ΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΕΚΡΟ ΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ;

Αναδημοσιεύουμε από iskra.gr

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Είναι το δεύτερο δείγμα, μετά την επίθεση, χωρίς καμία αφορμή, σε συγκεκριμένα μπλόκ στη πορεία του Πολυτεχνείου , που υποδεικνύει την ύπαρξη «σταγονιδίων » και σεναρίων εκτροπής.

Είναι φανερό ότι εντός (ή παραλλήλως ή άνωθεν ή έξωθεν) της κυβέρνησης, κύκλοι κατασκευάζουν εξωφρενικά σενάρια σωτηρίας της , που περιλαμβάνουν πιθανά ακόμη και μια ανθρώπινη ζωή-Ιφιγένεια.

Η ψυχραιμία με την οποία ο αναρχικός χώρος αντιμετώπισε τις προκλήσεις το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου, ματαίωσε, προσωρινά, τα σχέδια αυτά.

Και τώρα ήρθε η στιγμή του Νίκου Ρωμανού.

Ο Νίκος Ρωμανός , αθωώθηκε από την κατηγορία περί τρομοκρατίας και με το αδίκημα της ένοπλης ληστείας δικαιούται άδειες τόσο εκπαιδευτικές όσο και τακτικές. Ακόμη και όσοι πολιτικά δεν ταυτίζονται με τις απόψεις του ή τις πρακτικές που απορρέουν από αυτές , δε μπορούν παρά να σεβαστούν τη καθαρή στάση ενός κρατούμενου (που είδε στα 16 του το φίλο του να ξεψυχάει στην αγκαλιά του) να διεκδικεί το νόμιμα αυτονόητο, με μοναδικό του μέσο την ίδια του τη ζωή.

Συμβόλαιο Μηδενικών Ωρών Εργασίας – "Zero Hour Contract"

Διαδήλωση κατά των "Zero Hour Contract" (ΣΜΩΕ) έξω από κατάστημα SportsDirect

Λάβαμε στο e-mail μας και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο

Αν δεν έχετε ακούσει ως τώρα τον όρο “Συμβόλαιο Μηδενικών Ωρών Εργασίας – Zero Hour Contract”(ΣΜΩΕ), είναι καιρός να τον μάθετε μιας και δεν είναι μακριά η μέρα που θα μπει στην ζωή μας. Ήδη, εδώ και αρκετό καιρό, έχει μπει στην ζωή των βρετανών και τους την έχει κάνει εφιάλτη. 

Με τέτοια συμβόλαια δουλεύουν σήμερα τα φαστφουντάδικα της McDonald’s, τα σούπερ-μάρκετ της αλυσίδας Tesco, οι πολυκινηματογράφοι Cineworld, τα καταστήματα SportsDirect κλπ. Αλλά και σε πολλά σχολεία, πανεπιστήμια, ξενοδοχεία, μέσα ενημέρωσης κλπ οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται πλέον με zero hour contract. Πλέον, ελάχιστοι εργασιακοί χώροι στην Βρετανία έχουν μείνει απρόσβλητοι από αυτή την πρόσφατη “εφεύρεση” του καπιταλισμού, η οποία προσδίδει στην έννοια “ελαστική απασχόληση” την πιο αποκρουστική της πλευρά.

Αυτό το πρόστυχο κόλπο δεν επιβλήθηκε στην Βρετανία από καμιά τρόικα. Βλέπετε, η Βρετανία δεν έχει ούτε τρόικα ούτε ευρώ. Όμως, οι αστικές κυβερνήσεις των Συντηρητικών και των Εργατικών (οι οποίες εναλλάσσονται στην εξουσία, εκπροσωπώντας επάξια κι οι δυο τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου) είχαν φροντίσει από παλιά να τσακίσουν τα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών τους. 

Φασιστικό ένοπλο παρακράτος η ΕΛ.ΑΣ.

Η Ελληνική Αστυνομία είναι πλέον ακριβώς αυτό που βλέπουμε οτι είναι και όχι αυτό που φοβόμαστε ότι μπορεί να είναι. 

