΗΣ

ΤΗΣ  ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ  ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ  ΑΠΟ ΤΡΑΠΕΖΕΣ  ΚΑΙ  ΔΗΜΟΣΙΟ

Ενημέρωση και εκτιμήσεις για άμεση δράση από Ελένη Πορτάλιου, 20/10/2015

1.  Η τροποποίηση του Κώδικα Δεοντολογίας του ν.4224/2013 (ΦΕΚ 2219, 15/10/2015) ενεργοποιεί την απαίτηση των τραπεζών προς τους δανειολήπτες για συμμόρφωση προς τους κανόνες εξόφλησης των οφειλών τους, επί ποινή υφαρπαγής περιουσιακών τους στοιχείων, ακόμα και της προστατευόμενης μέχρι πρότινος, σε ορισμένες περιπτώσεις, πρώτης κατοικίας.

 

Σύμφωνα με στοιχεία της Καθημερινής (Ευγενία Τζώρτζη, 19/10/2015) περισσότερες από 1,5 εκατομμύριο είναι οι καθυστερούμενες, πάνω από 1 μήνα, οφειλές προς τις τράπεζες από μικρά επιχειρηματικά, στεγαστικά, καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες (300.000 περίπου δανειολήπτες στεγαστικών δανείων, 700.000 περίπου δανειολήπτες καταναλωτικών δανείων, 500.000 οφειλές πιστωτικών καρτών και 100.000 περίπου δανειολήπτες μικρών επιχειρηματικών δανείων). Εν ολίγοις, η μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών τάξεων χρωστά και πολλοί δεν μπορούν λόγω φτωχοποίησης να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους, ακόμη και αν αυτά ρυθμιστούν.

Τα καλά και τα κακά νέα

του Anselm Jappe

 

Αναδημοσίευση από: stratigos-anemos via dikaex.blogspot.gr Δευτέρα, 5 Οκτωβρίου 2015

 

Σας έχω νέα. Κάποια καλά, κάποια κακά. Τα καλά νέα είναι ότι ο παλιός και γνώριμος εχθρός μας, ο καπιταλισμός, μοιάζει να διέρχεται βαθύτατη κρίση. Τα κακά νέα είναι ότι μέχρι στιγμής καμία μορφή χειραφέτησης δεν φαίνεται πραγματικά πρόσφορη και τίποτε δεν εγγυάται ότι το τέλος του καπιταλισμού θα οδηγήσει σε κάποια καλύτερη κοινωνία. Είναι σαν να διαπιστώνουμε ότι η φυλακή στην οποία έχουμε εγκλωβιστεί εδώ και καιρό έχει πιάσει φωτιά, οι φύλακες έχουν πανικοβληθεί, αλλά οι πύλες παραμένουν κλειστές.

Η κρίση του καπιταλισμού είναι πια αδιαμφισβήτητη.Δεν οφείλεται ωστόσο στη δράση των αντιπάλων του. Όλα τα σύγχρονα επαναστατικά κινήματα και σχεδόν το σύνολο της κριτικής στον καπιταλισμό τον έχουν φανταστεί να εξαφανίζεται, ηττημένο από οργανωμένες δυνάμεις που αποφάσισαν να τον κατεδαφίσουν και να τον αντικαταστήσουν με κάτι καλύτερο. Το δύσκολο είναι τάχα να πολεμήσουμε την τεράστια εξουσία του καπιταλισμού που βρίσκεται τόσο στην ισχύ των όπλων του, όσο και ριζωμένη βαθιά στα ίδια μας τα μυαλά…Άπαξ όμως και τον νικήσαμε, η λύση ξεπροβάλλει εμπρός μας – ιδού η εναλλακτική πρόταση για την κοινωνία κι αυτή σε τελική ανάλυση γεννά τις επαναστάσεις! Σήμερα αντιμετωπίζουμε την κατάρρευση του συστήματος, την αυτοκαταστροφή, την εξάντληση, το ναυάγιό του. Έφτασε επιτέλους στα όριά του, στα όρια της αποτίμησης της αξίας που ήταν εξαρχής στον πυρήνα του. Ο καπιταλισμός είναι πρωταρχικά παραγωγή αξίας, της αξίας που αντιπροσωπεύει το χρήμα. Η καπιταλιστική παραγωγή ενδιαφέρεται μόνον για ό,τι αποδίδει χρήμα. Αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά στην «απληστία των μοχθηρών καπιταλιστών». Οφείλεται στο γεγονός ότι η εργασία και μόνον μπορεί να προσδώσει«αξία» στα εμπορεύματα. Κι αυτό συνεπάγεται επίσης ότι ούτε η τεχνολογία δεν μπορεί να προσδώσει επιπλέον αξία στα εμπορεύματα: Όσο περισσότερο χρησιμοποιεί κανείς μηχανές κι άλλα τεχνικά μέσα στην παραγωγή, τόσο λιγότερη αξία έχει το εμπόρευμα που παράγεται.

