Ας τελειώνουμε με τις «ονειροφαντασίες». Η Αριστερά δεν μπορεί να «βάλει στο χέρι το ΚΚΕ» γιατί, εδώ και δεκαετίες, έχουν προλάβει και το έχουν ήδη βάλει στο χέρι οι δυνάμεις του Αστικού Καθεστώτος.

Άμα θέλαμε ασφαλιστική εταιρία θα πηγαίναμε και στου κοντομηνά

«Ονειροφαντασίες» χαρακτήρισε τα κυβερνητικά σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ η Αλέκα Παπαρήγα που απαντώντας σε σχετική ερώτηση κατά τη διάρκεια της διακαναλικής συνέντευξης σημείωσε:

«Υπάρχουν και τέτοιες ονειροφαντασίες για σχηματισμό κυβέρνησης (εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ). Άμα πάρεις φόρα, πέφτεις στην κατηφόρα. Δεν μας προξενεί όμως έκπληξη αυτή η πρόταση. Όταν έχει διαμορφωθεί ένα αντιμνημονιακό μέτωπο που περιλαμβάνει τους πάντες από το ΣΥΡΙΖΑ έως τη Χρυσή Αυγή, η μόνη ελπίδα είναι ο αγώνας του λαού, είπε, διευκρινίζοντας ότι δεν ταυτίζει σε καμία περίπτωση τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή.»

και παρακάτω:

«Η απάντησή μου είναι ότι δεν μας έβαλαν στο χέρι το '90-'92 που ήταν δραματική η κατάσταση μέσα στο κόμμα, θα μας βάλουν τώρα;»

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22767&subid=2&pubid=63650215

Για όποιον παρακολουθεί συστηματικά τις τοποθετήσεις  της Διευθύνοντος Συμβούλου της «Περισσός Α.Ε.» κυρίας Αλέκας Παπαρήγα όπως και την πρόσφατη  διακαναλική της συνέντευξη και έχει μείνει αποσβολωμένος από τον αυτάρεσκο κυνισμό της και τα πραγματολογικά παράδοξα στα οποία οδηγούν τα επιχειρήματά της σχετικά με την στάση της ηγεσίας του κόμματός της μπροστά στις επικείμενες εκλογές, θα επιχειρήσουμε εδώ μια επαναφορά στις αρχές της λογικής σκέψης και των εντός νοήματος ιδεών.

Ας ξεκινήσουμε με το δεδομένο, ότι το ΚΚΕ ήταν μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που πίεζε όλο το προηγούμενο διάστημα για την άμεση διενέργεια εκλογών.

"Η ουτοπία της Αριστεράς να αλλάξει αυτόν τον απάνθρωπο κόσμο, είναι περισσότερο από ποτέ ρεαλιστική" Μιά συνέντευξη του Βασίλη Μουλόπουλου στον "δρόμο της αριστεράς" 28.04.2012

Θόδωρος Αγγελόπουλος - Οι Κυνηγοί

Πώς θα ανταποκριθεί η Αριστερά 

στον ιστορικό της ρόλο;

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΝΩΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, στην Α’ Περιφέρεια της Αθήνας, Βασίλη Μουλόπουλου, στο Δρόμο της Αριστεράς και το δημοσιογράφο Μιχάλη Σιάχο.

http://e-dromos.gr/

- Πώς βλέπετε την επόμενη ημέρα των εκλογών;

Η επόμενη των εκλογών θα είναι της Αριστεράς. Η αυτοδυναμία που ευαγγελίζεται ο κ. Σαμαράς , μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί. Ο στόχος κυβέρνησης συνεργασίας  ΝΔ – ΠΑΣΟΚ , φαντάζει απίθανος, ακόμη και αν επιτευχθεί με ένα ποσοστό κάτω του 50% . Αλλά και αν ακόμη επιτευχθεί της τάξης του 35%, με τη βοήθεια της ληστείας του μπόνους των 50 εδρών από το  πρώτο κόμμα (σημειώνω ότι 50 έδρες αντιστοιχούν σε ένα ποσοστό του 18%), θα είναι μια κυβέρνηση που δεν νομιμοποιείται να εφαρμόσει  τα μνημόνια , αφού αυτά θα έχουν καταψηφισθεί από την πλειοψηφία του λαού.

Στο νέο τοπίο η Αριστερά θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η δημιουργία ενός νέου μπλοκ εξουσίας θα είναι δυνατή. Η διακυβέρνηση της χώρας από μια αριστερή – προοδευτική συμμαχία θα είναι δυνατή. Η Ιστορία γράφεται με τέτοιες συγκλίσεις. Οι επαναστατικές αλλαγές , απαιτούν τέτοιες συγκλίσεις, οι καιροί απαιτούν τέτοιες συγκλίσεις.  Οι δυνάμεις της Αριστεράς θα κληθούν να απαντήσουν αν θα ανταποκριθούν σε αυτό το αίτημα του λαού. Αν θα δεχθούν να παίξουν τον ιστορικό τους ρόλο.

- Τι θα γίνει με τα κόμματα του Μνημονίου και το σημερινό πλέγμα εξουσίας;

Ακυβέρνητη οικονομία. Του Βασίλη Μουλόπουλου (22.2.2008)

Αναδημοσιεύουμε ένα δραματικά επίκαιρο άρθρο του Βασίλη Μουλόπουλου, γραμμένο ήδη από το Φλεβάρη του 2008.

Με μιά υποσημείωση δική μας:

Αν η αριστερά δεν είναι έτοιμη ούτε τώρα,
Δεν θα είναι έτοιμη ΠΟΤΕ !

Πηγή: moulopoulos.blogspot.com

Ακυβέρνητη οικονομία

Η ελληνική οικονομία- η πραγματική, αυτή που παράγει αγαθά, και όχι δομημένα, πολιτικό χρήμα, τραπεζική τοκογλυφία, καταναλωτικά δάνεια και χρηματιστηριακές φούσκες, καταρρέει. Οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Είμαστε οι τελευταίοι τη τάξει σε εξαγωγές, σε ανταγωνιστικότητα, σε παραγωγή και κατανάλωση τεχνολογίας. Αντιθέτως, είμαστε πρωταθλητές στην ανεργία και στην επισφαλή εργασία. Και όμως το πολιτικό σύστημα επιμένει ότι «η Ελλάδα άλλαξε». ΝΔ και ΠαΣοΚ υπόσχονται ότι, αν τους επιτραπεί να κυβερνήσουν, η χώρα θα μετατραπεί σε μια γη της Επαγγελίας. 

Πέτρος Λεωτσάκος: Το διπλό νόμισμα στην Ελλάδα αυτό προετοιμάζουν μεθοδικά

 

Χρόνης Μπότσογλου

 ΠΗΓΗ: Bank Wars  via  You Pay Your Crisis

Ο ελληνικός λαός παρακολουθεί ένα δράμα με ιδιαίτερη πλοκή με επίκεντρο την τύχη της ελληνικής οικονομίας.

Η Ελλάδα για να φθάσει στο σήμερα παρακολούθησε πολλά επεισόδια της τραγωδίας που συντελέστηκε.

