tag:blogger.com,1999:blog-7920990582555865385.post8854765582542559345..comments2024-02-09T09:30:56.404+02:00Comments on για την κοινωνική αριστερά: Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο "διπλός δεσμός" στην υπόθεση της απεργίας των καθηγητώνγια την κοινωνική αριστεράhttp://www.blogger.com/profile/10091409525304992801noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-7920990582555865385.post-73383561565463484372013-05-24T01:30:38.008+03:002013-05-24T01:30:38.008+03:00αποφασίσατε χωρίς εμάς
προχωράμε χωρίς εσάς
...αποφασίσατε χωρίς εμάς<br /> προχωράμε χωρίς εσάς<br /> ΞΕΣΥΡΙΖΑ<br />ανατροπή στην ελμε<br /> μήνυμα στην ολμε :)<br /><br />Μπελαντής: (...) Ανεξάρτητα από την εκτίμηση αν υπήρχαν οι εξαρχής κοινωνικοί και συνδικαλιστικοί όροι για την απεργία στις εξετάσεις και την επιτυχία της -συζήτηση που ακόμη μπορεί να γίνει-, η επιβολή της προληπτικής πολιτικής επιστράτευσης από την τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά(...) μετέτρεψε την απεργία της ΟΛΜΕ σε άμεσα πολιτική απεργία, σε μια απεργία όχι πια για τις ώρες διδασκαλίας αλλά για το σπάσιμο ενός φασίζοντος απεργοσπαστικού μηχανισμού και για την ύπαρξη ή το θάνατο του απεργιακού και συνδικαλιστικού δικαιώματος στην Ελλάδα. (...) Μπροστά σε αυτή τη νέα πραγματικότητα (...) ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε και έπρεπε να λειτουργήσει ως το δυνάμει ηγεμονικό κόμμα στην Αριστερά και στην ελληνική κοινωνία συνολικά. Παρ’ όλα αυτά, δεν προχώρησε στην ενεργητική πολιτική στήριξη των εκπαιδευτικών, όχι γενικώς και αορίστως σε «όσα θα αποφάσιζαν», αλλά στη συγκεκριμένη συνδικαλιστική πρακτική που έδειχνε να υιοθετεί η ΟΛΜΕ: την απεργία ανατροπής της επιστράτευσης. Ταλαντεύθηκε απέναντι στο κοινωνικό και πολιτικό κόστος και δεν στάθηκε σαν πολιτικός βράχος πίσω από την απεργία. <br />(...) Με δεδομένη την αγωνιστική βούληση του συνδικάτου, αλλά και την εναγώνια αναζήτηση από αυτό των αναγκαίων κοινωνικών -και όχι μόνο- συμμαχιών, ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να κάνει τρία τουλάχιστον πράγματα: α) να δηλώσει με δύναμη και ευθαρσώς ότι στηρίζει ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης την απόφαση της απεργίας ενάντια στην επιστράτευση και όχι γενικώς «ό,τι οι καθηγητές επιλέγουν», β) να δηλώσει ότι θα στηρίξει πολιτικά, δικαστικά και διοικητικά τους διωκόμενους καθηγητές, αν η κυβέρνηση προχωρούσε σε ποινικές δίκες ή απολύσεις, και να εγγυηθεί την υπηρεσιακή τους αποκατάσταση όταν θα γίνει κυβέρνηση και γ) να δημιουργήσει ένα ισχυρό κομματικό, πολιτικό αγωνιστικό κέντρο μπρος στην αναμέτρηση(...) Αυτή θα ήταν η έμπρακτη στήριξη των κοινωνικών κινημάτων και της αυτονομίας τους. <br />Προβάλλεται ακόμη το επιχείρημα (κάπως ως δίκη προθέσεων) ότι οι ίδιοι που συμμετείχαν στις ΕΛΜΕ δεν ήταν έτοιμοι να απεργήσουν και ακόμη περισσότερο δεν είχαν, μετά την υποχώρηση της ΑΔΕΔΥ, τις αναγκαίες κοινωνικές συμμαχίες. Από πολλούς συνέδρους της Κ.Ε. αντιπαρατέθηκε ρητά ή έμπρακτα το αντεπιχείρημα ότι η κατάσταση των κοινωνικών συμμαχιών γύρω από μια μεγάλη απεργία δεν είναι εξωτερική και στεγανή προς τη στάση της πολιτικής Αριστεράς, α ν τ ί θ ε τ α, η δική της ενεργή παρέμβαση μπορεί να αναδιατάξει τους συνολικούς κοινωνικούς συσχετισμούς και κοινωνικές συμμαχίες, να αλληλεπιδράσει με την κοινωνική μηχανική (όπως έγραφε παλιότερα ο καναδός μαρξιστής Λ. Πάνιτς, η ίδια Αριστερά που με την αδράνειά της οδηγεί στη χειροτέρευση των κοινωνικών συσχετισμών, είναι η ίδια που την επικαλείται στη συνέχεια για να «προσαρμόσει» δεξιότερα τη γραμμή της -φαύλος κύκλος)(...) η κεντρική πολιτική στήριξη μιας απεργίας μειώνει αντικειμενικά το ενδεχόμενο των μαζικών διώξεων και η πολιτική στήριξη του συνδικάτου δεν θα αφαιρούσε από αυτό την ευχέρεια να επιλέξει τον τρόπο και τη μορφή της απεργίας ενάντια στην επιστράτευση(...) Αντίθετα, η απόφαση περί αναστολής, η οποία έκρινε και αυθαίρετα τη λογική των «λευκών» στη Συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ, οδήγησε σε μια κατάσταση ηττοπάθειας και υποχώρησης όχι μόνο στην εκπαιδευτική κοινότητα αλλά και στο σύνολο των εργαζομένων. Όπως έδειξαν πολλές τοποθετήσεις στην Κ.Ε., η κατάσταση αυτή καθόλου δεν βοηθάει στη βελτίωση των συνολικών πολιτικών συσχετισμών υπέρ της Αριστεράς και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά, αντιθέτως, δυσκολεύει αυτό το έργο και συντείνει στην καλλιεργούμενη εικόνα «σταθεροποίησης» της κυβέρνησης Σαμαρά. <br />Ο ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς, απέτυχε σε αυτήν τη μεγάλη δοκιμασία (...) Επιβεβαιώθηκε δε με αρνητικό τρόπο ότι η κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας από την Αριστερά πρέπει να πατάει πάνω σε πραγματικές νίκες του εργατικού κινήματος, διαφορετικά ή δεν θα συντελεσθεί καν είτε, συσσωρεύοντας ήττες και κουφάρια (σαν τον Άγγελο της Ιστορίας του Βάλτερ Μπένγιαμιν), θα υπάρξει μόνο σαν μια διαχειριστική παρένθεση.<br /> <br /> <br /><br /><br />MLOGhttps://www.blogger.com/profile/09031587833298097232noreply@blogger.com