ΟΣΕ: Εκτροχιάστε την ιδιωτικοποίηση (Ντοκιμαντέρ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρόμων)

Πηγή: info-war

GOLDMAN SACHS η Τράπεζα που κυβερνά τον κόσμο (Το «Κουτί της Πανδώρας» – ΝΕΤ, Μάρτιος 2011)

Το 2008 μετά από το ξέσπασμα της κρίσης, η αμερικανική κυβέρνηση αρνήθηκε με πρόταση του υπουργού Οικονομικών Τζ. Πόλσον να χρηματοδοτήσει αρχικώς τις αμερικανικές Τράπεζες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να καταρρεύσει η Lehman Brothers, Τράπεζα που σε μεγάλο βαθμό ήταν υπεύθυνη για την κρίση. Μετά από την κατάρρευσή της, ο Πόλσον χρηματοδότησε με ειδική ρύθμιση τις Τράπεζες, ανάμεσα στις οποίες και την Goldman Sachs βασικό ανταγωνιστή της Lehman Brothers.

Ο Πόλσον βέβαια, υπήρξε στο παρελθόν επικεφαλής της Goldman Sachs, της Τράπεζας που, όπως φαίνεται, κυβερνά τον κόσμο. Στελέχη της γίνονται πρωθυπουργοί, υπουργοί, επικεφαλής οικονομικών οργανισμών. Μια οικονομική μυστική σέχτα κινεί τα νήματα της παγκόσμιας οικονομίας, ανεβάζοντας οικονομίες και κυβερνήσεις. Τα στελέχη της, ιεραπόστολοι του χρήματος, προφήτες των αγορών δουλεύουν στην τράπεζα 10 χρόνια και μετά προωθούνται σε κυβερνήσεις δημιουργώντας ένα δίκτυο ελέγχου της παγκόσμιας οικονομίας και πολιτικής.

Το «Κουτί της Πανδώρας» ανοίγει και αποκαλύπτει:

Πώς η Goldman Sachs ελέγχει την παγκόσμια οικονομία;

Πως χειραγωγεί κυβερνήσεις μέσα από κρυφά της στελέχη;

Πώς δημιούργησε ψεύτικη εικόνα για το ελληνικό χρέος, προκειμένου η Ελλάδα να μπει στην ΟΝΕ κερδίζοντας πάνω από 300 εκατ. δολάρια;

Στην εκπομπή ο Μαρκ Ρος αναλυτής της Le Monde και συγγραφέας του βιβλίου «Η Τράπεζα» αποκαλύπτει πώς στήθηκε το παιχνίδι ενάντια στην Ελλάδα και ποιοι Έλληνες χρησιμοποιήθηκαν στο Λονδίνο και την Αθήνα.

Το «Κουτί της Πανδώρας» στη ΝΕΤ

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011 στις 23:00 μμ

«Επειδή τίποτα δεν είναι, όπως φαίνεται»

ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ, ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ. Της Ελένης Πορτάλιου

Σύνταγμα, 10-10-2015

Αναδημοσιεύουμε από : enosy.blogspot.gr

της Ελένης Πορτάλιου

Χωρίς να έχει ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος για τον χαρακτήρα του πολιτικού φορέα και χωρίς να υπάρχουν δημόσιες τοποθετήσεις από όλες τις πλευρές δημιουργούνται με πράξεις και παραλείψεις φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του. Αυτές οι πρακτικές, δοκιμασμένες από το παρελθόν, έχουν αποδειχθεί ατελέσφορες. Υποθέτοντας ότι η συζήτηση δεν έχει εξαντληθεί αλλά τώρα αρχίζει καταθέτω δημόσια τη δική μου συμβολή

Να συζητήσουμε για να δημιουργήσουμε

ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ, ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ

με τη μέθοδο της κριτικής/αυτοκριτικής μέσα στην ιστορία

και της ανταπόκρισης στις ανάγκες των λαϊκών τάξεων σήμερα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η συζήτηση για τον χαρακτήρα του πολιτικού φορέα, που θα δημιουργηθεί με πρωτοβουλία της Λαϊκής Ενότητας και φιλοδοξία να συγκεντρώσει ευρύτερες δυνάμεις, έχει ήδη ξεκινήσει. Παρακινείται από την ειλικρινή αγωνία του κόσμου που αντέδρασε στη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και πήρε μέρος στο εγχείρημα της ΛΑΕ, έχοντας ανοιχτούς λογαριασμούς με το παρελθόν, σοβαρά ερωτήματα αλλά και ελπίδες για το μέλλον.

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε ποσοστό 27% στις εκλογές του 2012 υπήρξε μία σύντομη, καθόλου στοχαστική, συζήτηση για το νέο κόμμα, που έλαβε την οριστική του μορφή στο ιδρυτικό συνέδριο τον Ιούνιο του 2013. Είχα καταθέσει τότε ένα εκτενές κείμενο με τίτλο «Για ένα μαζικό, δημοκρατικό αριστερό κόμμα», το οποίο δημοσιεύτηκε στην Ίσκρα (4/7/2012) και στα Ενθέματα της Αυγής (15/7/2012), από το οποίο αντλώ βασικά στοιχεία της επικαιροποιημένης προσέγγισης ενός μαζικού, δημοκρατικού αριστερού πολιτικού φορέα σήμερα.

Η μορφή της πολιτικής οργάνωσης δεν μπορεί να συζητηθεί σοβαρά χωρίς αναφορές στη θεωρία/ες του κράτους και την ιστορία (ιστορικότητα των μορφών, ιστορική συγκυρία). Το λεγόμενο οργανωτικό ζήτημα δεν πρέπει να τίθεται ως ένα σύνολο κανονιστικών ρυθμίσεων που τακτοποιούν σχέσεις μεταξύ τάσεων και ομάδων, οι οποίες ήδη συμμετέχουν ή θα συμμετάσχουν στη νέα Λαϊκή Ενότητα.

Πώς μπορούμε να συνεχίσουμε; του Ηλία Ιωακείμογλου

Αναδημοσίευση από : rednotebook

του Ηλία Ιωακείμογλου

Η παρούσα ιστορική στιγμή απαιτεί, νομίζω, να απαντήσουμε σε δύο κρίσιμα ερωτήματα. Το πρώτο ερώτημα είναι αν υπάρχει λόγος να συνεχίσουμε, ακόμη και εάν η ήττα που υποστήκαμε είναι συντριπτική. Το δεύτερο ερώτημα είναι με ποιον τρόπο να συνεχίσουμε.

1. Η κρίση του καπιταλισμού και της αστικής ηγεμονίας συνεχίζεται

Σε ό,τι αφορά το πρώτο ερώτημα, θα ήθελα να θυμίσω από πού ξεκινήσαμε. Η συγκυρία που απετέλεσε την αφετηρία της ανόδου της Αριστεράς στην Ελλάδα περιελάμβανε πολλά στοιχεία, αλλά το κυριότερο ήταν ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη, σε όλες τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού, το σύστημα βρίσκεται σε κρίση πολιτικής ηγεμονίας. Πολιτική ηγεμονία δεν σημαίνει ότι κυβερνάει αυτός που έχει το πάνω χέρι: πολιτική ηγεμονία σημαίνει ότι κυβερνάει αυτός ο οποίος παρουσιάζει ένα πολιτικό σχέδιο το οποίο εξυπηρετεί μεν το ιδιοτελές συμφέρον μιας κοινωνικής τάξης, αλλά ταυτόχρονα έχει τη δυνατότητα να παρουσιάζει το σχέδιο αυτό ως σχέδιο που εξυπηρετεί το γενικό συμφέρον. Η πολιτική δύναμη της αστικής τάξης βασίζεται γενικά σε αυτήν την ικανότητα, να εμφανίζει ως γενικό συμφέρον το δικό της, ταξικό, ιδιοτελές συμφέρον. Εδώ και αρκετά χρόνια όμως, μετά την έναρξη της κρίσης, αυτή είναι μια συνθήκη που η αστική τάξη δεν μπορεί πια να διασφαλίσει.