Φασιστικό ένοπλο παρακράτος, στις διαταγές της κρυπτόμενης υπό την μνημονιακή "δημοκρατία" φασιστικής πολιτικής ηγεσίας και με πλήρη φασιστική συνείδηση.

Οι συστηματικές τρομοκρατικές δολοφονικές πράξεις της κατά της ελληνικής κοινωνίας θα πρέπει να αντιμετωπιστούν σαν αυτό που είναι. Σαν διαρκές πραξικόπημα κατά των συνταγματικά κατοχυρωμένων πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του ελληνικού λαού.

Ό,τι συνέβη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ό,τι συνέβη στις 17.11.14 στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ό,τι συνέβη στην συστηματική καταστολή των κοινωνικών αγώνων τα  τελευταία πέντε χρόνια του μνημονίου, δεν ήταν εκτροπή από την "κανονικότητα" των συνηθισμένων κατασταλτικών πρακτικών. 

Ήταν ανοιχτή φασιστική εκτροπή στρεφόμενη κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος. Εκτροπή που πραγματοποιείται μάλιστα υπό την επίβλεψη και τη νομιμοποίηση του ανώτατου πολιτειακού θεσμού. Του προέδρου, δήθεν, της ελληνικής δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια. 

Τόσο τώρα όσο και από μια μελλοντική κυβέρνηση της αριστεράς η ΕΛ.ΑΣ. θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν αυτό που είναι. Σαν ο συγκροτημένος ένοπλος βραχίονας των εχθρών της Δημοκρατίας.

Δόκιμοι στη Σχολή της ΕΛΑΣ: Είμαστε φασίστες, υπάρχει πρόβλημα;

Η καθηγήτρια Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου «Παρί 11», Αναστασία Τσουκαλά, αποκάλυψε τα όσα αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια διαλέξεων στη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας τον Μάρτιο του 2013. «Είμαστε φασίστες και υπερήφανοι. Υπάρχει πρόβλημα;» της είπε ένας τριτοετής δόκιμος της σχολής κατά τη διάρκεια της διάλεξης, ο οποίος καταχειροκροτήθηκε.

Δείτε το ρεπορτάζ του UNFOLLOW

Ερώτηση προς τον υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Βασίλη Κικίλια σε σχέση με το ρεπορτάζ του UNFOLLOW, στο προηγούμενο τεύχος (Ιουνίου 2014), κατέθεσαν χθες, 3 Ιουλίου 2014, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Κατόπιν τούτου, αναρτούμε στα Επιλεγμένα Θέματα της Έντυπης Έκδοσης το πλήρες δημοσίευμά μας, προς διευκόλυνση της δημόσιας συζήτησης. Ολόκληρη την ερώτηση των βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ: «Στη Βουλή το ρεπορτάζ του Unfollow: “Φυτώριο φασιστών η Σχολή Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ. στην Αμυγδαλέζα;»» 

Η συνέχεια του άρθρου εδώ 

Αριστερά: ανάγκη για έξοδο από την «επικράτεια του φόβου»

Αναδημοσιεύουμε από : rproject

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη. Η λαϊκή αυτή ρήση βρίσκει στη σημερινή συγκυρία στην Ελλάδα μια σχεδόν απόλυτη εφαρμογή. Με όρους κοινωνικής και πολιτικής ψυχολογίας, αυτό που συμβαίνει σε όλη την ελληνική κοινωνία, τόσο στα συντηρητικά κοινωνικά και πολιτικά τμήματα αυτής όσο και στα σχετικά πιο ριζοσπαστικά, δεν είναι κυρίως η κυκλοφορία της ελπίδας και της θετικής προοπτικής, όπως συνέβαινε το 2012, αλλά η σοβούσα και γενικευμένη κυκλοφορία της απαισιοδοξίας και του φόβου. Ο βασιλιάς απέθανε, ζήτω ο βασιλιάς, η ελπίδα γεννιέται και πεθαίνει την ίδια στιγμή. 