Παρακολούθησε προς τα spreads από τις 21 μονάδες βάσης έναντι των γερμανικών έφθασαν στις 6-7 χιλ μονάδες βάσης πρόσφατα.

Τότε το πολιτικό σύστημα εξήγησε στην κοινωνία  ότι «οι κακοί κερδοσκόποι φταίνε»

Παρακολούθησε τα spreads από τις 150 μονάδες βάσης στις 7800 μονάδες βάσης.

Τότε το πολιτικό σύστημα εξήγησε στην κοινωνία ότι «οι κακοί κερδοσκόποι και η αδύναμη οικονομίας μας» τα οδήγησαν στα ύψη.

Η ελληνική κοινωνία παρακολούθησε τα μνημόνια. Παρακολούθησε μια κυβέρνηση που παρέδωσε την χώρα σε μηχανισμούς στήριξης το ονόμασαν «διάσωση της χώρας».

Τα μνημόνια δεν άλλαξαν στο ελάχιστο την τύχη της χώρας απλά επιδείνωσαν το οικονομικό προφίλ των μακροοικονομικών μεγεθών της χώρας.

Το ΚΚΕ δε Θέλει, ο λαός μπορεί....................................... Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΦΙΣΑ, EVER !!!

ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΝΕΙ.

ΘΑ ΤΟ ΤΡΕΛΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!!!

(Ένα παράδειγμα, η παραπάνω καμπάνια)

Πηγή: sxoliastesxwrissynora.wordpress.com

Κατεχόμενη χώρα σε εκλογές.Του Κυριάκου Κατζουράκη

Πηγή: Η ΑΥΓΗ  26.04.2012

Του  Κυριάκου Κατζουράκη*

Η πρώτη διαφωνία που ταλάνιζε για καιρό την Αριστερά αφορά τη διατύπωση αυτήν ακριβώς: αν και πώς είναι κατεχόμενη η χώρα μας. Κάτι που μάλλον έχει γίνει αποδεκτό από την πλειοψηφία των αριστερών.

Από τη μια μεριά, ανήκουμε στην ευρεία προοπτική της Ευρώπης των λαών, με μικρές νίκες κατά διαστήματα, που μπορεί αργότερα να γίνουν χιονοστιβάδα εξελίξεων. Αυτή η επιλογή περιλαμβάνει τις ελπίδες μιας Αριστεράς απαγκιστρωμένης από μεθοδεύσεις ηγεμονίας, που μπορεί όμως να καθοδηγήσει αντικαπιταλιστικές στρατηγικές και λαϊκές διεκδικήσεις. Και εννοώ τη δική μας αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι σήμερα έχει καταφέρει όχι μόνο να μην συρρικνωθεί, αλλά να έχει γίνει ο μόνος πόλος συγκέντρωσης ιδεών που συγκλίνουν στην προοπτική της ριζικής κοινωνικής αλλαγής, προς τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, με πλήρη συνείδηση της ταξικής πάλης. 

Από την άλλη, έχουμε επικυρίαρχη κυβέρνηση ξένων δυνάμεων που σε συνεργασία με μια μειοψηφία από ιθαγενείς αδίστακτους πολιτικούς, ακυρώνουν κάθε προοπτική αλλαγής προς μια τέτοια κατεύθυνση.

CATASTROIKA. Ολόκληρη η Ταινία

CATASTROIKA ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ από infowar

Στην Παγκόσμια Σωφρονιστική Αποικία

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Εντροπία

Αυτό που διαπιστώνει κανείς με όλους τους τρόπους -παρακολουθώντας ειδήσεις, διαβάζοντας δημοσκοπήσεις, κουβεντιάζοντας στους χώρους δουλειάς του ή τα καφενεία του χωρίου του, παρατηρώντας και κρυφακούγοντας τους συνεπιβάτες του στα μέσα μαζικής μεταφοράς- ένα ατελείωτο κλαψούρισμα, ένα αφηρημένο ανάθεμα, μια ασυνάρτητη γκρίνια. Μόλις πλησιάσει πιο κοντά θα διαπιστώσει πως αυτή η αξιοθρήνητη μιζέρια συνοδεύεται από μια εντυπωσιακή αδράνεια της σκέψης. Οικτίρουν αποσβολωμένοι και παραλυμένοι τη μοίρα τους, λες και η οικονομική κρίση είναι μια φυσική καταστροφή, ένας σεισμός, μια πλημύρα. 

Οι εύκολες ερμηνείες με μονότονη επωδό την ανακάλυψη ή την εφεύρεση ενός κακού ΑΛΛΟΥ, εξασφαλίζουν μερικά τσάτρα πάτρα μπαλώματα του ατομικιστικού κελύφους. Ο λαϊκισμός της προσωπικής εμπειρίας  παρέχει ασφαλές άλλοθι για τον εγκλωβισμό της ανάπηρης σκέψης του μικροαστού σε ένα διαρκώς συρρικνούμενο αγοραφοβικό σύμπαν. Ο καθένας έχει να διηγηθεί μια ιστορία βίας που υπέστη κάποιος γνωστός του, που ταλαιπωρήθηκε από κάποιον δημόσιο υπάλληλο, που εμποδίστηκε από κάποια διαδήλωση να επισκεφτεί την άρρωστη θεια του στο νοσοκομείο ή που ενοχλείται καθημερινά από την παρουσία του μετανάστη ζητιάνου στο φανάρι. Μετανάστες, δημόσιοι υπάλληλοι, συνδικαλιστές, συντεχνίες…  για όλους υπάρχει μια θέση στη θρυμματισμένη συνείδηση, που προσηλωμένη στην θέα από το μικρό φεγγίτη του μικρόκοσμού της αρνείται με φανατισμό η τρόμο να βγει έξω και να ατενίσει μια μεγαλύτερη εικόνα. Δεν το έκανε τότε που εγκιβωτισμένος σε έναν ιδιωτικό κήπο καταναλωτικών ηδονών αντάλλαξε τη ζωή του με γκατζετάκια και trade marks –τις χάντρες και τα καθρεφτάκια της νέας αποικιοκρατίας- δεν μπορεί να το κάνει τώρα.

Η συστηματική διαστροφή της σκέψης, η αποσάθρωση του συναισθήματος, ο ευτελισμός της ζωής των έκθαμβων υπηκόων του καπιταλισμού, δεν είναι ανατάξιμα ούτε όταν το θάμβος υποχωρεί και αποκαλύπτεται ο τενεκές που ήταν πάντα. Εδώ νομίζω ότι θα πρέπει να αναγνωρίσουμε το αληθινό μεγαλείο του καπιταλισμού και το λόγο της επιβίωσής του: ότι πρόκειται για μια πανδημία που -όπως έλεγε ένας φίλος μου- καθηλώνει τα θύματά της στον εγκέφαλο του ερπετού.

Ένας Γιάννης Βαρουφάκης, κατώτερος των κειμένων του, Vs ενός αμετανόητου υπαλλήλου της διεθνούς χρηματοπιστωτικής ελίτ, του Πρώην Υπουργού Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Δείτε το video

Πηγή: protagon.gr via You Pay Your Crisis

Για τα μνημειώδη ψέματα του Παπακωνσταντίνου στην παραπάνω συζήτηση σχετικά με τις συνθήκες εισόδου του ΔΝΤ στην Ελλάδα και την Ευρώπη, θυμίζουμε τα παρακάτω ντοκουμέντα.