Εκπομπή της ΕΡΤ3 για τις διατλαντικές συμφωνίες εμπορίου TTIP - CETA - TiSA.

15.10.2015

Πηγή :  dialektika.gr

Βιντεοσκοπημένη η εκπομπή AllErt3, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015 στην ΕΡΤ3 κατά την περίοδο των Διεθνών Ημερών Δράσης (10-17 Οκτ. 2015) ενάντια στις διατλαντικές συμφωνίες εμπορίου TTIP - CETA - TiSA.

Στο στούντιο συζητούν οι Κώστας Νικολάου, Αλέξανδρος Γεωργόπουλος και Λάζαρος Αγγέλου με τη Χριστίνα Σιγανίδου.

Το βίντεο της εκπομπής υπάρχει στη διεύθυνση:

http://webtv.ert.gr/ert3/15okt2015-allert3/

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ του Μπορίς Καγκαρλίτσκι*

Αναδημοσίευση από : iskra


Τίτλος του πρωτότυπου άρθρου στα ρωσικά : Прощание с Элладой

του  Μπορίς Καγκαρλίτσκι*

ΜIA ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 20ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΡΩΣΟ ΜΑΡΞΙΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΟ  

Mετάφραση από τα ρωσικά-επιμέλεια κειμένου: Βασίλης Μακρίδης**

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ 

Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στις 03/10/2015 στην αριστερή-μαρξιστική ρωσική ιστοσελίδα Rabkor.ru, της οποίας αρχισυντάκτης και ουσιαστικός δημιουργός είναι ο ίδιος ο συγγραφέας του. Αποτελεί μια εξαιρετικά οξυδερκή και χωρίς λεκτικές «περικοκλάδες» ανάλυση της κατάστασης που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα τους τελευταίους μήνες και διαμέσου των αποτελεσμάτων των τελευταίων βουλευτικών εκλογών. Ο Μπορίς Καγκαρλίτσκι είναι ιδιαίτερα σκληρός, αλλά απολύτως δίκαιος στις εκφράσεις του και λέει τα πράγματα με τ' όνομά τους. Η ιδιαίτερη αξία του άρθρου έγκειται στο γεγονός, ότι προέρχεται: α) από το εξωτερικό, όπου η γνώση της λεγόμενης «ελληνικής πραγματικότητας» είναι, αρκετές φορές ελλειπής και β) από συνεπείς αριστερές-μαρξιστικές θέσεις, που δεν μένουν μόνο στις διαπιστώσεις, αλλά προχωρούν και στο «δια ταύτα», καταλήγοντας σε συμπεράσματα ιδιαίτερα χρήσιμα για την ελληνική και την ευρωπαϊκή Αριστερά.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του άρθρου: 

 (Σκίτσο που συνοδεύει το πρωτότυπο άρθρο)

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

 

Αφότου βγήκαν τα τελικά αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών και κατακάθισε ο πληροφοριακός κουρνιαχτός των πολυάριθμων σχολίων, τα νέα από την Αθήνα μετατοπίστηκαν σε δεύτερο πλάνο ή εξαφανίστηκαν εντελώς από τις σελίδες του Τύπου. Στο μεταξύ όμως, η σημασία αυτού που συνέβη στις 20 Σεπτεμβρίου 2015 κάθε άλλο παρά έχει έχει κατανοηθεί πλήρως – όχι μόνο εκτός Ελλάδας, αλλά και μέσα στην χώρα.

Η Ελλάδα υφίσταται μιαν ανεπανάληπτη ιστορική καταστροφή. Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατάφερε όχι μόνο να «σπάσει» ψυχολογικά τον ίδιο του το λαό, αλλά και να καταστρέψει πολιτικά την ελληνική Αριστερά. Με άλλα λόγια, κατάφερε να πετύχει αυτό που δεν πέτυχαν ούτε οι Γερμανοί κατακτητές τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ούτε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ το 1944-1945, ούτε οι «μαύροι συνταγματάρχες», ούτε οι εναλλασσόμενες μεταξύ τους δεξιές κυβερνήσεις – δημοκρατικές και... όχι και τόσο. Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος για την ελληνική Δημοκρατία θα διαφανούν πολύ σύντομα, δεδομένου ότι το να υπολογίζει κανείς στην αποτελεσματική λειτουργία των δημόσιων, ακόμη και των κονωνικών Οργανισμών σε μια τέτοια κατάσταση δεν είναι δυνατό. Κατ' ουσίαν η χώρα είναι καταδικασμένη σε μια συλλογική παράλυση βούλησης, που εμποδίζει την επιτυχημένη άσκηση οποιασδήποτε πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης και της νεοφιλελεύθερης.