 

Με διαφορετικούς τρόπους εκφράζεται αυτό το συναίσθημα στο μνημονιακό και αστικό στρατόπεδο και με διαφορετικούς τρόπους στο ριζοσπαστικό και αριστερά αντιμνημονιακό στρατόπεδο. Και όμως, υπάρχει παντού. Βεβαίως, το συναίσθημα του φόβου φαίνεται να είναι, συνήθως, ένα συναίσθημα αδυναμίας. Σε μια μετανεοτερική εποχή, όπου ο ναρκισσισμός και η δήθεν επίδειξη δύναμης θεωρούνται αναγκαστικές θετικές ποιότητες, όπου η λογική απαισιοδοξία, η περίσκεψη ή η αδυναμία δεν γίνονται ανεκτές και καταδιώκονται, όπως ακριβώς ο διάβολος με το λιβάνι, όπου το τεχνητό γέλιο  της δήθεν οίησης απωθεί το κλάμα, τον πόνο και την κραυγή, η παραδοχή του φόβου και της πιθανής ήττας δεν είναι αυτονόητη ούτε αποδεκτή. Αντιθέτως, αυτή η παραδοχή πρέπει να αντισταθμιστεί και να αποκρυβεί, και ο φόβος ή το συναίσθημα δυνητικής αποτυχίας να μεταμφιεσθούν σε θριαμβολογία και σε επίδειξη μιας μη πραγματικά διατιθέμενης ωμής και βέβαιης για τον εαυτό της δύναμης. Όσο μάλιστα ο φόβος είναι εντονότερος, τόσο παραπάνω πρέπει να τονισθεί η προοπτική επιτυχίας και θριάμβου και να αποκρυβούν ο φόβος και η απογοήτευση, τόσο παραπάνω πρέπει να ανέβουν οι κλίμακες της δύναμης , ακόμη και σε βαγκνερικά ή νιτσεϊκά επίπεδα. Όμως, αυτός ο παροξυσμός και η τεχνητή διόγκωση της θετικής σκέψης είναι τελικά επίπλαστα στοιχεία και εκτεθειμένα πιθανόν στην απόλυτη διάψευση. Έχουν, με τους όρους του Γκράμσι, «τεχνητό» και όχι οργανικό χαρακτήρα.

 

Εθελοντές καθηγητές στα σχολεία : Για μαλάκες ψάχνετε; (της Μαρίας Ψωμά)

Πηγή : barikat.gr

Η Μαρία Ψωμά είναι εθελόντρια στο σχολείο αλληλεγγύης Νίκαιας

Για να τελειώνουμε μ' αυτή την ανοησία των εθελοντών. Εθελοντές βρεθήκαμε πολλοί, για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας που αφήσατε ξεκρέμαστα και πειραματίζεστε στα κεφάλια τους. Βρεθήκαμε για να σπάσουμε το αισχρό σας σχέδιο, που θέλει την παιδεία ταξικό προνόμιο. Γιατί περί αυτού πρόκειται. "Ας διαλύσουμε ένα σχολείο του Περάματος, φερ' ειπείν, ας κόψουμε και την ενισχυτική διδασκαλία. Οι γονείς των μαθητών είναι άνεργοι από τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, οπότε δε θα πάνε φροντιστήριο. Τριζάτη και γυαλιστερή μηχανή παραγωγής φτηνού εργατικού δυναμικού θα έχουμε φτιάξει. Και χωρίς να παίρνουν τα μυαλά του αέρα." Κάπως έτσι το βλέπετε.