Και επίσης:

Δείτε επίσης τη συγκλονιστική αποκάλυψη του blog "για την κοινωνική αριστερά" δημοσιευμένη την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011, στο παρακάτω άρθρο.

Το καυτό έγγραφο που θα μπορούσε να τερματίσει την καριέρα του Γιώργου Παπανδρέου ( Άρθρο του Tyler Durden δημοσιευμένο στο zerohedge.com,στις 9/5/2010)

ΟΧΙ στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης των Μεταναστών. Διαδήλωση Τρίτη 24.04.2012, ΟΜΟΝΟΙΑ, 6:00 μμ.

Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΝΔ-τραπεζών έχει εξαπολύσει πρωτοφανή επίθεση στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, θέλοντας να αποπροσανατολίσει και να αποσπάσει την προσοχή από την εξαθλίωση που προκαλεί η μνημονιακή πολιτική σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και της νεολαίας. Χρησιμοποιώντας ένα λεξιλόγιο που θυμίζει τις πιο ζοφερές στιγμές της ευρωπαϊκής ιστορίας, οι Χρυσοχοΐδης και Λοβέρδος χαρακτηρίζουν συλλήβδην τους ξένους εργάτες «εγκληματίες» και «απειλή για τη δημόσια υγεία», ενώ επιστημονικές μελέτες των αρμόδιων ευρωπαϊκών και κρατικών φορέων καταρρίπτουν ως ψευδείς αυτούς τους ισχυρισμούς.

Δεν μένουν όμως στα λόγια: Η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, τείχους στον Έβρο, καθώς και χωριστών πτερύγων στα νοσοκομεία για τους μετανάστες, αποτελούν μέτρα φασιστικής νοοτροπίας. Μαζί με τα καθημερινά πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας, καθώς και με την γενική όξυνση της καταστολής τόσο εναντίον των μεταναστών όσο κι εναντίον όσων αγωνίζονται, δημιουργούν ένα πλαίσιο απαρτχάιντ και αστυνομοκρατίας στην Ελλάδα του 2012. Και αυτή ακριβώς η πολιτική, χέρι χέρι πάντοτε με την προπαγάνδα των media, είναι που ενισχύει τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής.

Αυτοκτόνησε ο Δάσκαλος Αγωνιστής της Αριστεράς, Σάββας Μετοικίδης

Ράγισε η καρδιά μας.

ΣΑΝ ΨΕΜΑ... Αυτοκτόνησε ο Δάσκαλος Σάββας Μετοικίδης! - Δείτε το Σάββα στην επίθεση που έκαναν τα ΜΑΤ στην οδό Ασκληπιού (9/1/2009) - Δείτε αφιερώματα φίλων
(alfavita.gr)

Για τον Σάββα Μετοικίδη που έφυγε από κοντά μας
(Αριστερή Πρωτοβουλία στη 'Β ΕΛΜΕ ΑΧΑIΑΣ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ Δ.Ε.)

Ανακοινώσεις για την αυτοκτονία Μετοικίδη: "Αντίο καπετάν Νέστο"

(Xanthi Press.gr)

Συγκίνηση και ερωτηματικά στην Κηδεία του Σάββα Μετοικίδη στη Σταυρούπολη VIDEO από την κηδεία.
(Xanthi Press.gr)

Αυτοκτόνησε ο συναγωνιστής Δάσκαλος Σάββας Μετοικίδης!
(συσπείρωση αριστερών μηχανικών)

ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ
(Πόντος και Αριστερά)

Νέα αυτοκτονία 44χρονου δασκάλου, με πολιτική παρακαταθήκη
(tvxs.gr) 
  
Βία είναι… (Κείμενο του Σάββα Μετοικίδη)
(tvxs.gr) 

«Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974», ένα ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Π. Βούλγαρη

ΠΗΓΗ: Γιωργος Σαρρής via You Pay Your Crisis

Επτά «πέτρινα» χρόνια μέσα από την κάμερα του Π. Βούλγαρη

Το 37λεπτο ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Παντελή Βούλγαρη «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974». ταινία, η οποία περιέχει πολύτιμο αρχειακό υλικό· από την κηδεία των Γεωργίου Παπανδρέου και Γιώργου Σεφέρη ως τις δίκες του Αλέκου Παναγούλη και άλλων αγωνιστών.

« Σε αυτό το φιλμ υπάρχει ό,τι καταφέραμε εμείς που μείναμε στον τόπο » είπε ο σκηνοθέτης, ο οποίος θυμήθηκε ότι την ώρα του πραξικοπήματος του 1967 ο ίδιος συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Κιέριον» του Δήμου Θέου. « Συμμετείχαν όλοι» είπε συγκινημένος. « O Αγγελόπουλος, η Μαρκετάκη, ο Φέρρης, ο Βαλτινός. Ήταν μια ταινία όμως που άρχισε να φθίνει,γιατί άλλους τους συνελάμβαναν και άλλοι φεύγανε».

Σιγά σιγά άρχισε να καταγράφει ό,τι μπορούσε με μια κάμερα Super 8. Φυλακές του Μπογιατίου, κάποια στρατοδικεία... Αργότερα το υλικό έφθασε στο Παρίσι, όπου ο Κώστας Γαβράς το είδε μαζί με τον Κρις Μαρκέρ. Αμέσως βοήθησαν τον Βούλγαρη, στέλνοντάς του μια μηχανή 16 mm και φιλμ. Έτσι συνεχίστηκε η κινηματογράφηση. Η κηδεία του Πέτρουλα, οι φυλακές της Ακροναυπλίας, η πορεία της Ειρήνης. « Στη Δικτατορία, από ένστικτο, φανταζόμασταν ότι κάτι θα συμβεί στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου », ανέφερε ο σκηνοθέτης, « αλλά κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μαζεύονταν 500.000 άνθρωποι. Ήταν ένας τρόπος για να φανεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα που δεν αντιδρά ». Όλα αυτά όμως γίνονταν κρυφά. Έπρεπε να έχεις ειδική άδεια για να κυκλοφορείς με κάμερα στους δρόμους της Αθήνας. « Ήταν μια εποχή συντροφικότητας, το ξεκίνημα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, μια εποχή που τη θυμάμαι σε ένα κλίμα φοβίας και ανασφάλειας,αλλά ταυτόχρονα και βαθιάς ανθρωπιάς. Άρα, είναι ένα χρήσιμο υλικό.Για να ξαναθυμηθούμε εμείς και για να μάθουν οι νέοι ».