Προγραμματικές Δηλώσεις Τσίπρα - Καμμένου. Υιοθέτηση του Μνημόνιου-3 και αδίστακτα ψέματα

Αναδημοσίευση από : pemptokyma.wordpress.com

πηγή: Κόντρα

Η ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων από τον πρωθυπουργό ήταν στο παρελθόν ένα σόου. Ο νικητής των εκλογών, περιχαρής και ανακουφισμένος μετά τη νίκη του, κατέθετε ένα ευχολόγιο, έχοντας εκ των προτέρων κερδισμένες τις εντυπώσεις. Οι ηττημένοι προσπαθούσαν με τη σειρά τους να κερδίσουν κάποιες εντυπώσεις, αποδομώντας σημεία των προγραμματικών δηλώσεων. Η προσπάθειά τους απέδιδε λιγότερο ή περισσότερο, ανάλογα με την έκταση της ήττας τους, που είχε προηγηθεί.  Αλλον αέρα έχεις όταν χάνεις με δυο-τρεις μονάδες και άλλον όταν ο νικητής σε έχει κατατροπώσει. Αλλον όταν έχεις ανεβάσει το ποσοστό σου σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές και άλλον όταν το ποσοστό σου έχει πέσει. Οι υπουργοί και οι βουλευτές δίνουν επίσης τα δικά τους σόου, απευθυνόμενοι στην ιδιαίτερη εκλογική τους πελατεία (τα βίντεο θα παίξουν στους τοπικούς σταθμούς, οι τοπικές φυλλάδες θα γράψουν ρεπορτάζ, θα βάλουν και φωτογραφίες).

 

Οι προγραμματικές δηλώσεις που διάβασε ο Τσίπρας την περασμένη Δευτέρα, όμως, δεν είχαν την αίγλη ανάλογων σόου του παρελθόντος. Ουδείς ασχολήθηκε ιδιαίτερα μ’ αυτές, γιατί οι πάντες γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κυβέρνηση με την κλασική έννοια του όρου. Υπάρχει απλώς μια ομάδα διαχείρισης, η οποία δεν έχει κανένα περιθώριο άσκησης πολιτικής. Ακόμα και τα νομοθετήματά της πρέπει προηγουμένως να περνούν από τον έλεγχο του τεχνοκρατικού κουαρτέτου που εκπροσωπεί τους δανειστές. Οταν εκλείπει το ελάχιστο ενδιαφέρον, δεν μπορείς να κάνεις σόου. Θυμίζεις ηθοποιό που παίζει με άδεια καθίσματα από κάτω. Ακόμα και οι γνωστές κορόνες, που δίνουν το έναυσμα για να ξεσπάσει σε χειροκροτήματα ο κοινοβουλευτικός λόχος, ήταν ελάχιστες αυτή τη φορά. Και βέβαια, οι λέξεις «καταργούμε το μνημόνιο», κεντρικό μοτίβο των προγραμματικών δηλώσεων στις 8 του περασμένου Φλεβάρη, αυτή τη φορά δεν ακούστηκαν καθόλου.

Τι να τις κάνεις τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, όταν την ίδια ώρα στις Βρυξέλλες, στη συνεδρίαση του Eurogroup και στο περιθώριό της, ο Τσακαλώτος, ο Χουλιαράκης και οι σύμβουλοί τους καθόριζαν τη λίστα των προαπαιτούμενων της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου Μνημόνιου; Και μάλιστα τα καθόριζαν χωρίς εντάσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών, σαν μια καλή τεχνοκρατική παρέα, στο πλαίσιο της οποίας το κάθε μέρος ξέρει ποια είναι τα δικαιώματα και ποιες οι υποχρεώσεις του. Ακόμα και ο Σόιμπλε υπήρξε απολύτως φιλικός προς την ελληνική πλευρά, δηλώνοντας όταν έφτασε για τη συνεδρίαση, πως είναι πολύ νωρίς για να μιλήσει κανείς για καθυστέρηση από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης.