Και οι δάσκαλοι είναι κι αυτοί φτηνό εργατικό δυναμικό. Ολημερίς κι ολονυχτίς τους λοιδορείτε, τους ξεσκίζετε στα κανάλια και τις εφημερίδες σας. Έχετε βάλει τα παπαγαλάκια σας να πείσουν τους πάντες πως είναι άχρηστοι, τεμπέληδες και ανάξιοι κάθε σεβασμού, πως είναι η απόλυτη πηγή του κακού. Κι ύστερα τους στέλνετε στα σχολεία. Στα σχολεία που δεν έχουν θέρμανση, βιβλία, φωτοτυπικά, εργαστήρια, υπολογιστές... Να διεκπεραιώσουν ένα συγκεκριμένο πράγμα. Να βγάλουν την ύλη. Όχι να ανοίξουν κανενός τον ορίζοντα, όχι να τους μάθουν θεατρικά και φιλοσοφίες. Γιατί είναι κι επικίνδυνοι αυτοί, δεν είναι να τους αφήνεις πολύ λάσκα. Είναι πολλοί που είναι ζωηροί, ή τελοσπάντων, δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις. Άμα τους πετάξεις, λοιπόν, στα σκατά, δε θα έχουν και πολλά περιθώρια να κάνουν και να λένε ό,τι κατεβάζουν τα κεφάλια τους. Το πολύ πολύ ν' ανοίξουν κανένα παράθυρο, να ξεμυρίσει λίγο. Αν, δε, τους εξευτελίσεις κι άλλο με τα νέα μισθολόγια, μπορεί ούτε αυτό να μην έχουν κουράγιο να κάνουν.

Μια μεγάλη πολιτική πρόκληση που ζητά απάντηση

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΕΛΑΝΤΗ*

Το προληπτικό κλείσιμο του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και ιδίως της Νομικής Σχολής καθώς επίσης και του Οικονομικού Πανεπιστημίου (Α.Σ.Ο.ΕΕ.) κατά τις μέρες του γιορτασμού του Πολυτεχνείου από τις πανεπιστημιακές αρχές, η βία κατά των φοιτητών και ουσιαστικά η κραυγαλέα συνέχιση ενός πανεπιστημιακού λοκ άουτ που ξεκίνησε με τις πρόσφατες ενέργειες του Πρυτάνεως του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου κ. Φορτσάκη, συνιστούν πρωτοφανή πολιτική πρόκληση για την μεταδικτατορική περίοδο στην Ελλάδα. Ουσιαστικά, το τωρινό κλείσιμο του πανεπιστημίου πάνω στον γιορτασμό του Πολυτεχνείου και η περιφρούρησή του από τα ΜΑΤ μας λέει ότι οι φοιτητές δεν δικαιούνται να γιορτάσουν την επέτειο του φοιτητικού και εργατικού-λαϊκού ξεσηκωμού με τον τρόπο που αυτοί προκρίνουν, ότι οι σχολές ανήκουν στην αστυνομοκρατία και στις ειδικές δυνάμεις της, που μόνο αυτές εκφράζουν το πνεύμα του γιορτασμού, που μόνο αυτές «δικαιώνουν» με την παρουσία τους την γιορτή της δημοκρατίας.

Μας λένε, ξετσίπωτα, και κάτι παραπάνω. Ότι αφού οι κυρίαρχες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις εξευτέλισαν και παραποίησαν επί δεκαετίες το νόημα του αντιδικτατορικού ξεσηκωμού, τώρα επιχειρούν ένα βήμα παραπάνω : θέλουν να κλείσουν την αυλαία του Πολυτεχνείου και να καταργήσουν αυτήν την λαϊκή επέτειο μνήμης και αυτήν την γιορτή της δημοκρατίας. Άλλωστε, ποια δημοκρατία θέλετε να τιμήσετε ; βλέπετε γύρω σας καμία «δημοκρατία» ; μπορεί ο λαός να αποφασίσει για τίποτε το ουσιαστικό ; μπορεί ο λαός να πει με εκλογές ή με δημοψήφισμα «τέρμα στην λιτότητα και τα μνημόνια» ; Ακόμη και οι ίδιες οι βουλευτικές εκλογές, η επιτομή του αστικού κοινοβουλευτισμού, θεωρούνται επικίνδυνες για το καθεστώς των μνημονίων και προτείνεται συνταγματική ρύθμιση που θα επιτάσσει (!!!) την εξάντληση της τετραετίας. Αγνοώντας αυτό που κάποτε η ίδια η καραμανλική Δεξιά έθεσε στο Σύνταγμα του 1975, δηλαδή το ενδεχόμενο μιας βαθειάς δυσαρμονίας ανάμεσα στην κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και στην λαϊκή προδιάθεση και το πολιτικό αίσθημα της κοινωνίας. Αφού ο λαός κηρύσσεται ρητώς ως «αναρμόδιος» και ως ανήμπορος, η επέτειος του Πολυτεχνείου γίνεται απλώς ένας βραχνάς για την εξουσία : πρόκληση βιαίων επεισοδίων , έλλειμμα ασφάλειας, ανάγκη περισσότερης αστυνομοκρατίας, υπεράσπιση του δικαιώματος στην «ασφάλεια» απέναντι στο εργατικό κίνημα και την νεολαία και υπέρ των δήθεν απαιτητικών για ασφάλεια μικροαστών και αστών.