Δ εν έλειψαν οι δυσκολίες και τα κυνηγητά. Αλλά αυτό δεν πείραζε γιατί «καταγράψαμε σημαντικά πράγματα από ταράτσα σε ταράτσα, όπως τα γεγονότα στη Νομική. Ίσως η ποιότητα να μην είναι πάρα πολύ καλή,όμως το γεγονός που καταγράφεις είναι» συμπλήρωσε στο τέλος της παρουσίασης ο Νίκος Καβουκίδης

Από το κανάλι του  DarKHumOuR1 στο youtube

Πώς φτάσαμε στην 21η Απριλίου (του Κώστα Παπαϊωάννου)

                                                   Μακαρέζος, Παπαδόπουλος, Παττακός

Ο ρόλος των Αμερικανών, το παλάτι, οι συνταγματάρχες και οι στρατηγοί

Του Κώστα παπαϊωάννου 

Αναδημοσίευση από τα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ  22.04.2012

Από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης απαντήθηκαν δύο βασικά ερωτήματα: Επανάσταση ή πραξικόπημα; Διαρκές ή στιγμιαίο το αδίκημα της εσχάτης προδοσίας; Οι απαντήσεις είναι γνωστές. Ήταν πραξικόπημα… γι’ αυτό και δικάστηκαν 21 επίορκοι αξιωματικοί, που τα κατάφεραν (μόνοι τους!) να πάρουν την εξουσία. Και ήταν στιγμιαίο, γι’ αυτό και δεν δικάστηκαν 139 ευυπόληπτοι πολίτες οι οποίοι επάνδρωσαν τις χουντικές «κυβερνήσεις». Αναπάντητο έμενε το κύριο ερώτημα: Ήταν καθαρά ελληνική υπόθεση ή μια δικτατορία made in USA — η πρώτη σε ευρωπαϊκή χώρα; Τα όσα είχαν προηγηθεί είναι γνωστά:

1964. Φεβρουάριος. Εκλογές. Η Ένωσις Κέντρου (ΕΚ) με τον Γ. Παπανδρέου θριαμβεύει: 52,72% και 171 βουλευτές.

1964. Μάρτιος. Ο εικοσιτετράχρονος Κωνσταντίνος διαδέχεται στο θρόνο τον εκλιπόντα πατέρα του Παύλο.

1965. Ιούλιος. Ο Κωνσταντίνος ανατρέπει την κυβέρνηση Παπανδρέου. Οι αποστάτες στην εξουσία.

1966. Δεκέμβριος. Ο Κωνσταντίνος «τελειώνει» την κυβέρνηση των αποστατών, σχηματίζοντας ακόμη μια βασιλική κυβέρνηση με εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα υπό τον τραπεζίτη Ι. Παρασκευόπουλο. Σ’ αυτή τη λύση είχαν συμφωνήσει η ΕΚ (Γ. Παπανδρέου) και η ΕΡΕ (Π. Κανελλόπουλος), αφού στόχος ήταν οι εκλογές σε εύλογο χρονικό διάστημα.

H oμιλία του Δρ. Matthias Rath στο Βερολίνο, στις 13.03.2012. Οι ευθύνες της Γερμανίας μπροστά στην παγκόσμια κρίση, ο ρόλος του ευρώ, της ΕΕ και του καρτέλ της χημικής και φαρμακευτικής βιομηχανίας

Πηγή:  RathFoundation via Αριστερή Ριζοσπαστική Συνεργασία Ιατρών (Α.Ρ.Σ.Ι.)

Από αυτή την εκδήλωση στις 13 Μαρτίου 2012 στο Βερολίνο, ο Δρ Matthias Rath καλεί τον κόσμο της Γερμανίας και της Ευρώπης γενικότερα, να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί. Είναι ένα κάλεσμα για να οικοδομήσουμε όλοι μαζί μια δημοκρατική Ευρώπη για το λαό, από τον ίδιο το λαό - δημιουργώντας μια νέα εποχή στα συστήματα υγείας, τα οποία θα είναι πλέον προσανατολισμένα στην πραγματική πρόληψη και τελικά στην εξάλειψη των ασθενειών. Τα ήδη διαθέσιμα, επιστημονικά τεκμηριωμένα αποτελέσματα ερευνών, που είναι βασισμένα σε φυσικές θεραπείες, δείχνουν ξεκάθαρα πώς είναι ικανά να μειώσουν κοινές ασθένειες της εποχής μας στο ελάχιστο, σε σχέση με την παρούσα κατάσταση. Αλλά αυτός ο εκπληκτικός «Κόσμος Χωρίς Ασθένειες» δεν θα μας χαριστεί έτσι απλά, αφού κάθε μια από αυτές τις ασθένειες είναι για τη φαρμακευτική βιομηχανία και μια αγορά αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων! Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα κόσμο χωρίς ασθένειες, για εμάς και τα παιδιά μας: πρέπει να δεσμευτούμε σε αυτόν το αγώνα. Και η ώρα είναι ΤΩΡΑ.!

Εξάρχεια 20.04.2012: Με Χάος και Τρόμο επιχειρεί να μας πάει στις εκλογές η χούντα Παπαδήμου - ΠΡΟΣΟΧΗ Αδέρφια!

Έφοδος της συμμορίας Χρυσοχοϊδη από τις 6:00 το πρωί σε δύο καταλήψεις στην περιοχή της Πλατείας Εξαρχείων. Πρόκειται για το κατειλημμένο "Κοινωνικό Κέντρο ΒΟΞ" πάνω στην πλατεία, και το κατειλημμένο κτίριο της οδού Βαλτετσίου 60, και τα δύο ιδιοκτησίας του ΙΚΑ.

Δεκαπέντε μέρες πρίν τις πιό κρίσιμες εκλογές από την μεταπολίτευση, η συγκυβέρνηση τραπεζιτών και επιχειρηματιών σπρώχνει συστηματικά την πολιτική ατζέντα στην καταστολή και τον μαζικό τρόμο με απώτερο στόχο την δημιουργία ενός πολιτικού και κοινωνικού χάους. 

Μετά τα πογκρόμ κατά των μεταναστών και την εξαγγελία λειτουργίας στρατοπέδων συγκέντρωσης και με την ελπίδα ότι ένας αντιπερισπασμός δυό κολασμένων εβδομάδων θα μεταθέσει το διακύβευμα των εκλογών από τις συνέπειες του μνημονίου στην φασιστική ρητορεία του νόμου και της τάξης, ξεκινάει σήμερα ο Χρυσοχοϊδης - FBI  τον στρατιωτικό αποκλεισμό των Εξαρχείων και το χτύπημα των καταλήψεων, προετοιμάζοντας μια κατα κάποιο τρόπο αναμενόμενη απάντηση των κινημάτων και την κατασταλτική και προπαγανδιστική διαχείρηση στη συνέχεια της προσεκτικά προετοιμασμένης προβοκάτσιας που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Αδέρφια Προσοχή. Σε αυτές τις εκλογές, για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση, μπορούν οι δυνάμεις των κοινωνικών κινημάτων να γίνουν ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων ΚΑΙ αξιοποιώντας τις πολιτικές συνέπειες του εκλογικού αποτελέσματος.  

Να φροντίσουμε, ώστε την επόμενη των εκλογών ο αποτυπωμένος πολιτικός συσχετισμός να μας επιτρέψει να κλείσουμε τα ΜΑΤ πίσω στους στρατώνες τους και να τα διαλύσουμε για πάντα!