Ο Τσίπρας, λοιπόν, δεν μπορούσε να δώσει το σόου του περασμένου Φλεβάρη. Δεν τον έπαιρνε, κατά το κοινώς λεγόμενο. Προσπάθησε, όμως, να δώσει στις προγραμματικές δηλώσεις του έναν αέρα αισιοδοξίας. Πώς; Καταφεύγοντας στα αγαπημένα του ψέματα. Χοντρά ψέματα, με αδίστακτο τρόπο, όπως πάντοτε.

Ο Τσίπρας ως ψυχολογική επινόηση

Στο βιβλίο του Το Μέλλον Μιας Αυταπάτης, ο Φρόυντ θεμελίωσε την εξήγησή του για τη θρησκευτική πίστη, στη δίψα του ανθρώπινου όντος για ένα Υπερ-όν. Ο Φρόυντ είχε σχηματίσει την εντύπωση ότι η ακεραιότητα της ομάδας εξαρτιόταν από την ύπαρξη ενός προσώπου που ανήκε σε ανώτερη τάξη, το οποίο προωθεί την αυταπάτη ότι αγαπά εξίσου όλα τα μέλη. «Είμαστε κυβέρνηση όλων των Ελλήνων», αν με εννοείς.

GENERATIONS II, Ακρυλικό σε καμβά, του Ephrem Kouakou, καλλιτέχνη από την Ακτή Ελεφαντοστού 

Πηγή: the press project


του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Ή «θα αποκαταστήσουμε τις αδικίες, αυτή η βουλή θα σφραγίσει την έξοδο από την κρίση, μια Ελλάδα που θα μπορεί να κρατά τους νέους της εδώ, είμαστε αποφασισμένοι να συγκρουστούμε και θα συγκρουστούμε για την κοινωνική δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια, οι πολλοί μπαίνουν πάνω από το κέρδος των λίγων» κ.λπ. προγραμματικά μπλά μπλά.

Ο Φρόυντ είχε εντυπωσιαστεί από ένα μυθιστόρημα του 1903 με τίτλο Όταν Ήταν Σκοτάδι, στο οποίο η θεϊκή ιδιότητα του Χριστού αμφισβητούνταν και τελικά αναιρούνταν. Το μυθιστόρημα απεικόνιζε τα καταστροφικά αποτελέσματα που είχε κάτι τέτοιο στο δυτικό πολιτισμό. Σταθεροί ως τότε κοινωνικοί θεσμοί διαλύονταν ο ένας μετά τον άλλο, αφήνοντας μόνο κοινωνικό χάος και ιδεολογικά ερείπια.

Αν, ο Φρόυντ,  ζούσε στην Ελλάδα των Μνημονίων είναι βέβαιο πως δεν θα χρειαζόταν να μελετήσει την μυθιστορηματική εξέλιξη του «Σκοταδιού», αφού θα βίωνε από πρώτο χέρι τη διάλυση των κοινωνικών θεσμών, το κοινωνικό χάος και τα ιδεολογικά ερείπια (ιδιαίτερα της Αριστεράς) που επισώρευσε το μνημονιακό Σκοτάδι. Πιθανά, θα αναρωτιόταν όμως, μήπως, ακριβώς αυτή η οδυνηρή πραγματικότητα μπορούσε να αναστραφεί με την επινόηση ενός Ηγέτη. Γιατί, μπορεί η πρωτόλεια φροϋδική ανάλυση να μας επισημαίνει ότι οι στέρεοι συλλογικοί-κοινωνικοί-ομαδικοί δεσμοί γίνονται χάρτινοι, αν ο ηγέτης χαθεί, δεν μας λέει όμως τίποτα για το τι συμβαίνει όταν οι συλλογικοί δεσμοί έχουν ήδη γίνει «πέτσινοι» ή είναι σχεδόν ανύπαρκτοι; Μήπως ο «ηγέτης», σ’ αυτή την περίπτωση, μπορεί να επινοηθεί; Μήπως «πρέπει» ακόμη και να «εφευρεθεί»;  Μήπως είναι ανάγκη να χρησιμοποιηθεί σαν ασπίδα ή σαν φίλτρο του σοβαρού -οιονεί- υπαρξιακού άγχους που διακατέχει τα λαϊκά στρώματα;

Ενάντια στην TTIP: Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015 δημόσιες δράσεις σε όλες τις πόλεις του κόσμου

Πηγή : hitandrun.gr

 

Το Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015 δημόσιες δράσεις 

σε όλες τις πόλεις του κόσμου

Κάλεσμα Δράσης

Εμπόριο υπέρ των ανθρώπων όχι των εταιρειών!