«Γαμήστε τους!»

Στο πνεύμα της Χούντας ο Φορτσάκης κάλεσε τα ΜΑΤ να κάνουν... κατάληψη στη Νομική - Κατά την πρωινή κατασταλτική επίθεσή τραυματίστηκαν δύο φοιτητές στο κεφάλι, ο ένας σοβαρά, σύμφωνα με πληροφορίες - Οι φοιτητές πραγματοποίησαν μαζική πορεία στους δρόμους της Αθήνας - Χιλιάδες κόσμου και στο απογευματινό συλλαλητήριο, το οποίο χτυπήθηκε εκ νέου από την αστυνομία στο Πολυτεχνείο (βλέπε βίντεο) - Νέο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Παρασκευή στις 12.00 στα Προπύλαια

Μέρες του '73: Τα ΜΑΤ χτύπησαν τους φοιτητές στη Νομική και το Πολυτεχνείο

 

«Γαμήστε τους!»

Του Τάσου Κωστόπουλου από την Εφημερίδα Των Συντακτών 14.11.2014  

Ηταν ένα θέαμα άγριο και συνάμα πρωτόγνωρο: χωρίς να πέσει ούτε πέτρα, δίχως να έχει προηγηθεί η παραμικρή αψιμαχία, η Στουρνάρη γέμισε ξαφνικά με τα ποδοπατημένα κορμιά εκατοντάδων άοπλων νέων παιδιών, που από τη μια στιγμή στην άλλη μετατράπηκαν σε πεδίο εκτόνωσης για δεκάδες άνδρες των ΜΑΤ.

Ορμώντας ξαφνικά απ’ όλες τις παρόδους, με τη μυριόστομη ιαχή «γαμήστε τους! γαμήστε τους!», οι τελευταίοι οφθαλμοφανώς το γλεντούσαν: επί ένα τέταρτο της ώρας χτυπούσαν ανελέητα τους πεσμένους φοιτητές, τους ποδοπατούσαν, τους ψέκαζαν κατάμουτρα με τις φυσούνες, εκτόξευαν μέσα στον κόσμο χειροβομβίδες «κρότου-λάμψης», σταματώντας κάποιες στιγμές, μόνο και μόνο για να εκφράσουν με βρισιές τον ενθουσιασμό τους γι’ αυτό το μονόπλευρο ξεσάλωμα. Μοναδικοί τυχεροί, όσοι λιγοστοί πρόλαβαν να μπουν από την πύλη της Στουρνάρη στο ΕΜΠ, μέσα στο περίπου μισό λεπτό που μεσολάβησε ανάμεσα στο άνοιγμά της και την επίθεση της αστυνομίας στους περίπου 1.500 διαδηλωτές.

«Εγιναν μάχες σώμα με σώμα, σκληρές μάχες σώμα με σώμα, αλλά τελικά τους αποκρούσαμε», μετέδιδε με αγωνιστικό στόμφο στον ασύρματο ο επικεφαλής της διμοιρίας στη συμβολή Στουρνάρη και Κάνιγγος, λίγο μετά την ολοκληρωτική εκκαθάριση της περιμέτρου του ιδρύματος από τους φοιτητές. Σκληρές -πραγματικά- μάχες: οι μεν ανεβοκατέβαζαν ρόπαλα και... γαμοσταυρίδια, οι δε προσπαθούσαν απεγνωσμένα να ξεφύγουν. Ή έκλαιγαν, όπως εκείνα τα κοριτσάκια που, στριμωγμένα επί ώρα από μια διμοιρία στον τοίχο του Πολυτεχνείου, μάζευαν τη μια κλοτσιά ή φυσουνιά μετά την άλλη.