"για την κοινωνική αριστερά"

Αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια την ανακοίνωση της κατάληψης "Κοινωνικό Κέντρο ΒΟΞ" όπως την διαβάσαμε στο athens.indymedia.org

Το βρώμικο μυστικό στην καρδιά του μνημονιακού μπλόκ. (του Ευκλείδη Τσακαλώτου, 15.04.2012)

του Ευκλείδη Τσακαλώτου

Πηγή: Η ΑΥΓΗ  15.04.2012

"Η Αριστερά ξέρει ότι έχει τους επιχειρηματίες και τους επενδυτές απέναντι. Παραδόξως αυτό αποτελεί πλεονέκτημα: με τους απέναντι διαπραγματεύεται κανείς, αν βέβαια έχει τους συσχετισμούς. Αν στέκεσαι στο πλάι των κυρίαρχων δυνάμεων ή έχεις δεχτεί εκ των προτέρων τους εκβιασμούς, τότε δεν διαπραγματεύεσαι, απλώς συζητάς τα διαδικαστικά των απαιτήσεών τους. "

Γιατί θεωρεί η κυρίαρχη άποψη ότι η Αριστερά δεν έχει αξιόπιστη πρόταση εξόδου από την κρίση; Ή γιατί, στην καλύτερη περίπτωση, θεωρεί ότι οι όποιες προτάσεις στερούνται ρεαλισμού; Ένα από τα βασικά σημεία των προτάσεων της όποιας Αριστεράς είναι η αναδιανομή του εισοδήματος, να αυξηθεί ο φορολογικός συντελεστής στα κέρδη, γενικότερα να πληρώσουν οι πλούσιοι. Και σε αυτό η απάντηση είναι πάντα η ίδια: πώς θα φορολογήσετε τους πλούσιους, που πάντα έχουν τη δυνατότητα να βγάλουν τα χρήματά τους έξω από τη χώρα, και πώς περιμένετε οι επιχειρηματίες, ξένοι και ντόπιοι, να επενδύσουν αν τα κέρδη τους θα φορολογούνται; Αυτό το επιχείρημα έχει μια δεοντολογική πλευρά και μια πρακτική.

Η ομιλία του Τζον Χόλογουεη στο Left Forum στη Νέα Υόρκη, 18 Μαρτίου 2012

Πηγή: efimeridadrasi.blogspot.com

Μετάφραση: Κ.Ν.

Για μένα είναι πραγματικά ευχάριστο αλλά και λίγο τρομακτικό να βρίσκομαι εδώ μαζί σας, επειδή στην πραγματικότητα είναι η πρώτη φορά που μιλάω στην καρδιά της σατανικής αυτοκρατορίας. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω θερμά τους φρουρούς της πύλης στο αεροδρόμιο χτες που με άφησαν να μπω και να σας επισκεφθώ σ’ αυτή τη γη της «ελευθερίας», που μου επέτρεψαν να έρθω να σας δω στη φυλακή σας. Ίσως με άφησαν να περάσω επειδή δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει μια ανταρσία στη φυλακή, μια εξέγερση στην καρδιά της αυτοκρατορίας.

Είμαστε εδώ για να γιορτάσουμε το 2011 που ξεχειλίζει στο τρέχον έτος, το 2012. Ένα έτος γεμάτο από ένδοξες εξεγέρσεις σε όλο τον κόσμο, καθώς η ανυπακοή μας έκανε ξεκάθαρο ότι εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου. Είμαστε η κρίση του κεφαλαίου και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Αρκετά πια με το να λέμε ότι φταίνε οι καπιταλιστές, ότι είναι λάθος των τραπεζιτών. Η ίδια η σημασία αυτών των λόγων δεν είναι μόνο παράλογη αλλά και επικίνδυνη, επειδή μας θυματοποιεί. Το κεφάλαιο είναι μια σχέση κυριαρχίας και η κρίση του είναι κρίση της κυριαρχίας αφού οι κυρίαρχοι δεν είναι ικανοί να κυριαρχούν αποτελεσματικά. Μετά κατεβαίνουμε στους δρόμους και τους λέμε ότι είναι δικό τους λάθος; Τι λέμε ακριβώς; Ότι δεν ασκούν κυριαρχία αρκετά αποτελεσματικά; Είναι σίγουρα καλύτερο να δεχτούμε την πιο απλή εξήγηση και να πούμε ότι αν η σχέση κυριαρχίας βρίσκεται σε κρίση αυτό συμβαίνει επειδή οι κυριαρχούμενοι δεν πειθαρχούν αρκετά, επειδή δεν υποκλίνονται επαρκώς. Η έλλειψη υποταγής μας είναι η αιτία της κρίσης.

Το κεφάλαιο δεν είναι μόνο ένα σύστημα αδικίας, είναι ένα σύστημα που επιταχύνει την εκμετάλλευση, που εντείνει την καταστροφή. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί με πολλούς τρόπους, με το νόμο της αξίας και τη συγκρότηση της αξίας από τον κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας ή από τις θεωρίες για την πτωτική τάση του κέρδους. Το νόημα ωστόσο είναι ότι το κεφάλαιο είναι μια δυναμική που επιτίθεται. Υπάρχει μια ατέρμονη προσπάθεια να κινείται συνεχώς πιο γρήγορα, ένας αέναος μετασχηματισμός του τι σημαίνει καπιταλιστική εργασία. Αυτό δεν αφορά μόνο την εντατικοποίηση της εργασίας στα εργοστάσια αλλά την συνεχώς αυξανόμενη υποταγή όλων των εκφάνσεων της ζωής στη λογική του κεφαλαίου. Η ίδια η ύπαρξη του κεφαλαίου είναι το αδιάλειπτο στρίψιμο της βίδας και η κρίση είναι απλώς η εκδήλωση ότι η βίδα δεν βιδώνεται αρκετά γρήγορα, ότι κάπου συναντά αντίσταση. Αντίσταση στους δρόμους και τις πλατείες ίσως, οργανωμένη αντίσταση σίγουρα, αλλά επιπλέον ίσως είναι η αντίσταση των γονιών που θέλουν να παίξουν με τα παιδιά τους, των εραστών που θέλουν να μείνουν μια ώρα ακόμη στο κρεβάτι, των φοιτητών που σκέφτονται ότι χρειάζονται χρόνο για κριτική σκέψη, των ανθρώπων που ακόμα ονειρεύονται ότι είναι άνθρωποι. Εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου, εμείς που δεν σκύβουμε αρκετά το κεφάλι, εμείς που δεν τρέχουμε αρκετά γρήγορα.