Σταματήστε τις ληστρικές εμπορικές συμφωνίες TTIP, CETA, TiSA και TPP!

  

Όχι στην υφαρπαγή επιχειρήσεων ηλεκτρικής ενέργειας, νερού και στην ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας και των κοινών αγαθών.

Ναι στην προστασία των εργαζομένων και των καταναλωτών.

Ναι στην ελευθερία των σπόρων – ΟΧΙ στους Γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς (μεταλλαγμένα).

Για μια νέα Ευρώπη της αλληλεγγύης.

TTIP = Συμφωνία για το εμπόριο μεταξύ Ε.Ε. – Η.Π.Α.

CETA = Συμφωνία για το εμπόριο μεταξύ Ε.Ε.-Καναδά

TiSA = Εμπορική Συμφωνία για την Ανταλλαγή Υπηρεσιών

TPP = Διαηπειρωτική Συμφωνία Εμπορίου

Εμείς, οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, συνδικάτα, αγρότες και απλοί μαχητές από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού δηλώνουμε την αντίθεση μας στις TTIP, CETA, TiSA και TPP. Αυτές οι Φριχτές Εμπορικές Συμφωνίες απειλούν την Δημοκρατία μας, τον τομέα των Δημοσίων Υπηρεσιών, τα Κοινωνικά & Περιβαλλοντικά πρότυπα, και θέτουν σε κίνδυνο την μικρής κλίμακας ποιοτική γεωργία, τα διατροφικά και φαρμακευτικά πρότυπα, την απαραίτητη ενεργειακή μετάβαση, και το δικαίωμα και δυνατότητα μας να αναμορφώσουμε την κοινωνία προς το καλύτερο. Οι δικαιούχοι αυτών των συμφωνιών είναι οι μεγάλες εταιρείες που τις έχουν σχεδιάσει και προωθήσει, δεν είναι οι πολίτες.

Στην Ευρώπη, το κίνημα κατά της TTIP και CETA έχει αυξηθεί μαζικά κατά τα τελευταία δύο χρόνια. Στις 6 Οκτωβρίου, η πρωτοβουλία των Ευρωπαίων πολιτών ενάντια στην TTIP και CETA θα ολοκληρώσει το έτος με πάνω από 2.6 εκατομμύρια υπογράφοντες. Για να γιορτάσουμε αυτήν την επιτυχία και για να ενισχύσουμε τα αιτήματά μας, εμείς θα κατέβουμε στους δρόμους στις 10 Οκτωβρίου. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες θα διαδηλώσουν απ άκρη σ άκρη σε όλη την Ευρώπη, και θα συναντηθούν στις Βρυξέλλες με σκοπό να μπλοκάρουν τον Οκτώβριο την Ευρωπαϊκή Σύνοδο, και να πουν ΟΧΙ στην λιτότητα, στην φτώχεια και στην TTIP.

Ευρωβουλή 10.6.2015: Με ευθύνη 4ρων ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και 2 του ΚΚΕ δεν καταψηφίστηκε η TTIP !

Η Διατλαντική Συμφωνία Συνεργασίας Εμπορίου και Επενδύσεων (Transatlantic Trade Investment Partnership – TTIP) βρίσκεται απ' ό,τι όλα δείχνουν στο τελικό στάδιο μετά από πολύχρονες, άκρως απόρρητες και απόλυτα μυστικές, διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ.

Πηγή : http://ec.europa.eu/trade/policy/in-focus/ttip/

Η συμφωνία την οποία η επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την προπαγανδίζει πλέον ανοιχτά με το παραπλανητικό - new speak -  σύνθημα : "Η Διατλαντική Συμφωνία Συνεργασίας Εμπορίου και Επενδύσεων Κάνει την εμπορική δουλειά για σένα", αποτελεί την "τελική λύση" των αγορών και των πολυεθνικών ενάντια στις ελευθερίες και τα δικαιώματα των κοινωνιών της Ευρώπης και το τελειωτικό χτύπημα στις ανεμικές πλέον δημοκρατίες και την οριακή έστω σήμερα ανεξαρτησία των κρατών απέναντι στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις του παγκόσμιου κεφαλαίου. 