Εχοντας συμπληρώσει 30 χρόνια στο ρεπορτάζ αυτού του είδους, πρώτη φορά είδα τη βίαιη διάλυση μιας ειρηνικής πορείας να μετατρέπεται σε τέτοιο απροκάλυπτο «γλέντι». Συνήθως τα ΜΑΤ δέρνουν σιωπηλά ή, το πολύ πολύ, βγάζοντας κάποιες άναρθρες «πολεμικές» κραυγές. Μετά τη μαζική ψήφο της ΕΛ.ΑΣ. προς τους ναζί, φαίνεται πως ήρθε η ώρα να δούμε τις μάχιμες μονάδες της να γιορτάζουν -κυριολεκτικά- την επέτειο του δικού τους 1973...

Διαβάστε επίσης:

Η αθλιότητα των πρυτάνεων

 

Μην ντρέπεστε... λέγονται Eurobank, Λάτσης και Wind

Η παγκόσμια δημοσιογραφία συγκλονίζεται από μια σημαντική διαρροή: η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) έδωσε στη δημοσιότητα μέρος των 28.000 εγγράφων που αποδεικνύουν τη συστηματική φοροαποφυγή δισ. ευρώ από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου. Ανάμεσά τους η EFG Eurobank (της οικογένειας Λάτση) και η Wind… αλλά αυτό δεν θα το διαβάσετε σχεδόν πουθενά

Του Κώστα Εφήμερου 

Αναδημοσιεύουμε από το The Press Project

Εδώ και καιρό συζητάμε για την ποιότητα της ελληνικής δημοσιογραφίας αλλά η κατάσταση που παρουσιάσαμε σήμερα, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου, κάποια στιγμή θα μελετάται ως case study για το πώς μοιάζει ο πάτος της.

Υπάρχει ήδη ένα άρθρο που εξηγεί με κάποια στοιχεία την υπόθεση LuxLeaks (εδώ link για το άρθρο από το διεθνές TPP) αλλά έτσι και αλλιώς η συντακτική ομάδα του TPP ετοιμάζει ένα ουσιαστικό αφιέρωμα που αξίζει να διαβάσετε. Μέχρι τότε όμως διαβάστε αυτό:

Το σκάνδαλο σε μια παράγραφο

Αυτό που αποκαλύπτει σήμερα το ICIJ μέσω των συνεργαζόμενων με αυτό ΜΜΕ ανά τον κόσμο (δυστυχώς το TPP δεν έχει το status των ΝΕΩΝ, τα οποία ανέλαβαν τη διερεύνηση του ελληνικού τμήματος) είναι μια τεράστια υπόθεση φοροαποφυγής, στην οποία ενέχονται εκτός από πολυεθνικές και ισχυρά πολιτικά συμφέροντα. Πρόκειται για ένα νόμιμο σύστημα, σύμφωνα με το οποίο οι εταιρείες μπορούν να πετυχαίνουν ξεχωριστές συμφωνίες με κράτη προκειμένου να έχουν ειδική φορολόγηση. Το ICIJ σήμερα αποκάλυψε ότι οι αρχές του Λουξεμβούργου μέσω ελεγκτικών εταιριών έκαναν συμφωνίες με μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο προκειμένου να μεταφέρεται στο Δουκάτο η φορολόγηση των κερδών των εταιριών, νόμιμα, απλά... και εντελώς ανήθικα, αφού ουσιαστικά οι μεγάλες εταιρείες με αυτό τον τρόπο δεν φορολογούνται στις χώρες που δραστηριοποιούνται.