Και η κατάσταση της κρίσης έχει στ’ αλήθεια δύο διεξόδους. Η μία είναι να πούμε, συγνώμη για την έλλειψη υποταγής μας και να ζητήσουμε περισσότερη απασχόληση, περισσότερες δουλειές. «Σας παρακαλούμε, εκμεταλλευτείτε μας περισσότερο και θα εργαστούμε σκληρότερα και πιο γρήγορα, θα υποτάξουμε κάθε πτυχή της ζωής μας στο κεφάλαιο, θα ξεχάσουμε όλες αυτές τις παιδιάστικες ανοησίες του παιχνιδιού, της αγάπης και της σκέψης». Αυτή είναι η λογική της αλλοτριωμένης εργασίας, η αναποτελεσματική λογική της πάλης από και μέσω της εργασίας, που γίνεται αντιληπτή ως αλλοτριωμένη εργασία, ενάντια στο κεφάλαιο. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη διέξοδο δεν είναι μόνο ότι χάνουμε την ανθρωπιά μας αλλά ότι αναπαράγουμε το σύστημα που μας καταστρέφει. Αν καταφέρουμε τελικά, πράγμα μάλλον απίθανο, να βοηθήσουμε το κεφάλαιο να ξεπεράσει τις κρίσεις του τότε θα συνεχίσει πιο γρήγορα, πιο γρήγορα, πιο γρήγορα να υποτάσσει κάθε μορφή ζωής, ανθρώπινης και μη, στις εντεινόμενες απαιτήσεις της παραγωγής αξίας. Και έπειτα θα έρθει μια άλλη κρίση και μετά μια άλλη και μια άλλη, όχι για πάντα επειδή ίσως δεν αρκετά μακριά η εξαφάνιση της ανθρωπότητας.

Η εναλλακτική, επειδή νομίζω ότι είναι η μόνη εναλλακτική, είναι να πούμε ανοιχτά όχι, λυπούμαστε, εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου και δεν θα γονατίσουμε, δεν θα δεχτούμε αυτό που μας κάνει το κεφάλαιο, είμαστε περήφανοι για την έλλειψη υπακοής και την άρνησή μας να υποκύψουμε στην καταστροφική δύναμη του κεφαλαίου. Είμαστε περήφανοι που είμαστε η κρίση του συστήματος που μας καταστρέφει.

Κοιτάξτε την Ελλάδα, το επίκεντρο της σημερινής χρηματοπιστωτικής κρίσης. Εκεί η κρίση είναι ξεκάθαρα κρίση ανυποταγής. Οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί δηλώνουν πως οι Έλληνες δεν υποκύπτουν αρκετά, δεν εργάζονται αρκετά σκληρά, τους αρέσει να κοιμούνται το μεσημέρι και να βγαίνουν το βράδυ και τώρα πρέπει να πάρουν ένα μάθημα, πρέπει να μάθουν τι σημαίνει αληθινός καπιταλιστικός εργάτης. Και δίνοντας ένα μάθημα στους Έλληνες προτίθενται επίσης να δώσουν ένα μάθημα στους Πορτογάλους, στους Ισπανούς, τους Ιταλούς, τους Ιρλανδούς και όλους τους υπόλοιπους ανυπότακτους του κόσμου.

Και απέναντι σε αυτή την κατάσταση υπάρχουν μόνο δύο εκδοχές. Η μία είναι να πούμε όχι, όχι, είμαστε καλοί εργάτες, απλώς δώστε μας περισσότερες δουλειές και θα σας δείξουμε πόσο σκληρά μπορούμε να εργαστούμε, θα ξαναχτίσουμε τον καπιταλισμό στην Ελλάδα. Και η άλλη εκδοχή είναι να πούμε, ναι, έχετε δίκιο, είμαστε τεμπέληδες και θα παλέψουμε για το δικαίωμά μας στην τεμπελιά. Θα παλέψουμε για να μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα με τον δικό μας ρυθμό, με τον τρόπο που εμείς θεωρούμε σωστό, θα παλέψουμε για τον μεσημεριανό μας ύπνο και να για να βγαίνουμε αργά το βράδυ. Επομένως λέμε όχι στο κεφάλαιο και στην καπιταλιστική εργασία, επειδή όλοι ξέρουμε ότι η καπιταλιστική εργασία κυριολεκτικά καταστρέφει τη γη, καταστρέφει τις συνθήκες της ανθρώπινης ύπαρξης. Πρέπει να χτίσουμε μια διαφορετική μορφή κοινωνικότητας.

Η πρώτη λύση του να πούμε ότι είμαστε καλοί εργάτες μοιάζει περισσότερο απλή, περισσότερο προφανής αλλά πιθανώς είναι μόνο μια αυταπάτη επειδή οι περισσότεροι σχολιαστές αναφέρουν ότι η ύφεση στην Ελλάδα θα διαρκέσει πολλά χρόνια άσχετα με το πόσο θα συμμορφωθούν οι Έλληνες.

Αν θέλετε να μάθετε με τι μοιάζει η παράταση της αποτυχίας του κεφαλαίου χωρίς την ελπίδα μιας ριζικής αλλαγής, τότε απλώς κοιτάξτε πέρα από τα σύνορά σας την τραγωδία στο Μεξικό ή κοιτάξτε πιο κοντά τις δικές σας πόλεις. Η άλλη επιλογή του να πούμε όχι στο κεφάλαιο και να οικοδομήσουμε μια διαφορετική κοινωνική σχέση είναι αυτό που πολλοί Έλληνες προσπαθούν να δημιουργήσουν αυτή τη στιγμή από επιλογή και από ανάγκη. Αν το κεφάλαιο δεν μπορεί να παρέχει την υλική βάση ζωής, τότε πρέπει να την δημιουργήσουμε με άλλους τρόπους, συγκροτώντας δίκτυα αμοιβαίας υποστήριξης, διακηρύσσοντας «κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα» και οργανώνοντας ομάδες ηλεκτρολόγων που επανασυνδέουν το ρεύμα· με το «δεν πληρώνω» φόρους και διόδια· μέσω του κινήματος της πατάτας με το οποίο αγρότες διανείμουν αγροτικά προϊόντα κατευθείαν στις πόλεις σε πολύ χαμηλές τιμές, μέσω της ίδρυσης ανταλλακτικών παζαριών, της δημιουργίας κοινοτικών κήπων και της επιστροφής στην ύπαιθρο· επίσης με την ανάκτηση εργοστασίων, ενός νοσοκομείου και μιας εφημερίδας. Αυτή είναι μια περίπλοκη και πολύ πειραματική μορφή να προχωρήσουμε, στην οποία δεν υφίσταται σωστή πολιτική γραμμή ούτε επαναστατική καθαρότητα, αποτελεί μια προεικονιστική μορφή κοινωνικότητας όχι ακόμη αρκετά δυνατής ώστε να διασφαλίσει την επιβίωσή μας. Και πρέπει να υπάρχουν δεσμεύσεις, αλλά είναι ξεκάθαρα η κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να ωθήσουμε τα πράγματα και να ωθηθούμε και εμείς οι ίδιοι.