Στον αντίποδα, εκατομμύρια άνθρωποι απο όλες τις χώρες της Ευρώπης οργανώνουν καμπάνιες, συλλογή υπογραφών, κάνουν δεκάδες διαδηλώσεις και προωθούν την αντιπληροφόρηση ενημέρωσης των κοινωνιών απέναντι στο επερχόμενο μυστικό σχέδιο απόλυτης κατάλυσης όλων των κατακτημένων κοινωνικών και πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων τους από το εταιρικό συμφέρον των αμερικανικών και ευρωπαϊκών οικονομικών και βιομηχανικών κολοσσών. 

Η πανευρωπαϊκή καμπάνια συλλογής υπογραφών έχει συγκεντρώσει πάνω από 3 εκατομμύρια υπογραφές : 

Self-organised European Citizens’ Initiative againstTTIP and CETA

Μεγάλα ερωτηματικά για τη στάση των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ.

Σχετικά με τη στάση της κυβέρνησης, διαβάστε το άρθρο του Γεράσιμου Λιβιτσάνου : Γιατί η κυβέρνηση αρνείται να πάρει θέση για την TTIP; 

 

Σχετικά με τη στάση των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ

Στις 10 Ιουνίου 2015, η επικύρωση της συμφωνίας έφτασε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την ελληνική κοινωνία προσηλωμένη στα εσωτερικά ζητήματα και υπνωτισμένη από τις δήθεν διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές αλλά και με τα ελληνικά ΜΜΕ σε σιγή ασυρμάτου σχετικά με το ζήτημα της TTIP και την επικείμενη ψήφισή της από το Ευρωκοινοβούλιο.

Στις 10 του Ιούνη ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 6 εκλεγμένους ευρωβουλευτές από τις ευρωεκλογές του 2014.

Τους :  Μανώλη Γλέζο, Σοφία Σακοράφα, Δημήτρη Παπαδημούλη, Κωνσταντίνα Κούνεβα, Κωνσταντίνο  Χρυσόγονο και Στέλιο Κούλογλου (αντικατέστησε τον παρετηθέντα λόγω υπουργοποίησής του Γιώργο Κατρούγκαλο). [1]

Δημοσιεύτηκε το πόρισμα της "Επιτροπής Αλήθειας" της Βουλής για το 3ο Μνημόνιο - Τσίπρα

Δημοσιεύτηκε το πρωί της Κυριακής 4.10.2015 το πόρισμα της "Επιτροπής Αλήθειας της Βουλής για το δημόσιο χρέος" για το 3ο Μνημόνιο.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, 20 λεπτά πριν εκπνεύσει η θητεία της και παραδώσει την έδρα του προέδρου της Βουλής, έδωσε στη δημοσιότητα το πόρισμα της «Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους» για το Τρίτο Μνημόνιο – Τσίπρα, ασκώντας κριτική τόσο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ όσο και στον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά.

Διαβάστε ορισμένα αποσπάσματα του πορίσματος όπως δημοσιεύονται στο tvxs.gr

και ολόκληρο το κείμενο του πορίσματος

«Το Τρίτο Μνημόνιο Κατανόησης, όπως και η δανειακή σύμβαση που υπογράφτηκε τον Αύγουστο του 2015, είναι παράνομα, αθέμιτα και απεχθή, γιατί αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν τον παράνομο, αθέμιτο και απεχθή χαρακτήρα του υφιστάμενου ελληνικού χρέους, καθώς και την απεχθή, παράνομη και αθέμιτη φύση των μέσων με τα οποία χρηματοδοτήθηκε το χρέος από το 2010 μέχρι τις αρχές του 2015», αναφέρεται στο πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος. η Επιτροπή υπογραμμίζει επίσης ότι η δανειακή συμφωνία του Ιουλίου και το νέο Μνημόνιο «παραβιάζουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα του ελληνικού λαού (τόσο τα αστικά και πολιτικά, όσο και τα κοινωνικοοικονομικά δικαιώματα), όπως αυτά καθορίζονται στο ελληνικό Σύνταγμα και στο Διεθνές Δίκαιο (συμβατικό και εθιμικό)».