Ελέγχοντας τη Ρένα Δούρου (και ορισμένα ακόμη ζητήματα)

Το να ασκείται έλεγχος στη νέα περιφερειακή αρχή του ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική υπό την Ρένα Δούρου είναι η αυτονόητη υποχρέωση κυρίως αυτών που στηρίξαμε, στηρίζουμε και συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις από τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ την ανατροπή της κυβέρνησης των Σαμαροβενιζέλων και των πολιτικών αφανισμού της κοινωνίας που ασκούνται από τις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις και την τρόϊκα τα τελευταία πέντε χρόνια.

Είναι δική μας ευθύνη πρίν από κάθε άλλον να ζητάμε εξηγήσεις για τις πράξεις της διοίκησης των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ τόσο στις Περιφέρειες και στους Δήμους όσο και σε κάθε άλλη αιρετή θέση και εκπροσώπηση είτε σε κρατικές θέσεις και οργανισμούς είτε στους πανεπιστημιακούς θεσμούς είτε σε επιμελητήρια, σε σωματεία και συλλόγους.

Είναι ευθύνη όλων των εκπροσώπων μας πριν απ΄όλα να παίρνουν υπ΄όψιν τους τις απόψεις μας αφού καί στο όνομά μας ασκούν τη διοίκηση αλλά επίσης και τις απόψεις της κοινωνίας που τους ανέδειξε σε αυτές τις πολιτικές θέσεις και στη συνέχεια να δίνουν λόγο τόσο σε μάς πριν απ΄όλους αλλά και να αναλαμβάνουν την ευθύνη να πείθουν ή να πείθονται από την κοινωνία που υπόκειται στις συνέπειες από τα σχέδια και τις πράξεις τους.

Όποιος τυχόν αισθάνεται να απειλείται από τη δημόσια κριτική δεν κάνει για δημόσιες θέσεις και δημόσια ευθύνη.

Κι όποιος επίσης θα αντιτείνει, πιθανά, πως η κριτική δίνει όπλα στον αντίπαλο και θα επιχειρήσει δια της γνωστής μεθόδου χειραγώγησης της ελευθερίας της συνείδησης να εμπεδώσει τη συνομοσία της ανοχής στους "δικούς μας" και της κομματικά επιβεβλημένης σιωπής, ξεχνάει πως δεν ευθύνεται η κριτική αλλά αντίθετα οι πράξεις των κρινόμενων είναι αυτές που δίνουν πιθανά τα όπλα στον αντίπαλο, ενώ η κριτική λειτουργεί ίσα ίσα διορθωτικά και, αντίθετα, αφαιρεί όπλα από τον αντίπαλο.

Έχει δηλαδή η κριτική μια κρίσιμη λειτουργία που ενώ δεν ευνοεί τον αντίπαλο όπως ισχυρίζονται συχνά ψευδώς, οι κρινόμενοι, ευνοεί τη δημοκρατία και θέτει όρια στη δύναμη των προσώπων με εξουσία. 

Θέτει πριν απ΄όλα τη λογοδοσία και το δημοκρατικό έλεγχο στη βάση της άσκησης κάθε δημόσιας πράξης των εκπροσώπων του λαού ενώ την ίδια στιγμή κονταίνει την εξουσία των προσώπων, διδάσκοντάς τους στην καλύτερη περίπτωση την άσκηση του κύρους έναντι της εξουσίας και στη χειρότερη γι αυτούς (και καλύτερη για την κοινωνία) τους αποκαλύπτει σαν δημοκρατικά ανάξιους και συνεπώς έκπτωτους.

Με αυτές τις πολύ σύντομες σκέψεις θα ισχυριστούμε πως η περιφερειακή αρχή της Αττικής δεν υπηρέτησε, μέχρι ώρας, με κανέναν τρόπο την αρχή της δημοκρατικής λογοδοσίας. Κυρίως μάλιστα απέναντι στα ίδια τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της κοινωνίας που μας ανέδειξε σε περιφερειακή αρχή.