Ο κόσμος που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε, είναι ένας κόσμος χωρίς απαντήσεις, ένας κόσμος όπου περπατάμε ρωτώντας, ο κόσμος ενός πειράματος. Αλλά καθοδηγούμαστε από το όχι μας ενάντια στο απάνθρωπο, ξεδιάντροπο, καταστροφικό καπιταλιστικό σύστημα και από ένα ουτοπικό αστέρι που ανατέλλει από τις ελπίδες και τα όνειρα αιώνων πάλης. Η κρίση επομένως μας φέρνει αντιμέτωπους με αυτές τις δύο επιλογές. Είτε θα επιλέξουμε τη λεωφόρο της υποταγής στη λογική του κεφαλαίου έχοντας πλέον συνειδητοποιήσει ότι οδηγεί αναπόφευκτα στην αυτο-εκμηδένιση της ανθρωπότητας, είτε θα ακολουθήσουμε τα επικίνδυνα μονοπάτια, πολλά μονοπάτια, επινόησης ενός διαφορετικού κόσμου εδώ και τώρα, μέσα από τις ρωγμές που δημιουργούμε στην καπιταλιστική κυριαρχία. Και καθώς επινοούμε διαφορετικούς κόσμους βλέπουμε τώρα, καθαρά, πως εμείς είμαστε η κρίση του κεφαλαίου, εμείς είμαστε η κρίση ενάντια στην βιασύνη να καταστραφεί ο κόσμος και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Εμείς είμαστε ο νέος κόσμος που λέει «στα τσακίδια κεφάλαιο».

                                                                                       Τζον Χόλογουεη, Νέα Υόρκη, 18 Μαρτίου 2012

Γιώργος Λιερός - Ξαναπιάνοντας το νήμα: Η κοινωνική αναμέτρηση στην Ελλάδα σήμερα

Αναδημοσίευση από efimeridadrasi.blogspot.com

«Το δέντρο της ελευθερίας πρέπει να αναζωογονείται από καιρού εις καιρόν με το αίμα πατριωτών και τυράννων. Είναι το φυσικό του λίπασμα», έγραφε στις 23/9/1787, δύο μόλις χρόνια πριν ξεσπάσει η Γαλλική Επανάσταση, ο Τόμας Τζέφερσον από το Παρίσι, που θα γινόταν ο τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ, στον συνταγματάρχη Ουίλιαμ Στέφενς Σμιθ. Το δέντρο της ελευθερίας στη χώρα μας έχει σχεδόν ξεραθεί, λίγη ζωή του έχει μείνει. Όμως πολύ σύντομα ίσως το δούμε ξανά να γεμίζει με πυκνά φύλλα, θαλερό, με όμορφα άνθη και πλούσιους καρπούς.

Οι μεγάλες συγκρούσεις βρίσκονται μπροστά μας. [...] Το κοινωνικό συμβόλαιο έχει ακυρωθεί, επαπειλείται κατά κάποιον τρόπο, η επιστροφή στη «φυσική κατάσταση». Ο κοινωνικός δεσμός έχει σπάσει, η εξουσία των αποπάνω, η ευημερία ενός 20% του πληθυσμού που μπορεί να επωφεληθεί από τη νέα κατάσταση στηρίζεται πλέον μόνο πάνω στη βία, μια βία που στερείται νομιμοποίησης. Η κοινωνία (το έθνος, ο λαός) διαρρηγνύεται, ο κοινωνικός της πλούτος λεηλατείται, οι άνθρωποι αχρηστεύονται, σκορπίζονται και χάνονται, ο κοινωνικός χώρος αποσυντίθεται και μεγάλες περιοχές του κινδυνεύουν να περάσουν σε καθεστώς ανομίας. Μόνο η εξέγερση μπορεί να ενώσει ξανά την κοινωνία, να τη γλιτώσει από έναν ατελεύτητο πόλεμο όλων εναντίον όλων, να καταστήσει δυνατό ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, να ξαναδώσει στον τόπο τη χαμένη του αξιοπρέπεια. [...]

Η εξέγερση είναι μια δυναμική κατάσταση μέσα στην οποία εκδηλώνονται πολλά διαφορετικά, αντίθετα, συνεργατικά ή παράλληλα σχέδια. Ανάμεσα στα διάφορα σχέδια που θα συγκρουστούν στα πλαίσια μιας επικείμενης εξέγερσης, πολλά θα στοχεύουν στην επανίδρυση της αστικής ηγεμονίας, στην επανεδραίωση της εξουσίας του κεφαλαίου στη συνέχεια ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου. Για τον Μακιαβέλι, το μεγαλείο της Ρώμης προερχόταν από τη δυναμική που της προσέδιδε η διαμάχη πατρικίων/πληβείων. Η Λατινική Αμερική, τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, κινδύνευσε να κατρακυλήσει στα επίπεδα της υποσαχάριας Αφρικής εξαιτίας των καταστροφικών πολιτικών που επιβλήθηκαν από το ΔΝΤ. Πλέον, εν πολλοίς χάρη στις πολιτικές των αριστερών κυβερνήσεων τις οποίες κατέστησαν εφικτές τα κοινωνικά κινήματα, η Λατινική Αμερική αποτελεί μία από τις πιο δυναμικά αναπτυσσόμενες περιοχές του πλανήτη. Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής επωφελούνται και πολύ περισσότερο ακόμα επωφελούνται οι αστικές τάξεις. Πρόκειται για συμβιβασμούς όχι για προδοσία.

Θα μπορούσαμε εμείς, εάν τελικά έρθει η σειρά μας, να απα­ντήσουμε διαφορετικά σε τέτοια διλήμματα; Θα είμαστε σε θέση να επιδιώξουμε μια ομοσπονδία κοινοτήτων, πόλεων, περιφερειών, η οποία θα λειτουργεί σύμφωνα με την αρχή της άμεσης δημοκρατίας και θα στηρίζεται σε μια ανθηρή και αλληλέγγυα οικονομία; Ή μήπως θα πρέπει να διαπραγματευτούμε με μια νεοπαγή αστική εξουσία τους όρους του κοινωνικού συμβολαίου, ώστε να πετύχουμε ό,τι καλύτερο για τις νησίδες ελευθερίας που θα έχουμε δημιουργήσει; (Προκειμένου αυτές οι νησίδες, να μπορέσουν να εμβαθύνουν τα αντικαπιταλιστικά τους περιεχόμενα, να αναπτυχθούν, να δικτυωθούν σε παγκόσμια κλίμακα και ίσως να αποτελέσουν αφετηρίες για καινούργιες εφορμήσεις σε καλύτερους καιρούς.)

Μεταρρυθμίσεις ή επανάσταση λοιπόν; Συντριβή του αστικού κράτους και δημιουργία νέων πολιτειακών δομών πάνω στα ερείπιά του ή μια ανταγωνιστικής μορφής συνύπαρξη μαζί του; Προπάντων, η ίδια η εξέγερση όταν έρθει η ώρα της, αλλά και εμείς οι ίδιοι από τώρα δημιουργούμε σιγά σιγά τους όρους για τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Αυτοί οι όροι έχουν να κάνουν με τη δυναμική του όλου κοινωνικού κινήματος, το δυναμισμό, την έκταση και το βάθος των δομών της κοινωνικής οικονομίας και των θεσμών αυτοοργάνωσης και άμεσης δημοκρατίας. Εξαρτώνται από τη διεθνή συγκυρία, την απομόνωση ή αντίθετα τη γρήγορη επέκταση της εξέγερσης σε άλλες χώρες. Τέτοιοι όροι είναι η πολιτική και οργανωτική επιδεξιότητα των επαναστατών και των οργανώσεών τους, η επικράτηση των «σωστών ιδεών», δηλαδή των ιδεών που δίνουν στις ασυνείδητες μνήμες των παλιών αγώνων για την ελευθερία πρόσβαση στην πραγματικότητα και επιτρέπουν την αγωνιστική συσπείρωση της μεγάλης λαϊκής πλειονότητας σε μια χειραφετική κατεύθυνση. Η έκβαση της εξέγερσης εξαρτάται προφανώς από τις αντιδράσεις του αντιπάλου, από το είδος του αστικού σχεδίου που διεκδικεί την ηγεμονία μέσα στην ίδια την εξέγερση και το οποίο σχέδιο μπορεί να μην ενδιαφέρεται για έναν έντιμο συμβιβασμό αλλά να προκρίνει μια αντιδημοκρατική εθνικιστική λύση· τέλος, έχει να κάνει, και αυτό ίσως είναι το πιο σημαντικό, με το πολιτικό επίπεδο και τις αρετές του συλλογικού νου που αναδύεται μέσα από τις κοινωνικές διεργασίες, με τη δύναμη της θέλησης του πλήθους –από τη δική μας θέληση, από τη θέληση του καθενός μας– και τις φαντασιακές σημασίες που την εμπνέουν.

Δεν κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, γνωρίζουμε καλά τις δυσκολίες, τον δυσμενή διεθνή συσχετισμό, τις επιπτώσεις από την κατάρρευση του 1989 και το κλείσιμο μιας ολόκληρης περιόδου στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Ωστόσο εμείς –όχι η μία ή η άλλη ομάδα που περνιέται για πρωτοπορία, όχι το ισχνό ακόμη κοινωνικό κίνημα, αλλά το διάσπαρτο πλήθος που τολμά να γίνει ένας ενωμένος λαός– ας έχουμε το θάρρος να αρπάξουμε την ευκαιρία, αν μας δοθεί, για να επιχειρήσουμε μια καινούργια έφοδο στον ουρανό, να ξαναπιάσουμε το νήμα της Παρισινής Κομμούνας, των Ευρωπαϊκών επαναστάσεων 1917-1923 και της ισπανικής επανάστασης. Το αστικό κράτος, το κράτος-έθνος, το κράτος πρέπει να καταστραφεί. Εμπρός λοιπόν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:  Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων

Χιλιάδες λαού αποχαιρέτησαν τον αγωνιστή Δημήτρη Χριστούλα - Οι πολιτικές ομιλίες της κηδείας (video)

Ο Δημήτρης Χριστούλας, αγωνιστής της αριστεράς, συνταξιούχος φαρμακοποιός, ετών 77, έβαλε τέλος στη ζωή του, με όπλο, την Τετάρτη 4 Απριλίου 2012 στην Πλατεία Συντάγματος.

Στο σημείωμα με το οποίο εξηγεί τους πολιτικούς λόγους της αυτοκτονίας του, ο Δημήτρης Χριστούλας, γράφει τα παρακάτω λόγια:

 

(Ο Δημήτρης Χριστούλας σε φωτογραφία που δημοσιεύουν σήμερα οι Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα. 

Αγαπητή Erentira σε ευχαριστούμε που "έδωσες πρόσωπο στον αγαπημένο μας νεκρό, τον κύριο Δημήτρη" όπως τον λές. Κανείς δεν θα τον ξεχάσει.)

«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι' αυτήν.

Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικοφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για την διατροφή μου.

Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (Πιάτσα Λορέτο του Μιλάνου)»

Η πολιτική κηδεία του Δημήτρη Χριστούλα, τελέστηκε στο Ά Νεκροταφείο Αθηνών το Σάββατο 7 Απριλίου 2012, παρουσία χιλιάδων συναγωνιστών και φίλων του. 

Ακολουθούν οι πολιτικές ομιλίες

Το Σάββατο 7.4.2012 στις 2:00 μμ, η πολιτική κηδεία του Δημήτρη Χριστούλα

Η πολιτική κηδεία του Δημήτρη Χριστούλα θα τελεστεί στις 2:00 το μεσημέρι του Σαββάτου 7 Απριλίου 2012, στον αύλειο χώρο του Α’ Νεκροταφείου Αθηνών.
Κατόπιν δικής του επιθυμίας, η σορός του θα μεταφερθεί στη Βουλγαρία για να αποτεφρωθεί.

Η Πολιτική Διαθήκη του Δημήτρη Χριστούλα κάνει το γύρο του κόσμου (σε πολλαπλές μεταφράσεις)

Πηγή: takku.net

 Στο σημείωμά του ο Δημήτρης Χριστούλας γράφει:

«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι' αυτήν. 

Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικοφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για την διατροφή μου. 

Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (Πιάτσα Λορέτο του Μιλάνου)»

Ακολουθούν οι μεταφράσεις του ιδιόχειρου σημειώματος του Δημήτρη Χριστούλα
στα Ιταλικά, Γερμανικά, Γαλλικά, Αγγλικά και Φινλανδικά.

Στο τέλος του άρθρου, το πρωτότυπο ιδιόχειρο σημείωμα.

ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ 77χρονος ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ - Ολοι, σήμερα 4.4.2012 στο Σύνταγμα, 6:00 μμ. ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Ο Δημήτρης Χ. 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός αυτοκτόνησε με όπλο σήμερα το πρωί στις 9:00 στην Πλατεία Συντάγματος. Ο Δημήτρης Χ. ήταν ένας από μας. Και δεν θα πάει άκλαφτος!

Αναδημοσιεύουμε από enimerosi24.gr
  
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Κάλεσμα για συγκέντρωση στο Σύνταγμα σήμερα από το Facebook 

Στο άκουσμα της συγκλονιστικής αυτοκτονίας του 77χρονου σήμερα το πρωί,  χρήστες του Facebook αποφάσισαν να αντιδράσουν καλώντας σε συγκέντρωση σήμερα το απόγευμα στις 6 στην πλατεία Συντάγματος.
Ήδη έχει δημιουργηθεί σελίδα με τίτλο «Όλοι στο Σύνταγμα – Να μη συνηθίσουμε στο θάνατο» όπου σημειώνεται: «Δεν μπορούμε να τους κοιτάμε να δολοφονούν. Η χωρική σημειολογία του Συντάγματος καθιστά ως νοηματικά ουσιώδες και κοινωνικά επιβεβλημένο το να αντιδράσουμε άμεσα. ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ. ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ».
Χαρακτηριστικό της οργής και της αγανάκτησης που κυριαρχεί στα σχόλια είναι και το εξής από το Keno Diktuo: «ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΝΑ ΧΑΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΜΗΧΑΝΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ! ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ! ΠΑΡΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΑΣ, ΠΑΡΑΤΗΣΤΕ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΣΑΣ, ΠΑΡΑΤΗΣΤΕ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΕΞΕΓΕΡΘΗΤΕ! ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ! ΝΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ… ΑΠΟ ΤΟ 2010 ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ 2.000 ΑΝΘΡΩΠΟΙ! ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΥΛΑΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ? ΕΚΔΙΚΗΣΗ!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ! ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ!»