Αντίθετα, η περιφερειακή αρχή προσαρμοσμένη στην επικοινωνιακή παγίδα της υποκατάστασης του δημοκρατικού διαλόγου με την κοινωνία από την αντιπαράθεση στα τηλεπαράθυρα, έστω και της ελεύθερης ΕΡΤ, συζητάει με τους (συντροφικούς της έστω) αντιπάλους και μάλιστα με σεβασμό στη δημοκρατική απαίτηση λογοδοσίας αλλά όχι και με τα ίδια τα μέλη της και τους κοινωνικούς υποστηριχτές της (τους οποίους αντίθετα χειραγωγεί στο εσωτερικό του κόμματος) πιστεύοντάς τους, ίσως, οιονεί δεδομένους ή και εξαναγκασμένους σε συνθηκολόγηση στη βάση ενός ανώτερου σκοπού (ας πούμε την μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ).

Δηλαδή, τα παρακάτω ερωτήματα για να τεθούν και να ζητηθούν συγκεκριμένες απαντήσεις από τον Αντιπεριφερειάρχη Οικονομικών Χρήστο Καραμάνο θα έπρεπε να τα θέσει η παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δια της εκπροσώπου του στο περιφερειακό συμβούλιο Δέσποινας Κουτσούμπα;

Και εδώ στο ΣΥΡΙΖΑ τί; Μούγκα; Γιατί;

Δεν χρειαζόμαστε απαντήσεις για τις πράξεις της Περιφέρειας Αττικής; 

Για να δούμε...το διάλογο ανάμεσα στον Αντιπεριφεριάρχη Αττικής, Χρήστο Καραμάνο και την περιφερειακή σύμβουλο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Δέσποινα Κουτσούμπα.

Udo Ulfkotte, αρχισυντάκτης της εφημερίδας “Frankfurter Allgemeine” «Τα’ παιρνα από τη CIA» (βίντεο)

Πηγή: dithen

Του Κώστα Μπετινάκη 

Ο Γερμανός δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης της εφημερίδας “Frankfurter Allgemeine” Udo Ulfkotte αποκάλυψε ότι είχε εξαναγκασθεί να δημοσιεύσει με την υπογραφή του, εκθέσεις που του είχαν παραδοθεί από μυστικές υπηρεσίες, διακινδυνεύοντας αν αποκαλυφθεί αυτό, να απολυθεί. 

Στην εξομολόγησή του ο δημοσιογράφος Udo Ulfkotte στην τηλεόραση «Russia Today» λέει πως οι πληροφορίες από το «Μ.Μ.Ε του συρμού» χειραγωγούνται για πολιτικούς σκοπούς και προπαγάνδας «μέσα από παρέμβαση στη νοημοσύνη των δημοσιογράφων», στην περίπτωσή του από την CIA.

Η αποκάλυψη ότι διετέλεσε «πληρωμένος κονδυλοφόρος», έγινε από τον Γερμανό δημοσιογράφο στην εκπομπή του ρωσικού τηλεοπτικού δικτύου RT «Russia Insider». «Είχα καταλήξει να δημοσιεύω άρθρα με την υπογραφή μου τα οποία είχαν γράψει πράκτορες της CIA και άλλων μυστικών υπηρεσιών, ακόμη και γερμανικών». 

Η συνέντευξη με τις αποκαλύψεις του Ulfkotte προβλήθηκαν από την ρωσική τηλεόραση σε εκπομπή του Οκτωβρίου. 

«Μια ημέρα, η BND (η γερμανική Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών) ήρθε στο γραφείο μου στην εφημερίδα “Frankfurter Allgemeine”. Ήθελαν να γράψω ένα άρθρο για τον συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι και τη Λιβύη… Μου έδωσαν όλες τις μυστικές πληροφορίες και το μόνο που μου ζήτησαν ήταν να υπογράψω το άρθρο», είπε ο Ulfkotte στην RT.

Το άρθρο αναφερόταν στα σχέδια του Καντάφι να κατασκευάσει μυστικό εργοστάσιο παραγωγής δηλητηριωδών αερίων. «Η είδηση την επομένη είχε κάνει το γύρο του κόσμου».